Spis treści:
1. Levebon - działanie
2. Levebon - wskazania
3. Levebon - przeciwwskazania
4. Levebon - dawkowanie
5. Levebon - interakcje z innymi lekami
6. Levebon - ciąża
7. Levebon - skutki uboczne
8. Levebon - środki ostrożności
9. Levebon - producent

Działanie

Levebon - Lek przeciwpadaczkowy - pochodna pirolidonu. Mechanizm działania lewetyracetamu nie jest w pełni poznany, wydaje się być różny od sposobu działania dostępnych obecnie leków przeciwpadaczkowych. Wyniki badań in vitro i in vivo wskazują, że lewetyracetam nie zmienia podstawowych właściwości komórki ani prawidłowych procesów neurotransmisji. Badania in vitro wykazały, że lewetyracetam wpływa na stężenie Ca²⁺ w neuronach, częściowo hamując prądy Ca²⁺ typu N oraz ograniczając uwalnianie jonów Ca²⁺ zmagazynowanych wewnątrz neuronów. Dodatkowo częściowo znosi indukowane przez cynk i beta-karboliny hamowanie prądów bramkowanych przez GABA i glicynę. Ponadto, wydaje się, że na działanie przeciwpadaczkowe lewetyracetamu może wpływać interakcja z białkiem pęcherzyków synaptycznych 2A, które jak się uważa bierze udział w procesie fuzji pęcherzyków i egzocytozy neurotransmiterów. Po podaniu doustnym lewetyracetam szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając C_max w czasie 1,3 h. Całkowita biodostępność po podaniu doustnym wynosi prawie 100%. Stężenie w stanie stacjonarnym osiągane jest po 2 dniach, w przypadku schematu dawkowania 2 razy na dobę. Mniej niż 10% leku wiąże się z białkami osocza. U ludzi lewetyracetam nie jest metabolizowany w znacznym stopniu. Główny szlak metabolizmu (24% dawki) stanowi enzymatyczna hydroliza grupy acetamidowej, w której nie uczestniczą enzymy cytochromu P-450. T_0,5 u osób dorosłych wynosi 7+/- 1 h, jest krótszy u dzieci (T_0,5 wynosi ok. 5-6 h). Lek jest wydalany głównie z moczem (średnio 95%), a tylko nieznaczna ilość z kałem. Eliminacja leku wydłuża się w przypadku niewydolności nerek.

Wskazania

Levebon - Monoterapia napadów częściowych lub częściowych wtórnie uogólnionych u pacjentów w wieku od 16 lat z nowo rozpoznaną padaczką. Terapia wspomagająca: napadów częściowych lub częściowych wtórnie uogólnionych u dorosłych, młodzieży, dzieci i niemowląt w wieku od 1 mies. z padaczką; napadów mioklonicznych u dorosłych i młodzieży w wieku od 12 lat z młodzieńczą padaczką miokloniczną; napadów toniczno-klonicznych pierwotnie uogólnionych u dorosłych i młodzieży w wieku od 12 lat z idiopatyczną padaczką uogólnioną.

Przeciwwskazania

Levebon - Nadwrażliwość na lewetyracetam, inne pochodne pirolidonów lub substancje pomocnicze.

Dawkowanie

Levebon - Doustnie. Wszystkie wskazania. Dorośli (≥18 lat) i młodzież (od 12 do 17 lat) o mc. ≥50 kg: początkowa dawka terapeutyczna wynosi 500 mg 2 razy na dobę. Dawkę można podawać od pierwszego dnia leczenia. Można jednak podać niższą dawkę początkową – 250 mg 2 razy na dobę, na podstawie oceny lekarza pod kątem zmniejszenia liczby napadów w porównaniu z potencjalnymi działaniami niepożądanymi. Po 2 tyg. dawkę można zwiększyć do 500 mg 2 razy na dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji, dawkę dobową można zwiększyć do 1500 mg 2 razy na dobę. Dawkowanie można zmieniać, zwiększając lub zmniejszając dawkę dobową o 250 mg lub 500 mg 2 razy na dobę, co 2-4 tyg. Młodzież (od 12 do 17 lat) o mc. <50 kg oraz dzieci od 1 miesiąca życia: dawka początkowa dla dzieci lub młodzieży o mc. 25 kg powinna wynosić 250 mg 2 razy na dobę, a dawka maksymalna - 750 mg 2 razy na dobę. Lekarz powinien przepisać najwłaściwszą postać farmaceutyczną, wielkość opakowania i moc, w zależności od masy ciała, wieku i dawkowania. Lek w postaci tabletki nie jest dostosowany do podawania niemowlętom i dzieciom w wieku <6 lat; zalecaną postacią w tej grupie pacjentów jest roztwór doustny. Ponadto, dostępne moce tabletek nie są odpowiednie do początkowego leczenia dzieci o mc. <25 kg, dla pacjentów niezdolnych do połykania tabletek ani do podawania dawek <250 mg. We wszystkich powyższych przypadkach należy stosować lewetyracetam roztwór doustny. Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania lewetyracetamu w monoterapii u dzieci i młodzieży w wieku <16 lat. Napady częściowe. Zalecane dawkowanie w monoterapii (od 16 roku życia) i w terapii wspomagającej jest takie samo jak  opisano powyżej. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci dorośli i młodzież o mc. ≥50 kg z zaburzeniami czynności nerek. Czynność prawidłowa (klirens kreatyniny - CCr >80 ml/min/1,73 m²): 500 -1500 mg 2 razy na dobę; łagodne zaburzenie czynności (CCr 50-79 ml/min/1,73 m²): 500-1000 mg 2 razy na dobę; umiarkowane zaburzenie czynności (CCr 30-49 ml/min/1,73 m²): 250-750 mg 2 razy na dobę; ciężkie zaburzenie czynności CCr <30 ml/min/1,73 m²): 250-500 mg 2 razy na dobę; schyłkowa niewydolność nerek, pacjenci poddawani dializie: 500 -1000 mg raz na dobę (pierwszego dnia leczenia lewetyracetamem zalecana jest dawka początkowa 750 mg, po dializie zalecana jest dawka uzupełniająca 250-500 mg). Niemowlęta, dzieci i młodzieży o mc. <50 kg z zaburzoną czynnością nerek. Niemowlęta i dzieci od 6 do 23 mies., dzieci i młodzież o mc. <50 kg. Czynność prawidłowa (CCr >80 ml/min/1,73 m²): 10-30 mg/kg mc. 2 razy na dobę; łagodne zaburzenie czynności (CCr 50-79 ml/min/1,73 m²): 10-20 mg/kg mc. 2 razy na dobę; umiarkowane zaburzenie czynności (CCr 30-49 ml/min/1,73 m²): 5-15 mg/kg mc. 2 razy na dobę; ciężkie zaburzenie czynności CCr <30 ml/min/1,73 m²): 5-10 mg/kg mc. 2 razy na dobę; schyłkowa niewydolność nerek, pacjenci poddawani dializie: 10-20 mg/kg mc. raz na dobę (pierwszego dnia leczenia lewetyracetamem zalecana jest dawka nasycająca 15 mg/kg mc., po dializie zalecana jest dawka uzupełniająca 5-10 mg/kg mc.). Niemowlęta od 1 do <6 mies. Czynność prawidłowa (CCr >80 ml/min/1,73 m²): 7-21 mg/kg mc. 2 razy na dobę; łagodne zaburzenie czynności (CCr 50-79 ml/min/1,73 m²): 7-14 mg/kg mc. 2 razy na dobę; umiarkowane zaburzenie czynności (CCr 30-49 ml/min/1,73 m²): 3,5-10,5 mg/kg mc. 2 razy na dobę; ciężkie zaburzenie czynności CCr <30 ml/min/1,73 m²): 3,5-7 mg/kg mc. 2 razy na dobę; schyłkowa niewydolność nerek, pacjenci poddawani dializie: 7-14 mg/kg mc. raz na dobę (pierwszego dnia leczenia lewetyracetamem zalecana jest dawka nasycająca 10,5 mg/kg mc., po dializie zalecana jest dawka uzupełniająca 3,5-7 mg/kg mc.). Zaburzenia czynności wątroby. U pacjentów z niewielkim lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby nie ma potrzeby dostosowania dawki. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby, klirens kreatyniny może nie oddawać w pełni stopnia rzeczywistej, współistniejącej niewydolności nerek. Z tego względu, zaleca się zmniejszenie podtrzymującej dawki dobowej o 50%, w przypadkach gdy klirens kreatyniny wynosi <60 ml/min/1,73 m². Przerywanie leczenia lewetyracetamem. W przypadku, jeśli leczenie preparatem ma być zakończone, zgodnie z aktualną praktyką kliniczną zaleca się stopniowe odstawianie preparatu (tj. dorośli i młodzież o mc. ≥50 kg: zmniejszanie dawki o 500 mg 2 razy na dobę co 2-4 tyg.; niemowlęta >6 mż., dzieci i młodzież o mc. <50 kg: zmniejszanie dawki nie powinno przekroczyć redukcji o 10 mg/kg mc. 2 razy na dobę co 2 tyg.; niemowlęta do 6 mż.: zmniejszanie dawki nie powinno przekroczyć redukcji o 7 mg/kg mc. 2 razy na dobę, co 2 tyg.). Sposób podania. Dawkę dobową podawać w 2 równo podzielonych dawkach. Lek można przyjmować z posiłkiem lub bez posiłku. Tabletki można dzielić na połowy. U pacjentów, którzy nie są w stanie połknąć tabletek, w przypadku dawek <250 mg oraz dawek, które nie są wielokrotnością 250 mg i gdy zalecanej dawki nie można uzyskać przez przyjęcie kilku tabletek, jak również u niemowląt i dzieci <6 lat lub o mc. <25 kg należy podawać lewetyracetam w postaci roztworu doustnego.

Interakcje z innymi lekami

Levebon - Lewetyracetam nie wpływa na stężenie we krwi innych stosowanych aktualnie leków przeciwpadaczkowych (fenytoiny, karbamazepiny, kwasu walproinowego, fenobarbitalu, lamotryginy, gabapentyny i prymidonu), a powyższe leki przeciwpadaczkowe nie wpływają na farmakokinetykę lewetyracetamu. Probenecyd - lek hamujący wydzielanie w kanalikach nerkowych, podawany w dawce 500 mg 4 razy na dobę zmniejsza klirens nerkowy głównego metabolitu lewetyracetamu, nie wpływając jednak na klirens lewetyracetamu. Należy się spodziewać, że inne leki wydalane na drodze aktywnego wydzielania kanalikowego mogą również zmniejszać klirens nerkowy tego metabolitu. Nie jest znany wpływ lewetyracetamu na probenecyd lub inne leki wydzielane aktywnie, takie jak: NLPZ, sulfonamidy i metotreksat. Lewetyracetam w dawce dobowej 1000 mg nie wpływa na farmakokinetykę doustnych środków antykoncepcyjnych (etynyloestradiolu i lewonorgestrelu). Lewetyracetam w dawce dobowej 2000 mg nie wpływa na farmakokinetykę digoksyny i warfaryny; czas protrombinowy pozostaje niezmieniony. Jednoczesne stosowanie z digoksyną, doustnymi środkami antykoncepcyjnymi oraz z warfaryną nie wpływa na farmakokinetykę lewetyracetamu. Nie należy przyjmować makrogolu doustnie na 1 h przed i 1 h po zastosowaniu lewetyracetamu - ryzyko zmniejszonej skuteczności lewetyracetamu. Pokarm nie zmienia stopnia wchłaniania lewetyracetamu, ale nieznacznie zmniejsza szybkość wchłaniania.

Ciąża

Levebon - Nie zaleca się stosowania leku w czasie ciąży i u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących antykoncepcji, jeżeli nie jest to klinicznie konieczne. Dane pochodzące  z licznych rejestrów ciąż (monoterapia, I trymestr) nie wskazują na istotne zwiększenie ryzyka dużych wrodzonych wad rozwojowych, jednak nie można całkowicie wykluczyć działania teratogennego. Skojarzone leczenie przeciwpadaczkowe może być związane z większym ryzykiem wrodzonych wad rozwojowych niż monoterapia, dlatego należy rozważyć stosowanie monoterapii. W badaniach na zwierzętach wykazano toksyczny wpływ na reprodukcję. W przypadku kobiet w ciąży stosujących lewetyracetam, należy zapewnić odpowiednie postępowanie kliniczne. Zaprzestanie leczenia przeciwpadaczkowego może spowodować zaostrzenie choroby, które może być szkodliwe dla matki i płodu. Lewetyracetam przenika do mleka kobiecego - karmienie piersią nie jest zalecane. Jednak, jeżeli konieczne jest leczenie podczas karmienia piersią, należy uwzględniając znaczenie karmienia piersią, rozważyć stosunek korzyści do ryzyka związany z leczeniem. Podczas badań na zwierzętach nie stwierdzono wpływu na płodność.

Skutki uboczne

Levebon - Bardzo często: zapalenie błony śluzowej nosa i gardła, senność, ból głowy. Często: jadłowstręt (ryzyko jest większe w przypadku jednoczesnego podawania lewetyracetamu i topiramatu), depresja, wrogość, agresywność, lęk, bezsenność, nerwowość, drażliwość, drgawki, zaburzenia równowagi, zawroty głowy (pochodzenia ośrodkowego), otępienie, drżenie, zawroty głowy (pochodzenia błędnikowego), kaszel, ból brzucha, biegunka, dyspepsja, wymioty, nudności, wysypka, astenia, zmęczenie. Niezbyt często: małopłytkowość, leukopenia, zmniejszenie masy ciała, zwiększenie masy ciała, próby samobójcze, myśli samobójcze, zaburzenia psychotyczne, zaburzenia zachowania, omamy, uczucie złości, splątanie, napady paniki, chwiejność emocjonalna, wahania nastroju, pobudzenie, zaniki pamięci, zaburzenia koordynacji/ataksja, parestezja, zaburzenia koncentracji uwagi, podwójne widzenie, niewyraźne widzenie, nieprawidłowe wyniki testów wątrobowych, łysienie (w kilku przypadkach ustępujące po odstawieniu lewetyracetamu), wyprysk, świąd, osłabienie mięśni, ból mięśni, urazy. Rzadko: infekcje, pancytopenia (w kilku przypadkach obserwowano zahamowanie czynności szpiku kostnego), neutropenia, agranulocytoza, wysypka polekowa z eozynofilią i objawami narządowymi (zespół DRESS), nadwrażliwość (w tym obrzęk naczynioruchowy i wstrząs anafilaktyczny), hiponatremia, samobójstwo, zaburzenia osobowości, zaburzenia myślenia, majaczenie, choreoatetoza, dyskineza, hiperkinezja, zaburzenia chodu, encefalopatia, nasilenie napadów, złośliwy zespół neuroleptyczny, wydłużenie odstępu QT w EKG, zapalenie trzustki, niewydolność wątroby, zapalenie wątroby, ostre uszkodzenie nerek, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, rabdomioliza, zwiększenie stężenia fosfokinazy kreatynowej we krwi. Bardzo rzadko: zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (u pacjentów z OCD lub z zaburzeniami psychicznymi w wywiadzie). Ryzyko wystąpienia jadłowstrętu jest większe w przypadku jednoczesnego podawania lewetyracetamu i topiramatu. W kilku przypadkach łysienia zaobserwowano ustąpienie zmian po odstawieniu lewetyracetamu. W kilku przypadkach pancytopenii zaobserwowano zahamowanie czynności szpiku kostnego. Przypadki encefalopatii zazwyczaj występowały na początku leczenia (w ciągu kilku dni do kilku miesięcy) i były odwracalne po przerwaniu leczenia. Profil zdarzeń niepożądanych lewetyracetamu jest na ogół podobny u dorosłych i u dzieci, z wyjątkiem zmian w zachowaniu oraz niepożądanych reakcji psychicznych, które występowały częściej u dzieci i młodzieży, niż u dorosłych.

Środki ostrożności

Levebon - Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek (konieczna jest modyfikacja dawkowania). U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby zaleca się ocenę czynności nerek. Stosowanie lewetyracetamu bardzo rzadko związane było z ostrym uszkodzeniem nerek, z czasem wystąpienia od kilku dni do kilku miesięcy po podaniu. Opisano rzadkie przypadki zmniejszenia liczby krwinek (neutropenia, agranulocytoza, leukopenia, małopłytkowość i pancytopenia) związane z podawaniem lewetyracetamu, występujące głównie na początku leczenia. Zaleca się wykonanie badań morfologii krwi u pacjentów znacznie osłabionych, z gorączką, nawracającymi infekcjami lub zaburzeniami krzepnięcia. W trakcie stosowania lewetyracetamu należy monitorować pacjentów pod kątem występowania depresji i (lub) myśli oraz zachowań samobójczych i rozważyć odpowiednie leczenie tych stanów. Lewetyracetam może powodować objawy psychotyczne i zaburzenia behawioralne, w tym drażliwość i agresywność. Pacjenci leczeni lewetyracetamem powinni być monitorowani pod kątem rozwoju objawów psychiatrycznych sugerujących istotne zmiany nastroju i (lub) osobowości. W przypadku zauważenia takich zachowań należy rozważyć dostosowanie leczenia lub jego stopniowe zaprzestanie. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych, lewetyracetam może rzadko powodować zwiększenie częstości lub nasilenia napadów. Takie paradoksalne działanie zgłaszano najczęściej w ciągu miesiąca od rozpoczęcia leczenia lewetyracetamem lub od zwiększenia dawki. Ustępowało ono po odstawieniu leku lub po zmniejszeniu dawki. Należy zalecić pacjentom, aby w przypadku nasilenia padaczki natychmiast skonsultowali się z lekarzem. Brak skuteczności lub pogorszenie napadów zgłaszano np. u pacjentów z padaczką związaną z mutacjami genu kodującego podjednostkę alfa 8 kanału sodowego bramkowanego napięciem (SCN8A). Po wprowadzeniu leku do obrotu obserwowano rzadkie przypadki wydłużenia odstępu QT w EKG; lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z wydłużeniem odstępu QTc, u pacjentów jednocześnie leczonych lekami wpływającymi na odstęp QTc lub u pacjentów z istotnymi istniejącymi wcześniej chorobami serca lub zaburzeniami elektrolitowymi. Dostępne dane dotyczące stosowania lewetyracetamu u dzieci nie wskazują, aby lek wpływał na wzrost i dojrzewanie, jednak długotrwały wpływ na uczenie się, inteligencję, wzrost, funkcje endokrynologiczne, dojrzewanie i płodność nie są znane. Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania lewetyracetamu w monoterapii u dzieci i młodzieży w wieku <16 lat. Bezpieczeństwo i skuteczność lewetyracetamu w terapii wspomagającej u niemowląt z padaczką w wieku <1 roku nie zostały dokładnie zbadane (jedynie 35 niemowląt w wieku <1 roku otrzymywało lek w badaniach klinicznych, 13 z nich było w wieku <6 mies.). Preparat w postaci tabletek nie jest dostosowany do podawania niemowlętom i dzieciom w wieku <6 lat.

Producent

G.L. Pharma