Spis treści:
1. Amisan - działanie
2. Amisan - wskazania
3. Amisan - przeciwwskazania
4. Amisan - dawkowanie
5. Amisan - interakcje z innymi lekami
6. Amisan - ciąża
7. Amisan - skutki uboczne
8. Amisan - środki ostrożności
9. Amisan - producent

Działanie

Amisan - Neuroleptyk z grupy benzamidów. Amisulpryd wiąże się wybiórczo z receptorami dopaminergicznymi podtypu D₂ i D₃, do których wykazuje duże powinowactwo. W przeciwieństwie do klasycznych oraz nietypowych neuroleptyków, amisulpryd nie wykazuje powinowactwa do receptorów serotoniowych, α-adrenergicznych, histaminowych H1 ani cholinergicznych. Nie wiąże się z receptorami sigma-1. W badaniach u zwierząt, amisulpryd w dużych dawkach silniej blokuje receptory dopaminowe w strukturach układu limbicznego, niż w prążkowiu. W przeciwieństwie do klasycznych neuroleptyków, amisulpryd nie powoduje katalepsji. Po wielokrotnym podaniu amisulprydu nie występuje także nadwrażliwość receptorów dopaminergicznych D₂. Lek stosowany w małych dawkach preferencyjnie blokuje presynaptyczne receptory D₂ i D₃, czego skutkiem jest uwalnianie dopaminy i zjawisko "odhamowania". Wymienione powyżej, nietypowe właściwości farmakologiczne mogą tłumaczyć przeciwpsychotyczne działanie amisulprydu w większych dawkach poprzez blokowanie postsynaptycznych receptorów dopaminergicznych i jego skuteczność w mniejszych dawkach, w przypadku negatywnych objawów, poprzez blokowanie presynaptycznych receptorów dopaminergicznych. Amisulpryd wykazuje dwa szczyty wchłaniania: jeden występuje szybko, w ciągu 1 h po podaniu dawki, drugi między 3. a 4. h po zastosowaniu. Stopień wiązania z białkami osocza jest niewielki (16%), a interakcje z innymi lekami nieznane. Całkowita dostępność biologiczna wynosi 48%. Amisulpryd jest słabo metabolizowany: zidentyfikowano dwa nieczynne metabolity, stanowiące w przybliżeniu 4% podanej dawki. Amisulpryd nie kumuluje się w organizmie, a jego farmakokinetyka pozostaje niezmieniona po powtarzanym dawkowaniu. T_0,5 amisulprydu w fazie eliminacji wynosi ok. 12 h po doustnym podaniu leku. Wydalany jest przez nerki w postaci niezmienionej. 50% dawki podanej dożylnie jest wydalane z moczem, z czego 90% - w ciągu pierwszych 24 h. Posiłki bogate w węglowodany (zawierające 68% płynów) znacząco zmniejsza wartość AUC, T_max i C_max amisulprydu, natomiast żadne zmiany nie zostały zaobserwowane po posiłkach bogatych w tłuszcze. Jednakże znaczenie tych obserwacji w rutynowym stosowaniu klinicznym nie jest znane.

Wskazania

Amisan - Leczenie ostrej i przewlekłej schizofrenii: z objawami pozytywnymi, takimi jak urojenia, omamy, zaburzenia myślenia, wrogość, nieufność; z przewagą objawów negatywnych (zespół niedoboru), takimi jak: stępienie uczuć, wycofanie emocjonalne i społeczne. Amisulpryd hamuje również wtórne objawy negatywne w stanach przebiegających z objawami pozytywnymi oraz zaburzenia afektywne, takie, jak depresyjny nastrój lub ociężałość umysłowa.

Przeciwwskazania

Amisan - Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne występowanie nowotworów, których wzrost jest zależny od stężenia prolaktyny (np. gruczolak przysadki typu prolactinoma i rak piersi). Guz chromochłonny nadnerczy. Dzieci przed okresem pokwitania. Jednoczesne stosowanie z lewodopą.

Dawkowanie

Amisan - Doustnie. Objawy pozytywne: 400-800 mg/dobę; w indywidualnych przypadkach dawkę można zwiększyć do 1200 mg/dobę. Nie stosować większych dawek niż 1200 mg/dobę (brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania). Leczenie podtrzymujące należy ustalić indywidualnie, podając najmniejszą skuteczną dawkę. Nie ma konieczności specjalnego dostosowywania dawki podczas rozpoczynania leczenia. Dawki należy dobierać w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na lek. Leczenie podtrzymujące należy prowadzić podając najmniejszą skuteczną dawkę. Objawy negatywne: U pacjentów charakteryzujących się przewagą objawów negatywnych (zespół niedoboru) zaleca się dawkę 50-300 mg/dobę. Amisulpryd w dawce doustnej nieprzekraczającej 400 mg na dobę można stosować w jednej dawce, większe dawki należy podawać w dwóch dawkach podzielonych. Szczególne grupy pacjentów. Amisulpryd należy stosować z zachowaniem zwiększonej ostrożności, ze względu na ryzyko zmniejszenia ciśnienia tętniczego krwi lub nadmiernej sedacji. Może być także konieczne zmniejszenie dawki ze względu na niewydolność nerek. Nie ustalono skuteczności ani bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci i młodzieży w wieku od okresu pokwitania do 18 lat. Dostępne są jedynie ograniczone dane dotyczące stosowania amisulprydu u młodzieży ze schizofrenią. Nie zaleca się stosowania amisulprydu u dzieci i młodzieży w wieku od okresu pokwitania do 18 lat. Stosowanie amisulprydu jest przeciwskazane u dzieci przed okresem pokwitania, gdyż nie ustalono dotychczas bezpieczeństwa stosowania leku w tej grupie wiekowej. U pacjentów z niewydolnością nerek (CCr 30-60 ml/min), dawkę należy zmniejszyć do połowy oraz do jednej trzeciej dawki u pacjentów z CCr 10-30 ml/min. Ze względu na brak doświadczeń u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (CCr <10 ml/min), należy zachować szczególną ostrożność. Nie ma konieczności zmniejszania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Sposób podania. Tabletki popijać wystarczającą ilością płynu. Tabletek nie należy żuć. Tabletki można dzielić na równe dawki.

Interakcje z innymi lekami

Amisan - Skojarzenia przeciwwskazane. Lewodopa: wzajemny antagonizm lewodopy i neuroleptyków. Amisulpryd może działać przeciwstawnie do agonistów dopaminy (np. bromokryptyna, ropinirol). Skojarzenia niezalecane. Amisulpryd może nasilać działanie alkoholu. Skojarzenia wymagające rozważenia. Leki o działaniu hamującym na OUN, takie jak opioidy, leki przeciwbólowe, leki przeciwhistaminowe H1 o działaniu uspokajającym, barbiturany, benzodiazepiny i inne leki anksjolityczne, klonidyna i jej pochodne. Leki przeciwnadciśnieniowe i inne leki zmniejszające ciśnienie tętnicze krwi. Jednoczesne stosowanie amisulprydu i klozapiny może prowadzić do zwiększenia stężenia amisulprydu w osoczu. Należy zachować ostrożność, przepisując amisulpryd z lekami wydłużającymi odstęp QT, takimi jak leki przeciwarytmiczne klasy IA i klasy III (np. amiodaron, sotalol), niektórymi lekami przeciwhistaminowymi, niektórymi innymi lekami przeciwpsychotycznymi i niektórymi lekami przeciwmalarycznymi.

Ciąża

Amisan - Nie zaleca się stosowania amisulprydu w okresie ciąży i u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznej antykoncepcji, chyba że korzyści przeważają nad ryzykiem. Dostępne są jedynie ograniczone dane dotyczące stosowania amisulprydu u kobiet w okresie ciąży. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania amisulprydu w okresie ciąży. Amisulpryd przenika przez łożysko. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję. Noworodki narażone na działanie leków przeciwpsychotycznych (w tym amisuprydu) w czasie III trymestru ciąży są w grupie ryzyka, w której mogą wystąpić działania niepożądane, w tym zaburzenia pozapiramidowe i (lub) objawy odstawienia, które mogą mieć różną ciężkość i czas trwania. Obserwowano pobudzenie, wzmożone napięcie mięśniowe, obniżone napięcie mięśniowe, drżenie, senność, zespół zaburzeń oddechowych lub zaburzenia związane z karmieniem. W związku z powyższym noworodki powinny być uważnie monitorowane. Amisulpryd przenika do mleka ludzkiego w znacznym stopniu, czasem w ilościach znacznie powyżej akceptowanej wartości 10% dawki znormalizowanej względem masy ciała matki, ale stężenia we krwi u niemowląt karmionych piersią nie były oceniane. Nie ma wystarczających informacji na temat wpływu amisulprydu na noworodki/niemowlęta. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy wstrzymać się od leczenia amisulprydem, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla kobiety. Obserwowano zmniejszenie płodności u badanych zwierząt, związane z farmakologicznym działaniem leku (za pośrednictwem prolaktyny).

Skutki uboczne

Amisan - Bardzo często: objawy pozapiramidowe (drżenie, sztywność, hipokinezja, zwiększenie wydzielania śliny, akatyzja, dyskineza) - objawy te po zastosowaniu optymalnych dawek leku są na ogół łagodne i częściowo ustępują po podaniu leku przeciw parkinsonizmowi, bez konieczności przerywania leczenia amisulprydem, częstość ich występowania jest zależna od dawki i pozostaje bardzo mała u pacjentów z dominującymi objawami negatywnymi leczonych dawkami 50-300 mg/dobę. Często: zwiększenie stężenia prolaktyny w osoczu ustępujące po przerwaniu stosowania leku (może to być przyczyną mlekotoku, braku miesiączki, ginekomastii, bólu piersi i zaburzenia erekcji), bezsenność, lęk, pobudzenie, zaburzenia orgazmu, ostra dystonia (kurczowy kręcz szyi, napady wejrzeniowe, szczękościsk; ustępująca bez przerywania leczenia amisulprydem po zastosowaniu przeciwcholinergicznego leku przeciw parkinsonizmowi), senność, niewyraźne widzenie, niedociśnienie tętnicze krwi, zaparcie, nudności, wymioty, suchość w jamie ustnej, zwiększenie masy ciała. Niezbyt często: leukopenia, neutropenia, reakcje alergiczne, hiperglikemia, hipertriglicerydemia, hipercholesterolemia, splątanie, późne dyskinezy (zazwyczaj po długotrwałym leczeniu; charakteryzujące się rytmicznymi ruchami bezwolnymi, przede wszystkim języka i (lub) mięśni twarzy; leki przeciw parkinsonizmowi są nieskuteczne i mogą powodować nasilenie objawów), napady padaczkowe, bradykardia, zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, przekrwienie błony śluzowej nosa, zachłystowe zapalenie płuc (głównie w przypadku jednoczesnego stosowania z innymi lekami przeciwpsychotycznymi i lekami o hamującym działaniu na OUN), uszkodzenie komórek wątroby, osteopenia, osteoporoza, zatrzymanie moczu, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwłaszcza aminotransferaz. Rzadko: agranulocytoza, łagodny guz przysadki (prolactinoma), hiponatremia, zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH), złośliwy zespół neuroleptyczny (mogący zagrażać życiu), wydłużenie odstępu QT, komorowe zaburzenia rytmu (takie jak torsade de pointes), częstoskurcz komorowy, migotanie komór, zatrzymanie krążenia, nagły zgon, żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (VTE) (w tym zatorowość płucna, niekiedy zakończona zgonem, oraz zakrzepica żył głębokich), obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka. Częstość nieznana: zespół niespokojnych nóg, reakcja nadwrażliwości na światło, rabdomioliza, zespół odstawienia u noworodka, zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej we krwi, upadek w wyniku działań niepożądanych zaburzających równowagę ciała. Po nagłym przerwaniu leczenia dużymi dawkami terapeutycznymi leków przeciwpsychotycznych opisywano objawy odstawienia, takie jak nudności, wymioty i bezsenność. Może również dojść do nawrotu objawów psychotycznych, a także do wystąpieniu zaburzeń ruchowych (takich jak akatyzja, dystonia i dyskinezy).

Środki ostrożności

Amisan - Podobnie jak w przypadku stosowania innych neuroleptyków, możliwe jest wystąpienie złośliwego zespołu neuroleptycznego (NMS), z takimi objawami, jak hipertermia, zwiększona sztywność mięśni, zaburzenia czynności autonomicznego układu nerwowego, zaburzenie świadomości, rabdomioliza oraz zwiększenie aktywności fosfokinazy (CPK) w surowicy. W razie wystąpienia przedmiotowych i podmiotowych objawów wskazujących na NMS lub wystąpienia niewyjaśnionej hipertermii, szczególnie po dużych dawkach dobowych leków, należy przerwać podawanie wszystkich leków neuroleptycznych, w tym amisulprydu. Rabdomiolizę obserwowano również u pacjentów bez złośliwego zespołu neuroleptycznego. Należy zachować szczególną ostrożność przepisując amisulpryd pacjentom z chorobą Parkinsona, gdyż może nasilić objawy choroby. Amisulpryd można stosować tylko wtedy, gdy leczenie neuroleptykiem jest niezbędne. Ze względu na ryzyko toksycznego wpływu leku na wątrobę należy poinformować pacjenta o konieczności natychmiastowego zgłaszania objawów, takich jak astenia, jadłowstręt, nudności, wymioty, ból brzucha lub żółtaczka. W takim przypadku, należy niezwłocznie przeprowadzić badania, w tym badania kliniczne, i biologiczną ocenę czynności wątroby. Ze względu na ryzyko wydłużenia odstępu QT należy zachować ostrożność przepisując amisulpryd pacjentom z rozpoznaną chorobą układu krążenia lub rodzinnie występującym wydłużeniem odstępu QT. Należy unikać jednoczesnego stosowania z neuroleptykami. Ponadto, należy zachować ostrożność w przypadku występowania następujących czynników: ­ znaczna bradykardia; ­ wrodzone wydłużenie odstępu QT; ­ zaburzenia elektrolitowe, w szczególności hipokaliemia lub hipomagnezemia; ­ jednoczesne stosowanie leków, które powodują wydłużenie odstępu QT. W randomizowanych, kontrolowanych placebo badaniach klinicznych, przeprowadzonych z udziałem pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, leczonych niektórymi atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, stwierdzono 3-krotne zwiększenie częstości epizodów naczyniowo-mózgowych. Nie można wykluczyć podobnego zwiększenia ryzyka w przypadku stosowania innych leków przeciwpsychotycznych lub w innych grupach pacjentów. U pacjentów z czynnikami ryzyka udaru mózgowego amisulpryd należy stosować z ostrożnością. Pacjenci w podeszłym wieku z psychozą związaną z demencją, leczeni lekami przeciwpsychotycznymi są narażeni na zwiększone ryzyko zgonu. Przyczyny zgonu w badaniach klinicznych ze stosowaniem atypowych leków przeciwpsychotycznych były różne, większość zgonów wydawała się być spowodowana zaburzeniami sercowo-naczyniowymi (np. niewydolność serca, nagły zgon) lub infekcją (np. zapalenie płuc). Badania obserwacyjne wskazują, że podobnie, jak w przypadku atypowych leków przeciwpsychotycznych, leczenie konwencjonalnymi lekami przeciwpsychotycznymi również może zwiększać śmiertelność. Nie ustalono jednoznacznie, w jakim zakresie zwiększenie śmiertelności w badaniach obserwacyjnych można przypisać lekowi przeciwpsychotycznemu, a w jakim innym indywidualnym cechom pacjenta. Ze względu na zwiększone ryzyko występowania choroby zakrzepowo-zatorowej (VTE), przed rozpoczęciem oraz w trakcie leczenia amisulprydem należy zidentyfikować wszystkie możliwe czynniki ryzyka VTE oraz podjąć działania zapobiegawcze. Ze względu na ryzyko wystąpienia hiperglikemii u pacjentów z rozpoznaną cukrzycą lub czynnikami ryzyka rozwoju cukrzycy, rozpoczynających leczenie amisulprydem, należy zapewnić właściwe monitorowanie glikemii w trakcie leczenia. Amisulpryd może obniżać próg drgawkowy - w trakcie leczenia należy uważnie obserwować pacjentów z padaczką w wywiadzie. W przypadku ciężkiej niewydolności nerek dawkę leku należy zmniejszyć lub rozważyć zastosowanie leczenia przerywanego. U pacjentów w podeszłym wieku amisulpryd należy stosować ze szczególną ostrożnością, z uwagi na ryzyko obniżenia ciśnienia tętniczego krwi lub nadmiernej sedacji. Może być konieczne zmniejszenie dawki, ze względu na niewydolność nerek. Po nagłym przerwaniu leczenia dużymi dawkami terapeutycznymi leków przeciwpsychotycznych opisywano objawy odstawienia, takie jak nudności, wymioty i bezsenność. Może również dojść do nawrotu objawów psychotycznych, a także do wystąpieniu zaburzeń ruchowych (takich jak akatyzja, dystonia i dyskinezy). Z tego względu, zaleca się stopniowe odstawianie amisulprydu. Zakażenie lub gorączka o niewyjaśnionej przyczynie mogą być objawami nieprawidłowego składu krwi, co wymaga natychmiastowej diagnostyki hematologicznej. Amisulpryd może zwiększać stężenie prolaktyny - należy zachować ostrożność u pacjentów z rakiem piersi w wywiadzie lub w wywiadzie rodzinnym oraz prowadzić ścisłą obserwację tych pacjentów w trakcie leczenia amisulprydem. Podczas leczenia amisulprydem zaobserwowano przypadki łagodnych guzów przysadki. W przypadku bardzo dużego stężenia prolaktyny lub klinicznych objawów guza przysadki (takich, jak ubytki pola widzenia i bóle głowy), należy wykonać badania obrazowe przysadki. Jeśli potwierdzi się rozpoznanie guza przysadki, należy przerwać leczenie amisulprydem. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Producent

PRO. MED. CS. Praha