Spis treści:
1. Ryaltris - działanie
2. Ryaltris - wskazania
3. Ryaltris - przeciwwskazania
4. Ryaltris - dawkowanie
5. Ryaltris - interakcje z innymi lekami
6. Ryaltris - ciąża
7. Ryaltris - skutki uboczne
8. Ryaltris - środki ostrożności
9. Ryaltris - producent

Działanie

Ryaltris - Lek zawiera chlorowodorek olopatadyny i furoinian mometazonu, które mają różne sposoby działania i wykazują synergistyczne działanie w zakresie łagodzenia objawów alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa. Olopatadyna jest silnym, wybiórczym lekiem przeciwalergicznym/przeciwhistaminowym, który wywiera swoje działanie poprzez wiele różnych mechanizmów działania. Działa antagonistycznie w stosunku do histaminy (głównego mediatora odpowiedzi alergicznej u ludzi). Wiąże się umiarkowanie z białkami surowicy ludzkiej na poziomie około 55% i niezależne od stężenia leku w zakresie od 0,1 do 1000 ng/ml. Olopatadyna wiąże się głównie z albuminami surowicy ludzkiej. Nie jest intensywnie metabolizowana. Po podaniu donosowym okres półtrwania olopatadyny w osoczu u zdrowych ochotników wynosił około 6 do 7 h. Furoinian mometazonu jest glikokortykosteroidem wykazującym miejscowe działanie przeciwzapalne. Prawdopodobnie głównym mechanizmem odpowiedzialnym za działanie przeciwalergiczne i przeciwzapalne jest zdolność furoinianu mometazonu do hamowania uwalniania mediatorów reakcji alergicznej. Furoinian mometazonu znacząco hamuje uwalnianie leukotrienów z leukocytów u pacjentów z alergią. W hodowlach komórkowych furoinian mometazonu  wykazywał dużą skuteczność w hamowaniu syntezy i uwalniania IL-1, IL-5, IL-6 i TNF-alfa. Jest również silnym inhibitorem wytwarzania leukotrienów. Ponadto, jest bardzo silnym inhibitorem wytwarzania cytokin Th2, IL-4 i IL-5 przez ludzkie komórki T CD4+. In vitro furoinian mometazonu wiąże się z białkami na poziomie 98% do 99% w zakresie stężeń od 5 do 500 ng/ml. Niewielka ilość furoinianu mometazonu, która może zostać połknięta i wchłonięta, podlega intensywnemu metabolizmowi pierwszego przejścia przez wątrobę. Wchłonięty furoinian mometazonu jest intensywnie metabolizowany, a metabolity są wydalane w moczu i z żółcią. Po podaniu donosowym okres półtrwania furoinianu mometazonu w osoczu u zdrowych ochotników wynosił około 18 do 20 h. Po wielokrotnym donosowym podaniu 2 rozpyleń leku (2400 µg olopatadyny i 100 µg furoinianu mometazonu) do każdego otworu nosowego 2 razy na dobę u pacjentów z sezonowym alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa, średnia (± odchylenie standardowe) maksymalnego stężenia w osoczu (C_max) wynosiła 19,80 ± 7,01 ng/ml dla olopatadyny i 9,92 ± 3,74 pg/ml dla furoinianu mometazonu, a średnie pole pod krzywą zależności stężenia w osoczu od czasu w zależności od odstępu między dawkami (AUC_tau) wynosiło 88,77 ± 23,87 ng*hr/ml dla olopatadyny i 58,40 ± 27,00 pg*h/ml dla furoinianu mometazonu.

Wskazania

Ryaltris - Leczenie umiarkowanych lub ciężkich objawów alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa u dorosłych i dzieci ≥12 lat.

Przeciwwskazania

Ryaltris - Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nieleczone, miejscowe zakażenia błony śluzowej nosa, takie jak opryszczka pospolita. Nie należy stosować kortykosteroidów donosowo u pacjentów, którzy niedawno przebyli zabiegi chirurgiczne nosa lub urazy nosa, do czasu zagojenia się ran, ze względu na hamujące działanie kortykosteroidów na proces gojenia ran.

Dawkowanie

Ryaltris - Donosowo: Dorośli i młodzież (w wieku 12 lat i starsza): zwykle zaleca się stosowanie 2 dawek do każdego otworu nosowego 2 razy na dobę (rano i wieczorem). Szczególne grupy pacjentów. Dostosowanie dawki nie jest konieczne u osób w podeszłym wieku. Brak danych dotyczących stosowania u pacjentów z niewydolnością nerek i wątroby. Jednak, na podstawie danych dotyczących wchłaniania, metabolizmu i wydalania substancji czynnej, nie należy się spodziewać, aby dostosowanie dawki było konieczne w tej populacji pacjentów. Preparatu nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 12 lat, ponieważ nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności w tej grupie wiekowej. Sposób podania. Przed podaniem pierwszej dawki, należy dokładnie wstrząsnąć pojemnikiem i nacisnąć pompkę 6 razy (aż do uzyskania jednolitej dawki). Jeśli pompka nie była używana przez 14 dni lub dłużej, to przed kolejnym użyciem, należy najpierw sprawdzić działanie pompki, naciskając ją 2 razy, aż do uzyskania jednolitej dawki. Przed każdym użyciem należy dokładnie wstrząsnąć pojemnik przez co najmniej 10 s. Butelkę należy wyrzucić po określonej liczbie dawek lub po 2 miesiącach od pierwszego użycia.

Interakcje z innymi lekami

Ryaltris - Należy spodziewać się, że jakiekolwiek interakcje wynikające z połączenia olopatadyny i furoinianem mometazonu, będą odzwierciedlały interakcje składników przyjmowanych oddzielnie, ponieważ nie zaobserwowano interakcji farmakokinetycznych podczas skojarzonego podawania olopatadyny i furoinianu mometazonu. Nie należy spodziewać się interakcji między olopatadyną a innymi lekami. Należy spodziewać się, że jednoczesne podawanie inhibitorów CYP3A, w tym produktów zawierających kobicystat, zwiększy ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy unikać łączenia preparatów, chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych związanych ze stosowaniem kortykosteroidów, w takim przypadku pacjentów należy obserwować w celu wykrycia ogólnoustrojowych działań kortykosteroidów.

Ciąża

Ryaltris - Preparatu nie należy stosować u kobiet w ciąży, chyba że potencjalne korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla matki, płodu lub noworodka. Jeśli kobiety stosowały kortykosteroidy w czasie ciąży, to noworodki należy uważnie monitorować pod kątem niedoczynności kory nadnerczy. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać podawanie preparatu biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki. Dane dotyczące płodności są ograniczone. Brak danych klinicznych dotyczących wpływu furoinianu mometazonu na płodność; badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na rozmnażanie, ale nie wykazały wpływu na płodność. Brak danych klinicznych dotyczących wpływu olopatadyny na płodność.

Skutki uboczne

Ryaltris - Często: zaburzenia odczuwania smaku (odczuwanie nieprzyjemnego smaku), krwawienie z nosa, dyskomfort w nosie. Niezbyt często: zawroty głowy, ból głowy, senność, suchość błony śluzowej nosa, suchość w ustach, ból brzucha, nudności, złe samopoczucie. Rzadko: bakteryjne zapalenie pochwy, lęk, depresja, bezsenność, ospałość, migrena, nieostre widzenie, zespół suchego oka, dyskomfort oka, ból ucha, zapalenie nosa, zaburzenia błony śluzowej nosa, ból jamy ustnej i gardła, kichanie, podrażnienie gardła, zaparcia, ból gardła, otarcia. Częstość nieznana (działania niepożądane zgłaszane po zastosowaniu kortykosteroidów): zapalenie gardła, zakażenie górnych dróg oddechowych, nadwrażliwość (w tym reakcje anafilaktyczne), obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli i duszność, zaćma, jaskra, podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe, perforacja przegrody nosowej. Po zastosowaniu niektórych kortykosteroidów donosowo mogą wystąpić działania ogólnoustrojowe, szczególnie, gdy są podawane w dużych dawkach przez dłuższy okres czasu. Możliwe działania ogólnoustrojowe mogą obejmować zespół Cushinga, cechy cushingoidalne, zahamowanie czynności kory nadnerczy, opóźnienie wzrostu u dzieci i młodzieży, zaćmę, jaskrę oraz rzadziej szereg objawów psychicznych lub zmian zachowania, w tym nadmierną aktywność psychoruchową, zaburzenia snu, lęk, depresję lub agresję (szczególnie u dzieci). U dzieci otrzymujących kortykosteroidy donosowo zgłaszano opóźnienie wzrostu. Opóźnienie wzrostu może wystąpić również u młodzieży.

Środki ostrożności

Ryaltris - Działanie miejscowe dotyczące nosa. Leku nie zaleca się stosować u pacjentów z perforacją przegrody nosowej. Pacjentów stosujących lek przez kilka miesięcy lub dłużej należy okresowo badać w celu wykrycia ewentualnych zmian w błonie śluzowej nosa. Zgłaszano przypadki owrzodzeń nosa oraz perforacji przegrody nosowej u pacjentów po zastosowaniu donosowo leków przeciwhistaminowych. Przypadki perforacji przegrody nosowej zgłaszano po zastosowaniu donosowym kortykosteroidów. Zgłaszano przypadki krwawienia z nosa u pacjentów po donosowym zastosowaniu leków przeciwhistaminowych i kortykosteroidów. W badaniach klinicznych po donosowym podawaniu furoinianu mometazonu wystąpiły miejscowe zakażenia nosa i gardła wywołane przez Candida albicans. Gdy taka infekcja wystąpi, może być konieczne przerwania leczenia oraz zastosowanie odpowiedniej terapii miejscowej. Pacjenci stosujący lek przez kilka miesięcy lub dłużej powinni być okresowo badani w celu wykrycia objawów zakażenia Candida lub innych działań niepożądanych dotyczących błony śluzowej nosa. Zaburzenia widzenia. W wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego (w tym donosowego) stosowania kortykosteroidów mogą wystąpić zaburzenia widzenia. Jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do których może należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna surowicza chorioretinopatia (CSCR), którą zgłaszano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniu kortykosteroidów. Reakcje nadwrażliwości. Po donosowym podaniu furoinianu mometazonu jednowodnego i chlorowodorku olopatadyny mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości, w tym świszczący oddech. W przypadku wystąpienia takich reakcji należy przerwać stosowanie leku. Immunosupresja. Osoby, które stosują leki immunosupresyjne, takie jak kortykosteroidy, są bardziej podatne na zakażenia niż osoby zdrowe (np. ospa wietrzna i odra mogą mieć poważniejszy lub nawet śmiertelny przebieg u podatnych dzieci lub dorosłych stosujących kortykosteroidy). U dzieci lub dorosłych, którzy nie przeszli tych chorób lub nie zostali odpowiednio zaszczepieni, należy zachować szczególną ostrożność, aby uniknąć narażenia. Nie wiadomo, w jaki sposób dawka, droga i czas podawania kortykosteroidów wpływają na ryzyko rozwoju rozsianego zakażenia. Należy zachować ostrożność stosując kortykosteroidy, jeśli w ogóle, u pacjentów z czynnymi lub spoczynkowymi gruźliczymi zakażeniami dróg oddechowych, nieleczonymi miejscowymi lub ogólnoustrojowymi zakażeniami grzybiczymi lub bakteryjnymi, ogólnoustrojowymi zakażeniami wirusowymi lub pasożytniczymi, lub opryszczką oczną ze względu na możliwość nasilenia tych zakażeń. Działanie ogólnoustrojowe kortykosteroidów. Możliwe działania ogólnoustrojowe mogą obejmować zespół Cushinga, cechy cushingoidalne, zahamowanie czynności kory nadnerczy, opóźnienie wzrostu u dzieci i młodzieży, zaćmę, jaskrę oraz rzadziej szereg objawów psychicznych lub zmian zachowania, w tym nadmierną aktywność psychoruchową, zaburzenia snu, lęk, depresję lub agresję (szczególnie u dzieci). Jeśli kortykosteroidy donosowe stosuje się w dawkach większych niż zalecane lub u pacjentów podatnych w dawkach zalecanych, mogą wystąpić ogólnoustrojowe działania, takie jak hiperkortycyzm lub zahamowanie kory nadnerczy. Jeśli takie zmiany wystąpią, to stosowanie leku należy powoli przerwać, zgodnie z zaakceptowanymi procedurami odstawiania terapii kortykosteroidami. Jednoczesne stosowanie kortykosteroidów donosowo z innymi kortykosteroidami wziewnymi może zwiększać ryzyko objawów przedmiotowych lub podmiotowych hiperkortycyzmu i (lub) zahamowanie czynności osi podwzgórze-przysadka-nadnercza. Jeśli stosowane są dawki większe niż zalecane, należy rozważyć dodatkowe podanie kortykosteroidów o działaniu ogólnym w okresie stresu lub przed planowanym zabiegiem chirurgicznym. Zmiana stosowania kortykosteroidu z tych o działaniu ogólnym na kortykosteroid o działaniu miejscowym może spowodować wystąpienie niewydolności kory nadnerczy. U niektórych pacjentów mogą wystąpić objawy odstawienia (np. ból stawów i (lub) ból mięśni, znużenie i depresja). Pacjentów, u których stosowano wcześniej kortykosteroidy o działaniu ogólnoustrojowym przez dłuższy czas i leczenie zmieniono na kortykosteroid o działaniu miejscowym należy ściśle monitorować w celu wykrycia ostrej niewydolności kory nadnerczy i odpowiedzi na stres. U pacjentów, u których występuje astma lub inne kliniczne choroby wymagające długotrwałego stosowania kortykosteroidów, zbyt szybkie zmniejszenie dawki kortykosteroidu o działaniu ogólnoustrojowym może spowodować ciężkie nasilenie objawów choroby. Senność. Olopatadyna może u niektórych pacjentów spowodować senność po ogólnoustrojowym wchłonięciu - należy poinformować pacjentów, aby po zastosowaniu leku nie wykonywali niebezpiecznych czynności wymagających pełnej uwagi i koordynacji ruchowej, takich jak obsługa maszyn lub prowadzenie pojazdów mechanicznych. Należy unikać jednoczesnego stosowania leku z alkoholem lub innymi lekami działającymi hamująco na OUN, ponieważ może wystąpić dodatkowe obniżenie czujności i dodatkowe zmniejszenie czynności OUN. W badaniach klinicznych zgłaszano senność po podaniu leku. Działanie przeciwhistaminowe. Jednoczesne stosowanie olopatadyny (np. kropli do oczu) lub innych leków przeciwhistaminowych podawanych donosowo, do oczu lub doustnie może zwiększać ryzyko działań niepożądanych leków przeciwhistaminowych. Dzieci i młodzież. Zaleca się regularną kontrolę wzrostu dzieci długotrwale leczonych donosowymi kortykosteroidami. Jeśli wzrost jest spowolniony, należy zweryfikować leczenie w celu zmniejszenia dawki kortykosteroidu donosowego, jeśli to możliwe, do najmniejszej dawki zapewniającej skuteczną kontrolę objawów. Ponadto, należy rozważyć skierowanie pacjenta do pediatry. Substancje pomocnicze. 1 dawka leku zawiera 0,02 mg chlorku benzalkoniowego, który może powodować podrażnienie lub obrzęk wewnątrz nosa, zwłaszcza jeżeli jest stosowany przez długi czas.

Producent

Glenmark Pharmaceuticals