Spis treści:
1. Masultab - działanie
2. Masultab - wskazania
3. Masultab - przeciwwskazania
4. Masultab - dawkowanie
5. Masultab - interakcje z innymi lekami
6. Masultab - ciąża
7. Masultab - skutki uboczne
8. Masultab - środki ostrożności
9. Masultab - producent

Działanie

Masultab - Neuroleptyk z grupy benzamidów. Amisulpryd wiąże się wybiórczo z receptorami dopaminergicznymi podtypu D₂ i D₃, do których wykazuje duże powinowactwo. Nie wykazuje powinowactwa do receptorów podtypów D₁, D₄ i D₅. Nie wykazuje, typowego dla innych neuroleptyków, powinowactwa do receptorów serotoninowych, α-adrenergicznych, histaminowych H₁ ani cholinergicznych. W dużych dawkach silniej blokuje receptory dopaminowe w strukturach układu limbicznego niż w prążkowiu. Lek stosowany w małych dawkach preferencyjnie blokuje presynaptyczne receptory D₂ i D₃, czego skutkiem jest uwalnianie dopaminy i zjawisko "odhamowania". Wymienione powyżej właściwości farmakologiczne warunkują skuteczność działania amisulprydu zarówno w leczeniu negatywnych, jak i pozytywnych objawów schizofrenii. Po podaniu doustnym amisulpryd wykazuje 2 szczytowe poziomy wchłaniania: pierwszy następuje szybko - ok. 1 h po podaniu leku, drugi - między 3. a 4. h po przyjęciu leku. Amisulpryd nie kumuluje się w organizmie, a jego farmakokinetyka pozostaje niezmieniona po podaniu wielokrotnym. Lek w niewielkim stopniu wiąże się z białkami osocza (16%). Całkowita biodostępność wynosi 48%. Amisulpryd tylko w niewielkim stopniu podlega przemianom metabolicznym, zidentyfikowano 2 nieaktywne metabolity, stanowiące ok. 4% całkowitej dawki leku. Lek nie ulega kumulacji w organizmie, a jego parametry farmakokinetyczne pozostają nie zmienione po powtarzanym dawkowaniu. T_0,5 amisulprydu wynosi około 12 h. Lek jest wydalany z moczem w postaci nie zmienionej. T_0,5 w fazie eliminacji zwiększa się u pacjentów z niewydolnością nerek, natomiast klirens nerkowy zmniejsza się 2,5-3 razy.

Wskazania

Masultab - Leczenie ostrej i przewlekłej schizofrenii: z pozytywnymi objawami psychozy typu schizofrenicznego, zwłaszcza z zespołem paranoidalnohalucynacyjnym (takimi jak: urojenia, omamy, zaburzenia myślenia); z negatywnymi objawami psychozy typu schizofrenicznego (takimi jak: obniżenie napędu, stępienie afektywne, wycofanie emocjonalne).

Przeciwwskazania

Masultab - Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Nowotwory, których wzrost jest zależny od stężenia prolaktyny, np. gruczolak przysadki typu prolaktynoma i rak piersi. Guz chromochłonny nadnerczy. Dzieci do wieku 14 lat z uwagi na brak danych. Jednoczesne stosowanie z lekami stosowanymi w leczeniu choroby Parkinsona takimi jak lewodopa lub agoniści dopaminy (np. bromokryptyna i ropinirol). Jednoczesne stosowanie z następującymi lekami, które mogą wywołać znaczne zaburzenia rytmu serca (torsade de pointes): leki przeciwarytmiczne klasy IA, takie jak chinidyna i dyzopiramid; leki przeciwarytmiczne klasy III, takie jak amiodaron, sotalol; inne leki, takie jak beprydyl, cyzapryd, sultopryd, tiorydazyna, metadon, erytromycyna podawana dożylnie, winkamina podawana dożylnie, halofantryna, pentamidyna, sparfloksacyna, imidazolowe leki przeciwgrzybicze.

Dawkowanie

Masultab - Doustnie. Dorośli. Negatywne objawy psychozy lub objawy zahamowania: 50 – 300 mg amisulprydu na dobę. Dawkę należy ustalić indywidualnie. Pozytywne objawy psychozy: 400 – 800 mg amisulprydu na dobę. W indywidualnych przypadkach dawkę można zwiększyć do 1200 mg na dobę. Nie zbadano w wystarczającym stopniu bezpieczeństwa stosowania dawek >1200 mg na dobę, i dlatego nie powinny być stosowane. Oba wskazania. Nie jest wymagane specjalne dostosowywanie dawki podczas rozpoczynania leczenia amisulprydem. Dawkę należy dostosować w zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta. U pacjentów, u których występują jednocześnie objawy pozytywne i negatywne, dawki leku należy ustalić tak, żeby uzyskać optymalną kontrolę objawów pozytywnych. Leczenie podtrzymujące należy ustalić indywidulanie z zastosowaniem najmniejszej skutecznej dawki. Czas trwania leczenia. Dostępne jest wystarczające doświadczenie z kontrolowanych badań przez okres 1 roku. Czas stosowania jest określany przez lekarza prowadzącego. Szczególne grupy pacjentów. Bezpieczeństwo stosowania amisulprydu było badane u niewielkiej liczby pacjentów w podeszłym wieku (≥65 lat). Z uwagi na ryzyko wystąpienia niskiego ciśnienia tętniczego krwi i sedacji u tych pacjentów amisulpryd należy stosować z zachowaniem szczególnej ostrożności. Wymagane może być również zmniejszenie dawki ze względu na niewydolność nerek. Amisulpryd jest eliminowany drogą nerkową. W przypadku niewydolności nerek dawkę należy zmniejszyć o połowę u pacjentów z CCr 30-60 ml/min i o 1/3 u pacjentów z CCr 10-30 ml/min. Ze względu na brak doświadczenia u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <10 ml/min) zaleca się szczególną ostrożność w tych grupach pacjentów. Ponieważ amisulpryd jest słabo metabolizowany, u pacjentów z niewydolnością wątroby zmniejszenie dawki nie jest wymagane. Dostępne dane dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa stosowania amisulprydu u osób w wieku 14-18 lat są ograniczone, dlatego nie można zalecić jego stosowania. Jeśli istnieje bezwzględne wskazanie, należy stosować dawkowanie dla dorosłych. Amisulpryd jest przeciwwskazany u dzieci w wieku do 14 lat, ponieważ nie ustalono jeszcze bezpieczeństwa jego stosowania. Sposób podania. Amisulpryd można podawać do 400 mg na dobę w pojedynczej dawce. W przypadku dawek dobowych >400 mg amisulprydu, odpowiednią dawkę dobową należy podzielić na dwie dawki pojedyncze. Tabletki należy połykać w całości, popijając wystarczającą ilością płynu (np. szklanką wody), niezależnie od posiłku.

Interakcje z innymi lekami

Masultab - Skojarzenia leków przeciwwskazane. Leki, które mogą wywołać torsade de pointes: leki przeciwarytmiczne klasy Ia, takie jak chinidyna i dyzopiramid; leki przeciwarytmiczne klasy III, takie jak amiodaron i sotalol; inne leki, takie jak beprydyl, cyzapryd (stosowane w zaburzeniach żołądkowo-jelitowych), sultopryd, tiorydazyna (neuroleptyki), makrolidy (erytromycyna podawana dożylnie), metadon, winkamina podawana dożylnie (środek pobudzający krążenie), halofantryna (lek
przeciwmalaryczny), pentamidyna (lek przeciwpasożytniczy), sparfloksacyna (inhibitor gyrazy), imidazol (lek przeciwgrzybiczy). Lewodopa, ze względu na wzajemny antagonizm lewodopy i neuroleptyków. Amisulpryd może blokować działanie agonistów dopaminy, takich jak bromokryptyna, ropinirol. Skojarzenia niewskazane.
Amisulpryd może nasilać działanie alkoholu na OUN; podczas stosowania amisulprydu należy unikać spożywania alkoholu. Skojarzenia, które należy rozważyć. Leki działające na OUN, w tym leki znieczulające, leki przeciwbólowe, leki przeciwhistaminowe H₁ o działaniu uspokajającym, barbiturany, benzodiazepiny i inne leki przeciwlękowe, klonidyna i jej pochodne oraz środki odurzające. W połączeniu z innymi lekami psychotropowymi nie można wykluczyć nasilenia ośrodkowego działania depresyjnego (uspokojenie, senność, zaburzenia reagowania). Leki przeciwnadciśnieniowe i inne leki obniżające ciśnienie krwi. Zaleca się ostrożność podczas przepisywania amisulprydu w połączeniu z lekami, które mogą powodować wydłużenie odstępu QT (np. leki przeciwarytmiczne klasy Ia (np. chinidyna, dizopiramid) i leki przeciwarytmiczne klasy III (np. amiodaron, sotalol): leki, które mogą powodować bradykardię, takie jak β-adrenolityki, niektóre blokery kanału wapniowego, takie jak diltiazem, werapamil, klonidyna, guanfacyna i glikozydy naparstnicy; leki powodujące zaburzenia równowagi elektrolitowej: diuretyki hipokaliemiczne, stymulujące środki przeczyszczające, amfoterycyna B podawana dożylnie, glikokortykoidy i tetrakozaktydy; należy skorygować hipokaliemię; neuroleptyki, takie jak pimozyd, haloperidol; trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (imipramina); lit. Niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, terfenadyna). Niektóre leki przeciwmalaryczne (np. meflochina). Jednoczesne stosowanie klozapiny z amisulprydem może prowadzić do zwiększenia stężenia amisulprydu w osoczu. Nadal nie ma doświadczeń dotyczących możliwych interakcji z antybiotykami - pacjenci otrzymujący taką terapię powinni być uważnie obserwowani przez pierwsze kilka tygodni.

Ciąża

Masultab - Nie zaleca się przyjmowania amisulprydu podczas ciąży i u kobiet w wieku rozrodczym, chyba że korzyści uzasadniają potencjalne ryzyko. Dostępne są bardzo ograniczone dane kliniczne dotyczące stosowania amisulprydu u kobiet w ciąży, dlatego bezpieczeństwo stosowania amisulprydu u kobiet w ciąży nie zostało ustalone. Amisulpryd przenika przez łożysko. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję. U noworodków, których matki stosowały leki przeciwpsychotyczne (w tym amisulpryd) w III trymestrze ciąży, po urodzeniu mogą wystąpić działania niepożądane, w tym objawy pozapiramidowe i (lub) objawy odstawienia o różnym nasileniu i czasie trwania. Obserwowano pobudzenie, wzmożone napięcie, obniżone napięcie, drżenie, senność, zespół zaburzeń oddechowych lub zaburzenia związane z pobieraniem pokarmu. Dlatego należy starannie kontrolować stan noworodków. Amisulpryd przenika do mleka ludzkiego w dość dużych ilościach, w niektórych przypadkach przekraczających akceptowany poziom 10% dawki dostosowanej do masy ciała matki, ale stężenia we krwi niemowląt karmionych piersią nie były oceniane. Nie ma wystarczających informacji na temat wpływu amisulprydu na noworodki/niemowlęta. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać leczenie amisulprydem, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla niemowlęcia i korzyści z leczenia dla kobiety. U leczonych zwierząt zaobserwowano zmniejszenie płodności związane z farmakologicznym działaniem substancji (działanie za pośrednictwem prolaktyny).

Skutki uboczne

Masultab - Bardzo często: objawy pozapiramidowe (drżenia, wzmożone napięcie mięśniowe, hipokinezja, nadmierne wydzielanie śliny, akatyzja, dyskineza; objawy te są na ogół łagodne przy prawidłowym dawkowaniu i są częściowo odwracalne bez odstawiania amisulprydu po podaniu leków przeciwparkinsonowskich. Częstość występowania objawów pozapiramidowych jest zależna od dawki i bardzo mała u pacjentów z przewagą objawów negatywnych leczonych dawkami 50-300 mg/dobę). Często: zwiększenie stężenia prolaktyny w osoczu (które jest odwracalne po odstawieniu leku), mlekotok, zatrzymanie miesiączki, ginekomastia, ból piersi, zaburzenia erekcji, bezsenność, lęk, pobudzenie, zaburzenia seksualne, ostra dystonia, senność, zawroty głowy pochodzenia przedsionkowego, niewyraźne widzenie, niedociśnienie tętnicze, zaparcia, nudności, wymioty, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zwiększenie masy ciała, ostra dystonia (spastyczny kręcz szyi, toniczne drgawki gałek ocznych i skurcze żuchwy; objawy te są odwracalne po podaniu leków przeciwparkinsonowskich przy jednoczesnym utrzymaniu leczenia amisulprydem). Niezbyt często: leukopenia, neutropenia, reakcje alergiczne, hiperglikemia, hipertriglicerydemia, hipercholesterolemia, stan splątania, późne dyskinezy (charakteryzujące się rytmicznymi ruchami mimowolnymi, najczęściej języka i (lub) twarzy; w takich przypadkach leczenie lekami przeciwparkinsonowskimi nie jest wskazane, ponieważ mogą one nie mieć wpływu lub nasilać objawy), drgawki, bradykardia, nadciśnienie tętnicze, przekrwienie błony śluzowej nosa, zachłystowe zapalenie płuc, uszkodzenie komórek wątroby, osteopenia, osteoporoza, zatrzymanie moczu, wzrost aktywności enzymów wątrobowych. Rzadko: agranulocytoza, łagodny guz przysadki typu prolaktynoma, hiponatremia, zespół nieadekwatnego wydzielania wazopresyny (SIADH), złośliwy zespół neuroleptyczny, wydłużenie odstępu QT, komorowe zaburzenia rytmu takie jak torsade de pointes, częstoskurcz komorowy, migotanie komór, zatrzymanie krążenia, nagły zgon, zakrzepica żylna (w tym przypadki zatorowości płucnej, czasem kończące się zgonem), zakrzepica żył głębokich, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka. Częstość nieznana: zespół niespokojnych nóg, reakcje nadwrażliwości na światło, rabdomioliza, zespół odstawienia u noworodka, zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej we krwi, upadki w wyniku działań niepożądanych, które wpływają na równowagę ciała.

Środki ostrożności

Masultab - U pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego, uszkodzeniem szpiku kostnego, ciężkim uszkodzeniem wątroby i nerek oraz u pacjentów z chorobą Parkinsona leczenie należy prowadzić wyłącznie pod ścisłym nadzorem lekarza i przy zachowaniu ostrożności w dawkowaniu (lek należy stosować ostrożnie w
przypadku istniejącej choroby Parkinsona, ponieważ nie można wykluczyć pogorszenia tej choroby; dlatego amisulpryd należy stosować wyłącznie wtedy, gdy leczenie neuroleptyczne jest niezbędne). U pacjentów z istniejącym zatruciem alkoholem, lekami nasennymi, przeciwbólowymi i psychotropowymi przed rozpoczęciem leczenia amisulprydem należy najpierw przeprowadzić skuteczne leczenie zatrucia, ponieważ mogą wystąpić interakcje ze względu na depresyjny wpływ na OUN nawet podczas leczenia w zakresie terapeutycznym wyżej wymienionymi środkami. Zgłaszano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi; przed włączeniem do leczenia oraz w trakcie stosowania amisulprydu należy zidentyfikować wszystkie możliwe czynniki ryzyka tej choroby, a także podjąć należne środki bezpieczeństwa. Osoby w podeszłym wieku z otępieniem, leczone lekami przeciwpsychotycznymi są w grupie nieznacznie zwiększonego ryzyka zgonu w porównaniu z osobami nieleczonymi, należy zachować ostrożność. Amisulpryd nie jest zarejestrowany do leczenia zaburzeń zachowania związanych z otępieniem. Bardzo rzadko notowano występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego, potencjalnie śmiertelnego powikłania, który charakteryzuje się sztywnością mięśni, zaburzeniami czynności autonomicznego układu nerwowego, zaburzeniami świadomości, rabdomiolizą oraz zwiększeniem aktywności kinazy kreatynowej w surowicy. Jeśli u pacjenta wystąpią objawy podmiotowe i przedmiotowe wskazujące na złośliwy zespół neuroleptyczny lub wystąpi niewyjaśniona hipertermia, należy natychmiast odstawić wszystkie leki przeciwpsychotyczne, w tym amisulpryd, zwłaszcza w dużych dawkach dobowych. Rabdomiolizę obserwowano również u pacjentów bez złośliwego zespołu neuroleptycznego. Amisulpryd wywołuje zależne od dawki wydłużenie odstępu QT. Zwiększa to ryzyko wystąpienia ciężkich komorowych zaburzeń rytmu serca, takich jak torsade de pointes. Przed zastosowaniem amisulprydu, jeśli stan kliniczny pacjenta na to pozwala, zaleca się wykluczenie czynników, które mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia tego typu zaburzeń rytmu serca, jak np.: bradykardia (<55 uderzeń serca/min), zaburzenia elektrolitowe, w szczególności hipokaliemia, hipomagnezemia, wrodzone wydłużenie odstępu QT, stosowanie leków, które mogą powodować ciężką bradykardię (<55 uderzeń serca/min), hipokaliemię, zmniejszone przewodzenie w mięśniu sercowym lub wydłużenie odstępu QT. Amisulpryd należy stosować ostrożnie u pacjentów z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym. Należy unikać jednoczesnego stosowania neuroleptykami.
Udar mózgu. W badaniach klinicznych z randomizacją i grupą kontrolną otrzymującą placebo, przeprowadzonych w populacji pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, leczonych wybranymi, atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi stwierdzono 3-krotny wzrost ryzyka wystąpienia epizodów naczyniowomózgowych (mechanizm ten jest nieznany). Nie można wykluczyć podobnego ryzyka w przypadku stosowania innych leków przeciwpsychotycznych lub w innych grupach pacjentów. Należy zachować ostrożność, stosując amisulpryd u pacjentów z czynnikami ryzyka udaru mózgu. Rak piersi. Amisulpryd może zwiększać stężenie prolaktyny. Należy zatem zachować ostrożność, a pacjentki z rakiem piersi w wywiadzie lub przypadkami raka piersi w rodzinie powinny być uważnie monitorowane podczas leczenia amisulprydem. Obserwowano występowanie hiperglikemii u pacjentów leczonych niektórymi atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, w tym amisulprydem; u pacjentów z rozpoznaną cukrzycą lub z czynnikami ryzyka rozwoju cukrzycy należy zapewnić właściwe monitorowanie glikemii w trakcie leczenia amisulprydem. Amisulpryd może obniżać próg drgawkowy, zatem pacjenci z padaczką w wywiadzie powinni być uważnie obserwowani w czasie leczenia tym preparatem. Amisulpryd jest wydalany z organizmu przez nerki. W razie niewydolności nerek należy rozważyć zmniejszenie dawki lub stosowanie leczenia przerywanego. U pacjentów w wieku ≥65 lat amisulpryd, podobnie jak inne leki przeciwpsychotyczne, należy stosować ze szczególną ostrożnością z uwagi na możliwość wystąpienia niskiego ciśnienia tętniczego oraz sedacji; może być wymagane zmniejszenie dawki ze względu na niewydolność nerek. Po nagłym przerwaniu stosowania dużych dawek leków przeciwpsychotycznych opisywano ostre objawy odstawienia (np. nudności, wymioty i bezsenność). Odnotowano również nawrót objawów psychotycznych oraz pojawienie się ruchów mimowolnych (takich jak akatyzja, dystonia, dyskineza); zalecane jest stopniowe odstawianie amisulprydu. Odnotowano przypadki leukopenii, neutropenii i agranulocytozy u pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi, w tym amisulprydem. Niewyjaśnione infekcje lub gorączka mogą być objawem zaburzenia składu krwi i wymagać natychmiastowego zbadania wskaźników hematologicznych. Amisulpryd może podwyższać aktywność prolaktyny. Podczas leczenia amisulprydem zaobserwowano przypadki łagodnych guzów przysadki typu prolaktynoma. W przypadku bardzo wysokiej aktywności prolaktyny lub klinicznych objawów guza przysadki (takich jak ubytki pola widzenia i bóle głowy), należy wykonać badania obrazowe przysadki. Jeśli diagnoza guza przysadki zostanie potwierdzona, należy przerwać leczenie amisulprydem. Podczas stosowania amisulprydu zgłaszano przypadki ciężkiego działania toksycznego na wątrobę. Pacjentów należy poinstruować, aby natychmiast zgłaszali lekarzowi objawy, takie jak osłabienie, brak łaknienia, nudności, wymioty, ból brzucha lub żółtaczka. Należy niezwłocznie przeprowadzić badania, w tym badania oceniające czynność wątroby. Substancje pomocnicze. Ze względu na zawartość laktozy, lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem
złego wchłaniania glukozy-galaktozy. 1 tabl. zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

Producent

G.L. Pharma