Spis treści:
1. Urimper - działanie
2. Urimper - wskazania
3. Urimper - przeciwwskazania
4. Urimper - dawkowanie
5. Urimper - interakcje z innymi lekami
6. Urimper - ciąża
7. Urimper - skutki uboczne
8. Urimper - środki ostrożności
9. Urimper - producent

Działanie

Urimper - Kompetycyjny agonista receptorów muskarynowych o większym wybiórczym działaniu na pęcherz moczowy niż na ślinianki. Jeden z metabolitów tolterodyny (pochodna 5-hydroksymetylowa) wykazuje profil farmakologiczny zbliżony do związku macierzystego. Metabolit ten ma znaczący udział w działaniu leczniczym u pacjentów z nasilonym metabolizmem leku. Efektów leczenia można się spodziewać w ciągu 4 tyg. Po podaniu preparatu w postaci kaps. o przedł. uwalnianiu maksymalne stężenia w surowicy są obserwowane po 4 h (2-6 h). T_0,5 wynosi ok. 6 h u pacjentów z nasilonym metabolizmem oraz ok. 10 h u pacjentów ze słabym metabolizmem leku (z niedoborem cytochromu CYP2D6). Stan stacjonarny stężenia w osoczu osiągany jest w ciągu 4 dni. Pokarm nie wpływa na biodostępność kapsułek. Bezwzględna dostępność biologiczna tolterodyny wynosi 17% u pacjentów z nasilonym metabolizmem oraz 65% u pacjentów ze słabym metabolizmem leku. Tolterodyna i jej 5-hydroksymetylowy metabolit wiążą się głównie z orozomukoidem. Frakcja niezwiązana tolterodyny stanowi 3,7%, a jej metabolitu 36%. Po podaniu doustnym tolterodyna jest metabolizowana przez CYP2D6 w trakcie metabolizmu "pierwszego przejścia" w wątrobie, co prowadzi do powstania pochodnej 5-hydroksymetylowej, głównego metabolitu o równoważnej sile działania farmakologicznego. Pewna podgrupa populacji (ok. 7%) pozbawiona jest aktywności CYP2D6. Zidentyfikowanym szlakiem metabolizmu u tych osób (słabo metabolizujących) jest dealkilacja przez CYP3A4 do tolterodyny N-dealkilowanej, która nie wykazuje działania klinicznego. Pozostałą część populacji określa się jako osoby intensywnie metabolizujące. U osób słabo metabolizujących obniżony klirens prowadzi do znacznego zwiększenia stężenia tolterodyny w surowicy (ok. 7-krotnego), przy nieznacznym stężeniu pochodnej 5-hydroksymetylowej. Z uwagi na różnice w profilu wiązania z białkami osocza pomiędzy tolterodyną, a jej pochodną 5-hydroksymetylową, ekspozycja (AUC) na niezwiązaną tolterodynę u osób słabo metabolizujących jest zbliżona do łącznej ekspozycji na niezwiązaną tolterodynę i pochodną 5-hydroksymetylową u pacjentów z aktywnym CYP2D6, otrzymujących taką samą dawkę leku. Bezpieczeństwo, tolerancja i odpowiedź kliniczna są podobne, niezależnie od fenotypu. Tolterodyna jest wydalana w ok. 77% z moczem i 17% z kałem. Mniej niż 1% dawki jest wydalane w postaci niezmienionego leku, a ok. 4% w postaci pochodnej 5-hydroksymetylowej. Metabolit karboksylowany i odpowiadający mu metabolit dealkilowany stanowią odpowiednio ok. 51% i 29% ilości leku wydalanej z moczem.

Wskazania

Urimper - Leczenie objawowe nadreaktywnego pęcherza moczowego z objawami naglącego nietrzymania moczu i (lub) częstego i naglącego oddawania moczu.

Przeciwwskazania

Urimper - Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Zatrzymanie moczu. Jaskra z wąskim kątem przesączania. Myasthenia gravis. Ciężkie wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Toksyczne rozszerzenie okrężnicy.

Dawkowanie

Urimper - Doustnie. Dorośli (w tym pacjenci w podeszłym wieku): zalecana dawka wynosi 4 mg raz na dobę. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub ciężkim zaburzeniem czynności nerek (GFR ≤30 ml/min): zalecana dawka wynosi 2 mg raz na dobę. W przypadku wystąpienia dokuczliwych działań niepożądanych, dawkę można zmniejszyć z 4 mg do 2 mg raz na dobę. Efekt leczenia należy ocenić po 2–3 mies. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci, ponieważ skuteczność i bezpieczeństwo stosowania nie zostały określone w tej grupie wiekowej. Sposób podawania. Kaps. mogą być przyjmowane z posiłkiem lub bez posiłku i muszą być połykane w całości.

Interakcje z innymi lekami

Urimper - Nie zaleca się jednoczesnego układowego stosowania silnych inhibitorów cytochromu CYP3A4, takich jak antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna i klarytromycyna), leki przeciwgrzybicze (np. ketokonazol i itrakonazol) oraz inhibitory proteazy z powodu zwiększenia stężenia tolterodyny w surowicy krwi u pacjentów ze słabym metabolizmem z udziałem CYP2D6 oraz wynikającego z tego ryzyka przedawkowania. Jednoczesne stosowanie leków o silnych właściwościach przeciwmuskarynowych może spowodować silniejsze działanie lecznicze oraz działania niepożądane. Przeciwnie do tego, działanie lecznicze tolterodyny może zostać osłabione przez jednoczesne stosowanie agonistów muskarynowego receptora cholinergicznego. Zmniejszenie perystaltyki przewodu pokarmowego spowodowane przez leki przeciwmuskarynowe może wpływać na wchłanianie innych leków. Tolterodyna może zmniejszać działanie prokinetyków, takich jak metoklopramid i cyzapryd. Jednoczesne leczenie fluoksetyną (silny inhibitor CYP2D6) nie prowadzi do klinicznie istotnych interakcji, ponieważ tolterodyna i jej zależny od CYP2D6 metabolit, 5-hydroksymetylotolterodyna mają równoważną siłę działania. Nie wykazano interakcji z warfaryną oraz złożonymi doustnymi środkami antykoncepcyjnymi (etynyloestradiol/lewonorgestrel). Tolterodyna nie jest metabolicznym inhibitorem CYP2D6, 2C19, 2C9, 3A4 lub 1A2 - nie należy oczekiwać zwiększenia stężenia w osoczu leków metabolizowanych przez te izoenzymy stosowanych jednocześnie z tolterodyną.

Ciąża

Urimper - Nie zaleca się stosowania tolterodyny w okresie ciąży. Należy unikać stosowania w okresie karmienia piersią.

Skutki uboczne

Urimper - Bardzo często: suchość w jamie ustnej. Często: zapalenie zatok, zawroty głowy, senność, ból głowy, suchość oczu, zaburzenia widzenia (w tym nieprawidłowa akomodacja), niestrawność, zaparcie, ból brzucha, wzdęcia, biegunka, trudności w oddawaniu moczu, zmęczenie, obrzęk obwodowy. Niezbyt często: nadwrażliwość nieswoista, nerwowość, parestezje, zaburzenia pamięci, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, palpitacje, niewydolność serca, arytmia, zatrzymanie moczu, ból w klatce piersiowej. Częstość nieznana: reakcje rzekomoanafilaktyczne, splątanie, omamy, dezorientacja, tachykardia, zaczerwienienie, refluks żołądkowo-jelitowy, wymioty, obrzęk naczynioruchowy, suchość skóry. Zgłaszano przypadki zaostrzenia objawów otępienia (np. splątanie, dezorientacja, urojenie) po rozpoczęciu leczenia tolterodyną u pacjentów przyjmujących inhibitory cholinoesterazy w leczeniu demencji. W badaniach u pacjentów pediatrycznych liczba pacjentów z zakażeniami układu moczowego, biegunką i zmianami w zachowaniu była większa wśród pacjentów leczonych tolterodyną w porównaniu do otrzymujących placebo.

Środki ostrożności

Urimper - Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów: ze znaczną przeszkodą podpęcherzową i ryzykiem zatrzymania moczu; z zaburzeniami powodującymi zmniejszenie drożności przewodu pokarmowego, np. zwężenie odźwiernika; z zaburzeniem czynności nerek; z chorobami wątroby; z neuropatią układu wegetatywnego; z przepukliną rozworu przełykowego; z ryzykiem zmniejszonej motoryki przewodu pokarmowego. Należy zachować ostrożność, stosując tolterodynę u pacjentów ze stwierdzonymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, w tym z: wrodzonym lub nabytym udokumentowanym wydłużeniem odstępu QT; zaburzeniami elektrolitowymi (takimi jak: hipokaliemia, hipomagnezemia i hipokalcemia); bradykardią; istniejącą ciężką chorobą serca (tj. kardiomiopatią, niedokrwieniem mięśnia sercowego, arytmią, zastoinową niewydolnością serca); jednoczesnym stosowaniem leków o działaniu wydłużającym odstęp QT, w tym leków przeciwarytmicznych klasy IA (np. chinidyna, prokainamid) i klasy III (np. amiodaron, sotalol). Ma to szczególne znaczenie podczas stosowania silnych inhibitorów CYP3A4. Należy unikać jednoczesnego leczenia silnymi inhibitorami CYP3A4. Przed rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć przyczyny organiczne parcia na mocz i nietrzymania moczu. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

Producent

Holsten Pharma