Spis treści:
1. Rasagiline ratiopharm - działanie
2. Rasagiline ratiopharm - wskazania
3. Rasagiline ratiopharm - przeciwwskazania
4. Rasagiline ratiopharm - dawkowanie
5. Rasagiline ratiopharm - interakcje z innymi lekami
6. Rasagiline ratiopharm - ciąża
7. Rasagiline ratiopharm - skutki uboczne
8. Rasagiline ratiopharm - środki ostrożności
9. Rasagiline ratiopharm - producent

Działanie

Rasagiline ratiopharm - Silny, nieodwracalny, selektywny inhibitor MAO-B, powodujący zwiększenie zewnątrzkomórkowego stężenia dopaminy w prążkowiu. Zwiększone stężenie dopaminy, a następnie zwiększona aktywność dopaminergiczna prawdopodobnie mają udział w korzystnym działaniu rasagiliny, obserwowanym w modelach dysfunkcji motorycznych neuronów dopaminergicznych. 1-aminoindan - aktywny, główny metabolit - nie jest inhibitorem MAO-B. Po podaniu doustnym rasagilina jest szybko wchłaniana, osiągając C_max we krwi po około 0,5 h. Bezwzględna biodostępność pojedynczej dawki rasagiliny wynosi około 36%. Pokarm nie wpływa na wartość T_max rasagiliny, choć wartości C_max i AUC ulegają zmniejszeniu o odpowiednio 60% i 20%, gdy preparat jest przyjmowany z posiłkiem o dużej zawartości tłuszczu. Rasagilina wiąże się z białkami osocza w 60-70%. Ulega prawie całkowitej biotransformacji w wątrobie. Metabolizm przebiega 2 głównymi szlakami: N-dealkilacji i (lub) hydroksylacji, w wyniku czego powstają: 1-aminoindan, 3-hydroksy-N-propargylo-1-aminoindan i 3-hydroksy-1-aminoindan. Oba szlaki metaboliczne zależą od układu cytochromu P-450, a CYP1A2 jest głównym izoenzymem biorącym udział w metabolizmie rasagiliny. Lek jest wydalany głównie z moczem (62,6%) i w mniejszym stopniu z kałem (21,8%); mniej niż 1% rasagiliny wydalane jest z moczem w postaci niezmienionej. T_0,5 wynosi 0,6-2 h.

Wskazania

Rasagiline ratiopharm - Leczenie idiopatycznej choroby Parkinsona w monoterapii (bez lewodopy) lub w leczeniu wspomagającym (z lewodopą) u dorosłych pacjentów z wahaniami skuteczności lewodopy w wyniku efektu wyczerpania dawki.

Przeciwwskazania

Rasagiline ratiopharm - Nadwrażliwość na rasagilinę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne leczenie innymi inhibitorami MAO (w tym preparatami roślinnymi zawierającymi ziele dziurawca) lub petydyną - należy zachować co najmniej 14 dni przerwy między odstawieniem rasagiliny a rozpoczęciem leczenia inhibitorami MAO lub petydyną. Ciężkie upośledzenie czynności wątroby.

Dawkowanie

Rasagiline ratiopharm - Doustnie. Dorośli: 1 mg raz na dobę z lewodopą lub bez lewodopy. Szczególne grupy pacjentów. Stosowanie rasagiliny jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Należy unikać stosowania leku u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Należy zachować ostrożność, rozpoczynając stosowanie rasagiliny u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby. W razie rozwinięcia się łagodnych zaburzeń czynności wątroby w postać o umiarkowanym nasileniu należy przerwać podawanie rasagiliny. Nie ma potrzeby zmiany dawkowania u osób w podeszłym wieku. Nie ma potrzeby stosowania specjalnych środków ostrożności u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Nie określono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u dzieci i młodzieży; stosowanie leku u dzieci i młodzieży w leczeniu choroby Parkinsona nie jest właściwe. Sposób podania. Lek można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.    

Interakcje z innymi lekami

Rasagiline ratiopharm - Rasagilina jest przeciwwskazana do stosowania z innymi inhibitorami MAO (włączając w to leki i leki roślinne wydawane bez recepty, np. ziele dziurawca) ze względu na zagrożenie niewybiórczym hamowaniem aktywności MAO, które może prowadzić do przełomu nadciśnieniowego. Zgłaszano ciężkie działania niepożądane podczas jednoczesnego stosowania petydyny i inhibitorów MAO, włączając w to inny selektywny inhibitor MAO-B. Jednoczesne podawanie rasagiliny i petydyny jest przeciwwskazane. Zgłaszano interakcje inhibitorów MAO z jednocześnie stosowanymi lekami o działaniu sympatykomimetycznym. Ze względu na hamujące aktywność MAO działanie rasagiliny, nie zaleca się jednoczesnego podawania rasagiliny i sympatykomimetyków, takich jak wchodzące w skład preparatów zmniejszających przekrwienie błony śluzowej podawanych do nosa lub doustnie albo leków przeciw przeziębieniu zawierających efedrynę lub pseudoefedrynę. Zgłaszano interakcje podczas jednoczesnego stosowania dekstrometorfanu i nieselektywnych inhibitorów MAO. Ze względu na hamujące aktywność MAO działanie rasagiliny, nie zaleca się jednoczesnego podawania rasagiliny i dekstrometorfanu. Należy unikać jednoczesnego stosowania rasagiliny i fluoksetyny lub fluwoksaminy. Ciężkie działania niepożądane zgłaszano podczas jednoczesnego podawania leków z grupy SSRI, SNRI, trójpierścieniowych i czteropierścieniowych leków przeciwdepresyjnych oraz inhibitorów MAO. Z tego względu, należy zachować ostrożność podając leki przeciwdepresyjne. Cytochrom P450 1A2 (CYP1A2) jest głównym enzymem odpowiedzialnym za metabolizm rasagiliny. Jednoczesne podawanie rasagiliny i cyprofloksacyny (inhibitora CYP1A2) zwiększyło wartość AUC rasagiliny o 83%. Podawanie w skojarzeniu rasagiliny i teofiliny (substratu CYP1A2) nie wpłynęło na właściwości farmakokinetyczne żadnego z leków. Silne inhibitory CYP1A2 mogą zmieniać stężenie rasagiliny w osoczu i należy zachować ostrożność podczas ich podawania. Istnieje ryzyko zmniejszenia stężenia rasagiliny w osoczu u pacjentów palących papierosy, w wyniku indukcji metabolizującego enzymu CYP1A2. Badania in vitro wykazały, że rasagilina nie hamowała aktywności izoenzymów cytochromu P450: CYP1A2, CYP2A6, CYP2C9, CYP2C19, CYP2D6, CYP2E1, CYP3A4 i CYP4A, dlatego nie jest prawdopodobne, aby rasagilina w stężeniach leczniczych wywierała istotne klinicznie działanie na substraty tych enzymów. U pacjentów z chorobą Parkinsona, otrzymujących rasagilinę w leczeniu wspomagającym do przewlekłego leczenia lewodopą, nie stwierdzono istotnego klinicznie wpływu lewodopy na klirens rasagiliny. Jednoczesne podawanie rasagiliny i entakaponu zwiększyło o 28% klirens podawanej doustnie rasagiliny. Rasagilinę można bezpiecznie stosować bez ograniczania zawartości tyraminy w diecie. W badaniach klinicznych nie zezwala się na łączne podawanie rasagiliny z fluoksetyną czy fluwoksaminą, ale dopuszcza się podawanie rasagiliny z wymienionymi poniżej lekami przeciwdepresyjnymi w następujących dawkach: amitryptylina ≤50 mg/dobę, trazodon ≤100 mg/dobę, cytalopram ≤20 mg/dobę, sertralina ≤100mg/dobę i paroksetyna ≤30 mg/dobę. Po wprowadzeniu rasagiliny do obrotu, u pacjentów stosujących leki przeciwdepresyjne, meperydynę, tramadol, metadon lub propoksyfen w połączeniu z rasagiliną odnotowano przypadki zagrażającego życiu zespołu serotoninowego z towarzyszącym pobudzeniem, splątaniem, sztywnością, gorączką i drgawkami klonicznymi mięśni.

Ciąża

Rasagiline ratiopharm - Dla bezpieczeństwa, zaleca się unikanie stosowania rasagiliny w okresie ciąży. Rasagilina hamuje wydzielanie prolaktyny i w związku z tym może hamować laktację. Nie wiadomo, czy rasagilina przenika do mleka kobiecego. Należy zachować ostrożność, podając rasagilinę kobietom karmiącym piersią. Dane niekliniczne wskazują, że rasagilina nie wpływa na płodność.

Skutki uboczne

Rasagiline ratiopharm - Monoterapia. Bardzo często: ból głowy. Często: grypa, rak skóry, leukopenia, reakcje nadwrażliwości, depresja, omamy, zapalenie spojówek, zawroty głowy, dławica piersiowa, nieżyt nosa, wzdęcia, zapalenie skóry, ból mięśniowo-szkieletowy, ból szyi, zapalenie stawów, nagłe parcie na mocz, gorączka, złe samopoczucie. Niezbyt często: zmniejszenie łaknienia, udar naczyniowy mózgu, zawał mięśnia sercowego, wysypka pęcherzykowo-pęcherzowa. Częstość nieznana: zaburzenia kontroli impulsów, zespół serotoninowy, nadmierna senność w ciągu doby i epizody nagłego zasypiania, nadciśnienie. Leczenie wspomagające. Bardzo często: dyskinezy. Często: zmniejszenie łaknienia, omamy, nietypowe sny, dystonia, zespół cieśni nadgarstka, zaburzenia równowagi, niedociśnienie ortostatyczne, ból brzucha, zaparcia, nudności, wymioty, suchość w jamie ustnej, wysypka, ból stawów, ból szyi, zmniejszenie masy ciała, upadki. Niezbyt często: czerniak skóry, splątanie, udar naczyniowy mózgu, dławica piersiowa. Częstość nieznana: zaburzenia kontroli impulsów, zespół serotoninowy, nadmierna senność w ciągu doby i epizody nagłego zasypiania, nadciśnienie. Niedociśnienie ortostatyczne najczęściej występuje podczas pierwszych 2 mies. leczenia rasagiliną i zazwyczaj ustępuje z czasem. Rasagilina w zalecanej dawce (1 mg/dobę) selektywnie hamuje aktywność inhibitora MAO-B i nie jest związana z podwyższoną wrażliwością na tyraminę. Po wprowadzeniu leku do obrotu u pacjentów leczonych rasagiliną zgłaszano przypadki podwyższonego ciśnienia krwi, w tym rzadkie ciężkie przypadki przełomu nadciśnieniowego po spożyciu nieznanej ilości żywności o dużej zawartości tyraminy. Po wprowadzeniu leku do obrotu zanotowano jeden przypadek podwyższonego ciśnienia krwi u pacjenta stosującego jednocześnie rasagilinę i chlorowodorek tetrahydrozoliny (okulistyczny lek zwężający naczynia krwionośne). Po wprowadzaniu leku do obrotu odnotowano zaburzenia kontroli impulsów (częstość nieznana): natręctwa, kompulsywne zakupy, patologiczne skubanie skóry, zespół dysregulacji dopaminowej, zaburzenia kontroli impulsów, impulsywne zachowania, kleptomania, kradzież, obsesyjne myśli, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, stereotypie, hazard, uzależnienie od hazardu, zwiększone libido, hiperseksualność, zaburzenia psychoseksualne, niewłaściwe zachowania seksualne. U pacjentów leczonych agonistami dopaminy i (lub) innymi lekami dopaminergicznymi może wystąpić nadmierna senność w ciągu dnia (hipersomnia, letarg, uspokojenie, napady snu, ospałość, nagłe zasypianie). U pacjentów leczonych rasagiliną i innymi lekami dopaminergicznymi zgłaszano przypadki zasypiania podczas wykonywania codziennych czynności. Wielu z tych pacjentów zgłaszało ospałość, ale niektórzy twierdzili, że nie wystąpiły u nich żadne oznaki ostrzegawcze przed zaśnięciem, takie jak nadmierna senność, oraz byli przekonani, że byli w pełni przytomni tuż przed wystąpieniem epizodu. Niektóre z tych zdarzeń zgłaszano po upływie ponad 1 roku od rozpoczęcia leczenia. Po wprowadzeniu leku do obrotu, u pacjentów stosujących leki przeciwdepresyjne, meperydynę, tramadol, metadon lub propoksyfen w połączeniu z rasagiliną odnotowano przypadki zagrażającego życiu zespołu serotoninowego z towarzyszącym pobudzeniem, splątaniem, sztywnością, gorączką i drgawkami klonicznymi mięśni. Częstość występowania czerniaka skóry w badaniach klinicznych kontrolowanych placebo wynosiła 2/380 (0,5%) w grupie otrzymującej 1 mg rasagiliny jako leczenie wspomagające do lewodopy w porównaniu z 1/338 (0,3%) w grupie placebo. Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano dalsze przypadki czerniaka złośliwego. We wszystkich zgłoszeniach przypadki te określono jako ciężkie.

Środki ostrożności

Rasagiline ratiopharm - Należy unikać jednoczesnego stosowania rasagiliny i fluoksetyny lub fluwoksaminy. Musi upłynąć co najmniej 5 tyg. między odstawieniem fluoksetyny a rozpoczęciem leczenia rasagiliną. Musi upłynąć co najmniej 14 dni między odstawieniem rasagiliny a rozpoczęciem leczenia fluoksetyną lub fluwoksaminą. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania rasagiliny i dekstrometorfanu lub sympatykomimetyków, takich jak wchodzące w skład preparatów zmniejszających przekrwienie błony śluzowej podawanych do nosa lub doustnie albo leków przeciw przeziębieniu zawierających efedrynę lub pseudoefedrynę. Rasagilina wzmaga działanie lewodopy, dlatego może dojść do nasilenia działań niepożądanych lewodopy i zaostrzenia występującej wcześniej dyskinezy. Zmniejszenie dawki lewodopy może złagodzić te działania niepożądane. Zgłaszano występowanie efektu hipotensyjnego podczas jednoczesnego stosowania rasagiliny i lewodopy. Pacjenci z chorobą Parkinsona są szczególnie podatni na działania niepożądane związane z obniżeniem ciśnienia z powodu występujących zaburzeń chodu. Rasagilina może powodować senność i ospałość w ciągu dnia oraz czasem zasypianie podczas wykonywania codziennych czynności, szczególnie w przypadku stosowania z innymi lekami dopaminergicznymi, trzeba o tym poinformować pacjentów. U pacjentów leczonych agonistami dopaminy i (lub) innymi lekami dopaminergicznymi mogą wystąpić zaburzenia kontroli impulsów. Podobne zgłoszenia zaburzeń kontroli impulsów odnotowano również po wprowadzeniu rasagiliny do obrotu. Należy regularnie monitorować pacjentów pod kątem rozwoju zaburzeń kontroli impulsów. Należy poinformować pacjentów i ich opiekunów o behawioralnych objawach zaburzeń kontroli impulsów, w tym o przypadkach kompulsji, natrętnych myśli, patologicznym uzależnieniu od hazardu, zwiększonym libido, hiperseksualności, impulsywnych zachowaniach, kompulsywnym wydawaniu pieniędzy lub niepohamowanych zakupach. Retrospektywne badanie kohortowe wskazywało na możliwe zwiększone ryzyko czerniaka podczas stosowania rasagiliny, zwłaszcza u pacjentów narażonych na rasagilinę przez dłuższy czas i (lub) otrzymujących większą skumulowaną dawkę rasagiliny. Każda budząca podejrzenie zmiana skórna powinna być zbadana przez specjalistę, należy o tym poinformować pacjentów. Należy zachować ostrożność, rozpoczynając stosowanie rasagiliny u pacjentów z łagodnym upośledzeniem czynności wątroby. Należy unikać stosowania rasagiliny u pacjentów z umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby. W razie rozwinięcia się łagodnych zaburzeń czynności wątroby w postać o umiarkowanym nasileniu należy przerwać podawanie rasagiliny.

Producent

Teva Pharmaceuticals