Spis treści:
1. Landulosin - działanie
2. Landulosin - wskazania
3. Landulosin - przeciwwskazania
4. Landulosin - dawkowanie
5. Landulosin - interakcje z innymi lekami
6. Landulosin - ciąża
7. Landulosin - skutki uboczne
8. Landulosin - środki ostrożności
9. Landulosin - producent

Działanie

Landulosin - Preparat złożony, skojarzenie dutasterydu - podwójnego inhibitora 5-α-reduktazy (5 ARI) i tamsulosyny chlorowodorku - antagonisty receptorów adrenergicznych α_1a i α_1d mięśniówki gładkiej podścieliska gruczołu krokowego i szyi pęcherza moczowego. Dutasteryd hamuje obydwa typy izoenzymów (1 i 2) 5-α-reduktazy, które biorą udział w konwersji testosteronu do dihydrotestosteronu (DHT). Oba leki mają komplementarny mechanizm działania szybko łagodząc objawy choroby, zwiększając przepływ cewkowy i zmniejszając ryzyko ostrego zatrzymania moczu i konieczności zastosowania leczenia chirurgicznego łagodnego rozrostu gruczołu krokowego. Tamsulosyna zwiększa maksymalny przepływ cewkowy moczu. Dzięki rozkurczowi mięśniówki gładkiej gruczołu krokowego i cewki moczowej, zmniejsza zwężenie drogi odpływu moczu i tym samym zmniejsza objawy z opróżniania. Ponadto zmniejsza objawy z napełniania, w powstawaniu których istotną rolę odgrywa niestabilność pęcherza. Zmniejszenie objawów z napełniania i opróżniania utrzymuje się podczas długotrwałego leczenia. Znacząco opóźnia się konieczność zastosowania leczenia chirurgicznego lub cewnikowania. Wykazano biorównoważność pomiędzy dutasterydem-tamsulosyną i jednoczesnym stosowaniem dutasterydu i tamsulosyny w osobnych kapsułkach. Po przyjęciu jednorazowej dawki dutasterydu maksymalne stężenie w surowicy uzyskiwane jest po 1-3 h. Całkowita dostępność biologiczna wynosi ok. 60%. Dutasteryd z białkami osocza wiąże się w >99,5%. Metabolizowany jest z udziałem cytochromu P-450 3A4 i 3A5. W 1-15,4% jest wydalany w niezmienionej postaci z kałem, pozostała ilość wydalana jest w postaci metabolitów. Po wielokrotnym podaniu dawki terapeutycznej T_0,5 wynosi 3-5 tyg. Po przyjęciu jednorazowej dawki tamsulosyny (po posiłku) maksymalne stężenie we krwi występuje po ok. 6 h. Stan stacjonarny, który osiągany jest po 5 dniach leczenia. Tamsulosyna wiąże się z białkami osocza w ok. 99%. Jest metabolizowana w wątrobie przez enzymy cytochromu P450 i mniej niż 10% dawki jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej. Po podaniu pojedynczej dawki 0,4 mg tamsulosyny w stanie po posiłku oraz w stanie stacjonarnym u pacjentów mierzono T_0,5 w fazie eliminacji wynoszące odpowiednio ok. 10 h i 13 h.

Wskazania

Landulosin - Leczenie umiarkowanych i ciężkich objawów łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (BPH). Zmniejszenie ryzyka ostrego zatrzymania moczu i konieczności leczenia zabiegowego u pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimi objawami łagodnego rozrostu gruczołu krokowego.

Przeciwwskazania

Landulosin - Nadwrażliwość na substancje czynne, inne inhibitory 5-α-reduktazy, soję, orzeszki ziemne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Niedociśnienie ortostatyczne w wywiadzie. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Kobiety, dzieci i młodzież.

Dawkowanie

Landulosin - Doustnie (w tym osoby w podeszłym wieku): zalecana dawka to 1 kapsułka na dobę. W uzasadnionych przypadkach można, w celu uproszczenia dawkowania, zastosować Landulosin zamiast stosowanego w terapii dwulekowej leczenia skojarzonego dutasterydem i tamsulosyną. Jeśli istnieje uzasadnienie kliniczne można bezpośrednio zamieniać monoterapię dutasterydem lub tamsulosyną na stosowanie leku Landulosin. Szczególne grupy pacjentów. Nie przewiduje się konieczności dostosowania dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Należy zachować ostrożność w przypadku pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby stosowanie jest przeciwwskazane. Stosowanie skojarzenia dutasterydu i tamsulosyny jest przeciwwskazane u dzieci i młodzieży (<18 rż.). Sposób podania. Przyjmować ok. 30 min po tym samym posiłku każdego dnia. Kapsułek nie należy żuć ani otwierać. Kontakt z zawartością kapsułki, dutasterydem, może skutkować podrażnieniem błony śluzowej jamy ustnej.

Interakcje z innymi lekami

Landulosin - Dutasteryd. U niewielkiej liczby pacjentów przyjmujących jednocześnie werapamil lub diltiazem (umiarkowane inhibitory CYP3A4 i inhibitory P-glikoproteiny) stwierdzono zwiększenie stężenia dutasterydu w surowicy odpowiednio o ok. 1,6-1,8-razy. Długotrwałe stosowanie dutasterydu jednocześnie z silnymi inhibitorami CYP3A4 (np.: rytonawir, indynawir, nefazodon, itrakonazol, ketokonazol przyjmowane doustnie) może spowodować zwiększenie stężenia dutasterydu we krwi. Zwiększona ekspozycja na dutasteryd prawdopodobnie nie powoduje nasilenia zahamowania 5–α-reduktazy. Należy jednak brać pod uwagę zmniejszenie częstości podawania dutasterydu w przypadku wystąpienia działań niepożądanych. Zahamowanie CYP3A4 powoduje wydłużenie okres półtrwania, w wyniku czego uzyskanie stanu stacjonarnego w leczeniu skojarzonym może trwać dłużej niż 6 miesięcy. Przyjęcie 12 g cholestyraminy 1 godzinę po podaniu pojedynczej dawki 5 mg dutasterydu nie wpływa na farmakokinetykę dutasterydu. Dutasteryd w dawce 0,5 mg stosowany przez 2 tyg. nie wpływa na farmakokinetykę tamsulosyny ani terazosyny. Nie wpływa także na farmakokinetykę warfaryny i digoksyny. Dutasteryd nie hamuje i nie aktywuje CYP2C9 ani P-glikoproteiny. Nie hamuje enzymów CYP1A2, CYP2D6, CYP2C9, CYP2C19 i CYP3A4. Tamsulosyna. Skojarzone stosowanie tamsulosyny z lekami, które mogą obniżać ciśnienie, w tym leki znieczulające, inhibitory PDE5 i antagoniści receptora α₁-adrenergicznego może nasilić działanie hipotensyjne; nie należy stosować dutasterydu z tamsulosyną w skojarzeniu z innymi antagonistami receptora α₁-adrenergicznego. Jednoczesne podawanie chlorowodorku tamsulosyny i ketokonazolu (silnego inhibitora CYP3A4) zwiększa C_max oraz AUC tamsulosyny. Jednoczesne stosowanie tamsulosyny oraz paroksetyny (silnego inhibitora CYP2D6) zwiększa C_max oraz AUC. Podobny wzrost ekspozycji przewidywany jest u osób wolno metabolizujących z udziałem CYP2D6 w porównaniu do osób szybko metabolizujących, w sytuacji jednoczesnego podawania z silnym inhibitorem CYP3A4. Skutek jednoczesnego podawania inhibitorów CYP3A4 i CYP2D6 z chlorowodorkiem tamsulosyny nie został oceniony klinicznie, jednak w takiej sytuacji istnieje ryzyko znacznego zwiększenia ekspozycji na tamsulosynę. Jednoczesne podawanie chlorowodorku tamsulosyny z cymetydyną powoduje zmniejszenie klirensu i zwiększenie AUC tamsulosyny. Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania dutasterydu z tamsulosyną w skojarzeniu z cymetydyną. Diklofenak i warfaryna mogą zwiększyć stopień eliminacji tamsulosyny. Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania warfaryny w skojarzeniu z chlorowodorkiem tamsulosyny. Nie stwierdzono interakcji w czasie skojarzonego stosowania chlorowodorku tamsulosyny z atenololem, enalaprylem, nifedypiną i teofiliną. Jednoczesne stosowanie furosemidu zmniejsza stężenie tamsulosyny w osoczu, ponieważ stężenie to pozostaje w prawidłowym zakresie, dawkowanie nie musi być dostosowane. Diazepam, propranolol, trichlorometiazyd, chlormadynon, amitryptylina, diklofenak, glibenklamid i symwastatyna nie wpływają na stężenie wolnej frakcji tamsulosyny w osoczu ludzkim; tamsulosyna nie zmienia stężenia w osoczu wolnej frakcji diazepamu, propranololu, trichlorometiazydu i chlormadynonu.

Ciąża

Landulosin - Lek jest przeciwwskazany do stosowania u kobiet. Nie prowadzono badań oceniających wpływ, skojarzenia dutasterydu i tamsulosyny na przebieg ciąży, laktację i płodność. Poniższe stwierdzenia odzwierciedlają informacje dostępne z badań poszczególnych substancji czynnych. Podobnie jak inne inhibitory 5-α-reduktazy, dutasteryd hamuje przekształcanie testosteronu do dihydrotestosteronu, przez co, podawany kobietom w ciąży, może potencjalnie hamować rozwój zewnętrznych narządów płciowych u płodu płci męskiej. Niewielkie stężenia dutasterydu stwierdzono w nasieniu pacjentów przyjmujących dutasteryd. Nie wiadomo czy w przypadku, gdy kobieta w ciąży ma kontakt z nasieniem mężczyzny leczonego dutasterydem wystąpi niekorzystny wpływ na płód płci męskiej (największe ryzyko w pierwszych 16 tygodniach ciąży). Tak jak w przypadku stosowania wszystkich inhibitorów 5-α-reduktazy, w celu uniknięcia kontaktu z nasieniem, zalecane jest stosowanie prezerwatywy przez mężczyznę, którego partnerka jest lub może być w ciąży. Podawanie tamsulosyny chlorowodorku ciężarnym samicom szczurów i królików nie powodowało uszkodzenia płodu. Nie wiadomo czy dutasteryd lub tamsulosyna przenikają do mleka kobiecego. Istnieją doniesienia o wpływie dutasterydu na cechy nasienia (zmniejszenie liczebności plemników, objętości nasienia i ruchliwości plemników) u zdrowych mężczyzn. Nie można zatem wykluczyć zmniejszenia płodności u mężczyzn. Wpływ tamsulosyny chlorowodorku na liczebność i aktywność plemników nie był oceniany.

Skutki uboczne

Landulosin - Dutasteryd+tamsulosyna. Często: zawroty głowy, impotencja, zmienione (zmniejszone) libido, zaburzenia ejakulacji (w tym zmniejszona objętość nasienia), tkliwość i powiększenie piersi. Niezbyt często: niewydolność serca (w tym zastoinowa niewydolność serca, niewydolność serca, niewydolność lewokomorowa, ostra niewydolność serca, wstrząs kardiogenny, ostra niewydolność lewokomorowa, niewydolność prawokomorowa, ostra niewydolność prawokomorowa, niewydolność komorowa, niewydolność sercowo-oddechowa, kardiomiopatia rozstrzeniowa). Działania niepożądane dotyczące sfery seksualnej są przypisywane działaniu dutasterydu (zarówno w monoterapii jak i w skojarzeniu z tamsulosyną), działania te mogą się utrzymywać nawet po zakończeniu leczenia. Dutasteryd. Często: impotencja, zmienione (zmniejszone) libido, zaburzenia ejakulacji (w tym zmniejszona objętość nasienia), tkliwość i powiększenie piersi. Niezbyt często: niewydolność serca (wspólna nazwa obejmująca działania niepożądane jw.). W badaniu klinicznym wykazano większą częstość występowania raka gruczołu krokowego o stopniu złośliwości 8-10 w skali Gleasona u pacjentów leczonych dutasterydem w porównaniu z grupą placebo; nie ustalono czy na wyniki badania miało wpływ działanie dutasterydu prowadzące do zmniejszenia objętości gruczołu krokowego, czy czynniki związane z badaniem. Po wprowadzeniu do obrotu zgłaszano następujące działania niepożądane: niezbyt często – łysienie (głównie utrata owłosienia ciała), nadmierne owłosienie; częstość nieznana - reakcje alergiczne (w tym wysypka, świąd, pokrzywka, miejscowy obrzęk i obrzęk naczynioruchowy), depresja, ból oraz obrzęk jąder. Zgłaszano przypadki raka gruczołu sutkowego u mężczyzn. Tamsulosyna. Często: zawroty głowy, zaburzenia ejakulacji (w tym zmniejszona objętość nasienia). Niezbyt często: ból głowy, palpitacje, niedociśnienie ortostatyczne, zapalenie błony śluzowej nosa, zaparcie, biegunka, nudności, wymioty, pokrzywka, wysypka, świąd, astenia. Rzadko: omdlenie, obrzęk naczynioruchowy. Bardzo rzadko: zespół Stevensa-Johnsona, priapizm. Po wprowadzeniu do obrotu odnotowano przypadki śródoperacyjnego zespołu wiotkiej tęczówki (IFIS), typu zespołu małej źrenicy, występujące w czasie operacji usunięcia zaćmy, związane ze stosowaniem antagonistów receptora α₁-adrenergicznego, w tym tamsulosyny. Dodatkowo odnotowano również migotanie przedsionków, arytmię, tachykardię, duszność, krwawienie z nosa, niewyraźne widzenie, zaburzenia widzenia, rumień wielopostaciowy, erytrodermię, zaburzenia ejakulacji, wsteczną ejakulację, brak ejakulacji i suchość w ustach, powiązane z przyjmowaniem tamsulosyny.

Środki ostrożności

Landulosin - Leczenie skojarzone należy zalecać po starannej analizie stosunku korzyści do ryzyka, z uwagi na możliwość zwiększenia ryzyka wystąpienia działań niepożądanych (w tym niewydolności serca), oraz po rozważeniu alternatywnych opcji leczenia, również monoterapii. Rak gruczołu krokowego i guzy o wysokim stopniu złośliwości. Wyniki badania klinicznego z udziałem mężczyzn z podwyższonym ryzykiem raka gruczołu krokowego wykazały większą częstość występowania raka gruczołu krokowego w skali Gleasona 8-10 wśród mężczyzn stosujących dutasteryd w porównaniu z grupą placebo - związek pomiędzy dutasterydem, a rakiem gruczołu krokowego nie jest jasny. Dlatego mężczyźni przyjmujący preparat, powinni być regularnie obserwowani pod kątem możliwości wystąpienia raka gruczołu krokowego. Swoisty antygen streczowy (PSA). Preparat powoduje zmniejszenie średniego stężenia swoistego antygenu sterczowego (PSA) w surowicy o ok. 50% po 6 mies. leczenia. Pacjenci przyjmujący preparat powinni mieć ponownie oznaczone nowe wyjściowe stężenie PSA po 6 mies. terapii, stężenie to powinno być regularnie monitorowane. Jakikolwiek potwierdzony wzrost stężenia antygenu w trakcie terapii preparatem w stosunku do najniższego jego poziomu, może świadczyć o wystąpieniu raka gruczołu krokowego lub o niestosowaniu się pacjenta do zaleceń dotyczących leczenia. Taka sytuacja powinna być dokładnie oceniona, nawet jeśli zmienione wartości zawierają się w zakresie wyników badań uzyskiwanych standardowo u mężczyzn nieprzyjmujących inhibitora 5-alfa-reduktazy. W trakcie wykonywania porównania stężenia PSA u pacjenta przyjmującego dutasteryd należy również wziąć pod uwagę jego wcześniejsze wyniki PSA. Po ustaleniu nowego wyjściowego stężenia PSA, leczenie z zastosowaniem preparatu nie wpływa na stosowanie PSA jako wskaźnika w diagnozowaniu wystąpienia raka gruczołu krokowego. Całkowite stężenie PSA wraca do wartości wyjściowej w ciągu 6 mies. od zakończenia leczenia. Nawet pod wpływem preparatu, stosunek wolnego PSA do całkowitego PSA pozostaje stały. Jeśli lekarz zdecyduje się używać wartości wolnego PSA wyrażonej w procentach w diagnostyce raka gruczołu krokowego u mężczyzn stosujących preparat, nie jest wymagane skorygowanie otrzymanej wartości. Przed rozpoczęciem leczenia preparatem oraz okresowo w trakcie leczenia, należy wykonać badania, w tym palpacyjne badanie odbytnicy, mające na celu diagnostykę raka gruczołu krokowego, jak również należy zbadać pacjenta pod kątem występowania innych schorzeń, które mogą wywoływać takie same objawy jak łagodny rozrost gruczołu krokowego. Działania niepożądane związane z układem sercowo-naczyniowym. W badaniach klinicznych częstość występowania niewydolności serca (wspólna nazwa określająca zgłoszone zdarzenia, głównie niewydolność serca i zastoinową niewydolność serca) była nieznacznie większa wśród pacjentów przyjmujących w skojarzeniu dutasteryd i antagonistę receptora α₁-adrenergicznego, głównie tamsulosynę, niż wśród pacjentów, u których nie stosowano leczenia skojarzonego. Jednak częstość występowania niewydolności serca w tych badaniach była niższa we wszystkich aktywnie leczonych grupach w porównaniu z grupą stosującą placebo, a inne dostępne dane dotyczące stosowania dutasterydu lub antagonistów receptora α₁-adrenergicznego nie potwierdzają twierdzenia o zwiększonym ryzyku dla układu sercowo-naczyniowego. Nowotwór gruczołu sutkowego. W trakcie badań klinicznych oraz w okresie po wprowadzeniu leku do obrotu zanotowano rzadkie przypadki zgłoszeń wystąpienia nowotworów piersi u mężczyzn stosujących dutasteryd. Jednak badania epidemiologiczne nie wykazały wzrostu ryzyka zachorowania na nowotwór piersi u mężczyzn przyjmujących inhibitory 5-alfa-reduktazy. Lekarz powinien poinstruować pacjenta, że należy niezwłocznie zgłosić wszelkie zmiany zauważone w tkance piersi, takie jak pojawienie się guzków czy też wydzielina z brodawki sutkowej. Zaburzenia czynności nerek. Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <10 ml/min), ponieważ nie prowadzono badań w tej grupie pacjentów. Niedociśnienie. Pacjentom rozpoczynającym stosowanie preparatu należy zalecić, aby w przypadku wystąpienia pierwszych objawów niedociśnienia ortostatycznego przyjęli pozycję siedzącą lub leżącą, do czasu ustąpienia objawów. W celu zminimalizowania ryzyka niedociśnienia ortostatycznego, u pacjenta stosującego antagonistów receptora α₁-adrenergicznego, przed pierwszym użyciem inhibitorów PDE5 parametry hemodynamiczne powinny być stabilne. Zalecana jest ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania antagonistów receptora α₁-adrenergicznego, w tym tamsulosyny z inhibitorami PDE5 (np. sildenafil, tadalafil, wardenafil). Skojarzone stosowanie tych leków może doprowadzić do wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego. Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki. U niektórych pacjentów przyjmujących aktualnie lub w przeszłości tamsulosynę, podczas zabiegu usunięcia zaćmy, obserwowano śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS – typ zespołu małej źrenicy). Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki może zwiększać ryzyko powikłań okulistycznych podczas oraz po wykonanej operacji. Z tego powodu u pacjentów, u których planowany jest zabieg usunięcia zaćmy, nie zaleca się rozpoczynać stosowania tamsulosyny. Podczas kwalifikacji do zabiegu chirurgicznego, chirurdzy operujący zaćmę i okuliści powinni zebrać wywiad czy pacjenci z zaplanowanymi zabiegami usunięcia zaćmy stosują lub stosowali lek Landulosin, aby zabezpieczyć odpowiednie środki na wypadek wystąpienia IFIS. Istnieją pojedyncze doniesienia o celowości zaprzestania stosowania tamsulosyny na 1 do 2 tyg. przed zabiegiem usunięcia zaćmy, ale ani korzyści wynikające z takiego postępowania, ani czas zaprzestania leczenia nie zostały określone. Uszkodzone kapsułki. Dutasteryd wchłania się przez skórę, dlatego kobiety, dzieci i młodzież muszą unikać kontaktu z uszkodzonymi kapsułkami. W przypadku kontaktu z uszkodzonymi kapsułkami, powierzchnię kontaktu należy natychmiast przemyć wodą z mydłem. Inhibitory CYP3A4 i CYP2D6. Jednoczesne stosowanie chlorowodorku tamsulosyny z silnymi inhibitorami CYP3A4 (np. ketokonazolem) lub w mniejszym stopniu z silnymi inhibitorami CYP2D6 (np. paroksetyna) może zwiększyć ekspozycję na tamsulosynę, nie zaleca się stosowanie chlorowodorku tamsulosyny u pacjentów stosujących silne inhibitory CYP3A4 oraz zaleca się ostrożność jego stosowanie u pacjentów przyjmujących umiarkowane inhibitory CYP3A4, silne lub umiarkowane inhibitor CYP2D6, skojarzenie inhibitorów CYP3A4 i CYP2D6, lub u pacjentów, którzy słabo metabolizują CYP2D6. Zaburzenia czynności wątroby. Nie badano działania preparatu u pacjentów z chorobami wątroby. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Komunikat bezpieczeństwa z dnia 11 września 2025 r. odnosi się do nowych środków minimalizujących ryzyko wystąpienia myśli samobójczych. W wyniku ogólnoeuropejskiego przeglądu, przeprowadzonego przez Europejską Agencję Leków (EMA), dotyczącego dostępnych danych odnośnie myśli i zachowań samobójczych zgłaszanych w związku z przyjmowaniem leków z grupy 5-ARIs stwierdzono, że poziom dowodów dla tych zdarzeń różni się w zależności od wskazań, substancji czynnych i formulacji. Większość zgłoszonych przypadków dotyczyła pacjentów leczonych z powodu łysienia, podczas gdy 10-krotnie mniejsza liczba przypadków dotyczyła leczenia łagodnego rozrostu gruczołu krokowego. Pomimo niewystarczających dowodów na bezpośredni związek między przyjmowaniem dutasterydu a myślami samobójczymi, ze względu na wspólny mechanizm działania leków z grupy inhibitorów 5-alfa-reduktazy, zaleca się, aby pacjenci stosujący dutasteryd niezwłocznie zasięgnęli porady lekarskiej w przypadku wystąpienia zmian nastroju. Substancje pomocnicze. Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na kapsułkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

Producent

G.L. Pharma