Spis treści:
1. Vitaminum B12 WZF - działanie
2. Vitaminum B12 WZF - wskazania
3. Vitaminum B12 WZF - przeciwwskazania
4. Vitaminum B12 WZF - dawkowanie
5. Vitaminum B12 WZF - interakcje z innymi lekami
6. Vitaminum B12 WZF - ciąża
7. Vitaminum B12 WZF - skutki uboczne
8. Vitaminum B12 WZF - środki ostrożności
9. Vitaminum B12 WZF - producent

Działanie

Vitaminum B12 WZF - Witamina B₁₂ należy do witamin rozpuszczalnych w wodzie, dostarczanych w warunkach fizjologicznych głównie z pożywieniem pochodzenia zwierzęcego. Jest substancją niezbędną w procesach wzrostu organizmu, podziału komórek, hematopoezy i syntezy mieliny. Jako koenzym wielu enzymów bierze udział w syntezie puryn i pirymidyn, przyspiesza metabolizm białek, jest koenzymem transmetylacji oraz syntezy grup metylowych. Uczestniczy także w dojrzewaniu komórek nabłonkowych, ma wpływ na procesy krwiotwórcze i prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego. Dzienne zapotrzebowanie na witaminę B₁₂ u dorosłych wynosi 1-2 µg na dobę. Jej niedobór powoduje niedokrwistość megaloblastyczną i zmiany w nerwach obwodowych, a następnie zmiany degeneracyjne rdzenia kręgowego w tylnych sznurach i drogach korowo-rdzeniowych, zaawansowane zmiany neurologiczne mogą być nieodwracalne. Szybko wchłania się podana domięśniowo lub podskórnie, osiąga maksymalne stężenie we krwi w ciągu 1 h od podania domięśniowego. Cyjanokobalamina wiąże się z białkami osocza i kumuluje w wątrobie. W transporcie witaminy B₁₂ do tkanek pośredniczą specyficzne białka wiążące: transkobalamina I i II. W ciągu 48 h od podania domięśniowego 100 lub 1000 mikrogramów witaminy B₁₂ 50-98% dawki leku ulega wydaleniu z moczem, większość w ciągu pierwszych 8 h od podania. Część jest wydalana z żółcią i ulega krążeniu wątrobowo-jelitowemu.

Wskazania

Vitaminum B12 WZF - Niedokrwistość złośliwa Addisona-Biermera. Inne niedokrwistości megaloblastyczne z niedoboru witaminy B₁₂. Niedobory witaminy B₁₂ z następujących powodów: całkowite wyłączenie z diety produktów pochodzenia zwierzęcego (ścisły wegetarianizm); zahamowanie (wrodzone lub nabyte) wydzielania czynnika wewnętrznego, umożliwiającego wchłanianie witaminy B₁₂ (czynnik Castle'a); brak czynnika Castle'a na skutek resekcji żołądka; przewlekłe atroficzne zapalenie błony śluzowej żołądka; zespoły złego wchłaniania: po resekcji jelita krętego, w przebiegu celiakii, sprue tropikalnej (psylozy), choroby Leśniowskiego-Crohna; kompetycyjne wykorzystywanie witaminy B₁₂ przez bakterie jelitowe (zespół ślepej pętli), lub przez pasożyty (zarażenie bruzdogłowcem szerokim). Test Schillinga - badanie wchłaniania witaminy B₁₂.

Przeciwwskazania

Vitaminum B12 WZF - Nadwrażliwość na kobalt i (lub) witaminę B₁₂ lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nie podawać dożylnie.

Dawkowanie

Vitaminum B12 WZF - Domięśniowo lub głęboko podskórnie. Dorośli. Niedokrwistość złośliwa Addisona-Biermera bez objawów neurologicznych: 250-1000 µg co 2. dzień przez 1-2 tyg., następnie 250 µg raz w tyg. do uzyskania poprawy hematologicznej (dawka podtrzymująca wynosi 1000 µg raz w miesiącu). W powikłaniach neurologicznych (zwyrodnienie sznurowe rdzenia): 1000 µg co 2. dzień do uzyskania poprawy. W stanach niedoboru witaminy B₁₂ po resekcji żołądka lub wskutek zaburzeń wchłaniania: 250-1000 µg raz w miesiącu. Dzieci. Niedokrwistość złośliwa Addisona-Biermera bez objawów neurologicznych: dzieci do 3 lat - 5-15 µg/dobę; 3-18 lat: 15-30 µg/dobę. Niedokrwistość megaloblastyczna: dzieci do 3 lat - 5-15 µg/tydzień; 3-7 lat - 15-25 µg/tydzień; 7-18 lat - 15-30 µg/tydzień. Niedokrwistość z objawami neurologicznymi: dzieci do 3 lat - 100-200 µg/tydzień; 3-7 lat - 200-500 µg/tydzień; 7-18 lat - 500-1000 µg/tydzień. Test Schillinga: po podaniu doustnym znakowanej witaminy B₁₂ podaje się jednorazowo domięśniowo 1000 µg.

Interakcje z innymi lekami

Vitaminum B12 WZF - Niektóre antybiotyki, metotreksat, pirymetamina prowadzą do fałszywie ujemnych wyników oznaczania stężenia witaminy B₁₂ w surowicy. Kolchicyna, kwas paraaminosalicylowy i spożywanie dużych ilości alkoholu przez ponad 2 tyg. zaburza wchłanianie witaminy B₁₂. Jednoczesne przyjmowanie leków hamujących czynność szpiku (np. chloramfenikolu) może osłabiać reakcję na leczenie witaminą B₁₂. Duże dawki kwasu foliowego stosowane długotrwale zmniejszają stężenie witaminy B₁₂ we krwi.

Ciąża

Vitaminum B12 WZF - Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Cyjanokobalamina przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Jednakże nie obserwowano działań niepożądanych u dzieci podczas przyjmowania zalecanych dawek przez matki.

Skutki uboczne

Vitaminum B12 WZF - Moga wystąpić: czerwienica prawdziwa, wstrząs anafilaktycznyo i zgony po pozajelitowym podaniu witaminy B₁₂, nadwrażliwość (bardzo rzadkie przypadki), obrzęk płuc, zastoinowa niewydolność krążenia, zakrzepy naczyń obwodowych, uczucie wzdęcia, łagodna przemijająca biegunka, świąd, wysypka, ból po wstrzyknięciu domięśniowym.

Środki ostrożności

Vitaminum B12 WZF - Awitaminoza B₁₂ utrzymująca się dłużej niż 3 mies. może doprowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia rdzenia kręgowego. Dlatego w chorobie Addisona-Biermera witaminę B₁₂ należy stosować (zwykle raz w miesiącu) przez całe życie pacjenta. Zgłaszano przypadki wstrząsu anafilaktycznego i śmierci po pozajelitowym podaniu witaminy B₁₂. U pacjentów z niedokrwistością złośliwą leczonych dużymi dawkami witaminy B₁₂, w trakcie konwersji erytropoezy z megaloblastycznej na prawidłową, obserwowano wystąpienie hipokaliemii zagrażającej zatrzymaniem krążenia oraz nadpłytkowości. Niedobór witaminy B₁₂ może maskować objawy czerwienicy prawdziwej; leczenie witaminą B₁₂ może spowodować ujawnienie się tych objawów. Osłabienie lub brak reakcji na leczenie witaminą B₁₂ może wynikać z takich przyczyn, jak: zakażenie, mocznica, jednoczesny niedobór żelaza lub kwasu foliowego. Cyjanokobalamina może przyspieszyć zanik nerwu wzrokowego, dlatego należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z chorobą Lebera. Przed rozpoczęciem oraz między 5. a 7. dniem leczenia wskazane jest wykonanie następujących badań laboratoryjnych: stężenie kwasu foliowego, hematokryt, retykulocyty (znaczny wzrost liczby retykulocytów jest wczesnym dowodem skuteczności leczenia) oraz stężenie witaminy B₁₂. W przypadku długotrwałej terapii zaleca się kontrolę parametrów hematologicznych oraz stężenia witaminy B₁₂ co 3 do 6 miesięcy. Przez pierwsze 48 h leczenia należy monitorować stężenie potasu w surowicy, ze względu na możliwość wystąpienia hipokaliemii zagrażającej zatrzymaniem krążenia. Lek zawiera 3,96 mg sodu na ampułkę 1 ml co odpowiada 0,2% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.

Producent

Polpharma