Leczenie biologiczne łuszczycy - cena i program terapii

Dodano: 18-11-2019 | Aktualizacja: 01-10-2024
Autor: Piotr Brzózka
capsule Konsultacja z e-receptą internal Lek. rodzinny specialist Specjalista

Leczenie biologiczne łuszczycy wykazuje dużą skuteczność w walce z ciężkimi odmianami choroby. Jednak leki biologiczne na łuszczycę są bardzo drogie. Pacjenci mogą skorzystać z programu refundacyjnego, pod warunkiem że spełnią bardzo rygorystyczne kryteria? Jakie?

Leczenie biologiczne łuszczycy

Leczenie biologiczne łuszczycy to nadzieja dla pacjentów cierpiących na najcięższe postaci tej przewlekłej choroby zapalnej – zwłacza na łuszczycowe zapalenie stawów, czyli dolegliwość, której konsekwencją może być trwałe kalectwo, a nawet zawał serca.

Biologiczne leczenie łuszczycy jest terapią polegającą na zastosowaniu nowoczesnych biofarmaceutyków – leków nowej generacji, opracowanych w laboratoriach biotechnologicznych, bazujących na wykorzystaniu jednej lub kilku substancji czynnych, najczęściej peptydów lub białek. Wyróżnia się trzy główne kategorie tego typu środków:

  • przeciwciała monoklonalne,
  • białka fuzyjne,
  • rekombinowane ludzkie cytokiny.

Stosowana w leczeniu łuszczycy terapia biologiczna najczęściej opiera się na przeciwciałach monoklonalnych hamujących działanie cytokin prozapalnych, przede wszystkim TNF-alfa, a także IL-12/ IL- 23.

Leki biologiczne na łuszczycę

Skrót TNF oznacza tumor necrosis factor, co z języka angielskiego na polski przełożyć można jako „czynnik martwicy nowotworów”. TNF jest białkiem, glikoproteiną złożoną ze 182 aminokwasów. W organizmie ludzkim łączy się z receptorami znajdującymi się na powierzchni błon komórkowych (wyróżnia się receptory p55 i p75), prowadząc do powstania odczynu zapalnego. Konsekwencją jest między innymi rozwój łuszczycowego zapalenia stawów oraz łuszczycy plackowatej.

Biologiczne leki na łuszczycę działają na zasadzie inhibitorów TNF-alfa. Łącząc się z TNF, hamują komórkową interakcję z p55 i p75 i powstrzymują w ten sposób mechanizm reakcji zapalnej. Najczęściej stosowane leki biologiczne na łuszczycę należące do grupy inhibitorów TNF-alfa, to:

  • infliksymab,
  • adalimumab,
  • certolizumab,
  • golimumab,
  • etanercept.

Dodatkowo wspomnieć można o przeciwciałach monoklonalnych blokujących podjednostkę p40 IL-12/IL-23, które znajdują się w składzie takich leków, jak ustekinumab i briakinumab.

Jaka jest cena leczenia biologicznego łuszczycy?

Leczenie biologiczne łuszczycy przynosi doskonałe rezultaty nawet u osób bardzo poważnie chorych. Tego typu leki cenione są też za brak poważniejszych skutków ubocznych stosowania, co jest niewątpliwym mankamentem mniej zaawansowanych technologicznie preparatów starszych generacji. Jednak leki biologiczne mają także i wady.

Pierwszą z nich jest forma aplikacji – w odróżnieniu od środków stosowanych miejscowo lub doustnie, przyjmowane są w drodze iniekcji, dożylnie lub domięśniowo. Wadą drugą jest, jeśli chodzi o leczenie biologiczne łuszczycy, cena większości preparatów, która w zależności od wielkości opakowania może sięgać nawet kilku tysięcy złotych.

Dobrą wiadomością dla pacjentów jest włączenie wielu tego typu leków do programu refundacyjnego, w którym są one dostępne za darmo, ze 100-procentową dotacją ze strony NFZ. Pod warunkiem wszakże zakwalifikowania danej osoby przez specjalną komisję.

Program leczenia biologicznego łuszczycy

W Polsce od kilku lat funkcjonuje program leczenia biologicznego łuszczycy. A właściwie dwa tego typu projekty:

Umożliwiają one pacjentom dostęp do bezpłatnych leków (infliksymab, adalimumab, etanercept, sekukinumab, ustekinumab, iksekizumab), a więc oszczędność liczoną w tysiącach złotych. Wadą programów, na którą zwracają uwagę specjaliści, jest brak możliwości bezpośredniego skierowania na leczenie przez lekarza prowadzącego.

Chory musi uzyskać akceptację Zespołu Koordynacyjnego do Spraw Leczenia Biologicznego, a więc działającego centralnie ciała powoływanego przez prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia. Dla wielu pacjentów problemem są też rygorystycznie sformułowane kryteria. Jakie?

Kryteria naboru na terapię biologiczną na łuszczycę

Jakie warunki należy spełnić, aby skorzystać z terapii biologicznej na łuszczycę? Przykładowo, w przypadku łuszczycy plackowatej, do programu kwalifikowani są pacjenci, którzy:

  • skończyli 18 lat (lub 6 lat w przypadku terapii etanerceptem),
  • cierpią na ciężką postać choroby (lub umiarkowaną w przypadku leczenia infliksymabem),
  • uzyskali ocenę nasilenia procesu łuszczycowego ze wskaźnikami: PASI powyżej 18, DLQI powyżej 10, DSA powyżej 10,
  • w okresie poprzedzającym kwalifikację nie uzyskali poprawy wskutek leczenia przynajmniej dwoma środkami konwencjonalnymi, w tym m.in. metotreksatem, cyklosporyną, retinoidami, metodą PUVA.

Wszystkie wymienione kryteria należy spełniać łącznie. Dodatkowo pacjenci nie mogą mieć przeciwskazań do korzystania z tego typu leczenia, a do tych należą:

  • ciąża i laktacja,
  • nadwrażliwość na którąkolwiek z substancji zawartych w leku,
  • czynne lub utajone infekcje wirusowe, bakteryjne, grzybicze i pierwotniakowe (zwłaszcza HIV, HBV i HCV),
  • toczeń rumieniowaty,
  • choroba demielinizacyjna,
  • ciężka niewydolność krążenia,
  • choroba nowotworowa,
  • niedokrwistość aplastyczna.

Przychodnia online Dimedic - wybierz konsultację:

Lekarz rodzinny

Dermatolog online

Recepta online




Treści z działu "Wiedza o zdrowiu" z serwisu dimedic.eu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Wydawca nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą.
 

Bibliografia do artykułu

  • Anna Partyka, Anna Czopek, Krystyna Stanisz-Wallis, Agnieszka Zagórska, Zastosowanie leków biologicznych w terapii łuszczycy, Postepy Hig Med Dosw (online), 2018; 72
  • Leczenie umiarkowanej i ciężkiej postaci łuszczycy plackowatej (ICD-10 L 40.0) , załącznik do zarządzenia prezesa NFZ
  • Anna Neneman-Hirsch, Aspekty kliniczne i epidemiologiczne zaburzeń ogólnoustrojowych u chorych na łuszczycę, Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, Wydział Nauk o Zdrowiu
Zobacz więcej