Spis treści:
1. Grofibrat S - działanie
2. Grofibrat S - wskazania
3. Grofibrat S - przeciwwskazania
4. Grofibrat S - dawkowanie
5. Grofibrat S - interakcje z innymi lekami
6. Grofibrat S - ciąża
7. Grofibrat S - skutki uboczne
8. Grofibrat S - środki ostrożności
9. Grofibrat S - producent

Działanie

Grofibrat S - Lek hipolipemizujący. Fenofibrat jest pochodną kwasu fibrynowego, którego działanie modyfikujące gospodarkę lipidową odbywa się poprzez aktywację receptorów jądrowych typu alfa (PPARa). Aktywując PPARa fenofibrat zwiększa lipolizę i eliminację z osocza aterogennych cząstek bogatych w triglicerydy poprzez aktywację lipazy lipoproteinowej i zmniejszenie produkcji apolipoproteiny CIII. Aktywacja PPARazwiększa również syntezę apolipoprotein AI i AII. Powyższe działanie fenofibratu na lipoproteiny prowadzi do zmniejszenia frakcji cholesterolu o małej i bardzo małej gęstości (VLDL i LDL) zawierających apolipoproteinę B jak również do zwiększenia frakcji zawierającej lipoproteiny o dużej gęstości (HDL) zawierającej apolipoproteiny AI i AII. Dodatkowo, poprzez zmianę syntezy i katabolizmu frakcji VLDL, fenofibrat nasila usuwanie frakcji LDL i zmniejsza stężenie małych, gęstych cząsteczek LDL, które jest zwiększone w aterogennej dyslipidemii i stanowi czynnik ryzyka wystąpienia choroby niedokrwiennej serca. Po podaniu doustnym C_max w osoczu zostaje osiągnięte po upływie 4-5 h. Stężenie w osoczu jest stałe podczas jego długotrwałego przyjmowania. Wchłanianie fenofibratu zwiększa się podczas przyjmowania leku z pokarmem. Kwas fenofibrynowy wiąże się silnie z albuminami osocza (więcej niż 99%). Po przyjęciu doustnym fenofibrat jest szybko hydrolizowany przez esterazę do czynnego metabolitu, kwasu fenofibrynowego. W osoczu nie stwierdza się niezmienionego fenofibratu. Fenofibrat nie jest substratem dla CYP3A4. Nie występuje wątrobowy metabolizm mikrosomalny. Lek jest głównie wydalany w moczu głównie w formie kwasu fenofibrynowego i jego glukuronidowych pochodnych. Badania kinetyczne wykazały brak kumulacji leku zarówno po podaniu jednorazowym jak i po długotrwałym leczeniu. Hemodializa nie powoduje usunięcia kwasu fenofibrynowego z organizmu. T_0,5 kwasu fenofibrynowego w osoczu wynosi ok. 20 h.

Wskazania

Grofibrat S - Jako dodatek do diety oraz innych terapii niefarmakologicznych (np. ćwiczenia fizyczne, utrata masy ciała) w następujących przypadkach: ciężka hipertrójglicerydemia z małym stężeniem cholesterolu o wysokiej gęstości (HDL) lub bez; mieszana hiperlipidemia, jeżeli stosowanie statyn jest przeciwwskazane lub nie są one tolerowane; ponadto dla dawki 160 mg - mieszana hiperlipidemia u pacjentów należących do grupy wysokiego ryzyka wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych, jako dodatek do leczenia statynami, jeżeli stężenie trójglicerydów oraz cholesterolu o wysokiej gęstości (HDL) nie są w wystarczającym stopniu kontrolowane.

Przeciwwskazania

Grofibrat S - Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Niewydolność wątroby (w tym żółciowa marskość wątroby oraz niewyjaśnione przedłużające się zaburzenia funkcji wątroby). Znana choroba pęcherzyka żółciowego. Ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min). Przewlekłe lub ostre zapalenie trzustki z wyjątkiem ostrego zapalenia trzustki spowodowanego ciężką hipertrójglicerydemią. Uczulenie na światło lub reakcje fototoksyczne podczas stosowania fibratów lub ketoprofenu.

Dawkowanie

Grofibrat S - Doustnie. Dorośli. Tabl. 160 mg: zalecana dawka to 1 tabl. na dobę. Pacjenci, którzy obecnie stosują kapsułki zawierające 200 mg fenofibratu (1 kaps. na dobę), mogą zacząć przyjmować 1 tabl. Grofibrat S 160 mg na dobę bez uzupełniania dawki. Tabl. 215 mg: zalecana dawka początkowa to 1 tabl. leku Grofibrat S 160 mg na dobę. Dawka może zostać zwiększona do 215 mg na dobę, tzn. do 1 tabletki Grofibrat S 215 mg. U pacjentów obecnie leczonych jedną kapsułką zawierającą 267 mg fenofibratu można ją zamienić na 1 tabl. Grofibrat S 215 mg bez uzupełniania dawki. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku, bez zaburzeń czynności nerek, zalecana jest dawka jak dla dorosłych. Fenofibratu nie należy stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, u których eGFR wynosi <30 ml/min/1,73 m². Jeśli eGFR wynosi od 30 do 59 ml/min/1,73 m², dawka fenofibratu nie powinna przekraczać 100 mg standardowego fenofibratu lub 67 mg mikronizowanego fenofibratu, podanego jeden raz na dobę. Jeśli w trakcie leczenia eGFR będzie się stale zmniejszał i spadnie do <30 ml/min/1,73 m², należy zaprzestać leczenia fenofibratem. U pacjentów z niewydolnością wątroby preparat nie jest zalecany ze względu na brak danych klinicznych dotyczących tej grupy. Nie zaleca się stosowania fenofibratu u pacjentów <18 lat. Sposób podania. Tabletkę należy połknąć w całości w trakcie posiłku.

Interakcje z innymi lekami

Grofibrat S - Fenofibrat nasila działanie doustnych leków przeciwzakrzepowych i może zwiększyć ryzyko krwawień. Należy zmniejszyć dawkę doustnych leków przeciwzakrzepowych o ok.1/3 na początku leczenia i następnie stopniowo dostosować dawkę, jeśli to potrzebne, monitorując wskaźnik INR. Zgłoszono wystąpienie kilku ciężkich przypadków odwracalnej niewydolności nerek w trakcie równoczesnego podawania fenofibratu i cyklosporyny. Czynność nerek u tych pacjentów musi być ściśle monitorowana, a leczenie fenofibratem należy przerwać, gdy wystąpi znacząca zmiana wyników badań laboratoryjnych. Ryzyko ciężkiego oddziaływania toksycznego na mięśnie wzrasta, jeśli fenofibrat jest stosowany w skojarzeniu z inhibitorami reduktazy HMG-CoA lub innymi fibratami. Tego rodzaju leczenie należy stosować ostrożnie a pacjent powinien być monitorowany w kierunku objawów toksyczności mięśniowej Zgłoszono wystąpienie kilku przypadków odwracalnego, paradoksalnego zmniejszenia stężenia frakcji HDL cholesterolu podczas równoczesnego przyjmowania fenofibratu i glitazonów. Z tego powodu zaleca się kontrolę stężenia cholesterolu HDL, gdy leki te są stosowane łącznie i zaprzestanie leczenia jednym z nich, gdy stężenie cholesterolu HDL jest zbyt małe. Fenofibrat i kwas fenofibrynowy nie są inhibitorami izoform CYP3A4, CYP2D6, CYP2E1 lub CYP1A2. W stężeniu terapeutycznym są słabymi inhibitorami CYP2C19 i CYP2A6 i słabymi do umiarkowanych inhibitorami CYP2C9. Pacjenci leczeni fenofibratem i lekami metabolizowanymi przez CYP2C19, CYP2A6, a zwłaszcza CYP2C9, z wąskim wskaźnikiem terapeutycznym, powinni być uważnie monitorowani. Jeśli jest to konieczne, należy dostosować dawkę leku.

Ciąża

Grofibrat S - U kobiet w ciąży lek należy stosować wyłącznie po dokładnym ocenieniu korzyści i ryzyka. Nie stosować u kobiet karmiących piersią. U zwierząt obserwowano odwracalny wpływ na płodność.

Skutki uboczne

Grofibrat S - Często: objawy przedmiotowe i podmiotowe ze strony żołądka i jelit (bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka i wzdęcia z oddawaniem wiatrów), zwiększenie aktywności aminotransferaz, zwiększenie stężenia homocysteiny we krwi. Niezbyt często: ból głowy, choroba zakrzepowo-zatorowa (zatorowość płucna, zakrzepica żył głębokich), zapalenie trzustki, kamica żółciowa, nadwrażliwość skóry (np. wysypka, świąd, pokrzywka), zaburzenia mięśni (np. mialgie, zapalenie mięśni, skurcze i osłabienie mięśni), zaburzenia funkcji seksualnych, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi. Rzadko: zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie liczby krwinek białych, nadwrażliwość, zapalenie wątroby, łysienie, nadwrażliwość na światło, zwiększenie stężenia mocznika we krwi. Częstość nieznana: śródmiąższowa choroba płuc, rabdomioliza, żółtaczka, powikłania kamicy żółciowej (np. zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie dróg żółciowych, kolka żółciowa), ciężkie reakcje skórne (np. rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka, zmęczenie).

Środki ostrożności

Grofibrat S - Wtórne przyczyny hiperlipidemii, takie jak: niekontrolowana cukrzyca typu 2., niedoczynność tarczycy, zespół nerczycowy, dysproteinemia, choroby wątroby z zastojem żółci, leczenie farmakologiczne, alkoholizm, powinny być odpowiednio leczone przed rozpoczęciem terapii fenofibratem. U pacjentek z hiperlipidemią przyjmujących estrogeny lub środki antykoncepcyjne zawierające estrogeny należy sprawdzić, czy hiperlipidemia jest pierwotna czy wtórna (możliwe zwiększenie stężenia lipidów spowodowane estrogenami podawanymi doustnie). Czynność wątroby. Przez pierwsze 12 mies. podawania leku zaleca się monitorowanie aktywności aminotransferaz co 3 mies., następnie okresowo. Należy zwrócić uwagę na pacjentów, u których aktywność aminotransferaz zwiększyła się i odstawić lek, jeżeli aktywność AspAT i AlAT zwiększy się powyżej wartości 3-krotności GGN. Jeśli pojawią się symptomy wskazujące na zapalenie wątroby (np. żółtaczka, świąd) i rozpoznanie zostanie potwierdzone przez testy laboratoryjne, leczenie fenofibratem należy przerwać. Zgłaszano przypadki zapalenia trzustki u pacjentów przyjmujących fenofibrat (może być wynikiem braku skutecznego leczenia u pacjentów z ciężką hipertrójglicerydemią, bezpośredniego wpływu leku lub może być spowodowane wtórnie przez tworzenie się kamieni w drogach żółciowych lub złogów zatykających przewód żółciowy wspólny). Ze względu na ryzyko toksycznego działania na mięśnie (w tym rabdomioliza) u pacjentów, u których istnieją czynniki predestynujące do miopatii i (lub) rozpadu mięśni poprzecznie prążkowanych, w tym: wiek >70 lat, osobnicza lub rodzinna skłonność do chorób mięśni, zaburzenia czynności nerek, niedoczynność tarczycy i spożywanie dużych ilości alkoholu, należy bardzo dokładnie ocenić stosunek ryzyka i korzyści leczenia przed rozpoczęciem leczenia. Działanie toksyczne na mięśnie należy podejrzewać u pacjentów odczuwających rozsiane bóle mięśniowe, u których występuje zapalenie, skurcze, osłabienie mięśni i (lub) znaczne zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej (aktywność CK 5-krotnie powyżej normy). W takim przypadku należy przerwać leczenie fenofibratem. Ryzyko działania toksycznego na mięśnie może się zwiększyć, jeśli lek jest stosowany z innym fibratem lub inhibitorem reduktazy HMG-CoA, zwłaszcza jeśli poprzednio występowały choroby mięśni - leczenie skojarzone fenofibratem i inhibitorem reduktazy HMG-CoA lub innym fibratem należy stosować wyłącznie u pacjentów z ciężką mieszaną dyslipidemią i dużym ryzykiem choroby sercowo-naczyniowej, jeśli nie występowały u nich wcześniej choroby mięśni; u tych pacjentów należy monitorować działanie toksyczne na mięśnie. Czynność nerek. Lek jest przeciwwskazany w ciężkiej niewydolności nerek. Preparat należy stosować z ostrożnością u pacjentów z łagodną do umiarkowanej niewydolnością nerek. Leczenie powinno być przerwane w przypadku zwiększenia stężenia kreatyniny powyżej 50% GGN. Zaleca się wykonanie pomiaru stężenia kreatyniny w czasie pierwszych 3 mies. po rozpoczęciu leczenia, a następnie okresowo w trakcie leczenia. Bezpieczeństwo i skuteczność fenofibratu u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat nie zostało ustalone - nie zaleca się stosowania. Substancje pomocnicze. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy, że uznaje się go za „wolny od sodu”.

Producent

Gedeon Richter