Spis treści:
1. Frimig Duo - działanie
2. Frimig Duo - wskazania
3. Frimig Duo - przeciwwskazania
4. Frimig Duo - dawkowanie
5. Frimig Duo - interakcje z innymi lekami
6. Frimig Duo - ciąża
7. Frimig Duo - skutki uboczne
8. Frimig Duo - środki ostrożności
9. Frimig Duo - producent

Działanie

Frimig Duo - Lek przeciwmigrenowy, połącznie swoistego i selektywnego agonisty naczyniowego receptora 5HT_1D (sumatryptanu) i NLPZ (naproksenu). Sumatryptan powoduje wybiórczo zwężenie naczyń w obszarze ukrwienia tętnicy szyjnej oraz hamuje czynność nerwu trójdzielnego. Oba mechanizmy składają się na działanie przeciwmigrenowe. Naproksen działa przeciwzapalnie, przeciwbólowo i przeciwgorączkowo. Średni czas do osiągnięcia C_max sumatryptanu wynosi 1,5 h, biodostępność ok. 14%. W 14-21% wiąże się z białkami osocza. Główną drogą eliminacji jest metabolizm; główny metabolit - analog kwasu indolooctowego - wydalany jest przede wszystkim z moczem jako wolny kwas oraz w postaci sprzężonej z glukuronidem. Naproksen jest szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego. Biodostępność wynosi 95%. Po podaniu leku złożonego, czas do osiągnięcia C_max naproksenu jest wydłużony (6 h), a C_max jest o 25% niższe w porównaniu z naproksenem podawanym w monoterapii. Naproksen wiąże się z białkami osocza >99%. Ok. 95% dawki jest wydalane z moczem, w postaci niezmienionej, metabolitów i produktów sprzęgania. T_0,5 wynosi 11-15 h.

Wskazania

Frimig Duo - Doraźne leczenie napadu migrenowego bólu głowy z aurą lub bez aury u dorosłych pacjentów, u których leczenie preparatem zawierającym jedną substancję czynną okazało się niewystarczające.

Przeciwwskazania

Frimig Duo - Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego lub istniejąca choroba niedokrwienna serca, skurcze tętnicy wieńcowej (dławica Prinzmetala), choroba naczyń obwodowych, podmiotowe lub przedmiotowe objawy choroby niedokrwiennej serca w wywiadzie. Z udarem niedokrwienny mózgu lub napadowym przemijającym niedokrwieniem mózgu (TIA) w wywiedzie, ze względu na większe ryzyko wystąpienia udaru niedokrwiennego mózgu u tych pacjentów. U których wcześniej wystąpiła reakcja nadwrażliwości (np. polipy w nosie, astma, zapalenie błony śluzowej nosa, obrzęk naczynioruchowy lub pokrzywka), związane z przyjęciem ibuprofenu, kwasu acetylosalicylowego (aspiryny) lub innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych i (lub) przeciwbólowych (NLPZ) - reakcje te mogą potencjalnie prowadzić do zgonu, zgłaszano ciężkie reakcje anafilaktyczne po zastosowaniu naproksenu u tych pacjentów. Krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego w wywiadzie lub perforacja związana z leczeniem NLPZ, lub czynna, ostra choroba wrzodowa, lub krwawienie z żołądka i (lub) dwunastnicy, lub nawracająca choroba wrzodowa i krwawienia (≥2 wyraźne epizody potwierdzonego owrzodzenia lub krwawienia). Umiarkowane lub ciężkie nadciśnienie tętnicze, lub łagodne, niekontrolowane nadciśnienie tętnicze. Ciężkie zaburzenia czynności nerek (GFR <30 ml/min/1,73 m² pc.). Umiarkowane i ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Jednoczesne stosowanie z ergotaminą lub pochodnymi ergotaminy (w tym metyzergidem) lub jakimkolwiek tryptanem/agonistą receptora 5-hydroksytryptaminy₁ (5-HT₁). Jednoczesne podawanie z odwracalnymi (np. moklobemid) lub nieodwracalnymi (np. selegilina) inhibitorami monoaminooksydazy (MAO). Okres 2 tyg. od zakończenia leczenia inhibitorami MAO. III trymestr ciąży.

Dawkowanie

Frimig Duo - Doustnie. Dorośli. Leku nie należy go stosować zapobiegawczo. Nie należy przekraczać zaleconych dawek. Preparat przyjąć możliwie jak najwcześniej po wystąpieniu migrenowego bólu głowy, jednak preparat jest równie skuteczny, jeśli jest zastosowany w późniejszym czasie, w okresie trwania napadu migreny. Zalecana dawka to 1 tabl. Jeśli pacjent nie reaguje na pierwszą dawkę, nie należy podawać następnej dawki podczas tego samego napadu migreny. Jeśli pacjent zareagował na 1. dawkę, ale objawy nawracają, można przyjąć 2. dawkę, pod warunkiem, że odstęp pomiędzy dwiema dawkami będzie wynosił co najmniej 2 h. Maksymalna zalecana dawka w ciągu 24 h to 2 tabl., przyjmowane w odstępach co najmniej 2 h. Nie ustalono bezpieczeństwa leczenia więcej niż średnio 5 napadów migrenowych w okresie 30 dni. Szczególne grupy pacjentów. Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci <18 lat. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania leku u pacjentów w podeszłym wieku (>65 lat) - nie zaleca się stosowania w tej grupie wiekowej. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (stopień B i C w skali Child-Pugh). Nie zaleca się stosowania sumatryptanu z naproksenem u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa A w skali Child-Pugh). Jeśli konieczne jest zastosowanie sumatryptanu z naproksenem u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby, należy zastosować tylko jedną dawkę w ciągu 24 godzin, a pacjenta należy monitorować podczas leczenia. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów ze współczynnikiem filtracji kłębuszkowej (GFR) <30 ml/min/1,73 m² pc. U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek należy zastosować tylko jedną dawkę w ciągu 24 h, a czynność nerek należy monitorować podczas leczenia. Sposób podania. Tabletki należy połykać w całości, przyjmować z jedzeniem lub bez jedzenia, popijając wodą. Tabletek nie należy dzielić, kruszyć ani żuć.

Interakcje z innymi lekami

Frimig Duo - Alkaloidy sporyszu powodują przedłużony skurcz naczyń krwionośnych. Ponieważ istnieją teoretyczne przesłanki, że ich działanie i działanie sumatryptanu mogą się sumować, przeciwwskazane jest podawanie alkaloidów sporyszu lub pochodnych alkaloidów sporyszu (takich, jak dihydroergotamina lub metysergid) w ciągu 24 h od podania sumatryptanu z naproksenem. Nie przeprowadzono badań dotyczących podawania sumatryptanu z naproksenem z innymi agonistami receptora 5-HT1 u pacjentów z migreną. Ze względu na teoretyczną możliwość zwiększenia ryzyka wystąpienia skurczu naczyń wieńcowych podczas jednoczesnego stosowania agonistów receptora 5-HT1, przeciwskazane jest stosowanie tych leków w odstępie krótszym niż 24 h. Inhibitory MAO powodują zmniejszenie klirensu sumatryptanu, zwiększając znacznie jego ekspozycję ogólnoustrojową, dlatego leczenie sumatryptanem z naproksenem jest przeciwwskazane u pacjentów przyjmujących inhibitory MAO oraz w okresie 2 tyg. od zakończenia leczenia inhibitorami MAO.  Istnieją rzadkie doniesienia po wprowadzeniu do obrotu opisujące pacjentów z zespołem serotoninowym (w tym zmiany stanu psychicznego, niestabilność autonomicznego układu nerwowego oraz zaburzenia nerwowo-mięśniowe) po zastosowaniu selektywnych SSRI i sumatryptanu. Zespół serotoninowy odnotowano po jednoczesnym podaniu tryptanów i SNRI. Istnieje zwiększone ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego w przypadku jednoczesnego stosowania SSRI z NLPZ. Stosowanie NLPZ z lekami przeciwzakrzepowymi, jak warfaryna i heparyna, uznawane jest za niebezpieczne, o ile pacjent nie jest objęty nadzorem medycznym, ponieważ NLPZ mogą nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania naproksenu z metotreksatem z powodu możliwego nasilenia toksyczności metotreksatu - naproksen i inne NLPZ zmniejszają wydalanie kanalikowe metotreksatu. NLPZ mogą zwiększać stężenie glikozydów nasercowych w osoczu - konieczna może być zwiększona kontrola podczas jednoczesnego leczenia NLPZ i po jego zakończeniu oraz dostosowanie dawki glikozydów naparstnicy. Jednoczesne stosowanie sumatryptanu i litu może zwiększyć ryzyko wystąpienia zespołu serotoninergicznego. Zaleca się kontrolowanie stężenie litu w surowicy po przerwaniu lub rozpoczęcia leczenia NLPZ, ponieważ może to spowodować zwiększenie stężenia litu w surowicy. Tak jak w przypadku innych NLPZ należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z cyklosporyną, ze względu na zwiększone ryzyko nefrotoksyczności. Jednoczesne stosowanie NLPZ z takrolimusem może powodować nefrotoksyczność. Jednoczesne przyjmowanie naproksenu przez okres dłuższy niż jeden dzień, może hamować wpływ małych dawek kwasu acetylosalicylowego na aktywność płytek krwi, co może trwać do kilku dni po zaprzestaniu stosowania naproksenu; znaczenie kliniczne tego działania nie jest znane. Istnieje zwiększone ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego podczas jednoczesnego stosowania leków przeciwpłytkowych z NLPZ. Klopidogrel zwiększa ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego wynikające z podania naproksenu. NLPZ nie należy łączyć z tyklopidyną ze względu na ryzyko sumowania się hamującego wpływu na czynność płytek krwi.

Ciąża

Frimig Duo - Ciąża. Nie należy stosować leku w I i II trymestrze ciąży, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne. Jeśli lek jest stosowany przez kobietę, która planuje zajście w ciążę lub jest w I lub II trymestrze ciąży, dawka powinna być możliwie najmniejsza, a czas leczenia jak najkrótszy. Należy rozważyć przedporodowe monitorowanie w kierunku małowodzia lub zwężenia przewodu tętniczego po ekspozycji lek przez kilka dni od 20. tyg. ciąży. W razie stwierdzenia małowodzia lub zwężenia przewodu tętniczego należy zaprzestać stosowania leku. Lek jest przeciwwskazany w III trymestrze ciąży. Zahamowanie syntezy prostaglandyny może mieć niekorzystny wpływ na ciążę i (lub) rozwój zarodka i (lub) płodu. Dane sugerują zwiększone ryzyko poronień oraz wad wrodzonych serca i wytrzewienia po zastosowaniu inhibitorów syntezy prostaglandyny we wczesnej ciąży. Całkowite ryzyko wystąpienia wad wrodzonych układu sercowo-naczyniowego zwiększyło się z mniej niż 1% do około 1,5%. Ryzyko spowodowane jest zwiększeniem dawki lub wydłużeniem czasu trwania leczenia. Od 20. tygodnia ciąży stosowanie naproksenu może powodować małowodzie spowodowane zaburzeniami czynności nerek płodu. Może ono wystąpić krótko po rozpoczęciu leczenia i zwykle ustępuje po jego przerwaniu. Ponadto, zgłaszano przypadki zwężenia przewodu tętniczego po leczeniu w II trymestrze, z których większość ustąpiła po zaprzestaniu leczenia. Podczas III trymestru ciąży wszelkie inhibitory syntezy prostaglandyn mogą narazić płód na: szkodliwe działanie na płuca i serce (przedwczesne zwężenie i (lub) zamknięcie przewodu tętniczego i nadciśnienie płucne); zaburzenia czynności nerek, które mogą prowadzić do niewydolności nerek z małowodziem. Matkę i noworodka pod koniec ciąży na: możliwe wydłużenie czasu krwawienia jako skutek przeciwagregacyjny, który może wystąpić nawet po małych dawkach leku; hamowanie skurczów macicy, co powoduje opóźniony lub przedłużony poród. Dane dotyczące stosowania sumatryptanu w I trymestrze ciąży nie zawierają wystarczających informacji do wyciągnięcia ostatecznych wniosków, jednak nie wskazują na zwiększone ryzyko wrodzonych wad wrodzonych. Karmienie piersią. Sumatryptan i naproksen przenikają do mleka ludzkiego. Ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych tych substancji u noworodków, należy unikać stosowania leku u matek karmiących piersią. Należy pozbyć się mleka odciągniętego w ciągu 12 h po zakończeniu leczenia. Płodność. Stosowanie naproksenu, podobnie jak innych leków, o których wiadomo, że hamują syntezę cyklooksygenazy/prostaglandyn, może zaburzać płodność i nie jest zalecane u kobiet, które planują zajście w ciążę. W przypadku kobiet, które mają trudności z zajściem w ciążę lub są poddawane badaniom w związku z niepłodnością, należy rozważyć odstawienie naproksenu.

Skutki uboczne

Frimig Duo - Sumatryptan. Często: zawroty głowy, mrowienie, senność, zaburzenia czucia (w tym parestezje i niedoczulica), przejściowe zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi występujące wkrótce po podaniu produktu, nagłe zaczerwienienie twarzy, duszność, nudności i wymioty, bóle mięśni, ból, uczucie gorąca lub zimna, ucisk lub zaciskanie (zwykle przejściowe, mogą być nasilone i mogą dotyczyć dowolnej części ciała, w tym klatki piersiowej i gardła), uczucie osłabienia, zmęczenie (oba objawy są zwykle łagodne lub umiarkowane i przemijające). Bardzo rzadko: niewielkie zaburzenia wyników badań czynnościowych wątroby. Częstość nieznana: reakcje nadwrażliwości (w tym nadwrażliwość skórna [pokrzywka], wstrząs anafilaktyczny), lęk, drgawki, drżenie, dystonia, oczopląs, mroczki, migotanie, podwójne widzenie, ograniczenie pola widzenia, utrata wzroku (w tym trwałe wady), bradykardia, tachykardia, kołatanie serca, zaburzenia rytmu serca, przejściowe zmiany niedokrwienne w EKG, skurcz naczyń wieńcowych serca, dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego, niedociśnienie, zespół Raynauda, niedokrwienne zapalenie jelita grubego, biegunka, dysfagia, nadmierne pocenie, sztywność karku, bóle stawów, aktywacja bólu w miejscu urazu lub stanu zapalnego. Po zastosowaniu agonistów 5-HT₁, takich jak sumatryptan, wystąpiły ciężkie zdarzenia sercowe, w tym niektóre zakończone zgonem. Zdarzenia te występują bardzo rzadko, większość z nich zgłaszano u pacjentów z czynnikami ryzyka wystąpienia choroby wieńcowej (CAD). Naproksen. Bardzo często: ból w nadbrzuszu, zgaga, nudności, zaparcia. Często: ból głowy, zawroty głowy, uczucie pustki w głowie, zaburzenia widzenia, szum w uszach, zaburzenia słuchu, nasilenie niewydolności serca (obrzęki, duszność), zapalenie jamy ustnej, biegunka, wymioty, niestrawność, świąd, wysypki skórne, pokrzywka, nadmierne pocenie, plamica, wybroczyny, uczucie zmęczenia. Niezbyt często: hiperkaliemia, zatrzymanie płynów, zmiany nastroju, depresja, zaburzenia koncentracji, zaburzenia czynności poznawczych, bezsenność, zaburzenia snu, drgawki, kołatanie serca, owrzodzenie żołądka i jelit, krwawienia z przewodu pokarmowego i (lub) perforacja przewodu pokarmowego, krwiste wymioty, smoliste stolce, zaostrzenie wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i choroby Crohna, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, żółtaczka, zaburzenia miesiączkowania, pragnienie. Rzadko: reakcje nadwrażliwości, reakcja anafilaktyczna, obrzęk naczynioruchowy, utrata słuchu, obrzęk płuc, pogorszenie astmy, toksyczne zapalenie wątroby, wypadanie włosów, nadwrażliwość na światło, pseudoporfiria, ból mięśni, osłabienie mięśni. Bardzo rzadko: eozynofilia, trombocytopenia, leukopenia, pancytopenia, niedokrwistość hemolityczna, niedokrwistość aplastyczna, agranulocytoza, aseptyczne zapalenie opon mózgowych, pogorszenie choroby Parkinsona, zapalenie naczyń, eozynofilowe zapalenie płuc, zapalenie gruczołów ślinowych, zapalenie trzustki, zaostrzenie liszaja płaskiego, zaostrzenie rumienia guzowatego, zaostrzenie tocznia rumieniowatego (SLE), toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, krwiomocz, niewydolność nerek, kłębuszkowe zapalenie nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek, zespół nerczycowy, martwica brodawek nerkowych. Częstość nieznana: reakcja polekowa z eozynofilią i objawami układowymi (zespół DRESS), utrwalona wysypka polekowa, gorączka. W związku z leczeniem NLPZ zgłaszano występowanie obrzęków, nadciśnienia tętniczego i niewydolności serca. Stosowanie naproksenu, zwłaszcza w dużych dawkach i długotrwale, może wiązać się z nieznacznie zwiększonym ryzykiem zakrzepicy w tętnicach (np. zawału mięśnia sercowego lub udaru mózgu). Najczęściej obserwowane działania niepożądane dotyczą przewodu pokarmowego. Mogą wystąpić owrzodzenia, perforacje i krwawienia z przewodu pokarmowego, które czasami zagrażać życiu, szczególnie w przypadku osób starszych.

Środki ostrożności

Frimig Duo - Tabletki zawierające sumatryptan z naproksenem można stosować wyłącznie u pacjentów z prawidłowo rozpoznaną migreną. Sumatryptan z naproksenem nie jest przeznaczony do leczenia migreny hemiplegicznej, podstawnej i oftalmoplegicznej. U pacjentów z uprzednio rozpoznaną migreną z nietypowym obrazem danego napadu bólu głowy oraz u pacjentów z bólem głowy typu migrenowego, u których wcześniej nie rozpoznawano migreny, przed podaniem sumatryptanu z naproksenem należy podjąć działania mające na celu wykluczenie innych, potencjalnie ciężkich chorób neurologicznych (np. udar mózgu, TIA). Działania niepożądane można ograniczyć poprzez stosowanie najmniejszej skutecznej dawki przez najkrótszy czas niezbędny dla opanowania objawów występujących u pacjenta. Pacjenci długotrwale leczeni NLPZ powinni być objęci regularnym nadzorem lekarza w celu monitorowania działań niepożądanych. Według International Headache Society (IHS), regularne przyjmowanie leków na ostrą lub objawową migrenę przez ponad 9 dni w miesiącu i przez ponad 3 miesiące może predysponować do występowania bólów głowy spowodowanych przez stosowanie leków przeciwbólowych (MOH). Objawy te ustępują zwykle, ale nie zawsze, po zaprzestaniu nadużywania leków przeciwbólowych. Sumatryptan może powodować skurcz naczyń wieńcowych. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, chorobą niedokrwienną serca, zaburzeniami rytmu serca i zawałem mięśnia sercowego w wywiadzie. Nie zaleca się stosowania sumatryptanu z naproksenem u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca w wywiadzie rodzinnym lub u których występują czynniki ryzyka choroby niedokrwiennej serca. Po podaniu sumatryptanu mogą występować przemijające objawy, obejmujące ból oraz uczucie ucisku w klatce piersiowej, czasami o znacznym nasileniu, które mogą promieniować do gardła. Jeżeli istnieje przypuszczenie, że objawy te mogą wskazywać na chorobę niedokrwienną serca, nie należy przyjmować kolejnych dawek sumatryptanu i należy wykonać odpowiednie badania. Nie należy stosować sumatryptanu u pacjentów z czynnikami ryzyka choroby niedokrwiennej serca, w tym u osób nałogowo palących tytoń i pacjentów stosujących nikotynową terapię zastępczą, bez uprzedniej oceny układu sercowo-naczyniowego. Szczególną ostrożność należy zachować u kobiet po menopauzie oraz u mężczyzn >40 lat, u których obecne są te czynniki ryzyka. Nie u wszystkich pacjentów wcześniejsze badanie ujawnia istnienie choroby serca i, w bardzo rzadkich przypadkach, ciężkie zdarzenia sercowo-naczyniowe mogą wystąpić u pacjentów, u których nie zdiagnozowano wcześniej choroby serca. Sumatryptan należy stosować ostrożnie u pacjentów z kontrolowanym, łagodnym nadciśnieniem tętniczym, ponieważ u niewielkiej liczby pacjentów obserwowano przejściowe zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi i zwiększenie oporu naczyń obwodowych. Stosowanie niektórych leków z grupy NLPZ wiąże się ze zwiększoną częstością występowania niepożądanych zdarzeń sercowo-naczyniowych (takich jak zawał mięśnia sercowego, udar mózgu lub zdarzenia zakrzepowe), które mogą prowadzić do zgonu. Ryzyko może zwiększać się wraz z czasem trwania leczenia. Pacjenci z chorobami sercowo-naczyniowymi lub czynnikami ryzyka chorób sercowo-naczyniowych mogą być narażeni na większe ryzyko występowania tych zdarzeń. Stosowanie NLPZ może powodować retencję sodu przez nerki w sposób zależny od dawki, co może prowadzić do zwiększenia ciśnienia tętniczego krwi i (lub) zaostrzenia zastoinowej niewydolności serca. Przyjmowanie niektórych NLPZ (szczególnie w dużych dawkach przez długi czas) może być związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka zatorów w tętnicach (np. zawał serca lub udar). Mimo, że z danych wynika, że przyjmowanie naproksenu w małych dawkach (1000 mg na dobę) może być związane z małym ryzykiem, jednak nie można całkowicie wykluczyć tego ryzyka. Pacjenci z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, chorobą niedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych i (lub) chorobą naczyń mózgu powinni być leczeni naproksenem bardzo rozważnie. Podobną rozwagę należy zachować przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia pacjentów z czynnikami ryzyka chorób układu krążenia (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu). Dla wszystkich NLPZ zgłaszano krwawienia z przewodu pokarmowego i powstawanie owrzodzeń lub perforacji, które mogą zakończyć się zgonem, występujące w każdym okresie leczenia, z objawami ostrzegawczymi lub poważnymi zdarzeniami dotyczącymi przewodu pokarmowego w wywiadzie lub bez takich objawów lub zdarzeń. Ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia lub perforacji wzrasta wraz ze zwiększaniem dawki, u pacjentów z chorobą wrzodową w wywiadzie, w szczególności w przypadkach powikłanych krwawieniem lub perforacją, oraz u osób w podeszłym wieku. W tej grupie pacjentów, leczenie należy rozpocząć od najmniejszej dostępnej dawki. U tych pacjentów, jak również w grupie pacjentów wymagających jednoczesnego leczenia małymi dawkami kwasu acetylosalicylowego oraz innymi lekami zwiększającymi ryzyko działań niepożądanych ze strony układu pokarmowego, należy rozważyć skojarzone leczenie preparatami działającymi ochronnie (np. mizoprostolem lub inhibitorami pompy protonowej). Pacjenci z toksycznymi działaniami na przewód pokarmowy w wywiadzie, zwłaszcza osoby w podeszłym wieku, powinni zgłaszać wszelkie nietypowe objawy brzuszne (zwłaszcza krwawienia z przewodu pokarmowego), szczególnie na początku leczenia. Należy zachować ostrożność u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki, które mogą zwiększać ryzyko powstawania owrzodzeń lub krwawienia, takie jak doustne kortykosteroidy, leki przeciwzakrzepowe, takie jak warfaryna, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny oraz preparaty przeciwdziałające agregacji płytek krwi, takie jak kwas acetylosalicylowy. W przypadku wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego lub owrzodzenia przewodu pokarmowego u pacjentów otrzymujących naproksen, należy przerwać podawanie leku. NLPZ należy stosować ostrożnie u pacjentów z chorobami przewodu pokarmowego w wywiadzie (wrzodziejące zapalenie okrężnicy, choroba Crohna), ponieważ mogą one zaostrzyć przebieg tych chorób. Istnieją rzadkie doniesienia po wprowadzeniu do obrotu opisujące pacjentów z zespołem serotoninowym (w tym zmiany stanu psychicznego, niestabilność autonomicznego układu nerwowego oraz zaburzenia nerwowo-mięśniowe) po zastosowaniu selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) i sumatryptanu. Zespół serotoninowy odnotowano po jednoczesnym podaniu tryptanów i inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI). W przypadku, gdy jednoczesne leczenie sumatryptanem i SSRI lub SNRI jest klinicznie uzasadnione, zaleca się odpowiednią obserwację pacjenta. Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano w związku ze stosowaniem naproksenu występowanie złuszczającego zapalenia skóry, zespół Stevensa-Johnsona (SJS), toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (TEN) oraz reakcji polekowej z eozynofilią i objawami układowymi (zespół DRESS), które mogą zagrażać życiu lub prowadzić do zgonu. Ryzyko wystąpienia tych działań jest prawdopodobnie największe na początku terapii: większość powikłań notowano w ciągu pierwszego miesiąca leczenia. Jeżeli wystąpią objawy przedmiotowe i podmiotowe wskazujące na te reakcje, należy natychmiast przerwać stosowanie leku. Jeśli podczas stosowania leku u pacjenta wystąpi SJS lub TEN lub zespół DRESS, należy zaprzestać stosowania leku i nigdy nie należy ponownie rozpoczynać leczenia nim. Naproksen hamuje agregację płytek krwi i powoduje wydłużenie czasu krwawienia. W trakcie stosowania naproksenu należy uważnie obserwować pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia lub otrzymujących leki zaburzające hemostazę. Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania sumatryptanu u pacjentów z napadami drgawkowymi w wywiadzie lub z innymi czynnikami ryzyka, mogącymi zmniejszać próg drgawkowy, ponieważ podczas stosowania sumatryptanu opisywano występowanie napadów drgawkowych. U pacjentów z potwierdzoną nadwrażliwością na sulfonamidy może wystąpić reakcja alergiczna na sumatryptan. Nasilenie reakcji może być różnego stopnia – od nadwrażliwości skórnej do anafilaksji. Dowody na występowanie alergii krzyżowej są ograniczone, niemniej jednak u takich pacjentów sumatryptan należy stosować z ostrożnością. Reakcje nadwrażliwości po podaniu naproksenu mogą wystąpić u pacjentów wykazujących szczególną skłonność do takich reakcji. Reakcje anafilaktyczne (rzekomoanafilaktyczne) mogą wystąpić zarówno u pacjentów z reakcjami nadwrażliwości jak i bez reakcji nadwrażliwości w wywiadzie po ekspozycji na kwas acetylosalicylowy, inne leki z grupy NLPZ lub leki zawierające naproksen. Mogą one również wystąpić u pacjentów z obrzękiem naczynioruchowym, reakcjami bronchospastycznymi (np. astma), zapaleniem błony śluzowej nosa i polipów nosa w wywiadzie. Reakcje rzekomoanafilaktyczne, podobnie jak reakcje anafilaktyczne, mogą prowadzić do zgonu pacjenta. Stan odwodnienia podczas stosowania NLPZ zwiększa ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek, z tego względu należy wyrównać ewentualne odwodnienie pacjenta przed rozpoczęciem leczenia naproksenem. Leczenie naproksenem należy rozpoczynać ostrożnie u pacjentów ze znacznym odwodnieniem w wywiadzie. Podobnie jak w przypadku innych przeciwzapalnych leków przeciwbólowych, długotrwałe leczenie naproksenem powodowało martwicę brodawek nerkowych i inne patologiczne zmiany nerek. Podawanie NLPZ może powodować zależne od dawki zahamowanie tworzenia się prostaglandyn i przyśpieszać wystąpienie niewydolności nerek. Do pacjentów z grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia takich reakcji należą pacjenci z zaburzeniami czynności nerek, niewydolnością serca, zaburzeniami czynności wątroby, przyjmujący leki moczopędne, inhibitory ACE i antagonistów receptora angiotensyny II oraz osoby w podeszłym wieku. U tych pacjentów należy również monitorować czynność nerek. Istnieją doniesienia o przypadkach występowania zaburzeń czynności nerek, niewydolności nerek, ostrego śródmiąższowego zapalenia nerek, krwiomoczu, białkomoczu, martwicy brodawek nerkowych, a w sporadycznych przypadkach zespołu nerczycowego związanych ze stosowaniem naproksenu. Należy zachować ostrożność w przypadku podawania leku pacjentom z czynną lub w wywiadzie astmą oskrzelową oraz chorobami alergicznymi, ponieważ zgłaszano, że NLPZ mogą u tych pacjentów wywołać skurcz oskrzeli. U pacjentów w podeszłym wieku i (lub) osłabionych istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych związanych z przyjmowaniem NLPZ, w szczególności krwawień i perforacji w obrębie przewodu pokarmowego, które mogą prowadzić do zgonu. Nie zaleca się długotrwałego stosowania NLPZ u tych pacjentów. Jeśli konieczne jest długotrwałe leczenie, pacjentów należy poddawać regularnym badaniom. Podobnie jak w przypadku innych leków z grupy NLPZ, może wystąpić zwiększenie wartości jednego lub kilku badań czynności wątroby. Zaburzenia ze strony wątroby są częściej wynikiem reakcji nadwrażliwości, niż bezpośrednim objawem toksyczności. Ostre reakcje wątrobowe, w tym żółtaczka lub zapalenie wątroby (niektóre przypadki zapalenia mogą być śmiertelne) obserwowano po zastosowaniu tego leku, podobnie jak po zastosowaniu innych NLPZ. Odnotowano przypadki reakcji krzyżowych. Należy zachować szczególną ostrożność, podając naproksen pacjentom z niewydolnością nerek, zwłaszcza w przypadku długotrwałego leczenia. Należy także zapewnić takim pacjentom odpowiednią diurezę. W przypadku zmniejszonego przepływu nerkowego, zaleca się monitorowanie czynności nerek, przed i w trakcie leczenia naproksenem. Sumatryptan należy stosować z ostrożnością u pacjentów ze schorzeniami mogącymi w istotny sposób oddziaływać na wchłanianie, metabolizm lub wydalanie leku, np. z zaburzeniami czynności wątroby (stopień A lub B wg klasyfikacji Childa-Pugha) lub nerek. Nie należy stosować leków zawierających naproksen jednocześnie z innym NLPZ, w tym z lekami z grupy selektywnych inhibitorów cyklooksygenazy-2, ze względu na skumulowane ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych, związanych ze stosowaniem NLPZ. U osób stosujących NLPZ, w tym naproksen, rzadko obserwowano zaburzenia oka, jednak nie udało się ustalić związku przyczynowo-skutkowego. Pacjenci, u których wystąpiły zaburzenia widzenia podczas leczenia naproksenem, powinni poddać się badaniu okulistycznemu Działania niepożądane mogą występować częściej podczas jednoczesnego stosowania tryptanów i leków roślinnych zawierających dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum). Ze względu na działanie przeciwgorączkowe i przeciwzapalne, naproksen może zmniejszać gorączkę i stan zapalny, zmniejszając tym samym przydatność tych objawów w rozpoznaniu choroby. Długotrwałe stosowanie jakichkolwiek leków przeciwbólowych stosowanych w bólu głowy może nasilić istniejący ból głowy. Jeśli taka sytuacja wystąpi lub pacjent podejrzewa jej wystąpienie, powinien skonsultować się z lekarzem, a leczenie należy przerwać. U pacjentów, którzy często lub codziennie mają bóle głowy, pomimo (lub wskutek) regularnego stosowania leków na ból głowy, należy brać pod uwagę diagnozę występowania bólu głowy w wyniku nadużywania leków przeciwbólowych. U pacjentów, u których występuje uogólniony toczeń rumieniowaty (SLE) lub mieszana choroba tkanki łącznej może wystąpić zwiększone ryzyko aseptycznego zapalenia opon mózgowych. U kilku pacjentów odnotowano łagodny obrzęk obwodowy. W badaniach metabolicznych nie zaobserwowano retencji sodu, ale nie można wykluczyć, że u niektórych pacjentów z (przypuszczalnie) nieprawidłową czynnością serca występuje większe ryzyko ujawnienia się tego działania niepożądanego. Jeśli skóra zaczyna być delikatna, pojawią się pęcherze lub inne objawy wskazujące na pseudoporfirię, leczenie należy przerwać, i uważnie obserwować pacjenta. W wyjątkowych przypadkach, ospa może powodować ciężkie powikłania w postaci zakażeń skóry i tkanek miękkich. Nie można wykluczyć możliwości, że NLPZ przyczyniają się do nasilenia tych zakażeń. Dlatego zaleca się, aby unikać stosowania naproksenu w przypadku ospy wietrznej. Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku, kiedy duże dawki naproksenu są podawane pacjentom w podeszłym wieku, ponieważ istnieją doniesienia, że u tych pacjentów występuje zwiększone stężenie wolnej frakcji naproksenu. U pacjentów w podeszłym wieku podczas stosowania NLPZ częściej występują działania niepożądane, zwłaszcza krwawienia i owrzodzenia w przewodzie pokarmowym, które mogą prowadzić do zgonu. Lek zawiera 60 mg sodu na tabletkę, co odpowiada 3% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych

Producent

Orion Corporation