Spis treści:
1. Kaldyum - działanie
2. Kaldyum - wskazania
3. Kaldyum - przeciwwskazania
4. Kaldyum - dawkowanie
5. Kaldyum - interakcje z innymi lekami
6. Kaldyum - ciąża
7. Kaldyum - skutki uboczne
8. Kaldyum - środki ostrożności
9. Kaldyum - producent

Działanie

Kaldyum - Preparat potasu o przedłużonym uwalnianiu. Jony potasu odgrywają ważną rolę w wielu zasadniczych procesach fizjologicznych, w tym w utrzymaniu wewnątrzkomórkowego ciśnienia osmotycznego, przewodzenia synaptycznego impulsów nerwowych, czynności mięśnia sercowego, mięśni szkieletowych i gładkich oraz czynności nerek. Potas odgrywa także ważną rolę w utrzymywaniu równowagi kwasowo-zasadowej oraz korygowaniu jej zaburzeń. Substancja czynna zawarta jest w peletkach zapewniających przedłużone uwalnianie chlorku potasu. Po rozpadzie kapsułki, peletki ulegają rozproszeniu w treści pokarmowej i stopniowo uwalniają substancję czynną w trakcie przechodzenia przez przewód pokarmowy. Chroni to przed osiąganiem nadmiernie wysokiego miejscowego stężenia chlorku potasu i zmniejsza niepożądane działania na przewód pokarmowy. Całkowite uwolnienie substancji czynnej z preparatu następuje w warunkach in vitro po upływie 24 h. Sole potasu na ogół łatwo wchłaniają się z przewodu pokarmowego. Potas jest wydalany głównie przez nerki; jest wydzielany w kanalikach dalszych, które są także miejscem wymiany sód-potas. Nerki mają małą zdolność oszczędzania potasu i wydalanie z moczem trwa nawet w warunkach znacznego niedoboru. Na wydalanie potasu przez kanaliki nerkowe wpływa kilka czynników takich jak: stężenie jonów chlorkowych, wymiana kationu wodorowego, równowaga kwasowo-zasadowa oraz hormony nadnerczy. Pewna ilość potasu jest wydalana z kałem, zaś niewielkie ilości mogą być wydalane ze śliną, potem, żółcią i sokiem trzustkowym.

Wskazania

Kaldyum - Profilaktyka i leczenie następstw stanów niedoboru potasu w organizmie spowodowanych różnymi stanami chorobowymi jak wymioty, biegunka, nadczynność nadnerczy, zwiększona utrata potasu przez nerki, leczenie sodopędnymi lekami moczopędnymi i kortykosteroidami.

Przeciwwskazania

Kaldyum - Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Hiperkaliemia wywoływana przez niektóre choroby i leki (hiperkaliemia może wystąpić m.in. w przypadku podawania leków moczopędnych oszczędzających potas lub inhibitorów ACE, w niewydolności kory nadnerczy, niewydolności nerek, kwasicy, ketonowej kwasicy cukrzycowej, po urazach tkanek - silne oparzenia obejmujące dużą część powierzchni ciała). Skąpomocz, bezmocz i mocznica w ostrej niewydolności nerek. Mocznica w przewlekłej niewydolności nerek. Nieleczona choroba Addisona. Ostre odwodnienie. Niedrożność przewodu pokarmowego lub zwężenie przełyku utrudniające połykanie.

Dawkowanie

Kaldyum - Doustnie. Dawkowanie powinno zostać ustalone według indywidualnych potrzeb. Dorośli. Profilaktycznie: 2 lub 3 kaps. (16 do 24 mmol K⁺) na dobę. Leczniczo: 5 do 12 kaps. (40 do 96 mmol K⁺) na dobę przy regularnej kontroli stężenia potasu w surowicy. Jeśli dawka dobowa przekracza 2 kaps., powinna być podawana w 2 lub w większej liczbie dawek podzielonych. Szczególne grupy pacjentów. W stadium skąpomoczu lub bezmoczu w ostrej niewydolności nerek i w stadium mocznicy w przewlekłej niewydolności nerek podawanie leku jest przeciwwskazane. Nie przeprowadzono żadnych badań u chorych z niewydolnością wątroby. Z uwagi na możliwe pogorszenie czynności nerek u osób w podeszłym wieku, konieczne może być zmniejszenie dawki. Doświadczenie dotyczące stosowania u dzieci jest ograniczone. Sposób podania. Lek należy połykać w całości popijając szklanką wody, w czasie lub po posiłku. Pacjenci karmieni przez zgłębnik żołądkowy lub jelitowy mogą otworzyć kapsułkę i wymieszać peletki z pokarmem lub płynem podawanym przez zgłębnik.

Interakcje z innymi lekami

Kaldyum - Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu z następującymi lekami: inhibitory ACE, leki moczopędne oszczędzające potas (jednoczesne stosowanie może spowodować skrajnie wysokie stężenie potasu w surowicy); bogate w potas produkty spożywcze i roślinne (np. liście i korzenie mniszka lekarskiego, banany, pomidory, sok pomarańczowy) zwiększają ryzyko hiperkaliemii; blokery receptora angiotensyny II i bezpośredni inhibitor reniny aliskiren mogą prowadzić do zwiększenia stężenia potasu w surowicy; inhibitory pompy protonowej mogą prowadzić do zwiększenia stężenia potasu w surowicy; NLPZ, leki o działaniu antycholinergicznym (może dojść do nasilenia działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego); glikozydy naparstnicy, leki beta-adrenolityczne, heparyna, cyklosporyna (konieczna jest regularna kontrola stężenia potasu w surowicy).

Ciąża

Kaldyum - Ze względu na ograniczenie motoryki przewodu pokarmowego w okresie ciąży, potas w stałych doustnych postaciach farmaceutycznych można podawać kobietom ciężarnym tylko z zachowaniem ostrożności i w ściśle uzasadnionych przypadkach. Ryzyko związane jest głównie z mechanicznym oddziaływaniem niezmienionej postaci farmaceutycznej (np. tabletki matrycowe), zachowującej przez dłuższy czas wielkości i kształt, oraz punktowym uwalnianiem znacznych ilości substancji czynnej, co może prowadzić do działań niepożądanych w przewodzie pokarmowym. Kapsułki twarde preparatu szybko uwalniają mikropeletki, co prowadzi do ich równomiernego wymieszania z treścią pokarmową i ograniczenia ryzyka. Nie wydaje się, by stosowanie preparatu zgodnie ze wskazaniami i zalecanym dawkowaniem mogło znacząco wpływać na stężenie potasu w mleku.

Skutki uboczne

Kaldyum - Rzadko: nudności, biegunka, bóle brzucha. Sporadycznie: krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia, perforacje i niedrożność przewodu pokarmowego, głównie w razie występowania predysponujących czynników ryzyka. Obserwowano również hiperkaliemię.

Środki ostrożności

Kaldyum - Zaleca się regularną kontrolę stężenia potasu w surowicy i okresowe wykonanie badania EKG w czasie leczenia, zwłaszcza u pacjentów z chorobami układu krążenia i nerek. Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku choroby wrzodowej, istniejącej lub stwierdzonej w wywiadzie. Szczególnej ostrożności wymaga nagłe odstawienie leku stosowanego w leczeniu skojarzonymi z glikozydami naparstnicy, gdyż rozwijająca się hipokaliemia nasila toksyczne działanie glikozydów naparstnicy. W niektórych rzadkich przypadkach, gdy hipokaliemia współistnieje z kwasicą metaboliczną, do suplementacji potasu zalecana jest inna (alkalizująca) sól potasu (np. cytrynian, glukonian, wodorowęglan). U niektórych pacjentów niedobór magnezu indukowany lekami moczopędnymi będzie utrudniać normalizację wewnątrzkomórkowych deficytów potasu, dlatego jednocześnie z korygowaniem hipokaliemii należy korygować hipomagnezemię.

Producent

Egis Pharmaceuticals