Spis treści:
1. Amoksiklav - działanie
2. Amoksiklav - wskazania
3. Amoksiklav - przeciwwskazania
4. Amoksiklav - dawkowanie
5. Amoksiklav - interakcje z innymi lekami
6. Amoksiklav - ciąża
7. Amoksiklav - skutki uboczne
8. Amoksiklav - środki ostrożności
9. Amoksiklav - producent

Działanie

Amoksiklav - Amoksycylina jest półsyntetyczną penicyliną wrażliwą na działanie wielu β-laktamaz, które unieczynnia kwas klawulanowy. Połączenie obu związków rozszerza zakres działania bakteriobójczego amoksycyliny o szczepy bakterii wytwarzające β-laktamazy. Drobnoustroje zwykle wrażliwe na lek - tlenowe bakterie Gram-dodatnie: Enterococcus faecalis, Gardnerella vaginalis, Staphylococcus aureus (wrażliwe na metycylinę), Streptococcus agalactiae, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes i inne paciorkowce β-hemolizujące, grupa Streptococcus viridans; tlenowe bakterie Gram-ujemne: Actinobacillus actinomycetemcomitans, Capnocytophaga spp., Eikenella corrodens, Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis, Neisseria gonorrhoeae, Pasteurella multocida; bakterie beztlenowe: Bacteroides fragilis, Fusobacterium nucleatum, Prevotella spp. Bakterie, u których może wystąpić oporność nabyta - Enterococcus faecium, Escherichia coli, Klebsiella oxytoca, Klebsiella pneumoniae, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris. Drobnoustroje z wrodzoną opornością - Acinetobacter spp., Citrobacter freundii, Enterobacter spp., Legionella pneumophila, Morganella morganii, Providencia spp., Pseudomonas spp., Serratia spp., Stenotrophomonas maltophilia, Chlamydia trachomatis, Chlamydophila pneumoniae, Chlamydophila psittaci, Coxiella burnetti, Mycoplasma pneumoniae. Z całkowitej ilości leku w osoczu ok. 25% kwasu klawulanowego i 18% amoksycyliny zwiazane jest z białkami. Po podaniu dożylnym zarówno amoksycyklinę, jak i kwas klawulanowy wykryto w pęcherzyku żółciowym, tkankach jamy brzusznej, skórze, tkance tłuszczowej, mięśniach, płynie stawowym, płynie otrzewnowym, żółci i ropie. Lek przenika przez łożysko i jest wydzielany do mleka kobiecego; nie przenika wystarczająco do płynu mózgowo-rdzeniowego. Amoksycylina jest metabolizowana w ok. 10-25% do nieczynnego kwasu penicylinowego i wydalana głównie przez nerki; kwas klawulanowy jest w dużym stopniu metabolizowany i wydalany z moczem i kałem oraz jako dwutlenek węgla z wydychanym powietrzem. T_0,5 we krwi w fazie eliminacji amoksycyliny z kwasem klawulanowym wynosi ok. 1 h.

Wskazania

Amoksiklav - Leczenie następujących zakażeń bakteryjnych u dorosłych i u dzieci: ciężkie zakażenia ucha, nosa i gardła (takie jak zapalenie wyrostka sutkowatego, zakażenia okołomigdałkowe, zapalenie nagłośni i zapalenie zatok z ciężkimi ogólnymi objawami przedmiotowymi i podmiotowymi); zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli (właściwie rozpoznane); pozaszpitalne zapalenie płuc; zapalenie pęcherza moczowego; odmiedniczkowe zapalenie nerek; zakażenia skóry i tkanek miękkich, zwłaszcza zapalenie tkanki łącznej, zakażenia po ukąszeniach zwierząt, ciężki ropień okołozębowy z szerzącym się zapaleniem tkanki łącznej; zakażenia kości i stawów, zwłaszcza zapalenie kości i szpiku; zakażenia w obrębie jamy brzusznej; zakażenia narządów płciowych u kobiet. Zapobieganie zakażeniom związanym z dużymi zabiegami chirurgicznymi u dorosłych, dotyczącymi: przewodu pokarmowego; jamy miednicy; głowy i szyi; dróg żółciowych. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Przeciwwskazania

Amoksiklav - Nadwrażliwość na substancje czynne, na którąkolwiek z penicylin lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka natychmiastowa reakcja nadwrażliwości na inny lek β-laktamowy (np. cefalosporynę, karbapenem lub monobaktam) w wywiadzie. Żółtaczka lub zaburzenia czynności wątroby spowodowane przez amoksycylinę lub kwas klawulanowy w wywiadzie.

Dawkowanie

Amoksiklav - Dożylnie. Dawkę należy uzależnić od ciężkości i umiejscowienia zakażenia, wieku i masy ciała pacjenta, czynności nerek oraz od wrażliwości drobnoustroju na leki przeciwbakteryjne. W razie konieczności podania dużych dawek dobowych amoksycyliny, aby uniknąć niepotrzebnego podawania dużych dawek dobowych kwasu klawulanowego, dostępne leki zawierające amoksycylinę i kwas klawulanowy w różnych proporcjach (2:1; 4:1; 7:1). Dorośli i dzieci o mc. ≥40 kg. Leczenie zakażeń: 1200 mg co 8 h. Zapobieganie zakażeniom związanym z zabiegami chirurgicznymi - w zabiegach trwających krócej niż 1 h zalecana dawka wynosi 1200-2200 mg podawana podczas wprowadzenia do znieczulenia (dawkę 2200 mg można uzyskać, stosując inny lek do podawania dożylnego); w zabiegach trwających dłużej niż 1 h zalecana dawka wynosi 1200-2200 mg, podawana podczas wprowadzania do znieczulenia, a następnie do 3 dawek po 1200 mg w ciągu 24 h. Jeśli w związku z operacją stwierdzi się oczywiste, kliniczne objawy zakażenia, należy wdrożyć zwykłe leczenie dożylne lub doustne w okresie pooperacyjnym. Dzieci o mc. <40 kg - dzieci ≥3 mż.: (25 mg + 5 mg)/kg mc. co 8 h; dzieci <3 mż. lub o mc. <4 kg: (25 mg + 5 mg)/kg mc. co 12 h. Zaburzenia czynności nerek. Dorośli i dzieci o mc. ≥40 kg - CCr 10-30 ml/min: początkowo 1200 mg, następnie 600 mg co 12 h; CCr <10 ml/min: początkowo 1200 mg, następnie 600 mg co 24 h; hemodializa: początkowo 1200 mg, następnie 600 mg co 24 h, dodatkowo 600 mg na koniec dializy. Dzieci o mc <40 kg - CCr 10-30 ml/min: 1 dawka (25 mg + 5 mg)/kg mc. podawana co 12 h; CCr <10 ml/min: 1 dawka (25 mg + 5 mg)/kg mc. podawana co 24 h; hemodializa: (25 mg + 5 mg)/kg mc. co 24 h, dodatkowo (12,5 mg + 2,5 mg)/kg mc. na koniec dializy. U bardzo małych dzieci (w tym u wcześniaków) w pierwszym tygodniu życia leku nie należy podawać częściej niż dwa razy na dobę ze względu na niedojrzałość nerkowej drogi wydalania. Sposób podania. Lek podawać w powolnym wstrzyknięciu (3-4 min) bezpośrednio do żyły lub do drenu do wlewu kroplowego, lub w infuzji dożylnej (30-40 min). Dzieciom w wieku <3 mż. podawać wyłącznie w infuzji. Lek nie jest przeznaczony do podawania domięśniowego.

Interakcje z innymi lekami

Amoksiklav - U pacjentów leczonych antybiotykiem i doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi należy monitorować parametry krzepnięcia (opisywano wydłużenie czasu protrombinowego) - konieczne może być dostosowanie dawki leku przeciwzakrzepowego. Amoksycylina zmniejsza wydalanie metotreksatu, nasilają jego toksyczność. Probenecyd zmniejsza wydzielanie kanalikowe amoksycyliny, zwiększa stężenie amoksycyliny we krwi i przedłuża jej działanie (nie dotyczy to kwasu klawulanowego) - nie zaleca się jednoczesnego stosowania z probenecydem. Stosowanie amoksycyliny w skojarzeniu z allopurynolem zwiększa ryzyko wystąpienia osutki skórnej. Stosowanie preparatu z mykofenolanem mofetylu może zmniejszać stężenie aktywnego metabolitu - kwasu mykofenolowego (MPA) - jeżeli nie ma klinicznych objawów dysfunkcji przeszczepu, zwykle nie jest konieczna zmiana dawki mykofenolanu mofetylu, jednak pacjenta należy obserwować podczas leczenia skojarzonego oraz po zakończeniu antybiotykoterapii. Dożylnych postaci leku nie należy mieszać z preparatami krwi ani z innymi płynami zawierającymi białka, takimi jak hydrolizaty białkowe oraz z emulsjami tłuszczowymi przeznaczonymi do podawania dożylnego. Jeśli lek został zalecony przez lekarza jednocześnie z antybiotykiem aminoglikozydowym, nie należy go mieszać w strzykawce, pojemniku ani w przyrządzie do przetaczania płynów infuzyjnych ze względu na ryzyko utraty aktywności aminoglikozydu. Roztworów preparatu nie należy mieszać z preparatami zawierającymi glukozę, dekstran lub wodorowęglany.

Ciąża

Amoksiklav - Ograniczone dane dotyczące stosowania amoksycyliny z kwasem klawulanowym u kobiet w ciąży nie wskazują na zwiększone ryzyko wystąpienia wrodzonych wad rozwojowych. W pojedynczym badaniu u kobiet z przedwczesnym pęknięciem pęcherza płodowego wykazano, że profilaktyczne stosowanie leku może zwiększać ryzyko wystąpienia u noworodka martwiczego zapalenia jelit. Unikać stosowania w ciąży, z wyjątkiem sytuacji, gdy zastosowanie leku jest konieczne. Obie substancje są wydzielane do mleka kobiecego (nieznany jest wpływ kwasu klawulanowego na oseska); istnieje ryzyko wystąpienia biegunki, działania uczulającego i kolonizacji grzybów na błonach śluzowych u dziecka - w czasie karmienia piersią stosować jedynie po ocenie stosunku korzyści do ryzyka; może być konieczne przerwanie karmienia piersią.

Skutki uboczne

Amoksiklav - Często: kandydoza skóry i błon śluzowych, biegunka. Niezbyt często: zawroty głowy, ból głowy, nudności, wymioty, niestrawność, zwiększenie aktywności AspAT i (lub) AlAT, wysypka skórna, świąd, pokrzywka. Rzadko: przemijająca leukopenia (w tym neutropenia), trombocytopenia, zakrzepowe zapalenie żył, rumień wielopostaciowy. Częstość nieznana: nadmierny wzrost niewrażliwych bakterii, przemijająca agranulocytoza, niedokrwistość hemolityczna, wydłużony czas krwawienia i czas protrombinowy, zespół Kounisa, obrzęk naczynioruchowy, anafilaksja, zespół choroby posurowiczej, alergiczne zapalenie naczyń, drgawki (zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub otrzymujących duże dawki leku), aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, związane z antybiotykiem zapalenie jelita grubego (w tym rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego i krwotoczne zapalenie jelita grubego), zapalenie jelit indukowane lekami, ostre zapalenie trzustki, żółtaczka zastoinowa, zapalenie wątroby (zaburzenia czynności wątroby mogą być ciężkie, w krańcowo rzadkich przypadkach notowano zgony; niemal zawsze występowały one u pacjentów z ciężką chorobą podstawową lub przyjmujących jednocześnie leki o znanym działaniu hepatotoksycznym), zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, pęcherzowe złuszczające zapalenie skóry, ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP), polekowa reakcja z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS), linijna IgA dermatoza, śródmiąższowe zapalenie nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek, krystaluria (obejmująca ostre uszkodzenie nerek).

Środki ostrożności

Amoksiklav - Zastosowanie leku nie jest właściwe, jeśli jest pewne, że przyczyną zakażenia są drobnoustroje wrażliwe na amoksycylinę; należy wtedy rozważyć zamianę stosowanego połączenia amoksycyliny z kwasem klawulanowym na samą amoksycylinę. Zastosowanie leku nie jest właściwe w przypadku ryzyka, że zmniejszona wrażliwość lub oporność drobnoustroju na antybiotyki β-laktamowe nie jest wywołana przez β-laktamazy wrażliwe na hamujące działanie kwasu klawulanowego. Zastosowanie tej postaci leku (bez dodatkowej amoksycyliny) może nie być właściwe w leczeniu zakażeń wywołanych przez oporne na penicylinę szczepy S. pneumoniae; w leczeniu takich zakażeń konieczne jest zastosowanie dawki co najmniej 2000 mg + 200 mg podawanej co 12 h. Przed podaniem antybiotyku należy przeprowadzić dokładny wywiad dotyczący skłonności pacjenta do reakcji nadwrażliwości na penicyliny, cefalosporyny lub inne alergeny, w związku z możliwością wystąpienia reakcji anafilaktycznej. U pacjentów leczonych penicylinami notowano występowanie ciężkich i sporadycznie zakończonych zgonem reakcji uczuleniowych (w tym anafilaktoidalnych i ciężkich niepożądanych reakcji skórnych). Reakcje nadwrażliwości mogą prowadzić do rozwinięcia się zespołu Kounisa, czyli poważnej reakcji alergicznej, która może prowadzić do zawału serca. Możliwość wystąpienia takich reakcji jest większa u osób, u których w przeszłości wystąpiła nadwrażliwość na penicyliny oraz u osób z chorobami atopowymi. Jeśli wystąpi reakcja alergiczna, leczenie amoksycyliną z kwasem klawulanowym trzeba przerwać i wdrożyć alternatywny stosowny sposób leczenia. U dzieci otrzymujących amoksycylinę z kwasem klawulanowym notowano występowanie zapalenia jelit indukowanego lekami (DIES). Jest to reakcja alergiczna, której wiodącym objawem są przewlekłe wymioty (1-4 h po przyjęciu leku), z jednoczesnym brakiem objawów alergii: skórnych lub oddechowych. Dalsze objawy mogą obejmować ból brzucha, biegunkę, niedociśnienie lub leukocytozę z neutrofilią. Raportowano ciężkie przypadki, w tym z progresją do wstrząsu. W przypadku wystąpienia objawów ostrej uogólnionej osutki krostkowej (AGEP), należy koniecznie odstawić lek, a wszelkie dalsze podawanie amoksycyliny jest przeciwwskazane. Ostrożnie stosować u pacjentów: z zaburzeniami czynności wątroby (regularnie kontrolować czynność narządu); z zaburzeniami czynności nerek (wskazana modyfikacja dawkowania); stosujących leki przeciwzakrzepowe (monitorować parametry krzepnięcia). Podczas długotrwałego stosowania zaleca się okresowo kontrolować czynność nerek, wątroby i układu krwiotwórczego. Ze względu na ryzyko krystalurii (obejmującej ostre uszkodzenie nerek), zalecane jest utrzymywanie dostatecznego spożycia płynów oraz diurezy w trakcie terapii dużymi dawkami amoksycyliny; u pacjentów cewnikowanych należy regularnie kontrolować drożność cewnika. Pacjentów stosujących preparat należy obserwować pod kątem nadkażenia drobnoustrojami niewrażliwymi na antybiotyk. U każdego pacjenta, u którego wystąpiła biegunka po zastosowaniu antybiotyku, należy rozważyć możliwość wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego; po ustaleniu rozpoznania tej choroby należy odstawić antybiotyk i wdrożyć odpowiednie leczenie. Przeciwwskazane jest wówczas stosowanie leków hamujących perystaltykę. Lek zawiera sód: 31,4 mg (1,4 mmol)/fiolka 600 mg, 62,9 mg (2,7 mmol)/fiolka 1200 mg, co odpowiada 1,6% i 3,1%zalecanej przez WHO maksymalnej 2 d dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów stosujących dietę niskosodową. Fiolka 600 ml zawiera mniej niż 1 mmol (39 mg) potasu na dawkę, to znaczy uznaje się ją za wolną od potasu. Fiolka 1200 ml zawiera 1 mmol (39,3 mg) potasu na dawkę, co należy wziąć pod uwagę u pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek lub kontrolujących zawartość potasu w diecie. Lek może być rozcieńczany. Zawartość sodu i potasu pochodzących z rozcieńczalnika powinna być brana pod uwagę w obliczeniu całkowitej zawartości sodu i potasu w przygotowanym rozcieńczeniu preparatu. W celu uzyskania dokładnej informacji dotyczącej zawartości sodu i potasu w roztworze wykorzystanym do rozcieńczenia leku, należy zapoznać się z CHPL stosowanego rozcieńczalnika.

Producent

Sandoz