Spis treści:
1. Adadox - działanie
2. Adadox - wskazania
3. Adadox - przeciwwskazania
4. Adadox - dawkowanie
5. Adadox - interakcje z innymi lekami
6. Adadox - ciąża
7. Adadox - skutki uboczne
8. Adadox - środki ostrożności
9. Adadox - producent

Działanie

Adadox - Doksazosyna jest silnym i selektywnym antagonistą postsynaptycznych receptorów alfa-1-adrenergicznych. Lek znacznie obniża ciśnienie krwi wskutek zmniejszenia obwodowego oporu naczyniowego. Jedna dawka dobowa prowadzi do obniżenia ciśnienia krwi utrzymującego się przez 24 h. Na początku leczenia mogą wystąpić zaburzenia ortostatyczne. Największy spadek ciśnienia krwi jest po ok. 2 do 6 h od podania leku. W przeciwieństwie do nieselektywnych substancji blokujących receptory α-adrenergiczne, nie zaobserwowano tolerancji podczas długotrwałego leczenia doksazosyną. Wzrost aktywności reninowej osocza i tachykardię obserwowano tylko w rzadkich przypadkach podczas kontynuowania leczenia. W kontrolowanym badaniu klinicznym u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym terapia doksazosyną wiązała się z poprawą zaburzeń erekcji. Ponadto odnotowano mniej przypadków zaburzeń erekcji u pacjentów leczonych doksazosyną niż u pacjentów leczonych innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Doksazosyna w niewielkim stopniu obniża stężenia triglicerydów, cholesterolu całkowitego i frakcji LDL w osoczu (niewielki wzrost stosunku HDL do cholesterolu całkowitego, ok. 4 do 13% wartości początkowej). Doksazosyna poprawia wrażliwość na insulinę u pacjentów z zaburzeniami wrażliwości na insulinę, a także poprawia wyniki badań urodynamicznych u pacjentów z objawowym BPH. Podczas leczenia doksazosyną u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym ciśnienie krwi będzie równe w pozycji leżącej i stojącej. Doksazosyna dobrze wchłania się po podaniu doustnym. Eliminacja z osocza zachodzi w dwóch fazach. Lek w ok. 98% doksazosyny wiąże się z białkami osocza. Doksazosyna jest w znacznym stopniu metabolizowana, mniej niż 5% dawki jest wydalane w postaci niezmienionej doksazosyny. Doksazosyna jest metabolizowana głównie poprzez O-demetylację i hydroksylację. Doksazosyna jest intensywnie metabolizowana u ludzi i u badanych gatunków zwierząt, przy czym wydalanie z kałem jest dominującą drogą wydalania. T_0,5 wynosi 22 h (można stosować raz na dobę). Doksazosyna jest w znacznym stopniu metabilizowana w wątrobie. Badania in vitro sugerują, że główny szlak eliminacji odbywa się poprzez CYP 3A4; natomiast szlaki metaboliczne CYP 2D6 i CYP 2C9 są również włączone w eliminację, ale w mniejszym stopniu.

Wskazania

Adadox - Pierwotne nadciśnienie tętnicze. Leku nie należy stosować w leczeniu pierwszego rzutu. Można go stosować w monoterapii u pacjentów, którzy nie reagują na inne leki lub występują u nich przeciwwskazania do ich stosowania. Stosowanie powinno być ewentualnie ograniczone do leczenia drugiego lub trzeciego rzutu w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Leczenie objawowe łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (BPH).

Przeciwwskazania

Adadox - Nadwrażliwość na substancję czynną lub inne pochodne chinazolin (np. prazosynę, terazosynę, doksazosynę) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Niedociśnienie ortostatyczne w wywiadzie. Łagodny rozrost gruczołu krokowego z zastojem w obrębie górnych dróg moczowych, przewlekłe zakażenia dróg moczowych lub kamica pęcherza moczowego. Karmienie piersią (tylko we wskazaniu w nadciśnieniu tętniczym). Niedociśnienie tętnicze (tylko we wskazaniu w łagodnym rozroście gruczołu krokowego). Stosowanie doksazosyny w monoterapii jest przeciwwskazane u pacjentów z przepełnieniem pęcherza moczowego lub bezmoczem z postępującą niewydolnością nerek lub bez niej.

Dawkowanie

Adadox - Doustnie. Nadciśnienie tętnicze. Dawka początkowa: 1 mg raz na dobę. Dawkę można zwiększyć do 2 mg po kolejnym 1 do 2 tyg. leczenia, a później do 4 mg. W razie potrzeby dawkowanie można zwiększyć do 8 mg lub maksymalnej dawki zalecanej 16 mg. Łagodny rozrost gruczołu krokowego. Dawka początkowa: 1 mg raz na dobę. W zależności od parametrów urodynamicznych i objawów występujących u pacjenta dawkowanie można zwiększyć do 2 mg, a później do 4 mg i do maksymalnej zalecanej dawki 8 mg. Zalecany odstęp przed kolejną zmianą dawki wynosi 1–2 tygodnie. Typowa zalecana dawka dobowa wynosi 2–4 mg. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku stosować dawkowanie jak u dorosłych. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek właściwości farmakokinetyczne doksazosyny nie zmieniają się, dlatego zaleca się typowe dawkowanie. Ze względu na możliwość wystąpienia nadwrażliwości, należy zachować ostrożność na początku leczenia. Lek nie ulega dializie. Należy zachować ostrożność podczas stosowania doksazosyny u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Ponieważ nie ma danych klinicznych w przypadku pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, stosowanie doksazosyny u tych pacjentów nie jest zalecane. Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania doksazosyny u dzieci i młodzieży nie zostały ustalone. Sposób podania. Lek może być przyjmowany rano lub wieczorem. Tabletki można podzielić na równe dawki.

Interakcje z innymi lekami

Adadox - Jednoczesne stosowanie doksazosyny z inhibitorem PDE-5 może u niektórych pacjentów powodować objawowe niedociśnienie. Doksazosyna nie ma wpływu na wiązanie digoksyny, warfaryny, fenytoiny lub indometacyny z białkami (badanie in vitro). W przypadku podawana jednocześnie doksazosyny z diuretykami tiazydowymi, furosemidem, β-adrenolitykami, NLPZ, antybiotykami, doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi, lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego i lekami przeciwzakrzepowymi nie stwierdzono interakcji lekowych. Nie ma jednak danych z formalnych badań interakcji lekowych. Badania in vitro sugerują, że doksazosyna jest substratem cytochromu P450 3A4 (CYP 3A4). Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania doksazosyny z silnymi inhibitorami CYP 3A4, takimi jak klarytromycyna, indynawir, itrakonazol, ketokonazol, nefazodon, nelfinawir, rytonawir, sakwinawir, telitromycyna lub worykonazol. Doksazosyna nasila działanie innych leków blokujących receptory alfa i innych leków przeciwnadciśnieniowych polegające na zmniejszaniu ciśnienia tętniczego. W otwartym, randomizowanym, badaniu z grupą kontrolną, z udziałem 22 zdrowych ochotników (mężczyzn) podawanie pojedynczej dawki 1 mg doksazosyny w 1. dniu trwającego cztery dni cyklu podawania doustnego cymetydyny (400 mg 2 razy na dobę) spowodowało 10% wzrost średniego pola pod krzywą (AUC) doksazosyny, przy braku znamiennych statystycznie zmian średniego C_max i średniego okresu półtrwania doksazosyny. Wzrost średniego AUC doksazosyny przyjmowanej z cymetydyną o 10% mieści się w zakresie zmienności międzyosobniczej (27%) średniego AUC doksazosyny przyjmowanej z placebo. Sympatykomimetyki mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie doksazosyny; doksazosyna może obniżać ciśnienie krwi i reakcje naczyniowe na dopaminę, efedrynę, epinefrynę, metaraminol, metoksaminę i fenylefrynę.

Ciąża

Adadox - Wskazanie w nadcisnieniu tętniczym: doksazosynę należy w okresie ciąży stosować jedynie wówczas, gdy potencjalne korzyści przeważają nad ryzykiem. Wprawdzie w badaniach na zwierzętach nie wykazano działania teratogennego, jednak po podaniu skrajnie dużych dawek obserwowano u nich zmniejszoną przeżywalność płodów. Przenikanie doksazosyny do mleka matki jest bardzo niskie (przy względnej dawce dla niemowląt poniżej 1%), jednak dane dotyczące badań u ludzi są bardzo ograniczone. Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodka lub niemowlęcia, dlatego doksazosynę należy stosować tylko wtedy, gdy w opinii lekarza potencjalne korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. W łagodnym rozroście gruczołu krokowego. Nie dotyczy.

Skutki uboczne

Adadox - Często: zakażenia dróg oddechowych, zakażenia dróg moczowych, senność, zawroty głowy, ból głowy, zaburzenia akomodacji, zawroty głowy o podłożu błędnikowym, kołatanie, tachykardia, niedociśnienie tętnicze, niedociśnienie ortostatyczne, zapalenie oskrzeli, kaszel, duszność, zapalenie błony śluzowej nosa, przekrwienie błony śluzowej nosa, ból brzucha, niestrawność, suchość w jamie ustnej, nudności, świąd, ból pleców, bóle mięśni, zapalenie pęcherza, nietrzymanie moczu, osłabienie, ból w klatce piersiowej, objawy grypopodobne, obrzęk obwodowy. Niezbyt często: polekowe reakcje alergiczne, dna moczanowa, zwiększony apetyt, anoreksja, pragnienie, hipokaliemia, pobudzenie, depresja, lęk, bezsenność, nerwowość, chwiejność emocjonalna, zaburzenia krążenia mózgowego, hipoestezja, omdlenia, drżenie, apatia, światłowstręt, nadmierne łzawienie, szumy uszne, dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego, niedokrwienie obwodowe, krwawienie z nosa, zapalenie gardła, zaparcia, wzdęcia, wymioty, zapalenie żołądka i jelit, biegunka, nieprawidłowe parametry czynności wątroby, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych, wysypka, bóle stawów, bolesne oddawanie moczu, częstomocz, hematuria, impotencja, ból, obrzęk twarzy, obrzęk ogólny, dreszcze, gorączka, bladość, zwiększenie masy ciała. Rzadko: niedokrwistość, hipoglikemia, zaburzenia mózgowo-naczyniowe, obrzęk krtani, kurcze mięśni, osłabienie mięśniowe, sztywność mięśni, wielomocz, obniżona temperatura ciała u osób w podeszłym wieku. Bardzo rzadko: leukopenia, trombocytopenia, koszmary senne, utrata pamięci, ortostatyczne zawroty głowy, parestezje, zaburzenia widzenia, bradykardia, zaburzenia rytmu serca, uderzenia krwi, skurcz oskrzeli, zaburzenia smaku, cholestaza, zapalenie wątroby, żółtaczka, pokrzywka, wypadanie włosów, plamica, zwiększona diureza, zaburzenia mikacji, oddawanie moczu w nocy, zwiększenie stężenia mocznika w osoczu i kreatyniny, wielomocz, ginekomastia, priapizm, zmęczenie, złe sampoczucie. Częstość nieznana: śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki, wytrysk wsteczny.

Środki ostrożności

Adadox - Ze względu na ryzyko wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego z objawami zawrotów głowy i osłabienia oraz rzadko utratą przytomności (omdleniem), w szczególności na początku leczenia, wskazane jest  kontrolowanie ciśnienia tętniczego w początkowym okresie leczenia, aby zmniejszyć do minimum ryzyko efektów ortostatycznych. Należy ostrzec pacjentów, aby w początkowym okresie leczenia doksazosyną unikali sytuacji, w których może dojść do urazu wskutek zawrotów głowy lub osłabienia. Pacjenci na diecie niskosodowej lub leczeni diuretykami wydają się bardziej wrażliwi na potencjalne zaburzenia posturalne. Zachować ostrożność podczas podawania doksazosyny pacjentom z zaburzeniami serca (obrzęk płuc wskutek zwężenia aorty lub zastawki dwudzielnej, niewydolność serca z dużą pojemnością minutową, prawokomorowa niewydolność serca spowodowana zatorem płucnym lub wysiękiem osierdziowym, lewokomorowa niewydolność serca z niskim ciśnieniem napełniania). U pacjentów z ciężkim niedokrwieniem serca zbyt szybki lub znaczny spadek ciśnienia krwi może spowodować nasilenie dolegliwości dławicowych. Doksazosyna metabolizowana jest głównie przez wątrobę, dlatego należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby stosowanie leku nie jest zalecane. Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym podawaniu doksazosyny z inhibitorami fosfodiesterazy-5 (np. syldenafilem, tadalafilem i wardenafilem). Oba leki rozszerzają naczynia krwionośne i mogą prowadzić do objawowego niedociśnienia. Zaleca się wprowadzanie inhibitorów PDE-5 jedynie u pacjentów ustabilizowanych hemodynamicznie, którym podaje się doksazosynę. Ponadto zaleca się, aby podawanie inhibitorów PDE-5 rozpoczynać od możliwie najmniejszej dawki i zachowywać 6 h przerwy po przyjęciu doksazosyny (nie przeprowadzono badań z doksazosyną o przedłużonym uwalnianiu). U pacjentów poddawanych operacji zaćmy, jednocześnie przyjmujących lek może wystąpić śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS) - może powodować zwiększenie występowania powikłań podczas zabiegu operowania zaćmy. Przed operacją chirurg okulista powinien zostać powiadomiony o tym, że pacjent jest lub był leczony lekami blokującymi receptory alfa-1. Lek może powodować priapizm i przedłużać erekcję. Ze względu na ryzyko uszkodzenia tkanki prącia i trwałej utraty potencji, pacjent powinien natychmiast skorzystać z pomocy medycznej i natychmiast rozpocząć leczenie priapizmu. Rak gruczołu krokowego powoduje wiele objawów związanych z łagodnym przerostem gruczołu krokowego i oba zaburzenia mogą współistnieć. Należy zatem wykluczyć raka gruczołu krokowego przed rozpoczęciem terapii doksazyną w leczeniu objawów łagodnego przerostu gruczołu krokowego. Lek zawiera laktozę (1 tabl. 2 mg zawiera 24 mg laktozy/1 tabl. 4 mg zawiera 48 mg laktozy) - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

Producent

Adamed Pharma