Spis treści:
1. Adenuric - działanie
2. Adenuric - wskazania
3. Adenuric - przeciwwskazania
4. Adenuric - dawkowanie
5. Adenuric - interakcje z innymi lekami
6. Adenuric - ciąża
7. Adenuric - skutki uboczne
8. Adenuric - środki ostrożności
9. Adenuric - producent

Działanie

Adenuric - Lek hamujący wytwarzanie kwasu moczowego. Febuksostat jest silnym, niepurynowym, selektywnym inhibitorem oksydazy ksantynowej - XO (NP-SIXO) - enzymu katalizującego etapy metabolizmu puryny prowadzące do powstania kwasu moczowego. Febuksostat silnie hamuje zarówno utlenione, jak i zredukowane postacie XO. W stężeniach terapeutycznych nie hamuje innych enzymów biorących udział w metabolizmie puryny lub pirymidyny. Febuksostat szybko (T_max 1-1,5 h) i dobrze (co najmniej 84%) wchłania się z przewodu pokarmowego. Wiąże się z białkami osocza w ok. 99,2%; czynne metabolity - w ok. 82-91%. Febuksostat jest w znacznym stopniu metabolizowany: z udziałem UDP-glukuronozylotransferazy (głównie UGT1A1, 1A8 i 1A9) - koniugacja; z udziałem CYP450 (głównie CYP1A1, 1A2, 2C8) - utlenianie. Zidentyfikowano 4 farmakologicznie czynne metabolity hydroksylowe. Jest wydalany z moczem i kałem - w postaci metabolitów, częściowo w postaci niezmienionej.

Wskazania

Adenuric - Leczenie przewlekłej hiperurykemii w chorobach, w których wystąpiło już odkładanie się złogów moczanowych (w tym guzki dnawe i (lub) zapalenie stawów dnawe czynne lub w wywiadzie). Ponadto tabl. powl. 120 mg: zapobieganie i leczenie przewlekłej hiperurykemii u pacjentów poddawanych chemioterapii z powodu nowotworów krwi z umiarkowanym do wysokiego ryzykiem wystąpienia zespołu rozpadu guza (TLS). Lek jest wskazany do stosowania u dorosłych.

Przeciwwskazania

Adenuric - Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Dawkowanie

Adenuric - Doustnie. Dorośli. Dna moczanowa: 80 mg raz na dobę; jeśli po 2-4 tyg. leczenia stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi wynosi >6 mg/dl (357 μmol/l), można rozważyć zastosowanie dawki 120 mg raz na dobę. Podczas rozpoczynania leczenia febuksostatem zaleca się profilaktykę przeciw zaostrzeniom dny moczanowej przez co najmniej 6 mies. Zespół rozpadu guza: 120 mg raz na dobę. Przyjmowanie febuksostatu należy rozpocząć 2 dni przed rozpoczęciem terapii lekami cytotoksycznymi i kontynuować przez przynajmniej 7 dni; jednakże leczenie można przedłużyć do 9 dni, zgodnie z czasem trwania chemioterapii i oceną kliniczną. Szczególne grupy pacjentów. Nie jest wymagana modyfikacja dawki u osób w podeszłym wieku. Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek; skuteczność i bezpieczeństwo stosowania nie zostały w pełni ocenione u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <30 ml/min). Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania nie zostały zbadane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (C wg Childa-Pugha); w leczeniu dny moczanowej zalecana dawka u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami wątroby to 80 mg, dostępne są ograniczone informacje dotyczące pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby; w zespole rozpadu guza nie stosowano leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, u innych pacjentów nie dostosowywano dawkowania ze względu na zaburzenia czynności wątroby. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku u dzieci w wieku <18 lat. Sposób podania. Lek można go przyjmować z posiłkiem lub bez posiłku. Linia podziału na tabletce 80 mg tylko ułatwia jej rozkruszenie w celu łatwiejszego połknięcia.

Interakcje z innymi lekami

Adenuric - W oparciu o mechanizm działania hamującego XO przez febuksostat, nie zaleca się równoczesnego stosowania merkaptopuryny/ azatiopryny. Hamowanie oksydazy ksantynowej (XO) przez febuksostat może powodować zwiększenie stężenia tych leków w osoczu, co prowadzi do miolotoksyczności. W przypadku łącznego stosowania z febuksostatem, dawkę merkaptopuryny/ azatiopryny należy zmniejszyć do 20% poprzednio przepisanej dawki lub mniejszej. Adekwatność proponowanego dostosowania dawki, w oparciu o modele i symulowaną analizę danych z badań przedklinicznych na szczurach, została potwierdzona wynikami badania klinicznego interakcji między lekami u zdrowych ochotników otrzymujących 100 mg azatiopryny w monoterapii i zmniejszoną dawkę azatiopryny (25 mg) w połączeniu z febuksostatem (40 lub 120 mg). Nie przeprowadzono badań interakcji febuksostatu z innymi cytotoksycznymi środkami chemoterapeutycznymi. Nie są dostępne żadne dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania febuksostatu w trakcie innego leczenia cytotoksycznego. W badaniu głównym w zespole rozpadu guza podawano febuksostat w dawce 120 mg na dobę pacjentom poddawanym różnym rodzajom chemioterapii, w tym terapii przeciwciałami monoklonalnymi. Jednakże, w badaniu tym nie badano interakcji występujących pomiędzy lekami ani interakcji lek-choroba. Dlatego nie można wykluczyć wystąpienia interakcji podczas leczenia cytotoksycznego. Inhibitory XO mogą prowadzić do wzrostu stężenia teofiliny we krwi - nie obserwowano takiego działania w przypadku stosowania febuksostatu w dawce 80 mg (nie zaleca się zachowania specjalnej ostrożności); brak danych dla febuksostatu w dawce 120 mg. Febuksostat może być podawany jednocześnie z kolchicyną lub indometacyną bez konieczności modyfikacji dawki żadnego z leków. Nie jest wymagana modyfikacja dawki febuksostatu w przypadku jednoczesnego podawania z hydrochlorotiazydem. Febuksostat nie wpływa na farmakokinetykę warfaryny (brak zmian wskaźnika INR i aktywności czynnika krzepnięcia VII) - nie jest konieczna modyfikacja dawki warfaryny w przypadku jednoczesnego podawania z febuksostatem. Febuksostat in vivo nie hamuje CYP2C8 - nie jest wymagana jakakolwiek zmiana dawkowania podczas jednoczesnego podawania febuksostatu i rosiglitazonu lub innych substratów CYP2C8. Febuksostat jest słabym inhibitorem CYP2D6 - wydaje się, że modyfikacja dawkowania substratów CYP2D6 (np. dezypramina) nie jest wymagana. Leki hamujące glukuronidację (np. leki z grupy NLPZ i probenecyd) mogą teoretycznie wpływać na eliminację febuksostatu - obserwowano niewielkie zwiększenie ekspozycji na febuksostat (C_max 28%, AUC 41% i T_0,5 26%) podczas stosowania z naproksenem; stosowanie naproksenu lub innych leków z grupy NLPZ/inhibitorów COX-2 nie było związane z żadnym klinicznie istotnym zwiększeniem częstości zdarzeń niepożądanych; febuksostat może być podawany jednocześnie z naproksenem bez konieczności modyfikacji dawki któregokolwiek z leków. Leki silnie indukujące enzymy UGT mogą potencjalnie przyspieszać metabolizm i zmniejszać skuteczność febuksostatu - zaleca się kontrolowanie stężenia kwasu moczowego we krwi przez 1-2 tyg. po rozpoczęciu leczenia silnym induktorem glukuronidacji; przerwanie leczenia induktorem glukuronidacji może doprowadzić do zwiększonych stężeń febuksostatu we krwi. Leki zobojętniające sok żołądkowy (wodorotlenek magnezu i wodorotlenek glinu) opóźniają wchłanianie febuksostatu (o ok. 1 h) i zmniejszają C_max (o 32%), natomiast nie zaobserwowano znaczącej zmiany wartości AUC - febuksostat można przyjmować niezależnie od stosowania leków zobojętniających sok żołądkowy.

Ciąża

Adenuric - Nie stosować w ciąży i okresie karmienia piersią. W badaniach na zwierzętach dotyczących wpływu na reprodukcję nie wykazano zależnego od dawki niekorzystnego wpływu na płodność.

Skutki uboczne

Adenuric - Często: zaostrzenie dny moczanowej (często wkrótce po rozpoczęciu leczenia i podczas pierwszych miesięcy leczenia), ból głowy, zawroty głowy, duszność, biegunka (częstsza u pacjentów jednocześnie leczonych kolchicyną), nudności, zaburzenia czynności wątroby (częstsze u pacjentów jednocześnie leczonych kolchicyną), wysypka (w tym różne rodzaje wysypki występujące z mniejszą częstością), świąd, ból stawów, ból mięśni, ból kończyn, obrzęk, zmęczenie. Niezbyt często: zwiększone stężenie TSH, niedoczynność tarczycy, niewyraźne widzenie, cukrzyca, hiperlipidemia, zmniejszenie apetytu, zwiększenie masy ciała, zmniejszone libido, bezsenność, parestezje, niedowład połowiczy, senność, letarg, zaburzenia smaku, niedoczulica, osłabienie węchu, szumy uszne, migotanie przedsionków, kołatanie serca, nieprawidłowy zapis EKG, blok lewej odnogi pęczka Hisa, częstoskurcz zatokowy, arytmia, nadciśnienie tętnicze, zaczerwienienie, uderzenia gorąca, krwawienie, zapalenie oskrzeli, infekcja górnych dróg oddechowych, infekcja dolnych dróg oddechowych, kaszel, wodnista wydzielina z nosa, ból brzucha, ból w górnej części brzucha, wzdęcia, refluks żołądkowo-przełykowy, wymioty, suchość błony śluzowej jamy ustnej, niestrawność, zaparcie, częste wypróżnianie, wzdęcia z oddawaniem gazów, dyskomfort żołądkowo-jelitowy, owrzodzenie jamy ustnej, obrzęk warg, zapalenie trzustki, kamica żółciowa, zapalenie skóry, pokrzywka, świąd, zmiana zabarwienia skóry, uszkodzenie skóry, wybroczyny, wysypka plamkowa, wysypka grudkowo-plamkowa, wysypka grudkowa, nadmierne pocenie się, łysienie, wyprysk, rumień, poty nocne, łuszczyca, swędząca wysypka, zapalenie stawów, bóle mięśni, bóle mięśniowo-stawowe, osłabienie mięśni, kurcze mięśni, nadmierne napięcie mięśni, zapalenie kaletki, obrzęk stawów, ból pleców, sztywność mięśniowo-stawowa, sztywność stawów, niewydolność nerek, kamica nerkowa, krwiomocz, częstomocz, białkomocz, parcie na mocz, zakażenie dróg moczowych, zaburzenia erekcji, ból w klatce piersiowej, dyskomfort w klatce piersiowej, ból, złe samopoczucie, zwiększenie stężenia amylazy we krwi, zmniejszenie liczby płytek krwi, zmniejszenie liczby białych krwinek, zmniejszenie liczby limfocytów, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zwiększenie stężenia trójglicerydów we krwi, zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi, zmniejszenie stężenia hematokrytu, zwiększenie stężenia dehydrogenazy mleczanowej we krwi, zwiększenie stężenia potasu we krwi, zwiększenie INR, urazy. Rzadko: pancytopenia, trombocytopenia, agranulocytoza, niedokrwistość, reakcja anafilaktyczna, nadwrażliwość na lek, niedrożność tętnicy siatkówki, zmniejszenie masy ciała, nasilony apetyt, jadłowstręt, nerwowość, nastrój depresyjny, zaburzenia snu, utrata smaku, uczucie pieczenia, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, nagły zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych, zapaść krążeniowa, zapalenie płuc, perforacja układu pokarmowego, zapalenie wątroby, żółtaczka, uszkodzenie wątroby, zapalenie pęcherzyka żółciowego, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, obrzęk naczynioruchowy, reakcje na lek z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi, uogólniona wysypka (ciężka), wysypka złuszczająca, wysypka grudkowa, wysypka pęcherzykowa, wysypka krostkowa, wysypka rumieniowata, wysypka odropodobna, rabdomioliza, zespół stożka rotatorów, zespół bólu wielomięśniowego, cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek, pragnienie, uczucie gorąca, zwiększenie stężenia glukozy we krwi, przedłużony czas kaolinowo-kefalinowy, zmniejszenie liczby czerwonych krwinek, zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej, zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej we krwi. U pacjentów poddawanych chemioterapii z powodu nowotworów krwi z umiarkowanym do wysokiego ryzykiem wystąpienia zespołu rozpadu guza (stosowana dawka 120 mg/dobę) profil działań niepożądanych jest podobny do obserwowanego w leczeniu dny moczanowej; nie obserwowano żadnych dodatkowych działań niepożądanych, z wyjątkiem trzech poniższych (niezbyt często): blok lewej odnogi pęczka Hisa, częstoskurcz zatokowy, krwawienie (niezbyt często).

Środki ostrożności

Adenuric - Podczas opracowywania preparatu oraz w jednym badaniu po dopuszczeniu do obrotu u pacjentów z istniejącymi uprzednio ciężkimi chorobami układu sercowo-naczyniowego (np. zawał mięśnia sercowego, udar lub niestabilna dławica piersiowa) leczonych febuksostatem obserwowano większą liczbę zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowych w porównaniu do pacjentów leczonych allopurynolem. Jednakże w kolejnym badaniu po dopuszczeniu do obrotu, odsetek występowania zdarzeń sercowo-naczyniowych zarówno nie prowadzących do zgonu jak i prowadzących do zgonu był podobny w przypadku febuksostatu oraz allopurynolu. Leczenie w tej grupie pacjentów należy prowadzić z zachowaniem ostrożności i regularnie ich monitorować. U pacjentów poddawanych chemioterapii z powodu nowotworów krwi z umiarkowanym do wysokiego ryzykiem wystąpienia zespołu rozpadu guza należy ściśle monitorować czynność serca, jeżeli jest to uzasadnione klinicznie. Leczenia febuksostatem nie należy rozpoczynać do chwili całkowitego ustąpienia ostrego napadu dny moczanowej. Podczas rozpoczynania leczenia febuksostatem zaleca się profilaktykę lekami z grupy NLPZ lub kolchicyną przeciw zaostrzeniom dny moczanowej przez co najmniej 6 mies., ponieważ w początkowej fazie leczenia może wystąpić zaostrzenie dny, wskutek zmian stężenia kwasu moczowego we krwi, wynikających z uwolnienia moczanu ze złogów w tkankach. W razie wystąpienia zaostrzenia dny w trakcie leczenia febuksostatem, leku nie należy odstawiać. Stałe leczenie febuksostatem zmniejsza częstość i nasilenie zaostrzeń dny. Nie zaleca się stosowania febuksostatu u pacjentów ze znacznie przyspieszonym tempem wytwarzania moczanów (np. nowotwór złośliwy i leczenie przeciwnowotworowe, zespół Lescha-Nyhana) - brak doświadczenia w tych populacjach, a bezwzględne stężenie ksantyny w moczu może w rzadkich przypadkach wzrosnąć na tyle, że możliwe będzie odkładanie się jej złogów w drogach moczowych. Nie zaleca się stosowania febuksostatu u pacjentów po przeszczepach narządów - brak doświadczenia. Lek stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności tarczycy (ryzyko zwiększenia stężenia TSH). Przed rozpoczęciem leczenia, a następnie okresowo w trakcie terapii należy kontrolować czynność wątroby. Pacjentów należy ściśle monitorować w kierunku wystąpienia objawów reakcji alergicznych; leczenie febuksostatem należy natychmiast przerwać w razie wystąpienia ciężkich reakcji nadwrażliwości i nie stosować febuksostatu ponownie. Nie zaleca się stosowania z merkaptopuryną/ azatiopryną. Jeśli nie można uniknąć równoczesnego stosowania obu tych leków, zaleca się zmniejszenie dawki merkaptopuryny/ azatiopryny do 20% poprzednio przepisanej dawki lub mniejszej, w celu uniknięcia możliwych reakcji hematologicznych. Pacjentów należy ściśle monitorować a dawki merkaptopuryny/ azatiopryny należy następnie dostosować na podstawie oceny odpowiedzi na leczenie i wystąpienia objawów toksyczności. Ze względu na zawartość laktozy leku nie należy stosować u pacjentów z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespole złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabl., to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

Producent

Menarini International Operations