Spis treści:
1. Isoprinosine - działanie
2. Isoprinosine - wskazania
3. Isoprinosine - przeciwwskazania
4. Isoprinosine - dawkowanie
5. Isoprinosine - interakcje z innymi lekami
6. Isoprinosine - ciąża
7. Isoprinosine - skutki uboczne
8. Isoprinosine - środki ostrożności
9. Isoprinosine - producent

Działanie

Isoprinosine - Lek o działaniu immunostymulującym i przeciwwirusowym. Normalizuje niedostateczne lub wadliwe mechanizmy odporności komórkowej poprzez wywoływanie odpowiedzi typu Th1, co prowadzi do dojrzewania i różnicowania limfocytów T oraz nasilenia indukowanych reakcji limfoproliferacyjnych w komórkach aktywowanych mitogenem lub antygenem. Poza tym reguluje mechanizmy cytotoksyczności limfocytów T oraz komórek NK, funkcjonowanie limfocytów supresorowych CD8+ oraz pomocniczych CD4+, a także zwiększa poziom IgG oraz powierzchniowych markerów dopełniacza. W badaniach in vitro nasila wytwarzanie cytokiny IL-1 oraz IL-2, jednocześnie zwiększając ekspresję receptora IL-2. W badaniach in vivo znamiennie zwiększa się endogenne wydzielanie IFN-γ, a zmniejsza wytwarzanie IL-4. Lek również nasila chemotaksję i fagocytozę neutrofili, monocytów i makrofagów. W badaniach in vivo inozyny pranobeks wzmaga pobudzenie obniżonej syntezy mRNA białek limfocytów oraz sprawność procesu translacji z jednoczesnym hamowaniem syntezy wirusowego RNA. Po podaniu doustnym wchłania się natychmiast oraz całkowicie (≥90%) z przewodu pokarmowego. Szybko przenika do tkanek i ulega eliminacji, głównie z moczem.

Wskazania

Isoprinosine - Zakażenia skóry i błon śluzowych wywołane wirusami: Herpes simplex typu I lub typu II (opryszczka zwykła) oraz Herpes varicella-zoster (ospa wietrzna, półpasiec). Inne zakażenia o etiologii wirusowej (np. podostre stwardniające zapalenie mózgu). Wspomagająco u osób o obniżonej odporności.

Przeciwwskazania

Isoprinosine - Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci, u których występuje aktualnie napad dny moczanowej. Pacjenci ze zwiększonym stężeniem kwasu moczowego we krwi.

Dawkowanie

Isoprinosine - Doustnie. Dawka ustalana jest na podstawie masy ciała pacjenta oraz zależy od stopnia nasilenia choroby. Dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku: 50 mg/kg mc./dobę (2 tabl. podawane 3-4 razy na dobę lub 60 ml syropu na dobę podawane w 3 lub 4 dawkach podzielonych). Dawka maksymalna wynosi 4 g na dobę. Dzieci w wieku powyżej 1 roku: 50 mg/kg mc./dobę, podawane w kilku dawkach podzielonych (lek w postaci syropu: mc. 10-14 kg - 3 x 5 ml; mc. 15-20 kg - 3 x 5 do 7,5 ml; mc. 21-30 kg - 3 x 7,5 do 10 ml; mc. 31- 40 kg - 3 x 10 do 15 ml; mc. 41-50 kg - 3 x 15 do 17,5 ml). Podostre stwardniające zapalenie mózgu: w ostrej fazie choroby dawka może być zwiększona do 100 mg/kg mc./dobę (maksymalnie 4 g na dobę); leczenie jest stałe, z regularną oceną stanu pacjenta i zachowaniem wymagań dotyczących długotrwałego stosowania. Dawkę dobową należy podzielić na równe dawki pojedyncze podawane kilka razy na dobę. Czas trwania leczenia wynosi zwykle od 5 do 14 dni. Po ustąpieniu objawów podawanie leku należy kontynuować jeszcze przez 1 do 2 dni. Sposób podania. Tabletki mogą być rozkruszone i rozpuszczone w niewielkiej ilości płynu.

Interakcje z innymi lekami

Isoprinosine - Stosować ostrożnie u pacjentów leczonych jednocześnie inhibitorami oksydazy ksantynowej (np. allopurynol), lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego z moczem, włącznie z diuretykami, w tym diuretykami tiazydowymi (np. hydrochlorotiazyd, chlortalidon, indapamid) i diuretykami pętlowymi (furosemid, torasemid, kwas etakrynowy). Preparatu nie należy przyjmować w trakcie (a jedynie po zakończeniu) terapii lekami immunosupresyjnymi, gdyż jednoczesne ich stosowanie może na drodze farmakokinetycznej zmieniać działanie terapeutyczne leku. Jednoczesne stosowanie leku z zydowudyną (czyli azydotymidyna lub AZT) zwiększa tworzenie się nukleotydów zydowudyny (wzmocnione działanie zydowudyny), poprzez złożone mechanizmy, m.in. zwiększenie biodostępności zydowudyny w osoczu oraz zwiększenie wewnątrzkomórkowej fosforylacji w monocytach krwi. W konsekwencji preparat nasila działanie zydowudyny.

Ciąża

Isoprinosine - Nie należy podawać leku kobietom w ciąży i w okresie karmienia piersią, chyba że korzyści przewyższają potencjalne ryzyko (wpływ na rozwój płodu u ludzi nie był badany).

Skutki uboczne

Isoprinosine - Bardzo często: zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi, zwiększone stężenie kwasu moczowego w moczu. Często: wymioty, nudności, dyskomfort w nadbrzuszu, zmęczenie, złe samopoczucie, zwiększone stężenie mocznika we krwi, zwiększona aktywność aminotransferaz i fosfatazy zasadowej we krwi, świąd, wysypka, ból i zawroty głowy, ból stawów. Niezbyt często: biegunka, zaparcie, senność, bezsenność, nerwowość, wielomocz (zwiększona objętość moczu). Ponadto po wprowadzeniu leku do obrotu (częstość nieznana): ból w nadbrzuszu, obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość, pokrzywka, reakcja anafilaktyczna, zawroty głowy, rumień.

Środki ostrożności

Isoprinosine - Preparat może wywoływać przemijające zwiększenie stężenia kwasu moczowego w surowicy i w moczu, pozostające jednak zwykle w zakresie wartości prawidłowych (górna granica wynosi odpowiednio 8 mg/dl lub 0,42 mmol/l), zwłaszcza u mężczyzn oraz u osób w podeszłym wieku u obu płci. Ostrożnie stosować u pacjentów ze stwierdzoną w wywiadzie dną moczanową, hiperurykemią, kamicą moczową oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, a w trakcie leczenia tych pacjentów należy ściśle kontrolować stężenie kwasu moczowego. U niektórych pacjentów mogą wystąpić ciężkie reakcje nadwrażliwości (pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, anafilaksja) - należy wówczas przerwać podawanie leku. Podczas długotrwałego leczenia mogą tworzyć się kamienie nerkowe. U każdego pacjenta podczas długotrwałego leczenia (3 miesiące lub dłużej) należy regularnie kontrolować stężenie kwasu moczowego w surowicy i w moczu, czynność wątroby, morfologię krwi oraz parametry czynności nerek. Tabl. zawierają skrobię pszeniczną, która może zawierać gluten - w śladowych ilościach i dlatego uważa się, że mogąbyć one bezpiecznie stosowane u osób z chorobą trzewną. Tabl. nie powinni stosować pacjenci z alergią na pszenicę (inną niż choroba trzewna). Ponadto tabl. zawierają 67 mg mannitolu, który może mieć lekkie działanie przeczyszczające. Syrop zawiera parahydroksybenzoesan metylu i propylu, które mogą powodować reakcje alergiczne (również reakcje typu późnego). Ponadto syrop zawiera sacharozę (1 ml syropu zawiera 650 mg sacharozy) - należy wziąć to pod uwagę u pacjentów chorych na cukrzycę, pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować preparatu; sód (dawka 10 ml syropu awiera 4,38 mg sodu) - należy to wziąć pod uwagę u pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek i u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie; etanol (alkohol), jako składnik aromatu śliwki - jest to mała ilość, mniejsza niż 100 mg na dawkę.

Producent

Ewopharma