Spis treści:
1. Cezarius - działanie
2. Cezarius - wskazania
3. Cezarius - przeciwwskazania
4. Cezarius - dawkowanie
5. Cezarius - interakcje z innymi lekami
6. Cezarius - ciąża
7. Cezarius - skutki uboczne
8. Cezarius - środki ostrożności
9. Cezarius - producent

Działanie

Cezarius - Lek przeciwpadaczkowy - pochodna pirolidonu. Mechanizm działania lewetyracetamu nadal nie jest w pełni poznany, wydaje się być różny od sposobu działania dostępnych obecnie leków przeciwpadaczkowych. Wyniki badań in vitro i in vivo wskazują, że lewetyracetam nie zmienia podstawowych właściwości komórki ani prawidłowych procesów neurotransmisji. Badania in vitro wykazały, że lewetyracetam wpływa na stężenie Ca²⁺ w neuronach, częściowo hamując prądy Ca²⁺ typu N oraz ograniczając uwalnianie jonów Ca²⁺ zmagazynowanych wewnątrz neuronów. Dodatkowo częściowo znosi indukowane przez cynk i beta-karboliny hamowanie prądów bramkowanych przez GABA i glicynę. Lewetyracetam wywołuje ochronę przed drgawkami w wielu zwierzęcych modelach napadów padaczkowych częściowych i pierwotnie uogólnionych, nie działa drgawkotwórczo. Główny metabolit jest nieaktywny. Działanie przeciwdrgawkowe u ludzi, zarówno w padaczce z napadami częściowymi jak i uogólnionymi, potwierdziło szeroki zakres farmakologicznego profilu działania lewetyracetamu. Po podaniu doustnym lewetyracetam szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając maksymalne stężenie we krwi po 1,3 h po podaniu. Stężenie w stanie stacjonarnym osiągane jest po 2 dniach, w przypadku schematu dawkowania 2 razy na dobę. Mniej niż 10% leku wiąże się z białkami osocza. U ludzi, lewetyracetam nie jest metabolizowany w znacznym stopniu. Główny szlak metabolizmu (24% dawki) stanowi enzymatyczna hydroliza grupy acetamidowej. T_0,5 u osób dorosłych wynosi 7+/- 1 h i nie zmienia się w zależności od dawki, drogi podania lub po podaniu wielokrotnym. Lek jest wydalany głównie z moczem (średnio 95%), a tylko nieznaczna ilość z kałem. U osób w podeszłym wieku okres półtrwania wydłuża się o około 40% (10-11 h). Po podaniu pojedynczej dawki (20 mg/kg mc.) dzieciom (6-12 lat) chorym na padaczkę okres półtrwania lewetyracetamu wynosi 6 h. Po podaniu wielokrotnym dawki (20-60 mg/kg mc./dobę) dzieciom z padaczką (4-12 lat) lewetyracetam był szybko wchłaniany. Stężenie maksymalne we krwi występowało 0,5-1 h po podaniu. T_0,5 wynosił około 5 h. Po podaniu pojedynczej dawki (20 mg/kg mc.) 100 mg/ml roztworu doustnego dzieciom chorym na padaczkę (od 1 miesiąca życia do 4 lat), lewetyracetam był szybko wchłaniany a stężenie maksymalne w osoczu zaobserwowano po upływie około 1 h od podania leku, a okres półtrwania lewetyracetamu wynosił 5,3 h.

Wskazania

Cezarius - Monoterapia w leczeniu napadów częściowych lub częściowych wtórnie uogólnionych u dorosłych i młodzieży w wieku od 16 lat z nowo rozpoznaną padaczką. Terapia wspomagająca: w leczeniu napadów częściowych lub częściowych wtórnie uogólnionych u dorosłych, młodzieży, dzieci i niemowląt w wieku od 1 miesiąca z padaczką; w leczeniu napadów mioklonicznych u dorosłych i młodzieży w wieku od 12 lat z młodzieńczą padaczką miokloniczną; w leczeniu napadów toniczno-klonicznych pierwotnie uogólnionych u dorosłych i młodzieży w wieku od 12 lat z idiopatyczną padaczką uogólnioną.

Przeciwwskazania

Cezarius - Nadwrażliwość na lewetyracetam, związki pochodne pirolidonów lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Dawkowanie

Cezarius - Doustnie. Dawka dobowa jest podawana w 2 równo podzielonych dawkach. Monoterapia. Dorośli i młodzież od 16 lat: zalecana dawka wstępna wynosi 250 mg 2 razy na dobę i po 2 tyg. stosowania powinna być zwiększona do początkowej dawki terapeutycznej wynoszącej 500 mg 2 razy na dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji, dawkę dobową można zwiększyć co 2 tygodnie o 250 mg 2 razy na dobę do maksymalnej 1500 mg 2 razy na dobę. Terapia wspomagająca. Dorośli i młodzież (w wieku 12-17 lat) o mc. ≥50 kg: początkowa dawka wynosi 500 mg 2 razy na dobę (podawanie tej dawki można rozpocząć w pierwszym dniu leczenia). W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji, dawkę dobową można zwiększyć do 1500 mg 2 razy na dobę. Dawkowanie można zmieniać, zwiększając lub zmniejszając dawkę dobową o 500 mg 2 razy na dobę, co 2-4 tyg. Niemowlęta i dzieci w wieku od 6 do 23 miesięcy, dzieci (2-11 lat) i młodzież (w wieku 12-17 lat) o mc. <50 kg: początkowa dawka wynosi 10 mg/kg mc. 2 razy na dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji, dawkę dobową można zwiększyć do 30 mg/kg mc. 2 razy na dobę. Zmiany dawkowania nie powinny przekraczać zmniejszania lub zwiększania dawki o 10 mg/kg mc. 2 razy na dobę co 2 tyg. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę. U dzieci o mc. 20 kg lub poniżej zaleca się rozpocząć leczenie preparatem w postaci roztworu doustnego. Dawkowanie u dzieci o mc. 50 kg lub powyżej jest takie samo jak u dorosłych. Roztwór doustny - niemowlęta w wieku od 1 miesiąca do poniżej 6 mż.: dawka początkowa 7 mg/kg mc. 2 razy na dobę. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji, dawkę dobową można zwiększyć do 21 mg/kg mc. 2 razy na dobę. Zmiany dawkowania nie powinny przekraczać zmniejszania lub zwiększania dawki o 7 mg/kg mc. 2 razy na dobę, co 2 tyg. Należy stosować najniższą skuteczną dawkę. Leczenie niemowląt należy rozpoczynać od podawania preparatu w postaci roztworu doustnego 100 mg/ml. Zakończenie podawania. Jeśli leczenie lewetyracetamem ma być zakończone, zaleca się jego stopniowe odstawianie (np. dorośli i młodzież o mc. ≥50 kg: zmniejszanie dawki o 500 mg 2 razy na dobę, co 2-4 tyg.; niemowlęta w wieku >6 mies., dzieci i młodzież o mc. <50 kg: zmniejszanie dawki nie powinno przekraczać 10 mg/kg mc. 2 razy na dobę, co 2 tyg.; niemowlęta (w wieku do 6 miesięcy): zmniejszanie dawki nie powinno przekraczać 7 mg/kg mc. 2 razy na dobę, co 2 tyg.). Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek dawkę dobową ustala się indywidualnie w zależności od klirensu kreatyniny (CCr): CCr >80 ml/min/1,73 mm²: 500-1500 mg 2 razy na dobę; CCr 50-79 ml/min/1,73 m²: 500-1000 mg 2 razy na dobę; CCr 30-49 ml/min/1,73 m²: 250-750 mg 2 razy na dobę; CCr <30 ml/min/1,73 m²: 250-500 mg 2 razy na dobę; schyłkowa niewydolność nerek i pacjenci dializowani: 500-1000 mg raz na dobę (pierwszego dnia leczenia zalecana jest dawka początkowa 750 mg; po dializie zalecana jest dawka uzupełniająca 250-500 mg). Dostosowanie dawkowania u niemowląt od 1 do poniżej 6 mż. z zaburzoną czynnością nerek: CCr >80 ml/min/1,73 mm²: 7-21 mg/kg mc. 2 razy na dobę; CCr 50-79 ml/min/1,73 m²: 7-14 mg/kg mc. 2 razy na dobę; CCr 30-49 ml/min/1,73 m²: 3,5-10,5 mg/kg mc. 2 razy na dobę; CCr <30 ml/min/1,73 m²: 3,5-7 mg/kg mc. 2 razy na dobę; schyłkowa niewydolność nerek i pacjenci dializowani: 7-14 mg/kg mc. raz na dobę (pierwszego dnia leczenia zalecana jest dawka nasycająca 10,5 mg/kg mc.; po dializie zalecana jest dawka uzupełniająca 3,5-7 mg/kg mc.). Dostosowanie dawkowania u niemowląt i dzieci od 6 do 23 mż., dzieci i młodzieży o mc. <50 kg z zaburzoną czynnością nerek: CCr >80 ml/min/1,73 mm²: 10-30 mg/kg mc. 2 razy na dobę; CCr 50-79 ml/min/1,73 m²: 10-20 mg/kg mc. 2 razy na dobę; CCr 30-49 ml/min/1,73 m²: 5-15 mg/kg mc. 2 razy na dobę; CCr <30 ml/min/1,73 m²: 5-10 mg/kg mc. 2 razy na dobę; schyłkowa niewydolność nerek i pacjenci dializowani: 10-20 mg/kg mc. raz na dobę (pierwszego dnia leczenia zalecana jest dawka nasycająca 15 mg/kg mc.; po dializie zalecana jest dawka uzupełniająca 5-10 mg/kg mc.). U pacjentów z niewielkim lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby nie ma potrzeby dostosowania dawki; u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby zaleca się ocenę czynności nerek przed wyborem odpowiedniej dawki - zaleca się zmniejszenie podtrzymującej dawki dobowej o 50%, w przypadkach, gdy CCr <60 ml/min/1,73 mm². Sposób podania. Preparat należy przyjmować z posiłkiem lub bez posiłku, popijając wystarczającą ilością płynu. Roztwór doustny można rozcieńczyć w szklance wody lub w butelce dziecka; do roztworu dołączona jest strzykawka do odmierzania dawki leku.

Interakcje z innymi lekami

Cezarius - Lek nie wywiera wpływu na stężenie we krwi innych stosowanych aktualnie leków przeciwpadaczkowych (fenytoiny, karbamazepiny, kwasu walproinowego, fenobarbitalu, lamotryginy, gabapentyny i prymidonu), a powyższe leki przeciwpadaczkowe nie wpływają na farmakokinetykę lewetyracetamu. Probenecyd - lek hamujący wydzielanie w kanalikach nerkowych - podawany w dawce 500 mg 4 razy na dobę, zmniejsza klirens nerkowy głównego metabolitu lewetyracetamu, nie wpływając jednak na klirens lewetyracetamu. Jednoczesne podawanie lewetyracetamu i metrotreksatu zmniejsza klirens metotreksatu, powodując wzrost stężenia metotreksatu we krwi i przedłużenie ekspozycji do poziomu potencjalnie toksycznego, u pacjentów otrzymujących skojarzone leczenie należy starannie monitorować stężenie metotreksatu i lewetyracetamu. Lewetyracetam w dawce dobowej 1000 mg nie wpływał na farmakokinetykę doustnych środków antykoncepcyjnych (etynyloestradiolu i lewonorgestrelu). Lewetyracetam w dawce dobowej 2000 mg nie wpływał na farmakokinetykę digoksyny i warfaryny; czas protrombinowy pozostawał niezmieniony. Jednoczesne stosowanie z digoksyną, doustnymi środkami antykoncepcyjnymi oraz z warfaryną nie wpływało na farmakokinetykę lewetyracetamu. Zgłaszano pojedyncze przypadki zmniejszonej skuteczności lewetyracetamu po jednoczesnym doustnym podaniu lewetyracetamu z makrogolem, osmotycznym lekiem przeczyszczającym; nie należy przyjmować makrogolu doustnie na 1 h przed i 1 h po zastosowaniu lewetyracetamu. Pokarm nie zmieniał stopnia wchłaniania lewetyracetamu, ale szybkość wchłaniania była nieznacznie zmniejszona. Brak danych dotyczących interakcji lewetyracetamu z alkoholem.

Ciąża

Cezarius - Nie zaleca się stosowania leku w czasie ciąży i u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących antykoncepcji, jeżeli nie jest to klinicznie konieczne. Dane pochodzące  z licznych rejestrów ciąż (monoterapia, I trymestr) nie wskazują na istotne zwiększenie ryzyka dużych wrodzonych wad rozwojowych, jednak nie można całkowicie wykluczyć działania teratogennego. Skojarzone leczenie przeciwpadaczkowe może być związane z większym ryzykiem wrodzonych wad rozwojowych niż monoterapia, dlatego należy rozważyć stosowanie monoterapii. W badaniach na zwierzętach wykazano toksyczny wpływ na reprodukcję. W przypadku kobiet w ciąży stosujących lewetyracetam, należy zapewnić odpowiednie postępowanie kliniczne. Zaprzestanie leczenia przeciwpadaczkowego może spowodować zaostrzenie choroby, które może być szkodliwe dla matki i płodu. Lewetyracetam przenika do mleka kobiecego - karmienie piersią nie jest zalecane. Jednak, jeżeli konieczne jest leczenie podczas karmienia piersią, należy uwzględniając znaczenie karmienia piersią, rozważyć stosunek korzyści do ryzyka związany z leczeniem. Podczas badań nie stwierdzono wpływu na płodność. Brak danych klinicznych, zagrożenie dla człowieka nie jest znane.

Skutki uboczne

Cezarius - Bardzo często: zapalenie błony śluzowej nosa i gardła, senność, bóle głowy. Często: jadłowstręt, depresja, wrogość/agresywność, lęk, bezsenność, nerwowość/drażliwość, drgawki, zaburzenia równowagi, zawroty głowy (pochodzenia ośrodkowego), ospałość, drżenie, zawroty głowy (pochodzenia błędnikowego), kaszel, ból brzucha, biegunka, dyspepsja, wymioty, nudności, wysypka, astenia/zmęczenie. Niezbyt często: małopłytkowość, leukopenia, zmniejszenie masy ciała, zwiększenie masy ciała, próby samobójcze, myśli samobójcze, zaburzenia psychotyczne, zaburzenia zachowania, omamy, uczucie złości, splątanie, napady paniki, chwiejność emocjonalna/wahania nastroju, pobudzenie, niepamięć, zaburzenia pamięci, zaburzenia koordynacji ruchów/ataksja, parestezja, zaburzenia koncentracji uwagi, podwójne widzenie, niewyraźne widzenie, nieprawidłowe wyniki testów wątrobowych (częściej u Japończyków), łysienie, wyprysk, świąd, osłabienie mięśni, ból mięśni, urazy. Rzadko: infekcje, pancytopenia, neutropenia, agranulocytoza, wysypka polekowa z eozynofilią i objawami narządowymi (zespół DRESS), nadwrażliwość (w tym obrzęk naczynioruchowy i anafilaksja), hiponatremia, samobójstwo, zaburzenia osobowości, zaburzenia myślenia, choreoatetoza, dyskineza, hiperkinezja, zapalenie trzustki, niewydolność wątroby, zapalenie wątroby, ostre uszkodzenie nerek, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, rabdomioliza i zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej we krwi (częściej u Japończyków). Rzadko obserwowano przypadki encefalopatii po podaniu lewetyracetamu. Te działania niepożądane zazwyczaj występowały na początku leczenia (w ciągu kilku dni do kilku miesięcy) i były odwracalne po przerwaniu leczenia. Ryzyko wystąpienia jadłowstrętu jest większe w skojarzonym leczeniu lewetyracetamem i topiramatem. W kilku przypadkach łysienia zaobserwowano ustąpienie zmian po przerwaniu leczenia lewetyracetamem. W kilku przypadkach pancytopenii zaobserwowano zahamowanie czynności szpiku kostnego. Profil zdarzeń niepożądanych związanych z podawaniem lewetyracetamu jest na ogół podobny we wszystkich grupach wiekowych i zarejestrowanych wskazaniach w leczeniu padaczki.

Środki ostrożności

Cezarius - Ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby zaleca się ocenę czynności nerek. Stosowanie lewetyracetamu wiązało się bardzo rzadko z ostrym uszkodzeniem nerek, z czasem wystąpienia od kilku dni do kilku miesięcy po podaniu. Na początku leczenia opisywano przypadku wystąpienia zmniejszenia liczby krwinek (neutropenia, agranulocytoza, leukopenia,małopłytkowość i pancytopenia), należy zachować ostrożność. U pacjentów leczonych lekami przeciwpadaczkowymi opisywano przypadki samobójstw, prób samobójczych oraz myśli i zachowań samobójczych; należy monitorować pacjentów pod względem występowania depresji i (lub) myśli oraz zachowań samobójczych i rozważyć odpowiednie leczenie. Preparat w postaci tabletek nie jest dostosowany do podawania niemowlętom i dzieciom w wieku <6 lat; w tej grupie wiekowej należy stosować lewetyracetam w postaci roztworu doustnego. Ponadto, dostępne moce tabletek nie są odpowiednie do początkowego leczenia dzieci ważących <25 kg, pacjentów nie mogących połykać tabletek lub otrzymujących dawki <250 mg. We wszystkich tych przypadkach należy stosować lewytracetam w postaci roztworu doustnego. Ze względu na zgłoszone przypadki nawet 10-krotnego niezamierzonego przedawkowania lewetyracetamu w postaci roztworu doustnego (głównie u dzieci w wieku od 6 miesięcy do 11 lat), należy zawsze podawać na recepcie dawkę leku w mg z odpowiadającą jej dawką w ml, właściwą wieku pacjenta; ponadto należy zwrócić szczególną uwagę na zapisanie właściwej objętości strzykawki dozującej. Należy poinstruować pacjenta/opiekuna odnośnie sposobu odmierzania zaleconej dawki. Dostępne dane dotyczące stosowania lewetyracetamu u dzieci nie sugerują wpływu na wzrost i dojrzewanie, jednak długotrwały wpływ na uczenie się, inteligencję, wzrost, funkcje endokrynologiczne, dojrzewanie i potencjalny wpływ na płodność pozostają nieznane. Bezpieczeństwo i skuteczność leku u niemowląt w wieku do ukończenia 1. rż. nie zostały dokładnie zbadane. Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku w monoterapii u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 16 lat. Preparat w postaci roztworu doustnego zawiera parahydroksybenzoesan metylu, które mogą powodować reakcję alergiczną (opóźnioną) oraz maltitol - pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją fruktozy nie powinni przyjmować tej postaci leku. Preparat w postaci tabl. zawiera barwnik E110, który może powodować reakcję alergiczną.

Producent

Hasco-Lek