Spis treści:
1. Pitamet - działanie
2. Pitamet - wskazania
3. Pitamet - przeciwwskazania
4. Pitamet - dawkowanie
5. Pitamet - interakcje z innymi lekami
6. Pitamet - ciąża
7. Pitamet - skutki uboczne
8. Pitamet - środki ostrożności
9. Pitamet - producent

Działanie

Pitamet - Inhibitor reduktazy HMG-CoA. Pitawastatyna kompetytywnie hamuje reduktazę HMG-CoA, enzymu ograniczającego szybkość biosyntezy cholesterolu, oraz hamuje syntezę cholesterolu w wątrobie. Skutkuje to podwyższoną ekspresją receptorów LDL w wątrobie, zwiększającą wychwyt krążących LDL z krwi, a przez to obniżenie całkowitego stężenia cholesterolu (TC) oraz cholesterolu LDL (LDL-C) we krwi. Długotrwałe hamowanie syntezy cholesterolu w wątrobie zmniejsza wydzielanie VLDL do krwi, obniżając równocześnie stężenie trójglicerydów (TG) w osoczu. Pitawastatyna obniża podwyższone stężenie LDL-C, cholesterolu całkowitego, triglicerydów oraz podwyższa stężenie cholesterolu HDL (HDL-C). Obniża stężenie Apo-B i powoduje wzrost stężenia Apo-A1 w różnym stopniu. Obniża również stężenie cholesterolu nie-HDL-C, stosunek TC/HDL-C, oraz stosunek Apo-B/Apo-A1. Pitawastatyna jest szybko wchłaniana z górnej części układu pokarmowego, osiągając C_max w osoczu w ciągu godziny od podania doustnego. Całkowita biodostępność wynosi 51%. Ponad 99% pitawastatyny występuje w ludzkim osoczu w formie związanej z białkami, głównie albuminą oraz kwaśną glikoproteiną alfa-1. Pitawastatyna w osoczu występuje w znacznej większości w niezmienionej formie. Głównym metabolitem jest nieaktywny lakton, tworzony przez UDP glukuronozylotransferazę (UGT1A3 i 2B7). Metabolizm pitawastatyny przez CYP jest minimalny; CYP2C9 (i w mniejszym stopniu CYP2C8) są odpowiedzialne za metabolizm pitawastatyny do mniej istotnych metabolitów. Pitawastatyna w niezmienionej formie jest szybko usuwana z wątroby z żółcią, ulega jednak recyrkulacji w krążeniu wątrobowo-jelitowym, co wpływa na czas jej działania. Mniej niż 5% pitawastatyny jest wydalane z moczem. T_0,5 z osocza wynosi od 5,7 h (pojedyncza dawka) do 8,9 h (stan równowagi).  

Wskazania

Pitamet - Obniżenie podwyższonego stężenia całkowitego cholesterolu (TC) oraz cholesterolu LDL (LDL-C) u dorosłych, młodzieży i dzieci ≥6 lat z pierwotną hipercholesterolemią, łącznie z pacjentami z rodzinną heterozygotyczną hipercholesterolemią oraz współwystępującą (mieszaną) dyslipidemią w sytuacji, gdy stosowana dieta oraz inne metody niefarmakologiczne są niewystarczające.

Przeciwwskazania

Pitamet - Nadwrażliwość na pitawastatynę, inne statyny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby, czynna choroba wątroby lub trwale podwyższone stężenie aminotransferaz w surowicy o nieznanej etiologii (przekraczające 3 razy górną granicę normy [GGN]). Miopatia. Jednoczesne stosowanie z cyklosporyną. Ciąża, okres karmienia piersią oraz kobiety w wieku rozrodczym niestosujące skutecznych metod zapobiegania ciąży.

Dawkowanie

Pitamet - Doustnie. Przed rozpoczęciem leczenia pacjent powinien stosować dietę obniżającą stężenie cholesterolu. Ważne jest, aby pacjenci kontynuowali stosowanie diety w trakcie leczenia. Zazwyczaj stosowana dawka początkowa to 1 mg pitawastatyny (stosując inny preparat zawierający pitawastatynę) raz na dobę. Kolejne etapy dostosowania dawki powinny być przeprowadzane z przerwami ≥4 tyg. Dawki należy dostosować indywidualnie, w oparciu o stężenie LDL-C, cel leczenia oraz odpowiedź kliniczną pacjenta. Maksymalna dawka dobowa wynosi 4 mg. Dzieci i młodzież. Dzieci w wieku ≥6 lat i młodzież: leczenie u dzieci powinno być prowadzone wyłącznie przez lekarzy doświadczonych w leczeniu hiperlipidemii, a postępy leczenia powinny być regularnie oceniane. U dzieci i młodzieży z rodzinną heterozygotyczną hipercholesterolemią zazwyczaj stosowana dawka początkowa wynosi 1 mg pitawastatyny (stosując inny preparat zawierający pitawastatynę) raz na dobę. Kolejne etapy dostosowania dawki powinny być przeprowadzane z przerwami ≥4 tyg. Dawki należy dostosować indywidualnie, w oparciu o stężenie LDL-C, cel leczenia oraz odpowiedź kliniczną pacjenta. U dzieci w wieku 6-9 lat maksymalna dawka dobowa wynosi 2 mg. U dzieci w wieku ≥10 lat maksymalna dawka dobowa wynosi 4 mg. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci w wieku <6 lat. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w wieku >70 lat nie ma potrzeby dostosowania dawki. U pacjentów z łagodnym zaburzeniem czynności nerek dostosowanie dawki nie jest konieczne, ale należy zachować ostrożność. Dane dotyczące stosowania dawki 4 mg u pacjentów z niewydolnością nerek niezależnie od nasilenia są ograniczone. W związku z tym, dawkę 4 mg należy stosować wyłącznie pod ścisłym nadzorem, po przeprowadzeniu poprawnego dostosowania dawki. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek nie zaleca się stosowania dawki 4 mg. Nie zaleca się stosowania dawki 4 mg u pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby. Maksymalna dawka dobowa 2 mg, może zostać podana pod ścisłym nadzorem. Sposób podania. Tabletka powinna zostać połknięta w całości. Lek może być przyjmowany o dowolnej porze dnia, w czasie posiłku lub niezależnie od posiłków. Zaleca się, aby pacjent przyjmował preparat zawsze o tej samej porze dnia. Leczenie statynami jest bardziej skuteczne wieczorem, ze względu na rytm dobowy metabolizmu lipidów. Jeśli dziecko lub nastolatek nie jest w stanie połknąć tabletki, to jeśli konieczne można przygotować zawiesinę rozpuszczając tabletkę w szklance wody i wypić ją natychmiast po przygotowaniu. Aby zapewnić przyjęcie całej dawki, szklankę następnie należy przepłukać odpowiednią ilością wody i natychmiast ją wypić. Tabletek nie wolno rozpuszczać w kwaśnych sokach owocowych ani w mleku. Linia dzieląca tabl. 4 mg jest przeznaczona wyłącznie do przełamania tabletki, w celu ułatwienia jej połknięcia; nie służy do dzielenia tabletki na dwie równe dawki.

Interakcje z innymi lekami

Pitamet - Pitawastatyna jest aktywnie transportowana do ludzkich hepatocytów przez liczne transportery wątrobowe (włącznie z polipeptydem transportującym aniony organiczne, OATP), które mogą brać udział w niektórych z poniższych interakcji. Równoczesne podanie pojedynczej dawki cyklosporyny i pitawastatyny wiązało się z 4,6-krotnym wzrostem AUC pitawastatyny w stanie stacjonarnym. Nie jest znany wpływ cyklosporyny w stanie stacjonarnym na pitawastatynę w stanie stacjonarnym. Nie zaleca się stosowania pitawastatny u pacjentów leczonych cyklosporyną. Równoczesne podawanie z pitawastatyną, wiązało się z 2,8-krotnym wzrostem AUC pitawastatyny. Zaleca się czasowe zaprzestanie stosowania pitawastatyny na czas leczenia erytromycyną lub innymi antybiotykami makrolidowymi. Stosowanie fibratów wiąże się w pojedynczych przypadkach z rozwojem miopatii. Równoczesne podawanie fibratów i statyn było związane z nasileniem miopatii i rabdomiolizy. Pitawastatyna powinna być podawana z zachowaniem ostrożności, jeśli jest stosowana łącznie z fibratami. Jednoczesne podawanie inhibitorów reduktazy HMG-COA i glekaprewiru/pibrentaswiru może zwiększać stężenie inhibitora reduktazy HMG-COA w osoczu. Najniższą dawkę pitawastatyny stosuje się na początku leczenia glekaprewirem/pibrentaswirem, zaleca się monitorowanie kliniczne pacjentów otrzymujących to skojarzenie leków. Stosowanie niacyny w monoterapii było związane z występowaniem miopatii i rabdomiolizy. W związku z tym, podczas jednoczesnego stosowania z pitawastatyną należy zachować ostrożność. Ryzyko miopatii, w tym rabdomiolizy, może być większe podczas jednoczesnego podawania kwasu fusydowego ze statynami. Zgłaszano przypadki rabdomiolizy (w tym przypadki śmiertelne) wśród pacjentów otrzymujących jednocześnie kwas fusydowy i statyny. W przypadku pacjentów, u których ogólnoustrojowe zastosowanie kwasu fusydowego jest konieczne, należy przerwać leczenie pitawastatyną na czas trwania leczenia kwasem fusydowym. Równoczesne podawanie z pitawastatyną wiązało się z 1,3-krotnym wzrostem AUC pitawastatyny, w związku z obniżonym wychwytem wątrobowym. Jednoczesne podawanie lopinawiru/rytonawiru, darunawiru/rytonawiru, atazanawiru lub efawirenzu z pitawastatyną może prowadzić do niewielkich zmian jej wartości AUC. Równoczesne podawanie ezetymibu z pitawastatyną nie miało wpływu na stężenie ezetymibu ani jego metabolitu glukuronidowego w osoczu. Ezetymib nie miał wpływu na stężenie pitawastatyny w osoczu. Badania nad interakcjami itrakonazolu i soku grejpfrutowego, znanych inhibitorów CYP3A4, nie wykazały klinicznie istotnego wpływu na stężenie pitawastatyny w osoczu. Digoksyna, substrat P-gp, nie wykazuje interakcji z pitawastatyną. Farmakokinetyka stacjonarna oraz farmakodynamika (INR oraz PT) warfaryny nie uległa zmianie u zdrowych ochotników w trakcie równoczesnego podawania pitawastatyny w dawce dobowej 4 mg. Jednak u pacjentów przyjmujących warfarynę, po włączeniu pitawastatyny do leczenia, należy kontrolować czas protrombinowy lub INR. Badania dotyczące interakcji między lekami przeprowadzono wyłącznie u dorosłych. Zakres interakcji u dzieci i młodzieży nie jest znany.

Ciąża

Pitamet - Preparat jest przeciwwskazany w ciąży i w okresie karmienia piersią. Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia preparatem. Jeżeli pacjentka planuje zajść w ciążę, leczenie należy przerwać przynajmniej miesiąc przed planowanym poczęciem. Jeżeli pacjentka zajdzie w ciążę w okresie stosowania preparatu, leczenie tym preparatem należy natychmiast przerwać.

Skutki uboczne

Pitamet - Często: ból głowy, zaparcia, biegunki, niestrawność, nudności, bóle mięśni, bóle stawów. Niezbyt często: anemia, jadłowstręt, bezsenność, zawroty głowy, zaburzenia smaku, senność, dzwonienie (szum) w uszach, bóle brzucha, suchość w ustach, wymioty, podwyższone stężenie AspAT i AlAT, świąd, wysypka, skurcze mięśni, częstomocz, osłabienie, złe samopoczucie, zmęczenie, obrzęk obwodowy. Rzadko: zaburzenia ostrości widzenia, ból języka, ostre zapalenie trzustki, żółtaczka cholestatyczna, pokrzywka, rumień. Częstość nieznana: miastenia, miastenia oczna, obrzęk naczynioruchowy, immunozależna miopatia martwicza, zespół toczniopodobny, ginekomastia. Podwyższone stężenie kinazy keratynowej, przekraczające ponad 3 razy górną granicę normy (GGN) wystąpiło u 49 z 2800 pacjentów (1,8%) otrzymujących pitawastatynę w kontrolowanych badaniach klinicznych. Stężenia przekraczające wartość GGN ≥10 razy z towarzyszącymi skurczami mięśni występowały rzadko i podczas badań klinicznych zostały stwierdzone tylko u jednego pacjenta spośród 2406 leczonych pitawastatyną 4 mg (0,04%). Na podstawie dostępnych danych oczekuje się, że częstość występowania, rodzaj oraz stopień nasilenia działań niepożądanych u dzieci i młodzieży będą podobne, jak u dorosłych; najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były: ból głowy, bóle mięśni i bóle brzucha. Po wprowadzeniu leku do obrotu obserwowano - rzadko: nieprawidłowa czynność wątroby, zaburzenia pracy wątroby, miopatia, rabdomioliza. W badaniu przeprowadzonym po wprowadzeniu leku do obrotu zgłoszono dwa wymagające hospitalizacji przypadki rabdomiolizy (0,01% pacjentów). Dodatkowo, po wprowadzeniu leku do obrotu poza przeprowadzonym badaniem zgłaszano przypadki wpływu na mięśnie szkieletowe, łącznie z bólami mięśni i miopatią u pacjentów leczonych pitawastatyną, dla wszystkich zalecanych dawek. Otrzymano również zgłoszenia dotyczące rabdomiolizy, z ostrą niewydolnością nerek lub bez ostrej niewydolności nerek, włączając w to rabdomiolizę ze skutkiem śmiertelnym. Otrzymano również spontaniczne zgłoszenia następujących zdarzeń (częstość występowania określono na podstawie obserwacji uzyskanych z badań po wprowadzeniu produktu do obrotu) - niezbyt często: hipoestezja; rzadko: dyskomfort w jamie brzusznej. Przy stosowaniu niektórych statyn zgłaszano następujące działania niepożądane: zaburzenia snu (w tym koszmary senne), utrata pamięci, zaburzenia seksualne, depresja, pojedyncze przypadki śródmiąższowej choroby płuc (zwłaszcza podczas długotrwałego leczenia), cukrzyca - częstość występowania będzie zależeć od obecności lub braku czynników ryzyka (stężenie glukozy we krwi na czczo ≥5,6 mmol/l, BMI > 30 kg/m², podwyższone stężenie triglicerydów, nadciśnienie tętnicze w wywiadzie).

Środki ostrożności

Pitamet - Podobnie jak w przypadku innych inhibitorów reduktazy HMG-CoA (statyny), istnieje możliwość wystąpienia bólów mięśni, miopatii i w rzadkich przypadkach rozwoju rabdomiolizy. Pacjenci powinni zostać poinformowani o konieczności zgłaszania wszelkich dolegliwości dotyczących mięśni. Stężenie kinazy kreatynowej (CK) powinno być oznaczone u każdego pacjenta zgłaszającego bóle mięśniowe, tkliwość lub osłabienie mięśni, szczególnie jeżeli objawom tym towarzyszy złe samopoczucie lub gorączka. Stężenie kinazy kreatynowej nie powinno być oznaczane po wytężonym wysiłku lub gdy występują jakiekolwiek inne czynniki mogące powodować podwyższenie stężenia CK, gdyż może to prowadzić do nieprawidłowej interpretacji wyniku badania. W przypadku stwierdzenia podwyższonego stężenia CK (>5 x GGN), wyniki powinny zostać potwierdzone w ciągu 5-7 dni. Zgłoszono bardzo rzadkie przypadki wystąpienia immunozależnej miopatii martwiczej (IMNM) w trakcie leczenia statynami lub po jego zakończeniu. Pitawastatyny nie należy przyjmować jednocześnie z kwasem fusydowym stosowanym ogólnoustrojowo ani w ciągu 7 dni od zakończenia leczenia kwasem fusydowym. W przypadku pacjentów, u których ogólnoustrojowe zastosowanie kwasu fusydowego jest konieczne, należy przerwać leczenie statynami na czas trwania leczenia kwasem fusydowym. Zgłaszano przypadki rabdomiolizy (w tym przypadki śmiertelne) wśród pacjentów otrzymujących jednocześnie kwas fusydowy i statyny. Należy zwrócić uwagę pacjentów na konieczność natychmiastowego zasięgnięcia porady lekarskiej w przypadku wystąpienia objawów takich jak osłabienie mięśni, ból mięśni czy tkliwość mięśni. Leczenie statynami można wznowić po upływie 7 dni od podania ostatniej dawki kwasu fusydowego. W wyjątkowych okolicznościach, gdy konieczne jest długotrwałe podawanie ogólnoustrojowe kwasu fusydowego, np. w ramach leczenia ciężkich zakażeń, jednoczesne stosowanie pitawastatny i kwasu fusydowego można rozważyć wyłącznie w przypadkach indywidualnych i pod ścisłym nadzorem lekarza. Pitawastatynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z czynnikami predysponującymi do występowania rabdomiolizy. W poniżej wymienionych przypadkach, przed rozpoczęciem leczenia, należy oznaczyć stężenie kinazy kreatynowej, aby określić punkt odniesienia: zaburzenie czynności nerek, niedoczynność tarczycy, dziedziczne choroby mięśni u pacjenta lub członków jego rodziny w wywiadzie, wcześniejsze objawy toksyczności mięśniowej w trakcie stosowania fibratów lub innych statyn, choroby wątroby lub nadużywanie alkoholu w wywiadzie, pacjenci w podeszłym wieku (>70 lat) z innymi czynnikami predysponującymi do rabdomiolizy. W takich przypadkach zaleca się obserwację kliniczną, a ryzyko dla pacjenta powinno być rozważone w odniesieniu do potencjalnych korzyści wynikających z leczenia. Nie należy rozpoczynać leczenia, jeżeli poziom CK jest podwyższony (>5 x GGN). W trakcie leczenia, pacjenci powinni niezwłocznie zgłaszać bóle, osłabienie lub skurcze mięśni. Należy określić poziom kinazy kreatynowej u tych pacjentów, i jeżeli poziom CK jest znacząco podwyższony (>5 x GGN) należy przerwać leczenie. Należy rozważyć zaprzestanie leczenia, gdy dolegliwości mięśniowe są bardzo nasilone, nawet jeżeli poziom CK wynosi ≤ 5 x GGN. Po ustąpieniu objawów i powrocie stężenia CK do wartości prawidłowych można rozważyć ponowne włączenie pitawastatyny w dawce 1 mg pod ścisłą kontrolą. Ostrożnie stosować u pacjentów z chorobą wątroby w wywiadzie lub regularnie nadużywających alkoholu. Zaleca się wykonanie badania czynności wątroby przed rozpoczęciem leczenia i okresowe powtarzanie badań w trakcie leczenia. Należy przerwać stosowanie leku, jeżeli u pacjenta utrzymuje się podwyższone stężenie aminotransferaz w surowicy (AlAT i AspAT) przekraczające 3 x GGN. U pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim zaburzeniem czynności nerek, preparat powinien być stosowany z zachowaniem ostrożności. Dawka powinna być zwiększana wyłącznie pod ścisłą obserwacją. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek, nie zaleca się stosowania dawki 4 mg. Pacjentów z grupy ryzyka hiperglikemii i (pacjentów, u których stężenie glukozy na czczo wynosi 5,6-6,9 mmol/l, BMI > 30 kg/m², ze zwiększonym stężeniem trójglicerydów, z nadciśnieniem tętniczym) należy poddać kontroli klinicznej i biochemicznej zgodnie z wytycznymi. Jeżeli istnieje podejrzenie, że u pacjenta leczonego statynami wystąpiła śródmiąższowa choroba płuc, należy przerwać leczenie statynami. Istnieją ograniczone dane dotyczące długoterminowego wpływu na wzrost i dojrzewanie płciowe u dzieci i młodzieży w wieku od 6 lat przyjmujących pitawastatynę. Dziewczęta w wieku rozrodczym należy poinformować o konieczności stosowania odpowiednich metod zapobiegania ciąży podczas leczenia pitawastatyną. Zaleca się czasowe zaprzestanie leczenia pitawastatyną w czasie stosowania erytromycyny, innych antybiotyków makrolidowych lub kwasu fusydowego. Należy zachować ostrożność w trakcie jednoczesnego stosowania leków, o których wiadomo że mogą wywoływać miopatię (np. fibraty lub niacyna). Ze względu na zawartość laktozy jednowodnej, lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Producent

Teva