Spis treści:
1. Lortanda - działanie
2. Lortanda - wskazania
3. Lortanda - przeciwwskazania
4. Lortanda - dawkowanie
5. Lortanda - interakcje z innymi lekami
6. Lortanda - ciąża
7. Lortanda - skutki uboczne
8. Lortanda - środki ostrożności
9. Lortanda - producent

Działanie

Lortanda - Lek przeciwnowotworowy - niesteroidowy inhibitor aromatazy - enzymu przekształcającego androgeny nadnerczowe do estronu i estradiolu. Wybiórcze zahamowanie aromatazy powoduje zahamowanie biosyntezy estrogenów w tkankach obwodowych i w tkance nowotworowej. Letrozol unieczynnia aromatazę poprzez kompetycyjne wiązanie się z hemem cytochromu P450 aromatazy, prowadząc do zmniejszenia biosyntezy estrogenów we wszystkich tkankach, w których jest obecny. U kobiet po menopauzie z zaawansowanym rakiem piersi, leczonych dobową dawką 0,1-5 mg, letrozol zmniejsza stężenie estradiolu, estronu i siarczanu estronu we krwi o 75-95% u wszystkich leczonych pacjentek w stosunku do wartości wyjściowych. Letrozol wykazuje dużą specyficzność w hamowaniu aktywności aromatazy w związku z czym, nie ma konieczności stosowania leczenia uzupełniającego glikokortykosteroidami czy mineralokortykoidami. Po podaniu doustnym letrozol jest szybko i całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego (biodostępność wynosi 99,9%). Obecność pokarmu nieznacznie zmniejsza szybkość wchłaniania leku, ale nie ma wpływu na biodostępność. Lek wiąże się z białkami osocza w ok. 60%. Główną drogą metabolizmu letrozolu jest redukcja do farmakologicznie nieaktywnego metabolitu - karbinolu, która przebiega przy udziale izoenzymów 3A4 i 2A6 cytochromu P-450. Jest wydalany głównie z moczem (ok. 90%), gdzie stwierdzono 6% dawki leku w postaci niezmienionej i 75% w postaci metabolitu. Pozostała część wydalana jest z kałem (ok. 3,8%). T_0,5 wynosi ok. 2 dni.

Wskazania

Lortanda - Leczenie uzupełniające inwazyjnego raka piersi we wczesnym stadium zaawansowania u kobiet po menopauzie, w którym stwierdzono obecność receptorów hormonalnych. Przedłużone leczenie uzupełniające hormonozależnego, inwazyjnego raka piersi po wcześniejszym standardowym leczeniu uzupełniającym tamoksyfenem trwającym 5 lat, u kobiet po menopauzie. Leczenie pierwszego rzutu zaawansowanego, hormonozależnego raka piersi u kobiet po menopauzie. Leczenie zaawansowanego raka piersi u kobiet po menopauzie naturalnej lub wywołanej sztucznie, leczonych uprzednio lekami o działaniu przeciwestrogenowym, u których wystąpił nawrót lub progresja choroby nowotworowej. Leczenie neoadjuwantowe HER-2-ujemnego raka piersi, z receptorami dla hormonów, u kobiet po menopauzie, u których chemioterapia nie jest odpowiednim leczeniem, a natychmiastowa operacja nie jest wskazana. Nie wykazano skuteczności letrozolu u pacjentek z rakiem piersi bez receptorów dla hormonów.

Przeciwwskazania

Lortanda - Nadwrażliwość na letrozol lub na którąkolwiek z substancji pomocniczych. Stan endokrynologiczny przed menopauzą. Ciąża. Karmienie piersią.

Dawkowanie

Lortanda - Doustnie. Pacjentki dorosłe i w podeszłym wieku: zalecana dawka wynosi 2,5 mg raz na dobę. U pacjentek z zaawansowanym rakiem piersi lub rakiem piersi z przerzutami leczenie należy prowadzić do czasu wystąpienia wyraźnej progresji procesu nowotworowego. W leczeniu uzupełniającym i przedłużonym leczeniu uzupełniającym, stosowanie preparatu należy kontynuować przez 5 lat lub do momentu nawrotu choroby nowotworowej, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej. W leczeniu uzupełniającym można również rozważyć zastosowanie schematu sekwencyjnego (letrozol przez 2 lata, a następnie tamoksyfen przez 3 lata). W terapii neoadjuwantowej leczenie letrozolem może być kontynuowane przez 4-8 mies. w celu uzyskania optymalnego zmniejszenia nowotworu. Jeśli odpowiedź na leczenie jest niewystarczająca, należy przerwać stosowanie preparatu i ustalić termin operacji i (lub) omówić z pacjentką dalsze możliwości leczenia. Szczególne grupy pacjentów. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci i młodzieży. U pacjentek z niewydolnością nerek, u których klirens kreatyniny jest ≥10 ml/min, nie jest konieczne dostosowanie dawki. Nie ma wystarczających danych dotyczących pacjentek z niewydolnością nerek, u których klirens kreatyniny jest mniejszy niż 10 ml/min. U pacjentek z łagodną do umiarkowanej niewydolnością wątroby (A lub B w skali Childa-Pugha) nie ma konieczności dostosowania dawki. Brak wystarczających danych dotyczących pacjentek z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Pacjentki z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (C w skali Childa-Pugha) wymagają ścisłego nadzoru. Sposób podawania. Lek należy przyjmować podczas posiłków lub niezależnie od posiłków.

Interakcje z innymi lekami

Lortanda - Letrozol jest częściowo metabolizowany z udziałem CYP2A6 i CYP3A4. Cymetydyna, słaby, niespecyficzny inhibitor enzymów CYP450 nie miała wpływu na stężenia letrozolu w osoczu. Wpływ silnych inhibitorów CYP450 nie jest znany. Dotychczas brak doświadczenia klinicznego dotyczącego stosowania letrozolu w skojarzeniu z estrogenami oraz innymi lekami przeciwnowotworowymi (z wyjątkiem tamoksyfenu). Tamoksyfen, inne leki przeciwestrogenowe lub preparaty zawierające estrogeny mogą osłabiać działanie farmakologiczne letrozolu. Wykazano ponadto, że równoczesne podawanie tamoksyfenu i letrozolu znacząco zmniejsza stężenie letrozolu w osoczu. Należy unikać równoczesnego stosowania letrozolu z tamoksyfenem, innymi lekami przeciwestrogenowymi lub estrogenami. W warunkach in vitro letrozol hamuje aktywność izoenzymów 2A6 i umiarkowanie 2C19 cytochromu P450, jednakże znaczenie kliniczne tego działania nie jest znane. Dlatego należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania leków, które są eliminowane głównie przez wyżej wymienione izoenzymy i które mają wąski indeks terapeutyczny (np. fenytoina, klopidogrel).

Ciąża

Lortanda - Letrozol jest przeciwwskazany podczas ciąży i karmienia piersią. Letrozol należy stosować wyłącznie u kobiet, u których jednoznacznie potwierdzono, że są one po menopauzie. Z uwagi na doniesienia o wznowieniu czynności jajników u pacjentek podczas leczenia letrozolem mimo jednoznacznie stwierdzonego stanu pomenopauzalnego w chwili rozpoczynania terapii, lekarz powinien omówić z pacjentką odpowiednie metody antykoncepcji, gdy jest to konieczne. Letrozol wpływa na zmniejszenie produkcji estrogenów w wyniku hamowania aromatazy. U kobiet przed menopauzą hamowanie syntezy estrogenów prowadzi do zwrotnego zwiększenia stężenia gonadotropin (LH, FSH). Zwiększenie stężenia FSH stymuluje wzrost pęcherzyków i może indukować owulację.

Skutki uboczne

Lortanda - Bardzo często: hipercholesterolemia, uderzenia gorąca, zwiększone pocenie, bóle stawów, uczucie zmęczenia (w tym osłabienie, złe samopoczucie). Często: jadłowstręt, zwiększony apetyt, depresja, kołatanie serca (jedynie w przypadku leczenia nowotworów z przerzutami), bóle głowy, zawroty głowy, nadciśnienie tętnicze, nudności, niestrawność, zaparcia, bóle brzucha, biegunka, wymioty, łysienie, wysypka (w tym rumieniowa, plamisto-grudkowa, łuszczycopodobna i pęcherzykowa), sucha skóra, bóle mięśni, bóle kostne (zgłaszane jedynie w przypadku leczenia nowotworów z przerzutami), osteoporoza, złamania kości, zapalenie stawów, krwawienie z pochwy, obrzęki obwodowe, ból w klatce piersiowej, zwiększenie masy ciała. Niezbyt często: zakażenia dróg moczowych, ból nowotworowy (zgłaszany jedynie w przypadku leczenia nowotworów z przerzutami), leukopenia, lęk (w tym nerwowość), drażliwość, senność, bezsenność, zaburzenia pamięci, zaburzenia czucia (w tym parestezje, niedoczulica), zaburzenia smaku, incydent naczyniowo-mózgowy, zespół cieśni nadgarstka, zaćma, podrażnienie oczu, niewyraźne widzenie, tachykardia, zdarzenia niedokrwienne serca (w tym nowe przypadki lub nasilenie istniejącej dusznicy, dusznica wymagająca interwencji zabiegowej, zawał mięśnia sercowego i niedokrwienie mięśnia sercowego), zapalenie zakrzepowe żył (w tym zakrzepowe zapalenie żył powierzchownych i głębokich), duszność, kaszel, suchość w jamie ustnej, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej (jedynie w przypadku leczenia nowotworów z przerzutami), hiperbilirubinemia, żółtaczka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, świąd, pokrzywka, zapalenie ścięgna, częste oddawanie moczu, upławy, suchość pochwy, ból piersi, obrzęk uogólniony, suchość błon śluzowych, zwiększone pragnienie, gorączka; zmniejszenie masy ciała. Rzadko: zatorowość płucna, zakrzepica tętnicza, udar niedokrwienny mózgu, zerwanie ścięgna. Częstość nieznana: reakcje anafilaktyczne, zapalenie wątroby, obrzęk naczynioruchowy, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, rumień wielopostaciowy, palec zatrzaskujący.

Środki ostrożności

Lortanda - U pacjentek, u których nie wiadomo, czy znajdują się w okresie pomenopauzalnym, przed rozpoczęciem leczenia należy oznaczyć stężenie hormonu luteinizującego (LH), hormonu folikulotropowego (FSH) i (lub) estradiolu. Lek mogą otrzymywać wyłącznie kobiety po menopauzie. Nie badano stosowania letrozolu u wystarczającej liczby pacjentek z zaburzeniami czynności nerek z CCr mniejszym niż 10 ml/min; przed podaniem leku należy dokładnie rozważyć u tych pacjentek potencjalny stosunek ryzyka do korzyści. Należy ściśle kontrolować leczenie u pacjentek z ciężką niewydolnością wątroby (C wg Child-Pugh), ze względu na zwiększone stężenie leku we krwi i wolniejszą eliminację letrozolu z organizmu. Pacjentki, u których stwierdzono w wywiadzie osteoporozę i (lub) złamania, lub które są w grupie zwiększonego ryzyka osteoporozy, powinny mieć, przed rozpoczęciem leczenia uzupełniającego lub przedłużonego leczenia uzupełniającego, wykonane densytometryczne badanie gęstości kości oraz powinny być monitorowane podczas leczenia letrozolem i po zakończeniu leczenia. Jeśli jest to właściwe, należy wprowadzić leczenie lub profilaktykę osteoporozy i starannie je monitorować. W terapii uzupełniającej można również rozważyć schemat leczenia sekwencyjnego (2 lata leczenia letrozolem, a następnie 3 lata leczenia tamoksyfenem) w zależności od profilu bezpieczeństwa u danej pacjentki. Może wystąpić zapalenie i zerwanie (rzadko) ścięgna. Należy starannie kontrolować stan zdrowia pacjentek i zastosować odpowiednie środki (np. unieruchomienie) dotyczące zajętego ścięgna. Należy unikać równoczesnego stosowania letrozolu z tamoksyfenem, innymi lekami przeciwestrogenowymi lub preparatami zawierającymi estrogeny, ponieważ substancje te mogą osłabiać działanie farmakologiczne letrozolu. Lek zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentek z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy, że uznaje się go a „wolny od sodu”.

Producent

Krka