Spis treści:
1. Pełna nazwa produktu, dawka, postać produktu
2. Wielkość opakowania
3. Skład. Substancje czynne i pomocnicze
4. Jak działa lek Tialorid? Właściwości
5. Wskazania do stosowania
6. Przeciwwskazania. Kiedy nie stosować leku?
7. Poinformuj lekarza przed zastosowaniem. Środki ostrożności
8. Dawkowanie leku Tialorid
9. Jak przyjmować lek Tialorid z jedzeniem i piciem?
10. Połączenie leku Tialorid z alkoholem
11. Wpływ leku Tialorid na prowadzenie pojazdów i obsługę maszyn
12. Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią
13. Działania niepożądane i możliwe powikłania
14. Interakcje z innymi lekami
15. Sposób przechowywania leku Tialorid
16. Nazwa producenta

Pełna nazwa produktu, dawka, postać produktu

Tialorid, 5 mg + 50 mg, tabletki

Wielkość opakowania

Jedno opakowanie leku zawiera 50 tabletek.

Skład. Substancje czynne i pomocnicze

Substancjami czynnymi leku są amilorydu chlorowodorek oraz hydrochlorotiazyd. Każda tabletka zawiera odpowiednio 5 mg amilorydu chlorowodorku i 50 mg hydrochlorotiazydu.

Pozostałe składniki leku to: laktoza jednowodna, skrobia ziemniaczana, powidon, talk, magnezu stearynian.

Jak działa lek Tialorid? Właściwości

Tialorid jest lekiem zawierającym dwie substancje czynne: amilorydu chlorowodorek, który jest lekiem moczopędnym oszczędzającym potas oraz hydrochlorotiazyd, który jest lekiem o umiarkowanym działaniu moczopędnym.

Wskazania do stosowania

Tialorid jest wskazany w leczeniu:

• nadciśnienia tętniczego krwi lekkiego lub umiarkowanego (jako jedyny lek lub z innymi lekami obniżającymi ciśnienie krwi);
• niewydolności krążenia;
• marskości wątroby z wodobrzuszem i obrzękami.

Przeciwwskazania. Kiedy nie stosować leku?

Kiedy nie stosować leku Tialorid:

• jeśli pacjent ma uczulenie na amilorydu chlorowodorek, hydrochlorotiazyd, inne sulfonamidy lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.
• Innymi sulfonamidami mogą być: tiazydowe leki moczopędne, przeciwbakteryjne sulfonamidy (np. sulfametoksazol) i acetazolamid, który jest stosowany w leczeniu obrzęków i jaskry (podwyższone ciśnienie w oku), chorób serca i padaczki.
• jeśli pacjent ma podwyższone stężenie we krwi jednej lub więcej z następujących substancji: potasu, wapnia, mocznika lub kreatyniny.
• jeśli pacjent ma cukrzycę (wysokie stężenie glukozy we krwi).
• jeśli pacjent ma chorobę Addisona.
• jeśli pacjent ma chorobę wątroby lub nerek.
• jeśli pacjent przyjmuje lit (lek stosowany w depresji).
• jeśli pacjent przyjmuje inne leki oszczędzające potas (np. triamteren, spironolakton, eplerenon).
• jeśli pacjent przyjmuje leki uzupełniające potas lub stosuje dietę bogatą w potas (u pacjentów ze znacznym zmniejszeniem stężenia potasu we krwi o stosowaniu leku Tialorid zdecyduje lekarz).
• jeśli pacjentka karmi piersią.
• u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Poinformuj lekarza przed zastosowaniem. Środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Tialorid należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą:

• Jeśli pacjent ma podwyższone stężenie substancji naturalnie występujących w organizmie: kwasu moczowego, cholesterolu i trójglicerydów.
• Jeśli pacjent ma toczeń układowy rumieniowaty.
• Jeśli pacjent ma dnę moczanową.
• Jeśli pacjent miał w ostatnim czasie nasilone wymioty lub biegunkę.
• Jeśli pacjent ma podawane dożylnie płyny.
• Jeśli u pacjenta planowane jest badanie czynności przytarczyc (przed badaniem należy zaprzestać stosowania leku).
• Jeśli w przeszłości u pacjenta wystąpił nowotwór złośliwy skóry lub jeśli w trakcie leczenia pojawi się nieoczekiwana zmiana skórna. Leczenie hydrochlorotiazydem, zwłaszcza dużymi dawkami przez dłuższy czas, może zwiększyć ryzyko niektórych rodzajów nowotworów złośliwych skóry i warg (nieczerniakowy nowotwór złośliwy skóry). Podczas stosowania leku Tialorid należy chronić skórę przed działaniem światła słonecznego i promieniowaniem UV.
• Jeśli u pacjenta wystąpi osłabienie wzroku lub ból oka. Mogą być to objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko (nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką) lub zwiększenia ciśnienia we wnętrzu oka - mogą one wystąpić w przedziale od kilku godzin do tygodni od przyjęcia leku Tialorid. Nieleczone mogą prowadzić do trwałej utraty wzroku. Jeśli pacjent wcześniej miał uczulenie na penicylinę lub sulfonamidy może być w grupie zwiększonego ryzyka rozwoju tych objawów.
• Jeśli w przeszłości po przyjęciu hydrochlorotiazydu u pacjenta występowały problemy z oddychaniem lub płucami (w tym zapalenie płuc lub gromadzenie się płynu w płucach). Jeśli po przyjęciu leku Tialorid u pacjenta wystąpi ciężka duszność lub trudności z oddychaniem, należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc medyczną.

Dawkowanie leku Tialorid

Dawkowanie oraz sposób leczenia są zawsze indywidualnie ustalane przez lekarza. Stosuj się do jego zaleceń.

Dorośli

W nadciśnieniu tętniczym krwi:
Początkowo 1 tabletkę leku Tialorid mite lub innego leku zawierającego 2,5 mg amilorydu chlorowodorku i 25 mg hydrochlorotiazydu na dobę. W razie konieczności, dawkę można zwiększyć do 1 tabletki leku Tialorid na dobę.
W zastoinowej niewydolności krążenia:
Początkowo 1 tabletkę leku Tialorid mite lub innego leku zawierającego 2,5 mg amilorydu chlorowodorku i 25 mg hydrochlorotiazydu na dobę. W razie konieczności dawkę można stopniowo zwiększać do 2 tabletek leku Tialorid na dobę. Nie należy przekraszać dawki 2 tabletek leku Tialorid na dobę.
W marskości wątroby:
Leczenie rozpoczyna się małymi dawkami, które zwiększa się stopniowo aż do uzyskania odpowiedniego działania moczopędnego. Nie należy przekraszać dawki 2 tabletek leku Tialorid na dobę. Po ustąpieniu obrzęków należy zmniejszyć dawkę leku Tialorid. Dawka podtrzymująca może być mniejsza od dawki początkowej. W razie konieczności można zastosować lek Tialorid mite lub inny lek zawierający 2,5 mg amilorydu chlorowodorku i 25 mg hydrochlorotiazydu.

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)U tych pacjentów dawkę leku należy określać w zależności od czynności nerek i klinicznej reakcji naleczenie.

Dzieci

Lek nie jest wskazany do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Sposób podania

Podanie doustne.

Jak długo stosować lek?

Czas trwania przyjmowania leku Tialorid określa lekarz prowadzący.

Przekroczenie zalecanej dawki leku lub jej pominięcie

W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku należy powiadomić lekarza lub zgłosić się do oddziału ratunkowego najbliższego szpitala tak szybko, jak tylko jest to możliwe. Należy zabrać ze sobą pozostałe tabletki lub opakowanie przyjętego leku, aby lekarz wiedział, jaki lek został zażyty.
W przypadku, gdy pacjent zapomni przyjąć dawkę leku, należy ją pominąć, a kolejną dawkę przyjąć o zwykłej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Jak przyjmować lek Tialorid z jedzeniem i piciem?

Lekarz może zalecić unikanie spożywania niektórych potraw zawierających duże ilości potasu, takich jak mleko, banany, rodzynki i suszone śliwki.

Połączenie leku Tialorid z alkoholem

Podczas stosowania leku z alkoholem może nasilać się niedociśnienie ortostatyczne (obniżenie ciśnienia krwi podczas zmiany pozycji ciała z siedzącej lub leżącej na stojącą).

Wpływ leku Tialorid na prowadzenie pojazdów i obsługę maszyn

Tialorid może wywołać działania niepożądane ze strony ośrodkowego układu nerwowego, takie jak: osłabienie, znużenie, zawroty głowy. W razie wystąpienia tego typu działań niepożądanych istnieje niebezpieczeństwo związane z prowadzeniem pojazdów i obsługiwaniem maszyn.

Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

Lek może być stosowany w okresie ciąży w przypadku zdecydowanej konieczności.

Hydrochlorotiazyd przenika do mleka kobiet karmiących piersią.
Leku nie należy stosować w okresie karmienia piersią.

Działania niepożądane i możliwe powikłania

Stosowanie leku Tialorid, jak każdego innego leku, może wiązać się z działaniami niepożądanymi, choć nie muszą one wystąpić u każdej osoby.

Bardzo rzadko (występują u mniej niż 1 na 10 000 pacjentów):

• ostra niewydolność oddechowa (objawy obejmują ciężką duszność, gorączkę, osłabienie i splątanie).

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):

• brak łaknienia, nudności, wymioty, biegunka, zaparcie, ból żołądka, krwawienia, uczucie pełności w jamie brzusznej, pragnienie, suchość błony śluzowej jamy ustnej, czkawka, zapalenie trzustki, zaburzenia smaku;
• kaszel;
• zawroty głowy, ból głowy, osłabienie, znużenie, ból w klatce piersiowej i ból pleców, złe samopoczucie;
• parestezja (wrażenia czuciowe np. kłucie, palenie), osłupienie, niepokój ruchowy, bezsenność lub senność, uczucie zmęczenia, nerwowość, zaburzenia pamięci, depresja;
• zmiany w obrazie krwi, niedokrwistość, zaburzenia rytmu serca, tachykardia (szybka czynność serca), nadmierne obniżenie ciśnienia tętniczego, omdlenie, choroba niedokrwienna serca. Zaburzenia te mogą być groźne dla życia u pacjentów przyjmujących glikozydy naparstnicy.
• impotencja;
• zaburzenia w oddawaniu moczu, oddawanie moczu w nocy, nietrzymanie moczu, zaburzenia czynności nerek;
• świąd, wysypka, nadwrażliwość na światło;
• zaczerwienienie twarzy, obfite pocenie się;
• ból kończyn, kurcze mięśni, ból stawów;
• duszność;
• zaburzenia widzenia;
• gorączka, niedrożność nosa;
• hiperkaliemia (wysokie stężenie potasu we krwi), zaburzenia elektrolitowe, hiperglikemia (wysokie stężenie glukozy we krwi), odwodnienie, dna moczanowa;
• reakcja anafilaktyczna (nagła reakcja alergiczna z dusznością, wysypką, świszczącym oddechem i obniżeniem ciśnienia tętniczego);
• nowotwory złośliwe skóry i warg (nieczerniakowe nowotwory złośliwe skóry);
• osłabienie wzroku lub ból oczu na skutek podwyższonego ciśnienia (możliwe objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko - nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a twardówką - lub ostrej jaskry zamkniętego kąta).

Interakcje z innymi lekami

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować, w szczególności o stosowaniu:

• leków stosowanych w cukrzycy: chlorpropamidu, innych doustnych leków przeciwcukrzycowych lub insuliny;
• innych leków stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi, takich jak guanetydyna, metylodopa, antagoniści angiotensyny II, inhibitory ACE (enalapryl, kaptopryl);
• amin presyjnych (np. adrenalina) stosowanych w leczeniu ciężkich reakcji alergicznych;
• litu (stosowanego w depresji);
• barbituranów (stosowane w leczeniu bezsenności lub lęku);
• narkotycznych leków przeciwbólowych (np. kodeina, dekstropropoksyfen, morfina, pentazocyna, petydyna);
• niesteroidowych leków przeciwzapalnych (stosowane w leczeniu bólu i gorączki, np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen);
• kolestyraminy lub kolestypolu (stosowane w leczeniu podwyższonego stężenia cholesterolu we krwi);
• kortykosteroidów (stosowane w leczeniu reumatyzmu, zapalenia stawów, schorzeń alergicznych, niektórych chorób skóry, astmy lub zaburzeń krwi);
• hormonu adrenokortykotropowego ACTH (stosowany w testach oceniających prawidłową czynność nadnerczy);
• takrolimusu (stosowany po transplantacji wątroby lub nerek, aby zapobiec odrzuceniu narządu);
• cyklosporyny (stosowana w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów lub do zapobiegania odrzuceniu przeszczepu po transplantacji);
• trilostanu (stosowany w leczeniu raka sutka lub nadczynności nadnerczy);
• leków zwiotczających mięśnie z grupy tubokuraryny (leków rozluźniających mięśnie, stosowanych w trakcie zabiegów chirurgicznych).

Sposób przechowywania leku Tialorid

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Zapis na opakowaniu po skrócie EXP oznacza termin ważności, a po skrócie Lot oznacza numer serii. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

Nazwa producenta

Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A.