wybierz konsultacje
Którą konsultacje wybrać?
Jak to działa?
Wybierz lek
Jeśli występujesz o lek psychotropowy lub silny lek przeciwbólowy, prosimy Cię o udostępnienie IKP oraz zaświadczenia od lekarza prowadzącego.
Wypełnij formularz medyczny
Poczekaj na telefon
Jeśli jesteś nowym pacjentem Dimedic i pierwszy raz wnioskujesz o ten lek, lekarz zadzwoni by przeprowadzić badanie.
Odbierz dokumentację
Po pozytywnej decyzji lekarza odbierz receptę SMSem lub emailem.
Więcej o leku: Paroxinor
Skład:
1 tabl. powl. zawiera 20 mg paroksetyny w postaci paroksetyny chlorowodorku półwodnego. Preparat zawiera laktozę.
Nazwa | Postać leku | Dawka | Opakowanie |
---|---|---|---|
Paroxinor | tabl. powl. | 20 mg | 30 szt. |
Paroxinor | tabl. powl. | 20 mg | 100 szt. |
Opakowania: 20, 30, 60 i 100 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Substancją czynną leku jest paroksetyna.
Każda tabletka powlekana zawiera 20 mg paroksetyny (w postaci paroksetyny chlorowodorku półwodnego).
Pozostałe składniki w rdzeniu tabletki to: wapnia wodorofosforan dwuwodny (Calipharm), wapnia wodorofosforan dwuwodny (Ditab), wapnia wodorofosforan bezwodny, laktoza jednowodna, karboksymetyloskrobia sodowa (Typ A) i magnezu stearynian.
Pozostałe składniki w otoczce tabletki to: tytanu dwutlenek (E 171), hypromeloza 3 cP, hypromeloza 6 cP, makrogol 400 i polisorbat 80.
Lek Paroxinor należy do grupy leków nazywanych selektywnymi inhibitorami zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI), które są lekami przeciwdepresyjnymi.
Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Paroxinor należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.
Dawkowanie oraz sposób leczenia są zawsze indywidualnie ustalane przez lekarza. Stosuj się do jego zaleceń.
Depresja
Zalecana dawka wynosi 20 mg na dobę. Zależnie od reakcji pacjenta na lek dawkę można stopniowo zwiększać o 10 mg do dawki 50 mg na dobę.
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (nerwica natręctw)
Dawka początkowa wynosi 20 mg na dobę. Zależnie od reakcji pacjenta na lek dawkę można stopniowo zwiększać o 10 mg do dawki 40 mg na dobę. Zalecana dawka wynosi 40 mg na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 60 mg.
Zaburzenia lękowe z napadami lęku
Dawka początkowa wynosi 10 mg na dobę. Zależnie od reakcji pacjenta na lek dawkę można stopniowo zwiększać o 10 mg do dawki 40 mg na dobę. Zalecana dawka wynosi 40 mg na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 60 mg.
Fobia społeczna, zaburzenia lękowe uogólnione i zaburzenia stresowe pourazowe
Zalecana dawka wynosi 20 mg na dobę. Zależnie od reakcji pacjenta na lek dawkę można stopniowo zwiększać o 10 mg do dawki 50 mg na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 50 mg.
Nie należy stosować paroksetyny u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.
Lek najlepiej przyjąć rano podczas posiłku, popijając szklanką wody.
Tabletkę lub połówki tabletki należy raczej połykać w całości niż po pogryzieniu.
Depresja
Na ogół, poprawa rozpoczyna się u pacjentów po tygodniu leczenia, jednak może być odczuwalna dopiero od drugiego tygodnia. Leczenie należy stosować przez co najmniej 6 miesięcy.
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (nerwica natręctw) lub Zaburzenia lękowe z napadami lęku
Leczenie należy stosować przez kilka miesięcy
W przypadku zastosowania większej niż zalecana dawki leku Paroxinor należy skontaktować się z lekarzem, farmaceutą lub z najbliższym szpitalem.
W przypadku pominięcia dawki leku Paroxinor należy pominąć zapomnianą dawkę i przyjąć następną dawkę o zwykłej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Jedzenie: Tabletki należy przyjmować rano podczas śniadania. Zmniejszy to ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.
W trakcie przyjmowania leku Paroxinor nie należy spożywać alkoholu. Alkohol może nasilić objawy choroby lub działania niepożądane.
Paroxinor może powodować działania niepożądane (takie jak zawroty głowy, senność lub splątanie), które wpływają na zdolność koncentracji i szybkość reakcji. W przypadku wystąpienia tych działań niepożądanych pacjent nie powinien prowadzić samochodu, obsługiwać urządzeń mechanicznych ani robić niczego, co wymaga szczególnej uwagi.
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Po stosowaniu leku Paroxinor w pierwszych trzech miesiącach ciąży może występować niewielkie zwiększenie ryzyka wad wrodzonych (układu krążenia) u dziecka, dlatego kobiety rozważające zajście w ciążę lub będące w ciąży muszą poinformować o tym lekarza. Lekarz zadecyduje, czy stosowanie leku Paroxinor jest bezwzględnie konieczne lub czy istnieje możliwość zastosowania innych rodzajów leczenia u pacjentki.
Należy upewnić się, że położna i (lub) lekarz wiedzą o tym, że pacjentka przyjmuje lek Paroxinor.
Nie należy przerywać leczenia w sposób nagły.
Jeśli pacjentka zażywa lek Paroxinor w ostatnich 3 miesiącach ciąży, należy powiedzieć o tym lekarzowi, ponieważ u noworodka mogą wystąpić pewne nieprawidłowe objawy. Objawy te na ogół występują w ciągu pierwszych 24 godzin po urodzeniu dziecka. Należą do nich: trudności ze spaniem lub z przyjmowaniem pokarmu, trudności z oddychaniem, zsinienie, zbyt wysoka lub za niska temperatura ciała, wymioty, płaczliwość, sztywność lub zwiotczenie mięśni, podsypianie, drżenia mięśniowe, nerwowość lub napady drgawkowe. W razie wystąpienia tego typu objawów u dziecka, należy skontaktować się z lekarzem, który udzieli odpowiednich porad.
Przyjmowanie leku Paroxinor pod koniec ciąży może zwiększać ryzyko poważnego krwotoku z pochwy, występującego krótko po porodzie, zwłaszcza jeśli w wywiadzie stwierdzono u pacjentki zaburzenia krzepnięcia krwi. Jeśli pacjentka przyjmuje lek Paroxinor, powinna poinformować o tym lekarza lub położną, aby mogli udzielić pacjentce odpowiednich porad.
Lek Paroxinor może w niewielkich ilościach przenikać do mleka matki. Jeśli pacjentka zażywa Paroxinor, powinna skontaktować się z lekarzem przed rozpoczęciem karmienia piersią.
Stosowanie leku Paroxinor, jak każdego innego leku, może wiązać się z działaniami niepożądanymi, choć nie muszą one wystąpić u każdej osoby.
Należy niezwłocznie powiadomić lekarza, jeśli u pacjenta wystąpią następujące objawy:
Jeśli u pacjenta pojawią się myśli lub wyobrażenia samobójcze w trakcie stosowania leku Paroxinor, zwłaszcza w ciągu pierwszych 2–4 tygodni, powinien on niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób):
Często (mogą wystąpić u 1 na 10 osób):
Niezbyt często (mogą wystąpić u 1 na 100 osób):
Rzadko (mogą wystąpić u 1 na 1 000 osób):
Bardzo rzadko (mogą wystąpić u 1 na 10 000 osób):
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
Objawy odstawienia po zakończeniu stosowania paroksetyny
Często: zawroty głowy, zaburzenia czucia, dzwonienie w uszach (szumy uszne), zaburzenia snu, lęk, bóle głowy.
Niezbyt często: pobudzenie, nudności, drżenie, splątanie, pocenie się, niestabilność emocjonalna, zaburzenia widzenia, kołatanie serca, biegunka, drażliwość.
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Interakcja oznacza, że leki stosowane w tym samym czasie mogą wzajemnie wpływać na skutki ich podania i/lub działania niepożądane.
Interakcja może wystąpić w trakcie jednoczesnego stosowania leku Paroxinor z następującymi lekami:
- trójpierścieniowym lekiem przeciwdepresyjnym (stosowanym w leczeniu depresji), np. klomipraminą, nortryptyliną i dezypraminą,
- SSRI selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. selective serotonin reuptake inhibitors), np. cytalopramem i fluoksetyną,
- L-tryptofanem (stosowanym w leczeniu zaburzeń snu),
- inhibitorami MAO (np. stosowanymi w leczeniu depresji lub choroby Parkinsona)
- litem (stosowanym w leczeniu zaburzeń umysłowych),
- buprenorfiną,
- zielem dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum),
- tryptanami (stosowanymi w leczeniu migren) np. sumatryptanem,
- tramadolem (silnym lekiem przeciwbólowym),
- linezolidem (antybiotykiem),
- metylotioniniowy chlorek (błękit metylenowy) (stosowany np. jako antidotum lub antyseptyk), - petydyna (silny środek przeciwbólowy),
- fentanyl (używany w znieczuleniu ogólnym lub przewlekłym bólu).
Jednoczesne stosowanie wyżej wymienionych leków może nasilając działania serotoninergiczne leku Paroxinor prowadzić do wystąpienia zespołu serotoninowego:
- perfenazyną, rysperydonem, atomoksetyną, tiorydazyną, pimozydem i klozapiną (lekami przeciwpsychotycznymi),
- propafenonem i flekainidem (stosowanymi w leczeniu nieregularnego rytmu serca),
- metoprololem (stosowanym w leczeniu niewydolności serca),
- prawastatyną (stosowaną na obniżenie cholesterolu).
Jednoczesne stosowanie wyżej wymienionych leków może prowadzić do zwiększenia częstości ich działań niepożądanych, takich jak zaburzenia ze strony serca, które bywają niekiedy ciężkie:
- fenobarbitalem, karbamazepiną i fenytoiną (stosowanymi w leczeniu padaczki),
- ryfampicyną (antybiotykiem),
- skojarzeniem fosamprenawiru i rytonawiru (stosowanymi w leczeniu zakażeń HIV).
Jednoczesne stosowanie wyżej wymienionych produktów leczniczych może osłabić działanie leku Paroxinor poprzez nasilenie metabolizmu paroksetyny.
- tamoksyfenem, który jest stosowany w leczeniu raka piersi.
Jednoczesne stosowanie tamoksyfenu z lekiem Paroxinor może powodować zmniejszenie skuteczności działania tamoksyfenu.
- NLPZ – niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (np. ibuprofenem, diklofenakiem), inhibitorami cyklooksygenazy typu 2 i kwasem acetylosalicylowym (lekami przeciwbólowymi),
- warfaryną (stosowaną w zapobieganiu krzepnięciu krwi).
Jednoczesne stosowanie wyżej wymienionych leków może prowadzić do zwiększenia/wydłużenia krwawienia:
- procyklidyną (stosowaną w leczeniu choroby Parkinsona). Może wystąpić zwiększenie częstości działań niepożądanych procyklidyny na skutek jej zwiększonego stężenia we krwi.
- miwakurium i suksametonium (stosowane do znieczulania ogólnego).
Należy zauważyć, że wyżej wymienione leki mogą być pacjentowi znane pod innymi nazwami, często nazwami markowymi. W tym punkcie ulotki podano jedynie substancję czynną lub grupę terapeutyczną leku, a nie nazwę markową. Pacjent powinien zawsze dokładnie czytać informacje znajdujące się na opakowaniu i w ulotce dołączonej do opakowania stosowanych przez siebie leków, gdzie powinna być podana substancja czynna lub grupa terapeutyczna leku.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i na blistrze. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Brak szczególnych środków ostrożności dotyczących przechowywania.
Nie znalazłeś tego czego szukasz? Sprawdź
Nie tego leku szukasz? Sprawdź pozostałe lekarstwa
Kategoria leku:
Dostępność:
Paroksetyna
na recepte