Łuszczyca - leczenie różnych rodzajów choroby. Skuteczne

Łuszczyca – leczenie choroby obejmującej skórę, ale też niekiedy stawy, a nawet narządy wewnętrzne, wymaga zastosowania zaawansowanych i silnych środków farmaceutycznych. Leki powinny zostać dobrane adekwatnie do postaci, jaką przyjmuje schorzenie.

Leczenie farmakologiczne łuszczycy

W przypadku przewlekłej choroby zapalnej, jaką jest łuszczyca, leczenie bezwarunkowo powinno mieć charakter farmakologiczny, w niektórych przypadkach w skojarzeniu z zabiegami fototerapii, fotochemoterapii oraz laseroterapii. W przypadku większości odmian łuszczycy, w pierwszej kolejności stosuje się leki miejscowe, w tym przede wszystkim cygnolinę, pochodne witaminy D i A (retinoidy), glikokortykosteroidy oraz inhibitory kalcyneuryny.

Niekiedy w użyciu są też przestarzałe preparaty dziegciowe, a także kwas salicylowy i mlekowy. W sytuacji, gdy zmiany skórne są bardzo rozległe (obejmują powyżej 10-20 procent powierzchni ciała), a także gdy stosowane środki miejscowe nie przynoszą oczekiwanych rezultatów, zastosowanie znajdują leki systemowe, o działaniu ogólnoustrojowym. Doustnie przyjmuje się przede wszystkim metotreksat lub cyklosporynę A, a także silny retinoid, jakim jest acytretyna.

Leczenie biologiczne łuszczycy

W przypadku najcięższych, uogólnionych postaci łuszczycy rekomenduje się wykorzystanie nowoczesnych leków biologicznych. Leczenie biologiczne łuszczycy opiera się na tak zwanych przeciwciałach monoklonalnych, które hamują działanie cytokin prozapalnych, takich jak TNF-alfa, a także IL-12/ IL- 23, biorących bezpośredni udział w patomechanizmie choroby. Podstawowe leki biologiczne na łuszczycę to infliksymab, adalimumab, certolizumab, golimumab oraz etanercept.

Preparaty tego typu przyjmowane są w postaci iniekcji, dożylnie lub domięśniowo. Są niezwykle drogie, jednak pacjenci zakwalifikowani do państwowych programów lekowych mogą z nich korzystać ze 100-procentową refundacją. Ze względu na swoją specyfikę, leczenie biologiczne łuszczycy realizowane jest wyłącznie przez wyspecjalizowane w tym kierunku kliniki.

Domowe leczenie łuszczycy

Leczenie domowe łuszczycy powinno natomiast mieć charakter jedynie wspomagający – kluczowa w tym zakresie jest profilaktyka choroby oraz pielęgnacja skóry. Używane są w tym celu niezliczone środki dermatologiczne i kosmetyczne, istotną rolę przypisuje się też diecie oraz higienie życia. W leczeniu domowym łuszczycy stosuje się maści, kremy, szampony i odżywki na bazie konopi siewnych, kurkumy, mocznika, alantoiny, aloesu.

Jednocześnie z codziennej diety powinno się wyeliminować wszelkiego rodzaju fast foody, dania gotowe i słodycze, stanowiące bogate źródło niepożądanych nasyconych kwasów tłuszczowych, tłuszczów trans oraz cukrów prostych. Zredukować należy też ekspozycję na stres, a także na promieniowanie słoneczne, ważne jest również ograniczenie spożycia leków, w tym niesteroidowych środków przeciwzapalnych.

Pamiętać przy tym należy, że skuteczne leczenie łuszczycy za pomocą wyłącznie środków naturalnych, roślinnych, kosmetycznych, bez zastosowania farmakoterapii, nie jest możliwe.

Leczenie łuszczyca paznokci

Łuszczyca występuje w wielu odmianach. Metody ich leczenia zazwyczaj są zbliżone, aczkolwiek w określonych przypadkach zróżnicowane bywa rozłożenie akcentów terapeutycznych.

Przykładowo, leczenie łuszczycy paznokci rozpoczyna się od preparatów miejscowych, wśród których wymienić można kortykosteroidy (clobetazon, betametazon, triamcinolon), pochodne witaminy D (calcipotriol), a także 5-fluorouracyl, cyklosporynę, tazaroten, antralinę, metotreksat.

Ze względu na charakter schorzenia i objęcie zmianami trudno dostępnych powierzchni podpaznokciowych, część leków aplikowana jest nie w postaci maści, lecz za pomocą nastrzyknięć. W przypadku nieskuteczności lub złej tolerancji środków miejscowych, włącza się leczenie systemowe z użyciem leków doustnych (m.in. metotreksat i cyklosporyna) oraz zabiegów fototerapii lub laseroterapii.

W przypadku odizolowanej łuszczycy paznokci, leczenie biologiczne nie jest potrzebne, zachodzić jednak może tak potrzeba w sytuacji, gdy choroba dodatkowo obejmie także stawy i inne struktury wewnętrzne.

Leczenie łuszczycy głowy

Leczenie łuszczy głowy niemal zawsze przybiera formę miejscową. W użyciu w pierwszej kolejności są maści zawierające kwas salicylowy, kwas mlekowy oraz mocznik. Są to substancje o działaniu keratolitycznym, a więc przyspieszającym usuwanie martwych tkanek naskórka. W celu ograniczenia stanu zapalnego oraz redukcji świądu, stosuje się glikortykosteroidy o różnej sile natężenia, w tym między innymi hydrokortyzon, mometazon oraz betametazon.

U większości pacjentów są one bardzo skuteczne, u niektórych jednak mogą zadziałać odwrotnie, zaostrzając objawy choroby. W razie nieskuteczności wyżej wymienionych środków, w leczeniu łuszczycy głowy miejscowo zastosowane mogą być też pochodne witaminy D (na przykład kalcypotriol), inhibitory kalcyneuryny (takrolimus, pimekrolimus), słabe retinoidy (tazaroten), ewentualnie - środki przeciwgrzybicze (ketokonazol).

Łuszczycowe zapalenie stawów – leczenie

Chorobą o bardzo ciężkim przebiegu jest łuszczycowe zapalenie stawów. Leczenie w tym przypadku rozpoczyna się od stosowanych miejscowo niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) lub glikokortykosteroidów, są one jednak skuteczne głównie przeciwko zewnętrznym, skórnym objawom choroby. Dolegliwość ta obejmuje natomiast także tkanki podskórne, stawy, ścięgna, a nawet organy wewnętrzne.

W takich sytuacjach niezbędne bywa zastosowanie leków działających systemowo, modyfikujących przebieg choroby, w tym metotreksatu, cyklosporyny, a także sulfasalazyny lub leflunomidu. Najcięższe postaci łuszczycy stawowej mogą wymagać użycia leków biologicznych w zastrzykach, stanowiących inhibitory TNF-alfa oraz IL-12/ IL- 23, takich jak adalimumab, etanercept, infliksymab czy golimumab.

Leczenie łuszczycy krostkowej

Także leczenie łuszczycy krostkowej jest niezwykle trudne, zwłaszcza jeśli choroba przyjmie postać uogólnioną, ze zmianami skórnymi obejmującymi całe ciało, a także objawami wewnętrznymi (gorączka, dreszcze, leukocytoza, hipokalcemia, uszkodzenie nerek).

W tym przypadku stosuje się przede wszystkim leki systemowe, zazwyczaj rozpoczynające terapię od przyjmowanej doustnie acytretyny. Jest to silny retinoid, który normalizuje procesy odnowy, różnicowania i rogowacenia naskórka, aczkolwiek ma też liczne działania uboczne (może uszkadzać nerki, wątrobę, jest też niebezpieczny dla płodu, dlatego nie powinien być przyjmowany przez kobiety będące w ciąży oraz planujące potomstwo w perspektywie 2-3 lat).

Alternatywnie stosuje się metotreksat lub cyklosporynę oraz naświetlanie PUVA. Zapewne w przyszłości coraz częściej stosowaną metodą będzie natomiast leczenie biologiczne, w szczególności z użyciem infliksymabu, ewentulanie adalimumabu lub etanerceptu.

Czytaj też:

• Poradnia dermatologiczna online: na NFZ, prywatna
• Maść na łuszczycę bez recepty i na receptę – najlepsza
• Łuszczyca skóry - objawy, leczenie, sposoby. Jak wygląda?

Treści z działu "Wiedza o zdrowiu" z serwisu dimedic.eu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Wydawca nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą.