Problemy z erekcją po 40-tce. Przyczyny, objawy, leczenie
Autor: Piotr Brzózka
Zaburzenia erekcji po 40-tce najczęściej mają związek ze zmianami hormonalnymi, schorzeniami przewlekłymi oraz tzw. kryzysem wieku średniego. Zobacz, skąd się biorą problemy z erekcją po 40. roku życia, jakie są objawy dysfunkcji, a także dostępne metody jej leczenia.
Zaburzenia erekcji
O ile na wcześniejszych etapach życia zaburzenia erekcji są swego rodzaju anomalią, o tyle po czterdziestych urodzinach dysfunkcja ta staje się w pełni wytłumaczalna w świetle zmian hormonalnych zachodzących w organizmie mężczyzny a także wobec wzrostu ryzyka wystąpienia chorób przewlekłych, których jedną z konsekwencji jest impotencja. Dodatkowo sprzyja temu siedzący tryb życia i niewłaściwa dieta, prowadzące do otyłości.
Do tego dodać należy przepracowanie, chroniczny stres i szeroki kompleks czynników emocjonalnych, ujmowanych zbiorczo w kategoriach tak zwanego kryzysu wieku średniego. Efektem są typowe objawy zaburzeń erekcji:
- niemożność osiągnięcia wzwodu mimo podniecenia seksualnego lub przy jego braku,
- niemożność utrzymania pełnego wzwodu do zakończenia stosunku.
Konsekwencją powyższego jest narastający brak satysfakcji seksualnej u obojga partnerów oraz swoisty mechanizm błędnego koła – psychiczna blokada w jeszcze większym stopniu utrudniająca pożycie. Skąd się biorą tego typu problemy? Dlaczego zaburzenia erekcji po czterdziestce zaczynają występować z tak dużą częstotliwością?
Problemy z erekcją po 40 z braku hormonów
Około 35. roku życia w organizmie mężczyzny z wolna zaczynają zachodzić nieodwracalne zmiany hormonalne, których konsekwencją będzie stopniowe wyciszanie funkcji seksualnych. Z całą mocą proces ten objawi się po 50-tych urodzinach, jednak już po czterdziestce zauważalne stają się pierwsze jego konsekwencje. Problemy z erekcją po 40. roku życia w największym stopniu związane są ze spadkiem stężenia dwóch hormonów:
- testosteronu – jego niedobór ma wpływ na obniżenie libido, czyli popędu płciowego, będącego czynnikiem sprawczym uruchamiającym biochemiczne mechanizmy prowadzące do wzwodu. Niższy poziom testosteronu ma też negatywny wpływ na produkcję plemników, czyli płodność, a także – siłę mięśniową, czyli jedną ze składowych kondycji fizycznej.
- dehydroepiandrosteron (DHEA) – obniżenie jego produkcji osłabia libido a także sprawność ciała i umysłu, zwiększa też podatność na choroby takie jak miażdżyca czy cukrzyca.
Problemy z potencją po 40 - na tle chorobowym
Miażdżyca, cukrzyca, nadciśnienie to tylko niektóre z chorób, które zaczynają się ujawniać po 40. roku życia, i których konsekwencją jest utrudniony napływ krwi do prącia, a tym samym – problemy z potencją.
Problemy z potencją po 40 -tce wystąpić też mogą w wyniku schorzeń układu moczowo płciowego, w tym przede wszystkim przerostu gruczołu krokowego a nawet nowotworu prostaty (w tym właśnie wieku należy zacząć narząd ten regularnie badać). Siedzący tryb życia i pracy powoduje, że do głosu dochodzą także zmiany zwyrodnieniowe w obrębie odcinka lędźwiowego kręgosłupa, których konsekwencją jest zaburzenie przepływu krwi oraz przewodzenia impulsów nerwowych. W tym też wieku stwierdza się stosunkowo wysoką zapadalność na ciężkie, nieuleczalne zaburzenia neurologiczne, takie jak stwardnienie rozsiane, także powodujące dysfunkcje seksualne.
Do tego należy dodać typowe dla czterdziestolatków zaburzenia emocjonalne. Wszystko to sprawia, że ryzyko wystąpienia zaburzeń erekcji w piątej dekadzie życia gwałtownie rośnie, będąc jednocześnie swoistym barometrem ogólnego stanu zdrowia. Dlatego obserwując wyraźny spadek sprawności seksualnej, warto poddać się kompleksowym badaniom, które mogą wykazać jedną z groźnych chorób, umożliwiając rozpoczęcie jej leczenia na wstępnym etapie.
Psychologiczne przyczyny impotencji u 40 latka
40 lat to dla większości mężczyzn cezura symboliczna – czas gdy młodość odchodzi bezpowrotnie, a widmo nadchodzącej starości po raz pierwszy realnie zaczyna majaczyć na horyzoncie. To też czas pierwszych podsumowań, swoistego bilansu życia na półmetku, który nie zawsze okazuje tak udany, jak moglibyśmy sobie tego życzyć.
Nakładają się na to: zauważalny spadek kondycji fizycznej, zewnętrzne oznaki starzenia się, a także wspomniany wyżej spadek libido. Efekt – kryzys wieku średniego. Jest to kategoria na wpół publicystyczna, na wpół naukowa. Niewątpliwie jednak wielu mężczyzn około 40 roku przechodzi emocjonalny wstrząs, zazwyczaj skutkujący zwiększoną tendencją do stanów depresyjnych, zaburzeń lękowo-nerwicowych, a także zachowań burzących dotychczasowy porządek życia (w tym właśnie wieku mężczyźni często podejmują decyzje o rozwodzie lub też angażują się w związki równoległe).
Są to czynniki zaburzające stabilność emocjonalną, a tym samym często obniżające poczcie własnej wartości i pewności siebie. Może to znaleźć bezpośrednie przełożenie na sferę seksualną, która jest niezwykle wrażliwa na czynniki psychologiczne.
Zaburzenia erekcji – leczenie
W przypadku dysfunkcji, jaką są zaburzenia erekcji, leczenie jest możliwe zarówno na poziomie przyczyn, jak też objawów. Doraźnie największe i niemal natychmiastowe efekty przynosi farmakoterapia z wykorzystaniem środków należących do grupy inhibitorów fosfodiesterazy 5. Należą do nich takie leki na zaburzenia erekcji, jak:
- sildenafil (substancja aktywna leków takich jak: Sildenafil Apotex 100 mg, Sildenafil Medana 100 mg, Sildenafil Ranbaxy 100 mg, Vizarsin 50 mg, czy wreszcie sławna Viagra 100 mg);
- awanafil (substancja aktywna leku Spedra 50 mg);
- tadalafil (substancja aktywna leku Cialis 20 mg);
- vardenafil (substancja aktywna leku Levitra 20 mg).
Są one podawane doustnie, a istotą ich działania jest zwiększanie stężenia enzymu cGMP w ciałach jamistych prącia, co zwiększa napływ krwi do penisa i umożliwia jego wzwód. Oprócz inhibitorów fosfodiesterazy 5 w leczeniu zaburzeń erekcji używane są też takie substancje, jak alprostadyl, który podawany jest w zastrzyku bezpośrednio do ciał jamistych prącia, zwiększając ich ukrwienie. Drugim sposobem aplikacji tego leku jest wprowadzenie go poprzez specjalną rurkę umieszczaną w cewce moczowej.
Inne metody leczenia zaburzeń erekcji, to psychoterapia oraz szeroko rozumiana profilaktyka związana ze zdrowym trybem życia, a także zapobieganie i leczenie schorzeń takich jak nadciśnienie, cukrzyca czy miażdżyca.
Czytaj też:
- Viagra działanie - jak i jak długo działają środki na potencję?
- Brak erekcji - przyczyny problemów ze wzwodem
- Tabletki na potencję - jakie leki i środki działają na erekcję?
- Dieta na potencję - co jeść na lepszą erekcję?
Treści z działu "Wiedza o zdrowiu" z serwisu dimedic.eu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Wydawca nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą.
Bibliografia do artykułu
- Michał Rabijewski, Lucyna Papierska, Etiopatogeneza i leczenie zaburzeń erekcji, Geriatria Polska, 2007, 1
- Zygmunt Zdrojewicz, Piotr Biega, Jan Rychter, Zaburzenia erekcji a choroby układu krążenia, Seksuologia Polska 2013; 11 (1)
Podobne artykuły
