Spis treści:
1. Avedol - działanie
2. Avedol - wskazania
3. Avedol - przeciwwskazania
4. Avedol - dawkowanie
5. Avedol - interakcje z innymi lekami
6. Avedol - ciąża
7. Avedol - skutki uboczne
8. Avedol - środki ostrożności
9. Avedol - producent

Działanie

Avedol - Nieselektywny lek β-adrenolityczny rozszerzający naczynia krwionośne, który zmniejsza naczyniowy opór obwodowy w wyniku selektywnego blokowania receptorów α₁-adrenergiczych oraz hamuje układ renina-angiotensyna na skutek nieselektywnego blokowania receptorów β-adrenergicznych. Nie wykazuje wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej; działa stabilizująco na błony komórkowe. Karwedylol jest mieszaniną racemiczną dwóch stereoizomerów: oba enancjomery wykazują działanie blokujące receptory α-adrenergiczne; nieselektywne blokowanie receptorów adrenergicznych β₁ i β₂ przypisuje się enancjomerowi S(-). U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym obniżenie ciśnienia nie powoduje jednoczesnego zwiększenia oporu obwodowego, jak w przypadku wybiórczych β-blokerów. Częstość akcji serca zmniejsza się nieznacznie; objętość wyrzutowa pozostaje bez zmian. Przepływ krwi przez nerki, czynność nerek i opór obwodowy się nie zmieniają. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym karwedylol zwiększa stężenie noradrenaliny we krwi. W długotrwałym leczeniu u pacjentów z dławicą piersiową karwedylol przeciwdziałał niedokrwieniu i zmniejszał nasilenie bólu; ponadto zmniejszał obciążenie wstępne i następcze komór serca. U pacjentów z niewydolnością lewej komory lub zastoinową niewydolnością serca karwedylol wykazuje korzystny wpływ na hemodynamikę oraz frakcję wyrzutową i wymiary lewej komory. Karwedylol nie wykazuje ujemnego wpływu na profil lipidów i na stężenie elektrolitów we krwi. Całkowita biodostępność karwedylolu po podaniu doustnym wynosi ok. 25%. Maksymalne stężenie we krwi występuje po ok. 1 h. Wiąże się z białkami osocza w 98-99%. Istnieje liniowa zależność pomiędzy wielkością dawki a stężeniem leku w osoczu. U pacjentów, którzy wolno hydroksylują debryzochinę, stężenia karwedylolu w osoczu są 2-3 razy wyższe w porównaniu z pacjentami szybko metabolizującymi. Pokarm nie wpływa na dostępność biologiczną leku, choć wydłuża czas osiągnięcia C_max. Jest metabolizowany w wątrobie, częściowo do aktywnych metabolitów. Średni T_0,5 wynosi 6-10 h. Wydalany jest głównie z żółcią, w mniejszym stopniu z moczem.

Wskazania

Avedol - Nadciśnienie tętnicze samoistne. Przewlekła stabilna dławica piersiowa. Leczenie wspomagające umiarkowanej do ciężkiej stabilnej niewydolności serca.

Przeciwwskazania

Avedol - Nadwrażliwość na karwedylol lub pozostałe składniki preparatu. Niestabilna i (lub) niewyrównana niewydolność serca IV stopnia wg NYHA, wymagająca dożylnego podawania leków o działaniu inotropowym. Obturacyjna choroba dróg oddechowych. Objawiające się klinicznie zaburzenia czynności wątroby. Skurcz oskrzeli lub astma oskrzelowa w wywiadzie. Blok przedsionkowo-komorowy IIst. lub IIIst. (u pacjentów bez wszczepionego stymulatora serca). Ciężka bradykardia (<50 uderzeń na minutę). Wstrząs kardiogenny. Zespół chorego węzła zatokowego (w tym blok zatokowo-przedsionkowy). Ciężkie niedociśnienie (skurczowe ciśnienie tętnicze krwi <85 mmHg). Kwasica metaboliczna. Nieleczony guz chromochłonny. Ciężkie zaburzenia krążenia w tętnicach obwodowych. Jednoczesne dożylne stosowanie werapamilu lub diltiazemu.

Dawkowanie

Avedol - Doustnie. Dorośli. Nadciśnienie tętnicze samoistne. Preparat może być stosowany w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi, szczególnie z tiazydowymi lekami moczopędnymi. Zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg raz na dobę przez pierwsze 2 dni. Następnie leczenie można kontynuować dawką 25 mg raz na dobę. W razie potrzeby dawkę można stopniowo zwiększać w odstępach co najmniej 2-tygodniowych do maksymalnej zalecanej dawki dobowej 50 mg, podawanej w 2 dawkach. U pacjentów w podeszłym wieku zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg raz na dobę, jeśli reakcja na leczenie jest niewystarczająca, dawkę można stopniowo zwiększać w odstępach co najmniej 2-tygodniowych. Przewlekła stabilna dławica piersiowa: zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg 2 razy na dobę przez pierwsze 2 dni leczenia. Następnie dawkę zwiększa się do 25 mg 2 razy na dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększać w odstępach co najmniej 2-tygodniowych do maksymalnej zalecanej dawki dobowej 100 mg, podawanej w 2 dawkach. U pacjentów w podeszłym wieku zalecana dawka początkowa wynosi 12,5 mg 2 razy na dobę przez 2 dni; leczenie należy kontynuować stosując maksymalną zalecaną dawkę 25 mg 2 razy na dobę. Niewydolność serca. Preparat jest stosowany w leczeniu umiarkowanej do ostrej niewydolności serca jako uzupełnienie konwencjonalnej terapii podstawowej za pomocą leków moczopędnych, inhibitorów ACE, glikozydów naparstnicy i (lub) leków rozszerzających naczynia. Pacjent powinien znajdować się w stabilnym stanie klinicznym (bez zmiany NYHA, bez hospitalizacji z powodu niewydolności serca). Terapia podstawowa musi być ustalona od co najmniej 4 tyg. przed rozpoczęciem leczenia karwedylolem. Dodatkowo, pacjent powinien mieć zmniejszoną frakcję wyrzutową lewej komory serca, częstość serca powinna wynosić >50 uderzeń/min, a skurczowe ciśnienie krwi >85 mmHg. Dawka początkowa wynosi 3,125 mg 2 razy na dobę przez 2 tyg. Jeśli pacjent toleruje tę dawkę, można ją zwiększyć do dawki 6,25 mg 2 razy na dobę, zachowując co najmniej 2-tygodniowe odstępy, a następnie do dawki 12,5 mg 2 razy na dobę i 25 mg 2 razy na dobę. Dawkę należy zwiększać do największej dawki tolerowanej przez pacjenta. Maksymalna zalecana dawka wynosi 25 mg 2 razy na dobę u pacjentów o mc. <85 kg oraz 50 mg 2 razy na dobę u pacjentów o mc. >85 kg, pod warunkiem, że niewydolność serca nie jest ciężka. Zwiększenie dawki do 50 mg 2 razy na dobę powinno być prowadzone ostrożnie, pod ścisłym nadzorem lekarza. Na początku leczenia lub po zwiększeniu dawki może wystąpić przemijające zaostrzenie objawów niewydolności serca, szczególnie u pacjentów z ciężką niewydolnością serca i (lub) leczonych dużymi dawkami leków moczopędnych. Zwykle nie wymaga to przerwania leczenia, a tylko zaprzestania dalszego zwiększania dawki. Pacjent powinien być kontrolowany przez lekarza kardiologa po rozpoczęciu leczenia karwedylolem oraz po zwiększaniu dawki. Przed każdym zwiększeniem dawki należy wykonać badanie w celu wykrycia objawów zaostrzenia niewydolności serca lub objawów nadmiernego rozszerzenia naczyń (np. czynność nerek, masa ciała, ciśnienie krwi, częstość akcji serca i rytm serca). Zaostrzenie niewydolności serca lub zatrzymanie płynów leczy się zwiększeniem dawki leku moczopędnego, natomiast dawki karwedylolu nie należy zwiększać do czasu ustabilizowania się stanu pacjenta. W przypadku wystąpienia bradykardii lub wydłużenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego, w pierwszej kolejności należy oznaczyć stężenie digoksyny. Czasami konieczne może być zmniejszenie dawki karwedylolu lub tymczasowe przerwanie leczenia. Nawet w tych przypadkach dostosowywanie dawki karwedylolu możne być często z powodzeniem kontynuowane. W przypadku, gdy przerwa w leczeniu karwedylolem jest dłuższa niż 2 tyg., leczenie należy rozpocząć od dawki 3,125 mg 2 razy na dobę, a następnie stopniowo zwiększać dawkę zgodnie z ww. zaleceniami. U pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby może być konieczne dostosowanie dawkowania.
Tabletki można przyjmować niezależnie od posiłku, jedynie pacjentom z niewydolnością serca zaleca się przyjmowanie tabletek z posiłkiem.

Interakcje z innymi lekami

Avedol - Podczas jednoczesnego doustnego stosowania karwedylolu i diltiazemu, werapamilu i (lub) amiodaronu mogą wystąpić przypadki zaburzeń przewodnictwa (rzadko powodując zaburzenia hemodynamiczne) - w przypadku jednoczesnego stosowania karwedylolu należy kontrolować zapis EKG i ciśnienie tętnicze. Należy ściśle kontrolować pacjentów jednocześnie przyjmujących karwedylol i leki przeciwarytmiczne klasy I lub amiodaron (doustnie). Krótko po rozpoczęciu leczenia β-adrenolitykami, u pacjentów otrzymujących amiodaron, opisywano bradykardię, zatrzymanie akcji serca oraz migotanie komór. Podczas jednoczesnego stosowania leków przeciwarytmicznych klasy Ia i Ic podawanych dożylnie istnieje ryzyko niewydolności serca. Jednoczesne stosowanie rezerpiny, guanetydyny, metyldopy, guanfacyny i inhibitorów MAO (z wyjątkiem inhibitorów MAO-B) może prowadzić do dodatkowego zmniejszenia częstości pracy serca - zalecane jest monitorowanie podstawowych czynności życiowych. Stosowanie dihydropirydyn i karwedylolu należy prowadzić pod ścisłą kontrolą lekarską, ze względu na ryzyko niewydolności serca i ciężkiego niedociśnienia tętniczego. Azotany nasilają działanie hipotensyjne karwedylolu. W przypadku jednoczesnego stosowania karwedylolu i digoksyny u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym może zwiększać się stężenie digoksyny we krwi (o ok. 15%), zarówno digoksyna, jak i karwedylol zwalniają przewodzenie przedsionkowo-komorowe - podczas rozpoczynania leczenia, dostosowywania dawki lub przerywania leczenia karwedylolem zaleca się monitorowanie stężenie digoksyny we krwi. Karwedylol nasila działanie stosowanych jednocześnie leków przeciwnadciśnieniowych (np. α₁-adrenolityków) lub leków wykazujących działanie hipotensyjne jako działanie niepożądane. Ze względu na możliwość wystąpienia objawów hipotonii i (lub) ciężkiej bradykardii zaleca się monitorowanie pacjentów przyjmujących jednocześnie karwedylol i lek, który może zmniejszyć stężenie katecholamin (np. rezerpina lub inhibitor MAO). Po rozpoczęciu leczenia karwedylolem pacjentów po transplantacji nerki, z przewlekłym odrzucaniem przeszczepu, obserwowano nieznaczne zwiększenie średnich stężeń cyklosporyny - zaleca się ścisłe kontrolowanie stężenia cyklosporyny po rozpoczęciu leczenia karwedylolem oraz dostosowanie jej dawki. Karwedylol może nasilać działanie insuliny i doustnych leków przeciwcukrzycowych (zaleca się systematyczną kontrolę stężenia glukozy we krwi), może osłabiać lub maskować objawy hipoglikemii (szczególnie tachykardię). Jednoczesne stosowanie klonidyny może nasilać działanie hipotensyjne oraz spowalniające czynność serca. Jeżeli planowane jest przerwanie leczenia skojarzonego karwedylolem i klonidyną, karwedylol należy odstawić jako pierwszy, po kilku dniach należy stopniowo zmniejszać dawkę klonidyny. Leki stosowane w czasie znieczulenia ogólnego mogą nasilić działanie inotropowo ujemne. Leki z grupy NLPZ, estrogeny i kortykosteroidy osłabiają działanie przeciwnadciśnieniowe karwedylolu. Leki zwiększające aktywność enzymów wątrobowych (np. ryfampicyna) mogą zmniejszać stężenie karwedylolu we krwi, natomiast leki hamujące aktywność enzymów wątrobowych mogą zwiększać stężenie karwedylolu we krwi. Cymetydyna zwiększa AUC o ok. 30%, jednak nie wpływa na zminy C_max - szacuje się, że prawdopodobieństwo interakcji o znaczeniu klinicznym jest bardzo niewielkie. Łączne stosowanie karwedylolu z sympatykomimetykami o działaniu α- i β-mimetycznym zwiększa ryzyko nadciśnienia i bradykardii. Z ergotaminą nasila się działanie skurczowe na naczynia krwionośne. Z lekami blokującymi przewodnictwo nerwowo-mięśniowe nasila się blok nerwowo-mięśniowy.

Ciąża

Avedol - Nie należy stosować karwedylolu w okresie ciąży, chyba że spodziewane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. Leki β-adrenolityczne zmniejszają perfuzję łożyska, co może doprowadzić do wewnątrzmacicznego obumarcia płodu oraz porodów niewczesnych i przedwczesnych. Ponadto u płodu lub noworodka mogą wystąpić działania niepożądane (zwłaszcza hipoglikemia i bradykardia). Istnieje zwiększone ryzyko powikłań sercowych i płucnych u noworodka w okresie poporodowym. Nie zaleca się karmienia piersią w trakcie przyjmowania karwedylolu.

Skutki uboczne

Avedol - Bardzo często: ból i zawroty głowy, osłabienie, niewydolność serca, niedociśnienie tętnicze. Często: zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, zakażenie górnych dróg oddechowych, zakażenia dróg moczowych, niedokrwistość, zwiększenie masy ciała, hipercholesterolemia, u pacjentów z cukrzycą hiperglikemia lub hipoglikemia, depresja, obniżenie nastroju, zaburzenia widzenia, zespół suchego oka, podrażnienie oka, bradykardia, obrzęki, hiperwolemia, zatrzymanie płynów, niedociśnienie ortostatyczne, ziębnięcie kończyn, choroby naczyń obwodowych, nasilenie chromania przestankowego, objaw Raynauda, duszność, obrzęk płuc, astma u podatnych pacjentów, nudności, biegunka, wymioty, niestrawność, ból brzucha, bóle kończyn, niewydolność nerek i zaburzenie czynności nerek u pacjentów z uogólnioną miażdżycą i (lub) zaburzoną czynnością nerek, trudności w oddawaniu moczu, ból. Niezbyt często: zaburzenia snu, stany przedomdleniowe, omdlenia, parestezje, blok przedsionkowo-komorowy, dławica piersiowa, reakcje skórne (np. osutka alergiczna, zapalenie skóry, pokrzywka, świąd, zmiany skórne o charakterze łuszczycowym lub liszaja płaskiego, nasilone pocenie), wypadnie włosów, zaburzenia wzwodu. Rzadko: trombocytopenia, niedrożność nosa, suchość błony śluzowej jamy ustnej. Bardzo rzadko: leukopenia, reakcje nadwrażliwości, zwiększenie aktywności AlAT, AspAT i GGT, nietrzymanie moczu u kobiet, impotencja. Przemijające pogorszenie czynności nerek obserwowano podczas leczenia karwedylolem pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca, niskim ciśnieniem tętniczym, chorobą niedokrwienną serca, uogólnioną miażdżycą i (lub) zaburzeniami czynności nerek. Leki β-adrenolityczne, mogą powodować ujawnienie utajonej cukrzycy, nasilenie objawów istniejącej cukrzycy oraz pogorszenie kontroli stężenia glukozy we krwi.

Środki ostrożności

Avedol - Należy zachować ostrożność podczas stosowania karwedylolu u pacjentów leczonych glikozydami naparstnicy. Pacjenci z ciężką niewydolnością serca, niedoborem elektrolitów i hipowolemią, w podeszłym wieku lub z niskim wyjściowym ciśnieniem tętniczym krwi powinni być obserwowani przez ok. 2 h po podaniu pierwszej dawki i po jej zwiększeniu, ze względu na możliwość wystąpienia niedociśnienia tętniczego. Niedociśnienie tętnicze spowodowane nadmiernym rozszerzeniem naczyń należy początkowo leczyć poprzez zmniejszenie dawek leków moczopędnych. W przypadku utrzymywania się objawów można zmniejszyć dawkę dowolnego inhibitora ACE. W razie konieczności należy zmniejszyć dawkę karwedylolu lub czasowo przerwać podawanie leku. Dawki karwedylolu nie należy zwiększać, dopóki nie opanuje się objawów pogorszenia niewydolności serca lub niedociśnienia ze względu na rozszerzenie naczyń. U pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca oraz niskim ciśnieniem tętniczym (ciśnienie skurczowe <100 mmHg), chorobą niedokrwienną serca, rozsianymi zmianami naczyniowymi i (lub) niewydolnością nerek obserwowano pogorszenie czynności nerek - u tych pacjentów podczas zwiększania dawki leku należy kontrolować czynność nerek; jeśli wystąpi znaczne pogorszenie ich czynności, dawkę karwedylolu należy zmniejszyć lub przerwać stosowanie leku. Przed rozpoczęciem leczenia karwedylolem pacjentów z zaburzeniami czynności lewej komory po ostrym zawale mięśnia sercowego, konieczna jest stabilizacja stanu klinicznego pacjenta oraz podawanie inhibitora ACE przez co najmniej 48 h wcześniej, przy czym dawka inhibitora musi zostać ustalona na co najmniej 24 h przed podaniem karwedylolu. U pacjentów z POCHP i skłonnością do skurczu oskrzeli, którzy nie przyjmują leków doustnych ani wziewnych, karwedylol można stosować wyłącznie w przypadku, gdy spodziewane korzyści przeważają nad potencjalnym ryzykiem (ryzyko zespołu zaburzeń oddechowych) - pacjenci wymagają monitorowania na początku leczenia i w czasie zwiększania dawki, gdy wystąpią objawy skurczu oskrzeli, dawkę karwedylolu należy zmniejszyć. Karwedylol może maskować lub zmniejszać wczesne objawy ostrej hipoglikemii. U pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca i cukrzycą, stosowanie karwedylolu może zaburzyć kontrolę glikemii. Karwedylol może maskować objawy nadczynności tarczycy. Należy zachować ostrożność u pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym w znieczuleniu ogólnym, ze względu na synergistyczny, ujemny efekt inotropowy karwedylolu i leków znieczulających. Karwedylol może wywoływać bradykardię - jeśli tętno zmniejszy się <55 uderzeń na minutę, należy zmniejszyć dawkę karwedylolu. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkimi reakcjami nadwrażliwości w wywiadzie lub u pacjentów odczulanych (β-adrenolityki zwiększają wrażliwość na alergeny i nasilają reakcje anafilaktyczne), chorobami naczyń obwodowych (karwedylol może wywołać lub nasilać objawy niewydolności tętniczej), zespołem Raynauda (ryzyko zaostrzenia objawów) lub blokiem przedsionkowo-komorowym Ist.. U pacjentów z łuszczycą w wywiadzie leki β-adrenolityczne można stosować wyłącznie po rozważeniu stosunku ryzyka i spodziewanych korzyści. W przypadku pacjentów leczonych jednocześnie karwedylolem i antagonistami kanałów wapniowych typu dilitiazemu i werapamilu oraz innymi lekami przeciwarytmicznymi (szczególnie amiodaronem), konieczne jest ścisłe monitorowanie zapisu EKG i ciśnienia tętniczego. Należy unikać dożylnego podawania tych leków. Należy zachować ostrożność podając karwedylol pacjentom, u których podejrzewa się występowanie guza chromochłonnego nadnerczy. U pacjentów z guzem chromochłonnym nadnerczy, przed rozpoczęciem leczenia jakimkolwiek β-adrenolitykiem należy rozpocząć podawanie leku α-adrenolitycznego. Zaleca się ostrożność podczas podawania karwedylolu pacjentom, u których podejrzewa się dławicę piersiową Prinzmetala (ryzyko bóli w klatce piersiowej). Pacjentów noszących soczewki kontaktowe należy uprzedzić o możliwości zmniejszonego wydzielania łez. Pacjenci, u których stwierdzono powolny metabolizm debryzochiny powinni być starannie obserwowani podczas wdrażania leczenia. Preparatu nie należy stosować (niedostateczne doświadczenie kliniczne) u pacjentów z niestabilnym lub wtórnym nadciśnieniem tętniczym, niedociśnieniem ortostatycznym, ostrą chorobą zapalną serca, istotnym hemodynamicznie zwężeniem zastawek serca lub drogi odpływu, końcowym stadium chorób tętnic obwodowych oraz u pacjentów leczonych jednocześnie antagonistą receptora α₁- lub α₂-adrenergicznego. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów w podeszłym wieku. Ze względu na zawartość laktozy preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania karwedylolu u dzieci i młodzieży.

Producent

Polpharma