Spis treści:
1. Tertensif SR - działanie
2. Tertensif SR - wskazania
3. Tertensif SR - przeciwwskazania
4. Tertensif SR - dawkowanie
5. Tertensif SR - interakcje z innymi lekami
6. Tertensif SR - ciąża
7. Tertensif SR - skutki uboczne
8. Tertensif SR - środki ostrożności
9. Tertensif SR - producent

Działanie

Tertensif SR - Lek moczopędny o działaniu hipotensyjnym - pochodna sulfonamidowa o właściwościach farmakologicznych podobnych do diuretyków tiazydowych. Działa w części korowej nerek, gdzie hamuje wchłanianie zwrotne sodu. Zwiększa to wydalanie nerkowe sodu i chlorków, w mniejszym stopniu potasu i magnezu, zwiększając w ten sposób objętość wydalanego moczu. Poprzez zmniejszenie objętości krwi krążącej zmniejsza ciśnienie tętnicze. Indapamid zmniejsza przerost lewej komory serca. Nie wpływa na metabolizm lipidów i węglowodanów (również u pacjentów z cukrzycą). Właściwości przeciwnadciśnieniowe indapamidu są związane z poprawą podatności tętnic i zmniejszaniem oporu naczyniowego i całkowitego oporu obwodowego. Maksymalne stężenie we krwi występuje po 12 h od podania. Indapamid wiąże się z białkami osocza w 79%. Stan stacjonarny osiągany jest po 7 dniach leczenia. Indapamid jest wydalany z moczem (70%) i kałem (22%) w postaci nieczynnych metabolitów. T_0,5 wynosi 14-24 h (średnio 18 h).

Wskazania

Tertensif SR - Nadciśnienie tętnicze samoistne.

Przeciwwskazania

Tertensif SR - Nadwrażliwość na substancję czynną, inne sulfonamidy lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka niewydolność nerek. Encefalopatia wątrobowa lub inne ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Hipokaliemia.

Dawkowanie

Tertensif SR - Doustnie. Dorośli: 1 tabl. raz na dobę (najlepiej rano). Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku stężenie kreatyniny w osoczu musi być skorygowane według wieku, masy ciała i płci. Pacjenci w podeszłym wieku mogą być leczeni preparatem jedynie wówczas, gdy czynność nerek jest prawidłowa lub zaburzona jedynie w nieznacznym stopniu. Stosowanie leku jest przeciwwskazane w ciężkiej niewydolności nerek (CCr <30 ml/min) oraz w ciężkiej niewydolności wątroby. Leki moczopędne tiazydowe i leki o podobnym działaniu są w pełni skuteczne, kiedy czynność nerek jest prawidłowa lub zaburzona jedynie w niewielkim stopniu. Sposób podania. Połykać w całości, popijając wodą. Tabletek nie należy żuć.

Interakcje z innymi lekami

Tertensif SR - Preparatu nie należy podawać równocześnie z solami litu (jeśli leczenie skojarzone jest konieczne, należy kontrolować stężenie litu we krwi). Ostrożnie stosować podczas jednoczesnego podawania z NLPZ lub kwasem acetylosalicylowym ≥3 g/dobę (osłabienie działania hipotensyjnego, zwiększone ryzyko ostrej niewydolności nerek u pacjentów odwodnionych, pacjenci powinni być odpowiednio nawodnieni, należy monitorować czynność nerek); lekami wywołującymi częstoskurcz torsade de pointes - leki przeciwarytmiczne (chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid, amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid, bretylium), chloropromazyna, cyjamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, trifluoperazyna, amisulpryd, sulpiryd, sultopryd, tiapryd, droperydol, haloperydol, pimozyd, beprydyl, cyzapryd, difemanyl, erytromycyna i.v., halofantryna, mizolastyna, moksyfloksacyna, pentamidyna, sparfloksacyna, winkamina i.v., metadon, astemizol, terfenadyna - (należy zapobiegać hipokaliemii, należy kontrolować stężenie elektrolitów we krwi oraz wykonywać badanie EKG, jeśli występuje hipokaliemia, należy stosować leki niepowodujące torsade de pointes); inhibitorami ACE (ryzyko nagłego niedociśnienia tętniczego i (lub) ostrej niewydolności nerek, kiedy leczenie inhibitorami ACE jest rozpoczynane przy niedoborze sodu, szczególnie u pacjentów ze zwężeniem tętnicy nerkowej; u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym należy odstawić lek moczopędny na 3 dni przed rozpoczęciem stosowania inhibitorów ACE, a następnie jeżeli to konieczne, powrócić do leczenia lekiem moczopędnym nieoszczędzającym potasu lub rozpocząć leczenie inhibitorem ACE w małych dawkach i stopniowo je zwiększać; u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca rozpoczynać leczenie od bardzo małych dawek inhibitora ACE, jeżeli to możliwe po zmniejszeniu dawki leku moczopędnego nieoszczędzającego potasu, we wszystkich przypadkach należy monitorować stężenie kreatyniny przez pierwsze tygodnie leczenia inhibitorem ACE); amfoterycyną B (i.v.), gliko- i mineralokortykosteroidami (stosowanymi ogólnie), tetrakozaktydem (osłabienie działania hipotensyjnego, ryzyko hipokaliemii), lekami przeczyszczającymi o działaniu pobudzającym perystaltykę (zwiększone ryzyko hipokaliemii); baklofenem (nasilenie działania hipotensyjnego, należy nawodnić pacjenta oraz na początku leczenia kontrolować czynność nerek); glikozydami naparstnicy (hipokaliemia nasila toksyczność glikozydów, kontrolować stężenie potasu i zapis EKG); allopurynolem (zwiększenie częstości reakcji nadwrażliwości na allopurynol). Należy rozważyć jednoczesne stosowanie z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas (racjonalne kojarzenie tych leków, korzystne dla niektórych pacjentów, nie eliminuje ryzyka hiperkaliemii lub hipokaliemii, szczególnie u pacjentów z cukrzycą lub niewydolnością nerek, należy często oznaczać stężenie potasu we krwi i wykonywać badanie EKG); metforminą (ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej; nie należy stosować metforminy, kiedy stężenie kreatyniny wynosi >1,5 mg/dl u mężczyzn i >1,2 mg/dl u kobiet); środkami kontrastowymi zawierającymi jod (ryzyko rozwoju ostrej niewydolności nerek w przypadku odwodnienia spowodowanego stosowaniem leków moczopędnych, przed zastosowaniem takiego środka pacjenta należy odpowiednio nawodnić); TLP i neuroleptykami (nasilenie działania hipotensyjnego i ryzyko niedociśnienia ortostatycznego); solami wapnia (ryzyko hiperkalcemii); cyklosporyną i takrolimusem (ryzyko zwiększenia stężenia kreatyniny we krwi).

Ciąża

Tertensif SR - Zaleca się unikanie stosowania indapamidu podczas ciąży. Przedłużone narażenie na lek tiazydowy podczas III trymestru ciąży może zmniejszyć objętość osocza u matki i przepływ maciczno-łożyskowy krwi, co może powodować niedokrwienie łożyska i płodu oraz opóźnienie wzrostu. Nie należy stosować indapamidu podczas karmienia piersią. Indapamid jest podobny do tiazydowych leków moczopędnych, których stosowanie podczas karmienia piersią było powiązane ze zmniejszeniem, a nawet zahamowaniem wydzielania mleka. Może wystąpić nadwrażliwość na pochodne sulfonamidów i hipokaliemia. Badania toksycznego działania na rozrodczość nie wykazały wpływu na płodność samic i samców szczurów; nie należy spodziewać się wpływu na płodność u ludzi.

Skutki uboczne

Tertensif SR - Często: reakcje nadwrażliwości, grudkowo-plamiste wysypki. Niezbyt często: wymioty, plamica. Rzadko: ból i zawroty głowy, zmęczenie, parestezje, omdlenie, nudności, zaparcia, suchość błony śluzowej jamy ustnej. Bardzo rzadko: trombocytopenia, leukopenia, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hemolityczna, zaburzenia rytmu serca, niedociśnienie tętnicze, zapalenie trzustki, niewydolność nerek, zaburzenia czynności wątroby, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, hiperkalcemia. Częstość nieznana: krótkowzroczność, zamazane widzenie, zaburzenie widzenia, ostra jaskra zamkniętego kąta, wysięk naczyniówkowy, zaburzenia torsade de pointes, wydłużony odstęp QT w EKG, encefalopatia wątrobowa w przebiegu niewydolności wątroby (lek należy odstawić), zapalenie wątroby, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych, nasilenie objawów współistniejącego toczna rumieniowatego układowego, nadwrażliwość na światło (lek należy odstawić), kurcze mięśni, osłabienie mięśni, ból mięśni, rabdomioliza, utrata potasu z hipokaliemią (o szczególnie ciężkim przebiegu u pacjentów z grup dużego ryzyka), hiponatremia, zwiększone stężenie glukozy i kwasu moczowego we krwi.

Środki ostrożności

Tertensif SR - Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z dużym ryzykiem hipokaliemii, tj. u pacjentów w podeszłym wieku, niedożywionych, leczonych wieloma lekami, z marskością wątroby z obrzękami i wodobrzuszem, z chorobą naczyń wieńcowych i niewydolnością serca oraz u pacjentów z wydłużonym odstępem QT. Lek może powodować nieznaczną i przemijającą hiperkalcemię; znaczna hiperkalcemia może być skutkiem nierozpoznanej nadczynności przytarczyc - w takim przypadku leczenie indapamidem należy przerwać i wykonać badania oceniające czynność przytarczyc. Szczególnie ostrożnie należy rozważyć celowość stosowania indapamidu u pacjentów z dną moczanową lub cukrzycą. W przypadku zaburzeń czynności wątroby, leki moczopędne o działaniu podobnym do tiazydów (szczególnie w przypadku zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej), mogą powodować wystąpienie encefalopatii wątrobowej, która może prowadzić do śpiączki wątrobowej. W przypadku wystąpienia objawów encefalopatii wątrobowej, stosowanie leków moczopędnych należy natychmiast przerwać. Ostrożnie stosować u pacjentów z niewydolnością nerek. U pacjentów z hiperurykemią obserwowano zwiększoną częstość napadów dny. Lek jest w pełni skuteczny tylko u pacjentów z prawidłową lub nieznacznie zaburzoną czynnością nerek. Przed rozpoczęciem leczenia oraz następnie w regularnych odstępach czasu należy oznaczać stężenie sodu we krwi; u osób w podeszłym wieku oraz pacjentów z marskością wątroby kontrola ta powinna być częstsza. Należy oznaczać stężenie potasu we krwi, szczególnie w grupach dużego ryzyka hipokaliemii (pierwsze oznaczenie powinno być wykonane w pierwszym tygodniu leczenia). Monitorowanie stężenia glukozy we krwi jest ważne u pacjentów z cukrzycą, a szczególnie gdy występuje u nich hipokaliemia. Hipokaliemia może powodować zaburzenia dotyczące mięśni. Zgłaszano przypadki rabdomiolizy, głównie w związku z ciężką hipokaliemią. W przypadku wystąpienia nadwrażliwości na światło zalecana jest ochrona przeciwsłoneczna. Preparatu nie należy stosować u dzieci i młodzieży z powodu nieustalonej skuteczności i bezpieczeństwa stosowania. Sulfonamid lub pochodne sulfonamidu mogą powodować reakcję idiosynkrazji powodującą wysięk naczyniówkowy z ubytkiem pola widzenia, przemijającą krótkowzroczność i ostrą jaskrę zamkniętego kąta. Objawy obejmują nagłe pogorszenie ostrości wzroku lub ból oka, zwykle występują w ciągu kilku godzin lub tygodni od rozpoczęcia stosowania leku. Nieleczona ostra jaskra zamkniętego kąta może prowadzić do trwałej utraty wzroku. Podstawowym sposobem leczenia jest jak najszybsze zaprzestanie podawania leku. Jeśli ciśnienie wewnątrzgałkowe pozostaje niekontrolowane, konieczne może być rozważenie natychmiastowego leczenia farmakologicznego lub chirurgicznego. Czynniki ryzyka rozwoju ostrej jaskry zamkniętego kąta mogą obejmować alergię na sulfonamidy lub penicylinę w wywiadzie. Ze względu na zawartość laktozy, preparatu nie należy stosować u pacjentów z nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Producent

Les Laboratoires Servier