Bonadea 2 mg

Dienogestum, Ethinylestradiolum

1 tabl. powl. zawiera 0,03 mg etynyloestradiolu i 2 mg dienogestu. Preparat zawiera laktozę.

Złożony doustny preparat antykoncepcyjny (COC). Efekt antykoncepcyjny jest osiągany dzięki interakcji kilku różnych czynników, z których najważniejsze to hamowanie owulacji i zmiany śluzu szyjkowego. Dienogest po podaniu doustnym jest szybko i niemal całkowicie wchłaniany. Maksymalne stężenie w osoczu jest osiągane po 2,5 h od podania pojedynczej dawki. Dostępność biologiczna w połączeniu z etynyloestradiolem wynosi ok. 96%. Ok. 10 % całkowitego stężenia w surowicy krwi występuje w postaci niezwiązanego steroidu, a 90% wiąże się niespecyficznie z albuminami. Dienogest nie wiąże się z białkiem transportowym dla hormonów płciowych (SHBG) ani białkiem wiążącym kortykosteroidy (CBG). Zwiększenie stężenia SHBG wywołane przez etynyloestradiol nie wpływa na wiązanie dienogestu z białkami surowicy. Dienogest metabolizowany jest głównie na drodze hydroksylacji i sprzęgania z tworzeniem metabolitów nieaktywnych endokrynologicznie. T_0,5 dienogestu wynosi ok. 8,5-10,8 h. Tylko niewielka ilość wydalana jest w niezmienionej postaci z moczem. Metabolity wydalane są z moczem i żółcią w stosunku 3:1. T_0,5 wydalania metabolitów wynosi 14,4 h. Etynyloestradiol po podaniu doustnym jest szybko i całkowicie wchłaniany. Maksymalne stężenie w surowicy krwi jest osiągane w czasie 1,5-4 h. Podczas wchłaniania i efektu pierwszego przejścia przez wątrobę, etynyloestradiol jest w znacznym stopniu metabolizowany, co daje średnią dostępność biologiczną wynoszącą ok. 44%. Jest w znacznym stopniu, lecz niespecyficznie wiązany z albuminami surowicy (ok. 98%) i powoduje zwiększenie stężenia białka SHBG w surowicy krwi. Etynyloestradiol ulega przedukładowemu sprzęganiu w błonie śluzowej jelita cienkiego i w wątrobie. Metabolizowany jest głównie na drodze aromatycznej hydroksylacji, jednakże powstają także duże ilości różnych metabolitów hydroksylowych i metylowych, w postaci wolnej lub sprzężonej z kwasem glukuronowym i siarkowym. Stężenie etynyloestradiolu zmniejsza się w 2 fazach, charakteryzowanych przez T_0,5 wynoszące ok. 1 h i 10-20 h. Etynyloestradiol w postaci niezmienionej nie jest wydalany, a jego metabolity są wydalane z moczem i żółcią w stosunku 4:6. T_0,5 wydalania metabolitu wynosi ok. 1 doby.

Antykoncepcja. Leczenie łagodnych do umiarkowanych objawów trądziku u kobiet, które równocześnie chcą stosować antykoncepcję.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Występowanie lub ryzyko żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (VTE): żylna choroba zakrzepowo-zatorowa - czynna (leczona lekami przeciwzakrzepowymi) lub przebyta żylna choroba zakrzepowo-zatorowa, np. zakrzepica żył głębokich (DVT), zatorowość płucna (PE); znana dziedziczna lub nabyta predyspozycja do występowania żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, np. oporność na aktywne białko C (APC) (w tym czynnik V Leiden), niedobór antytrombiny III, niedobór białka C, niedobór białka S; rozległy zabieg operacyjny związany z długotrwałym unieruchomieniem; wysokie ryzyko żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej wskutek występowania wielu czynników ryzyka. Występowanie lub ryzyko tętniczych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych (ATE); tętnicze zaburzenia zakrzepowo-zatorowe - czynne (np. zawał mięśnia sercowego) lub objawy prodromalne (np. dławica piersiowa); choroby naczyń mózgowych – czynny udar, przebyty udar lub objawy prodromalne w wywiadzie (np. przemijający napad niedokrwienny, TIA); stwierdzona dziedziczna lub nabyta skłonność do występowania tętniczych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych, np. hiperhomocysteinemia i obecność przeciwciał antyfosfolipidowych (przeciwciała antykardiolipinowe, antykoagulant toczniowy); migrena z ogniskowymi objawami neurologicznymi w wywiadzie; wysokie ryzyko zaburzeń zakrzepowo-zatorowych tętnic, z powodu występowania wielu czynników ryzyka lub występowania jednego z poważnych czynników ryzyka, takich jak: cukrzyca z powikłaniami naczyniowymi, ciężkie nadciśnienie tętnicze, ciężka dyslipoproteinemia. Zapalenie trzustki z ciężką hipertriglicerydemią obecnie lub w wywiadzie. Ciężka choroba wątroby, obecnie lub w wywiadzie, do czasu normalizacji wskaźników czynności wątroby. Obecne guzy wątroby lub ich występowanie w wywiadzie (łagodne lub złośliwe). Rozpoznanie lub podejrzenie nowotworów złośliwych zależnych od hormonów płciowych (nowotwory narządu rodnego lub sutka). Krwawienie z dróg rodnych o nieznanej etiologii. Ciąża lub podejrzenie ciąży.

Stosowanie doustnych złożonych preparatów antykoncepcyjnych (COC) związane jest ze zwiększonym ryzykiem występowania zakrzepicy tętniczej i żylnej oraz chorób zakrzepowo-zatorowych, takich jak: zawał mięśnia sercowego, mózgowy napad niedokrwienia, zakrzepica żył głębokich i zatorowość płucna. Ryzyko wystąpienia zakrzepicy żylnej jest najwyższe w pierwszych latach stosowania COC. U kobiet stosujących te preparaty bardzo rzadko zgłaszano występowanie zakrzepicy w innych naczyniach krwionośnych, np. żyłach i tętnicach wątrobowych, krezkowych, nerkowych, mózgowych lub siatkówkowych (brak jednoznacznej opinii, czy występowanie tych incydentów jest związane ze stosowaniem COC). Czynniki zwiększające ryzyko żylnej lub tętniczej zakrzepicy i (lub) incydentów zakrzepowo-zatorowych lub epizodów mózgowo-naczyniowych to: wiek; palenie tytoniu (większa ilość wypalanych papierosów i starszy wiek zwiększają dodatkowo ryzyko, zwłaszcza u kobiet powyżej 35 lat); dodatni wywiad rodzinny (tzn. występowanie żylnej lub tętniczej choroby zakrzepowo-zatorowej u braci, sióstr lub rodziców w stosunkowo młodym wieku) - jeśli podejrzewa się predyspozycję dziedziczną, przed podjęciem decyzji o stosowaniu COC kobieta powinna zostać skierowana na konsultację u specjalisty; otyłość - BMI powyżej 30 kg/m² pc.; dyslipoproteinemia; nadciśnienie tętnicze; migrena; wada zastawkowa serca; migotanie przedsionków; długotrwałe unieruchomienie, rozległy zabieg chirurgiczny, jakiekolwiek zabiegi chirurgiczne na kończynach dolnych, ciężkie urazy - w tych przypadkach właściwe jest przerwanie stosowania COC (na co najmniej 4 tyg. poprzedzające planowany zabieg chirurgiczny) oraz rozpoczęcie ponownego stosowania co najmniej po upływie 2 tyg. od czasu powrotu do pełnej sprawności ruchowej. Brak jest jednoznacznej opinii o możliwej roli żylaków i zapalenia zakrzepowego żył powierzchownych w powstawaniu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Należy liczyć się ze zwiększonym ryzykiem choroby zakrzepowo-zatorowej w okresie połogu. Do innych chorób związanych z działaniami niepożądanymi ze strony układu krążenia zalicza się: cukrzycę, toczeń rumieniowaty układowy, zespół hemolityczno-mocznicowy, przewlekłe choroby zapalne jelit (choroba Crohna lub wrzodziejące zapalenie jelita grubego) oraz niedokrwistość sierpowatokrwinkową. Zwiększenie częstości występowania lub nasilenie migrenowych bólów głowy w trakcie stosowania COC (co może stanowić objaw zwiastunowy incydentu mózgowo-naczyniowego) może być powodem natychmiastowego przerwania ich stosowania. Czynniki biochemiczne, które mogą wskazywać na dziedziczną lub nabytą predyspozycję do rozwoju zakrzepicy żylnej lub tętniczej, obejmują: oporność na aktywowane białko C (APC), hiperhomocysteinemię, niedobór antytrombiny III, niedobór białka C, niedobór białka S oraz występowanie przeciwciał antyfosfolipidowych (przeciwciała antykardiolipinowe, antykoagulant toczniowy). Rozważając stosunek korzyści i ryzyka należy uwzględnić, że odpowiednie leczenie tych stanów może zmniejszyć ryzyko zakrzepicy, a ryzyko związane z ciążą jest większe niż wynikające ze stosowania COC zawierających małe dawki hormonów (<0,05 mg etynyloestradiolu). W niektórych badaniach epidemiologicznych wykazano, że ryzyko rozwoju raka szyjki macicy może być zwiększone na skutek długotrwałego przyjmowania COC. Najważniejszym czynnikiem ryzyka rozwoju raka szyjki macicy jest przewlekłe zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV). Wciąż istnieją jednak rozbieżności dotyczące wpływu dodatkowych czynników, np.: badania przesiewowe szyjki macicy oraz zachowania seksualne, w tym stosowanie barierowych metod antykoncepcji. U kobiet stosujących COC istnieje nieznacznie zwiększone względne ryzyko raka piersi, które stopniowo zmniejsza się w ciągu 10 lat po zakończeniu stosowania tych preparatów. Jeśli u pacjentki stosującej doustne złożone preparatu antykoncepcyjne wystąpi: silny ból w nadbrzuszu, powiększenie wątroby lub objawy krwawienia wewnątrzbrzusznego, należy wziąć pod uwagę możliwość obecności guza wątroby w diagnostyce różnicowej. U kobiet z hipertriglicerydemią obecnie lub w wywiadzie rodzinnym, może istnieć zwiększone ryzyko wystąpienia zapalenia trzustki podczas stosowania COC. Jeśli w trakcie stosowania COC dojdzie do rozwoju klinicznie istotnego nadciśnienia tętniczego, zaleca się zachowanie ostrożności oraz przerwanie stosowania preparatu i leczenie nadciśnienia tętniczego. Wznowienie stosowania jest możliwe po uzyskaniu prawidłowych wartości ciśnienia krwi na skutek leczenia przeciwnadciśnieniowego. W przypadku ostrych i przewlekłych zaburzeń czynności wątroby może być niezbędne przerwanie stosowania preparatu, do momentu powrotu parametrów czynności wątroby do wartości prawidłowych. Przerwanie leczenia COC wymagane jest również w przypadku nawracającej żółtaczki cholestatycznej, która wystąpiła po raz pierwszy w czasie ciąży lub w trakcie wcześniejszego stosowania hormonów płciowych. COC mogą wpływać na obwodową oporność na insulinę i tolerancję glukozy, nie ma dowodów potwierdzających konieczności zmiany leczenia przeciwcukrzycowego u pacjentek z cukrzycą stosujących doustne złożone preparaty antykoncepcyjne zawierające małe dawki hormonów (<0,05 mg etynyloestradiolu) - należy uważnie obserwować pacjentki z cukrzycą. Kobiety z predyspozycją do występowania ostudy powinny unikać opalania i ekspozycji na promienie ultrafioletowe w trakcie stosowania COC. Skuteczność COC może być zmniejszona w przypadku np. pominięcia tabletki, w przypadku wystąpienia zaburzeń żołądkowo-jelitowych lub podczas równoczesnego stosowania innych leków. Podczas stosowania COC głównie w okresie pierwszych miesięcy stosowania, może pojawić się nieregularne krwawienie - poszukiwanie przyczyn nieregularnego krwawienia należy rozpocząć po upływie przerwy adaptacyjnej, wynoszącej w przybliżeniu 3 cykle. Jeśli nieregularne krwawienie utrzymuje się lub pojawia się po okresie regularnych cykli, konieczne jest wykluczenie przyczyn niehormonalnych i przeprowadzenie odpowiednich procedur diagnostycznych, w celu wykluczenia przyczyn nowotworowych lub ciąży. Może to wymagać także wyłyżeczkowania jamy macicy. U niektórych kobiet może nie wystąpić krwawienie związane z odstawieniem podczas przerwy w stosowaniu tabletek. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentek z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Preparatu nie stosować w okresie ciąży. Jeśli pacjentka zajdzie w ciążę podczas przyjmowania preparatu, musi przerwać jego stosowanie. Badania epidemiologiczne nie wykazały jednak zwiększonego ryzyka występowania wad wrodzonych u noworodków, których matki przyjmowały doustne złożone preparaty antykoncepcyjne w okresie poprzedzającym zajście w ciążę, ani działania teratogennego w przypadkach, w których preparaty te były nieumyślnie przyjmowane w okresie wczesnej ciąży. Doustne złożone preparaty antykoncepcyjne mogą wpływać na laktację, zmniejszając ilość i skład wydzielanego mleka. Z tego względu nie powinny być stosowane w okresie karmienia piersią, do momentu odstawienia dziecka od piersi. Niewielkie ilości steroidów antykoncepcyjnych i (lub) ich metabolitów mogą przenikać do mleka matek karmiących, chociaż brak jest dowodów ich szkodliwego działania na zdrowie dziecka.

Często: obniżenie nastroju, zmieniony nastrój, ból głowy, nudności, ból brzucha, ból piersi, uczucie napięcia w piersiach, zwiększenie masy ciała. Niezbyt często: retencja płynów, zmniejszenie libido, migrena, wymioty, biegunka, wysypka, pokrzywka, powiększenie piersi. Rzadko: nadwrażliwość, zwiększenie libido, nietolerancja soczewek kontaktowych, rumień guzowaty, rumień wielopostaciowy, upławy, wydzielina z piersi, zmniejszenie masy ciała. U kobiet z wrodzonym obrzękiem naczynioruchowym egzogenne estrogeny mogą wywołać lub nasilić objawy obrzęku naczynioruchowego. Stosowanie COC związane jest ze zwiększonym ryzykiem występowania zakrzepicy tętniczej i żylnej oraz chorób zakrzepowo-zatorowych. Do innych chorób związanych z działaniami niepożądanymi ze strony układu krążenia zalicza się: cukrzycę, toczeń rumieniowaty układowy, zespół hemolityczno-mocznicowy, przewlekłe choroby zapalne jelit (choroba Crohna lub wrzodziejące zapalenie jelita grubego) oraz niedokrwistość sierpowatokrwinkową. Ryzyko rozwoju raka szyjki macicy może być zwiększone na skutek długotrwałego przyjmowania COC. U kobiet stosujących COC istnieje nieznacznie zwiększone względne ryzyko raka piersi. Ponadto rzadko rozpoznawano łagodne guzy wątroby, a w bardzo rzadkich przypadkach były to złośliwe guzy wątroby. Opisywano niewielkie zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi; rzadko - klinicznie istotny wzrost ciśnienia. Opisywano występowanie następujących stanów lub pogorszenie ich przebiegu zarówno w czasie ciąży, jak i podczas stosowania COC (nie dowiedziono w pełni istnienia związku pomiędzy tymi stanami a stosowaniem COC): żółtaczka i (lub) świąd związane z cholestazą, powstawanie złogów żółciowych, porfiria, toczeń rumieniowaty układowy, zespół hemolityczno-mocznicowy, pląsawica Sydenhama, opryszczka ciężarnych, utrata słuchu związana z otosklerozą. Niekiedy może pojawić się ostuda, zwłaszcza u kobiet, u których w przeszłości wystąpiła ostuda ciążowa.

Interakcje między doustnymi złożonymi preparatami antykoncepcyjnymi i innymi lekami mogą prowadzić do wystąpienia krwawienia międzymiesiączkowego i (lub) nieskuteczności antykoncepcji. Może dojść do interakcji z lekami indukującymi enzymy mikrosomalne wątroby, które mogą zwiększać klirens hormonów płciowych, np. fenytoina, barbiturany, prymidon, karbamazepina, ryfampicyna i prawdopodobnie również okskarbazepina, topiramat, felbamat, gryzeofulwina oraz preparaty zawierające dziurawiec zwyczajny. Możliwy wpływ na metabolizm wątrobowy odnotowano także dla inhibitorów proteazy HIV (np. rytonawiru) i nienukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy (np. newirapina) oraz ich kombinacji. W niektórych raportach klinicznych opisywano zmniejszenie krążenia jelitowo-wątrobowego estrogenów pod wpływem stosowania pewnych antybiotyków (np. penicylin, tetracyklin), co może zmniejszać stężenie etynyloestradiolu. Kobiety leczone którymkolwiek z wymienionych leków powinny, oprócz doustnych złożonych preparatów antykoncepcyjnych, stosować czasowo barierową metodę antykoncepcji lub wybrać inną metodę antykoncepcji. Podczas przyjmowania leków indukujących enzymy mikrosomalne wątroby, w trakcie leczenia oraz przez kolejnych 28 dni po jego zakończeniu, należy stosować barierową metodę antykoncepcji. Kobiety leczone antybiotykami (z wyjątkiem ryfampicyny i gryzeofulwiny), powinny stosować barierową metodę antykoncepcji przez kolejne 7 dni po zakończeniu antybiotykoterapii. Jeśli leczenie odbywa się w tym samym czasie co zakończenie przyjmowania tabletek z obecnego opakowania doustnego złożonego preparatu antykoncepcyjnego, kolejne opakowanie należy rozpocząć bez zwykłej przerwy w stosowaniu. Doustne preparaty antykoncepcyjne mogą wpływać na metabolizm niektórych innych leków. Z tego względu, ich stężenie w osoczu lub w tkankach może być zwiększone (np. cyklosporyny) lub zmniejszone (np. lamotryginy).

Doustnie. Tabletki należy stosować zgodnie z wyznaczonym schematem, każdego dnia w przybliżeniu o tej samej porze. Tabletki przyjmuje się popijając płynem, zależnie od potrzeby. Przez kolejnych 21 dni przyjmuje się 1 tabl. na dobę. Stosowanie tabletek z nowego opakowania rozpoczyna się po 7-dniowej przerwie w przyjmowaniu tabletek, podczas której występuje krwawienie z odstawienia, pojawiające się po ok. 2-3 dniach od przyjęcia ostatniej tabletki i które może się nie zakończyć przed rozpoczęciem przyjmowania tabletek z następnego opakowania. Aby uzyskać najlepsze wyniki leczenia trądziku, preparat należy stosować przez okres przynajmniej 6 mies. Bardziej wyraźną poprawę w zakresie objawów trądziku zazwyczaj obserwuje się dopiero po 3 cyklu. Właściwe jest długoterminowe przyjmowanie preparatu, zgodnie z zasadami mającymi zastosowanie we wskazaniach do antykoncepcji. Rozpoczęcie stosowania preparatu. Brak antykoncepcji hormonalnej w poprzednim miesiącu: stosowanie tabletek należy rozpocząć pierwszego dnia naturalnego cyklu miesiączkowego, (tj. pierwszego dnia krwawienia miesiączkowego). Rozpoczęcie stosowania jest również możliwe w 2 do 5 dnia cyklu, jednak w takim przypadku zaleca się stosować dodatkowo metodę barierową antykoncepcji w trakcie pierwszych 7 dni pierwszego cyklu. Przejście z innego złożonego preparatu antykoncepcyjnego, pierścienia dopochwowego lub przezskórnego plastra antykoncepcyjnego: stosowanie preparatu najlepiej rozpocząć od razu następnego dnia po przyjęciu ostatniej tabletki (ostatniej tabletki zawierającej substancje czynne) stosowanego wcześniej doustnego preparatu antykoncepcyjnego, jednak nie później niż dzień po zwykłej przerwie w stosowaniu lub okresie stosowania tabletek placebo poprzedniego doustnego złożonego preparatu antykoncepcyjnego. W przypadku stosowania pierścienia dopochwowego lub plastra przezskórnego, przyjmowanie preparatu należy rozpocząć najlepiej w dniu ich usunięcia, a najpóźniej w dniu, w którym powinny być ponownie założone. Przejście z metody antykoncepcji zawierającej tylko progestagen (mini-pigułka, iniekcja, implant) lub domacicznego systemu uwalniającego progestagen (IUS): przejście z mini-pigułki jest możliwe w dowolnym czasie (z implantu lub IUS - w dniu ich usunięcia, z iniekcji - w dniu, w którym powinno być wykonane kolejne wstrzyknięcie), ale we wszystkich tych przypadkach wskazane jest stosowanie dodatkowo metody barierowej antykoncepcji przez pierwszych 7 dni stosowania tabletek. Stosowanie po poronieniu w I trymestrze ciąży: przyjmowanie preparatu można rozpocząć natychmiast, nie są wymagane dodatkowe zabezpieczenia antykoncepcyjne. Stosowanie po porodzie lub po poronieniu w II trymestrze ciąży: zaleca się rozpoczęcie przyjmowania preparatu pomiędzy 21. i 28. dniem po porodzie lub poronieniu w II trymestrze ciąży. W przypadku późniejszego rozpoczęcia przyjmowania zaleca się stosowanie dodatkowo barierowej metody antykoncepcji przez pierwszych 7 dni stosowania tabletek. Jeśli jednak doszło do stosunku płciowego, przed rozpoczęciem stosowania doustnego złożonego preparatu antykoncepcyjnego konieczne jest wykluczenie ciąży lub odczekanie na pojawienie się pierwszego krwawienia miesiączkowego. Postępowanie w przypadku pominięcia tabletki. Jeśli przyjęcie tabletki opóźniło się o mniej niż 12 h, ochrona antykoncepcyjna jest zachowana. Tabletka musi zostać przyjęta natychmiast po uświadomieniu sobie pomyłki, a kolejną tabletkę należy przyjąć o zwykłej porze. Jeśli przyjęcie tabletki opóźniło się o więcej niż 12 h, ochrona antykoncepcyjna może być zmniejszona. W takim przypadku, postępowanie opiera się na następujących podstawowych zasadach: 1. przyjmowanie tabletek nie może nigdy być przerwane na okres dłuższy niż 7 dni; 2. do osiągnięcia właściwego zahamowania osi podwzgórze-przysadka-jajnik konieczny jest 7-dniowy okres nieprzerwanego stosowania tabletek. W przypadku pominięcia tabletki w 1. tyg.: należy przyjąć ostatnią pominiętą tabletkę natychmiast po uświadomieniu sobie pomyłki nawet, jeśli oznacza to jednoczesne przyjęcie 2 tabletek. Następne tabletki należy przyjmować o zwykłej porze. Ponadto, przez kolejnych 7 dni należy stosować barierowe metody antykoncepcji, np. prezerwatywę. Jeżeli w ciągu poprzednich 7 dni doszło do stosunku seksualnego, należy rozważyć możliwość zajścia w ciążę. Im więcej tabletek pominięto i im bliżej zwykłej przerwy w stosowaniu tabletek, tym większe jest ryzyko zajścia w ciążę. W przypadku pominięcia tabletki w 2. tyg.: należy przyjąć ostatnią pominiętą tabletkę natychmiast po uświadomieniu sobie pomyłki nawet, jeśli oznacza to jednoczesne przyjęcie 2 tabletek. Następne tabletki należy przyjmować o zwykłej porze. Jeżeli przed pominięciem pierwszej tabletki preparat był przyjmowany regularnie przez 7 dni, nie jest konieczne stosowanie dodatkowych metod antykoncepcji. Jeśli warunek ten nie został spełniony lub jeśli pominięta została więcej niż 1 tabletka, należy stosować dodatkowe metody antykoncepcji przez 7 dni. W przypadku pominięcia tabletki w 3. tyg.: z powodu zbliżającej się przerwy w stosowaniu tabletek, istnieje wysokie ryzyko obniżenia niezawodności antykoncepcji. Jednakże, dzięki dostosowaniu schematu dawkowania, można nadal zapobiec obniżeniu ochrony antykoncepcyjnej. O ile zastosuje się jedną z dwóch poniższych procedur, nie jest konieczne stosowanie innych metod antykoncepcji, pod warunkiem, że wszystkie tabletki stosowane były prawidłowo przez 7 dni poprzedzających pominięcie tabletki. Jeśli warunek ten nie został spełniony, należy skorzystać z jednej z dwóch następujących możliwości i dodatkowo zastosować inne metody antykoncepcji przez 7 dni. 1. Ostatnią pominiętą tabletkę należy przyjąć natychmiast po uświadomieniu sobie pomyłki nawet, jeśli oznacza to jednoczesne przyjęcie 2 tabletek. Następne tabletki należy przyjmować zgodnie ze zwykłym schematem. Przyjmowanie tabletek z kolejnego opakowania należy rozpocząć natychmiast po przyjęciu wszystkich tabletek z poprzedniego opakowania tzn. nie robiąc przerwy pomiędzy opakowaniami. Krwawienie związane z odstawieniem wystąpi prawdopodobnie tylko po dokończeniu tabletek z drugiego opakowania, ale w trakcie ich przyjmowania możliwe jest również pojawienie się plamienia lub krwawienia międzymiesiączkowego. 2. Można także zalecić przerwanie stosowania tabletek z bieżącego opakowania. W ten sposób powstanie 7-dniowa przerwa w stosowaniu tabletek, wliczając dni, w których tabletki zostały pominięte, a następnie przyjmowane będą tabletki z kolejnego opakowania. W przypadku gdy kobieta zapomni przyjąć tabletki a w czasie pierwszej normalnej przerwy w stosowaniu nie wystąpi krwawienie z odstawienia, należy rozważyć możliwość ciąży. Postępowanie w przypadku zaburzeń żołądkowo-jelitowych. W przypadku ciężkich zaburzeń żołądkowo-jelitowych może nie dojść do całkowitego wchłaniania i konieczne może być zastosowanie dodatkowych metod antykoncepcji. Jeśli w ciągu 3-4 h po przyjęciu tabletki wystąpią wymioty, należy zastosować postępowanie właściwe dla pominięcia przyjęcia tabletki. Jeżeli kobieta nie chce zmieniać zwykłego schematu stosowania tabletek, powinna przyjąć dodatkową(-e) tabletkę(-i) z kolejnego opakowania. Postępowanie w celu opóźnienia lub zmiany terminu krwawienia. Aby opóźnić wystąpienie krwawienia, należy kontynuować przyjmowanie tabletek z kolejnego opakowania bez przerwy w stosowaniu. W taki sposób możliwe jest kontynuowanie przyjmowania, według potrzeby, aż do skończenia tabletek z drugiego opakowania. W tym czasie może wystąpić krwawienie międzymiesiączkowe lub plamienie. Po okresie 7-dniowej przerwy w stosowaniu, należy kontynuować regularne przyjmowanie preparatu. Aby przesunąć miesiączkę na inny dzień tygodnia niż wynikający z obecnego schematu dawkowania, należy skrócić przerwę w stosowaniu tabletek o pożądaną liczbę dni. Im krótsza przerwa, tym większe ryzyko wystąpienia krwawienia międzymiesiączkowego i plamienia w okresie przyjmowania tabletek z drugiego opakowania (podobnie jak w przypadku opóźnienia krwawienia).

Przed pierwszym lub ponownym rozpoczęciem stosowania COC konieczne jest zebranie kompletnego wywiadu i przeprowadzenie pełnego badania lekarskiego pod kątem istnienia przeciwwskazań oraz ostrzeżeń. W przypadku wskazań dermatologicznych konieczne jest przeprowadzenie badania w odniesieniu do zakresu i rodzaju trądziku oraz innych chorób skóry o podłożu hiperandrogenizmu (w niektórych przypadkach właściwa jest konsultacja z dermatologiem). Badanie należy powtarzać regularnie. Częstość i rodzaj badań powinny opierać się na ogólnie przyjętych standardach postępowania klinicznego oraz powinny być ustalane indywidualnie u każdej pacjentki z uwzględnieniem głównie pomiaru ciśnienia tętniczego krwi, badania piersi oraz narządów jamy brzusznej i miednicy, w tym badania cytologicznego szyjki macicy. Stosowanie antykoncepcji hormonalnej może wpływać na wyniki niektórych badań laboratoryjnych, w tym na parametry biochemiczne czynności wątroby, tarczycy, nadnerczy i nerek, osoczowe stężenia białek wiążących, np. globuliny wiążącej kortykosteroidy oraz frakcji lipidowych i (lub) lipoproteinowych osocza, parametry metabolizmu węglowodanów oraz parametry układu krzepnięcia i fibrynolizy. Zmiany zwykle pozostają jednak w zakresie prawidłowych wartości laboratoryjnych.