Problemy z erekcją po 30-tce. Przyczyny zaburzeń potencji
Autor: Piotr Brzózka
Zaburzenia erekcji w młodym wieku mogą być wynikiem problemów emocjonalnych, ekspozycji na stres i przemęczenia. Ale często problemy z erekcją po 30. roku życia związane są też z niezauważalnym rozwojem schorzeń kardiologicznych.
Zaburzenia erekcji
Zaburzenia erekcji są dysfunkcją seksualną występującą u coraz młodszych mężczyzn. Problem ten już dawno przestał być kojarzony wyłącznie z pojęciami takimi jak kryzys wieku średniego, andropauza, czy wiek emerytalny. Impotencji doświadczają nawet nastolatkowie – w tym przypadku podłoże jest głównie emocjonalne, a problem stosunkowo łatwo jest skorygować np. w trakcie psychoterapii.
Gdy jednak zaburzenia erekcji pojawiają się u mężczyzny 30-letniego, zazwyczaj źródło problemu jest bardziej poważne i złożone. Co może być przyczyną dysfunkcji w tym wieku? Dlaczego dokładne zdiagnozowanie podłoża problemu jest tak ważne? W jaki sposób można leczyć zaburzenia erekcji?
Zaburzenia erekcji w młodym wieku
Zaburzenia erekcji w młodym wieku (przed 40. rokiem życia) mają zróżnicowaną patogenezę. Po trzydziestce stosunkowo rzadko problem ten związany jest z brakiem seksualnego doświadczenia lub też niepowodzeniami w sferze intymnej (choć i takie przypadki się zdarzają). Seksuologowie i psychologowie alarmują natomiast, że wyniszczający dla życia seksualnego dzisiejszych trzydziestolatków jest upowszechniony styl życia i związane z nim obciążenia emocjonalne oraz zdrowotne. Kluczowe znaczenie w tej materii mają:
- chroniczny stres, związany głównie z pracą zawodową, presją wyników, problemami finansowymi i mieszkaniowymi, etc.;
- nieustabilizowane życie emocjonalno-uczuciowo-seksualne;
- duża ilość używek: alkoholu, papierosów, narkotyków, dopalaczy;
- niezdrowa dieta, źródło złego cholesterolu, bogata w tłuszcze zwierzęce i węglowodany;
- siedzący tryb pracy i wypoczynku, niewielka dawka aktywności fizycznej.
Każdy z wyżej wymienionych czynników może się przełożyć na życie seksualne, powodując takie problemy, jak zaburzenia erekcji, osłabienie popędu seksualnego, brak orgazmu czy przedwczesny wytrysk. Co ważne, impotencja po 30-tce może też być konsekwencją, a zarazem pierwszym objawem groźnych schorzeń metabolicznych oraz układu krążenia.
Problemy z erekcją po 30-tce a choroby układu krążenia
Świat nauki coraz częściej koreluje problemy z erekcją po 30. roku życia z chorobami układu krążenia, w tym przede wszystkim miażdżycą. Jest to schorzenie rozwijające się w organizmie przez kilkadziesiąt lat, często od wieku młodzieńczego, polegające na odkładaniu się tzw. złego cholesterolu i zawężaniu światła naczyń krwionośnych. Odkryto, że tak zwana blaszka miażdżycowa odkłada się także w naczyniach doprowadzających krew do penisa.
Ograniczenie przepływu utrudnia wypełnianie krwią ciał jamistych, a tym samym uniemożliwia lub osłabia erekcję. W tym kontekście kilka lat temu pojawiła się szeroko komentowana na całym świecie rekomendacja The Princeton III Consensus Recommendations for the Management of Erectile Dysfunction and Cardiovascular Disease.
Jej autorzy podkreślają, że zaburzenia erekcji są barometrem ogólnego stanu zdrowia pacjenta i mogą zapowiadać wystąpienie chorób układu krążenia, nawet jeśli w chwili obecnej nie występują żadne objawy dla nich specyficzne. Dlatego zaleca się traktowanie wszystkich mężczyzn, którzy uskarżają się na problemy z erekcją po 30-tce, w kategoriach podwyższonego ryzyka wystąpienia schorzeń kardiologicznych.
Zaburzenia erekcji – leczenie
W sytuacji, gdy problem ma podłoże naczyniowo-sercowe lub też związany jest z rozwojem cukrzycy, leczenie zaburzeń erekcji polega w pierwszej kolejności na terapii pod kątem schorzeń pierwotnych. Adekwatnie do charakteru i skali problemu, stosowana jest w takich sytuacjach farmakoterapia, niezwykle ważne są też działania profilaktyczne, zmierzające do korekty jadłospisu a także zwiększenia aktywności fizycznej. Ma to zapobiegać odkładaniu się złego cholesterolu, wspomagać przemiany metaboliczne oraz redukować ryzyko przybierania na wadze. Oprócz tego jednak, po konsultacji lekarskiej, wdrożyć można leczenie objawowe, ukierunkowane przeciw samym objawom zaburzeń erekcji.
Zaburzenia erekcji – leki
Najpowszechniej stosowane i uważane za najskuteczniejsze leki na zaburzenia erekcji bazują na działaniu substancji czynnej o nazwie
sildenafil (substancja aktywna leków takich jak: Sildenafil Apotex 100 mg, Sildenafil Medana 100 mg, Sildenafil Ranbaxy 100 mg, Vizarsin 50 mg, czy wreszcie sławna Viagra 100 mg), lub jej zamiennikach, wśród których wymienić można awanafil (substancja aktywna leku Spedra 50 mg), tadalafil (substancja aktywna leku Cialis 20 mg) i vardenafil (substancja aktywna leku Levitra 20 mg). Są to środki należące do grupy inhibitorów fosfodiesterazy 5. Leki te ingerują bezpośrednio w procesy prowadzące do wystąpienia erekcji. Efektem ich działania jest zwiększenie stężenia kluczowego enzymu cGMP w ciałach jamistych prącia.
Powoduje te rozkurcz mięśni gładkich i napływ krwi do prącia, co w rezultacie pozwala uzyskać silny i trwały wzwód. Leki te przyjmuje się doustnie, na około 30-90 minut przed planowanym zbliżeniem. Skuteczność utrzymują przez 4 do 6 godzin. Sildenafil i podobne leki są wydawane na receptę. Ich zakup wymaga konsultacji lekarskiej, między innymi ze względu na możliwe interakcji ze środkami stosowanymi w leczeniu innych chorób i zaburzeń.
Czytaj też:
- Brak erekcji - przyczyny problemów ze wzwodem
- Tabletki na potencję - jakie leki i środki działają na erekcję?
- Domowe sposoby na potencję - jak poprawić erekcję?
- Dieta na potencję - co jeść na lepszą erekcję?
Treści z działu "Wiedza o zdrowiu" z serwisu dimedic.eu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Wydawca nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą.
Podobne artykuły
