Spis treści:
1. Uronorm - działanie
2. Uronorm - wskazania
3. Uronorm - przeciwwskazania
4. Uronorm - dawkowanie
5. Uronorm - interakcje z innymi lekami
6. Uronorm - ciąża
7. Uronorm - skutki uboczne
8. Uronorm - środki ostrożności
9. Uronorm - producent

Działanie

Uronorm - Kompetycyjny, wybiórczy inhibitor podtypu M3 receptora muskarynowego. Maksymalne stężenie solifenacyny w osoczu (C_max) po przyjęciu solifenacyny występuje po 3 do 8 h. Biodostępność bezwzględna wynosi w przybliżeniu 90%. Solifenacyna w znacznym stopniu (około 98%) wiąże się z białkami osocza, przede wszystkim z kwaśną α ₁-glikoproteiną. Metabolizowana jest głównie w wątrobie, przede wszystkim z udziałem CYP3A4; istnieją również alternatywne szlaki metaboliczne. T_0,5 w fazie końcowej wynosi 45-68 h. Po 26 dobach od podania pojedynczej dawki 10 mg solifenacyny znakowanej radioizotopem ¹⁴C około 70% aktywności promieniotwórczej wykryto w moczu, zaś 23% w kale. Skuteczność leczenia stwierdzano po upływie tygodnia od jego rozpoczęcia i działanie to ulegało stabilizacji w okresie 12 tygodni.

Wskazania

Uronorm - Leczenie objawowe naglącego nietrzymania moczu i (lub) częstomoczu oraz parcia naglącego, które mogą występować u pacjentów z zespołem pęcherza nadreaktywnego.

Przeciwwskazania

Uronorm - Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Zatrzymanie moczu, ciężkie zaburzenia żołądkowo-jelitowe (m.in. ostre rozdęcie okrężnicy), miastenia, jaskra z wąskim kątem przesączania oraz pacjenci u których ryzyko wystąpienia tych chorób jest znaczne. Pacjenci poddawani hemodializie. Ciężkie zaburzenia pracy wątroby. Ciężkie zaburzenia czynności nerek lub umiarkowane zaburzenia czynności wątroby, leczone jednocześnie silnymi inhibitorami CYP3A4, np. ketokonazolem.

Dawkowanie

Uronorm - Doustnie. Dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku: zalecana dawka wynosi 5 mg raz na dobę; dawka może być zwiększana w miarę potrzeb, do 10 mg raz na dobę. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny ≤30 ml/min). W przypadku pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny ≥30 ml/min) należy zachować ostrożność i nie stosować dawki większej niż 5 mg raz na dobę. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby nie ma konieczności modyfikacji dawki. W przypadku pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (7 do 9 wg skali Child-Pugh) należy zachować ostrożność i nie podawać dawki większej niż 5 mg raz na dobę. Podczas jednoczesnego stosowania ketokonazolu lub terapeutycznych dawek innych, silnych inhibitorów CYP3A4 (takich jak rytonawir, nelfinawir, itrakonazol), maksymalna dawka leku nie powinna być większa niż 5 mg. Nie określono bezpieczeństwa ani skuteczności stosowania leku u dzieci i młodzieży poniżej 18 rż. - nie należy go stosować u dzieci i młodzieży. Sposób podania. Tabl. należy przyjmować doustnie, popijając płynem. Lek można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku.

Interakcje z innymi lekami

Uronorm - Jednoczesne stosowanie innych leków o właściwościach cholinolitycznych może prowadzić do nasilenia działania terapeutycznego i wystąpienia działań niepożądanych. Po zaprzestaniu podawania leku należy zachować ok. 1 tyg. przerwę przed podjęciem leczenia innym lekiem cholinolitycznym. Działanie terapeutyczne solifenacyny może zmniejszać się w wyniku jednoczesnego stosowania agonistów receptorów cholinergicznych. Solifenacyna może osłabiać działanie leków stymulujących perystaltykę przewodu pokarmowego, takich jak metoklopramid i cyzapryd. Terapeutyczne stężenia solifenacyny nie hamują aktywności CYP1A1/2, 2C9, 2C19, 2D6 lub 3A4, pochodzących z mikrosomów ludzkiej wątroby. Jest mało prawdopodobne, aby solifenacyna wpływała na zmianę klirensu leków metabolizowanych przez enzymy CYP. Solifenacyna jest metabolizowana przez CYP3A4. Jednocześnie podawanie ketokonazolu (200 mg/dobę), silnego inhibitora CYP3A4, 2-krotnie zwiększało AUC solifenacyny, zaś ketokonazol w dawce 400 mg/dobę, powodował 3-krotne zwiększenie AUC solifenacyny. Z tego względu podczas jednoczesnego stosowania ketokonazolu lub terapeutycznych dawek innych silnych inhibitorów CYP3A4 (np. rytonawiru, nelfinawiru, itrakonazolu) maksymalna dawka leku nie powinna być większa niż 5 mg. Jednoczesne stosowanie solifenacyny i silnych inhibitorów CYP3A4 jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Nie badano wpływu indukcji enzymów na farmakokinetykę solifenacyny i jej metabolitów, jak również wpływu substratów o większym powinowactwie do CYP3A4 na solifenacynę. Możliwe są interakcje farmakokinetyczne solifenacyny z innymi substratami CYP3A4 o większym powinowactwie (np. werapamil, diltiazem) oraz ze związkami o działaniu indukującym CYP3A4 (np. ryfampicyna, fenytoina, karbamazepina). Podczas stosowania solifenacyny nie stwierdzono interakcji farmakokinetycznych między solifenacyną, a złożonymi, doustnymi lekami antykoncepcyjnymi (etynyloestradiol/lewonorgestrel). Stosowanie solifenacyny nie wpłynęło na farmakokinetykę R-warfaryny lub S-warfaryny ani na ich wpływ na czas protrombinowy. Nie zaobserwowano wpływu stosowania solifenacyny na farmakokinetykę digoksyny.

Ciąża

Uronorm - Ze względu na brak danych klinicznych należy zachować ostrożność w przypadku przepisywania leku kobietom w ciąży. Nie są dostępne dane dotyczące przenikania solifenacyny do mleka kobiecego. W badaniach przeprowadzanych na myszach stwierdzono, że solifenacyna i (lub) jej metabolity przenikały do mleka matki, powodując zależne od dawki zaburzenia prawidłowego rozwoju noworodków. Należy zatem unikać stosowania leku w okresie karmienia piersią.

Skutki uboczne

Uronorm - Bardzo często: suchość w jamie ustnej. Często: niewyraźne widzenie, zaparcia, nudności, niestrawność, bóle brzucha. Niezbyt często: zakażenia układu moczowego, zapalenie pęcherza moczowego, senność, zaburzenia smaku, zespół suchego oka, suchość w jamie nosowej, refluks żołądkowo-przełykowy, suchość w gardle, suchość skóry, trudności w oddawaniu moczu, zmęczenie, obrzęki obwodowe. Rzadko: zawroty głowy, ból głowy, niedrożność okrężnicy, kamienie kałowe, wymioty, świąd, wysypka, zatrzymanie moczu. Bardzo rzadko: omamy, dezorientacja, rumień wielopostaciowy, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy. Częstość nieznana: reakcja anafilaktyczna, zmniejszenie apetytu, hiperkaliemia, majaczenia, jaskra, Torsade de Pointes, wydłużenie odstępu QT w elektrokardiogramie, migotanie przedsionków, kołatanie serca, częstoskurcz, dysfonia, niedrożność jelita, dyskomfort w jamie brzusznej, zaburzenia czynności wątroby, nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby, złuszczające zapalenie skóry, osłabienie mięśni, zaburzenia czynności nerek.

Środki ostrożności

Uronorm - Przed rozpoczęciem leczenia należy ocenić inne przyczyny częstomoczu (niewydolność serca, choroba nerek). W przypadku występowania zakażenia dróg moczowych należy wdrożyć odpowiednią terapię antybiotykową. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów: z istotnym klinicznie zwężeniem drogi odpływu moczu z pęcherza z ryzykiem zatrzymania moczu; z zaburzeniami drożności przewodu pokarmowego; z ryzykiem zwolnionej perystaltyki przewodu pokarmowego; z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr ≥30 ml/min); z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (7-9 w skali Child-Pugh); jednocześnie leczonych silnymi inhibitorami CYP3A4, np. ketokonazolem; z przepukliną rozworu przełykowego/refluksem żołądkowo-przełykowym i (lub) jednocześnie stosujących leki mogące spowodować zapalenie przełyku lub je zaostrzyć (takie jak bisfosfoniany); z neuropatią autonomicznego układu nerwowego. U pacjentów, u których występowały czynniki ryzyka, takie jak wcześniej stwierdzony zespół wydłużonego odstępu QT i hipokaliemia, obserwowano wydłużenie odstępu QT oraz torsade de pointes. Nie ustalono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u pacjentów z nadreaktywnością wypieracza pochodzenia neurogennego. Jeżeli u pacjenta wystąpi obrzęk naczynioruchowy i/(lub) reakcja anafilaktyczna, należy przerwać leczenie solifenacyną, wdrożyć odpowiednie leczenie i (lub) stosowne środki zaradcze. Maksymalne działanie leku można ocenić najwcześniej po 4 tyg. leczenia. Pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować tego leku.

Producent

Orion Corporation