Spis treści:
1. Trimesan - działanie
2. Trimesan - wskazania
3. Trimesan - przeciwwskazania
4. Trimesan - dawkowanie
5. Trimesan - interakcje z innymi lekami
6. Trimesan - ciąża
7. Trimesan - skutki uboczne
8. Trimesan - środki ostrożności
9. Trimesan - producent

Działanie

Trimesan - Inhibitor reduktazy kwasu dihydrofoliowego w kwas tetrahydrofoliowy (folinowy), będący postacią aktywną biologicznie, niezbędną do syntezy nukleotydów. Niedobór kwasu tetrahydrofoliowego prowadzi w pierwszej kolejności do niedoboru tyminy i zaburzenia syntezy DNA, w wyniku czego następuje zahamowanie namnażania drobnoustrojów. Oprócz tego trimetoprim wywiera działanie bakteriobójcze o niewyjaśnionym mechanizmie. Oporność bakterii na trimetoprim może mieć charakter transportowy, w wyniku czego lek nie przenika do wnętrza komórki bakteryjnej (oporność gatunkowa u Pseudomonas aeruginosa). Oporność nabyta może być związana ze zmianą powinowactwa enzymu do trimetoprimu i może rozwijać się wskutek mutacji lub być przekazywana przez komórki oporne.Działa na większość szczepów, m.in. Bordetella spp., Citrobacter spp., Enterobacter spp., Escherichia coli, Haemophilus influenzae, Hafnia spp., Klebsiella pneumoniae, Legionella spp., Pasteurella spp., Providencia spp., Serratia spp., Salmonella spp., Shigella spp., Staphylococcus aureus, S.epidermidis, S.saprophyticus, Streptococcus pneumoniae, S.pyogenes, S.viridans, S.faecalis, Vibrio spp., Yersinia spp..Trimetoprim u człowieka wykazuje działanie zbliżone do tzw. pseudoantagonistów aldosteronu (triamteren, amilorid), w związku z czym może hamować wymianę sód – potas w kanaliku dystalnym nerki i potencjalnie może być przyczyną hiperkaliemii.Powinowactwo trimetoprimu do enzymów bakteryjnych ocenia się jako 50 000-razy większe od powinowactwa do analogicznego enzymu ssaków, dzięki czemu wpływ trimetoprimu na redukcję kwasu dihydrofoliowego u człowieka jest zwykle znikomy  Maksymalne stężenie we krwi osiąga po 0,6-4 h od podania; obecność pokarmu zmniejsza wchłanianie z przewodu pokarmowego. W 42-46% wiąże się z białkami osocza. T_0,5 wynosi 5-17 h (średnio 10 h), u dzieci od 2. miesiąca do 13 lat - wynosi 3 – 5,5 godziny. Przenika m.in. do śliny, wydzieliny oskrzeli, wydzieliny pochwy, tkanki i wydzieliny gruczołu krokowego, plwociny, szpiku kostnego, płynu mózgowo-rdzeniowego, tkanki nerek i wątroby, a także do mleka matki. Jest metabolizowany w wątrobie i wydalany głównie z moczem (około 80% w postaci niezmienionej).

Wskazania

Trimesan - Zakażenia dróg moczowych powodowane przez wrażliwe szczepy Escherichia coli, Proteus mirabilis, Enterobacter spp. oraz gronkowce koagulazoujemne, w tym Staphylococcus saprophyticus. Zakażenia o innym umiejscowieniu, powodowane przez wrażliwe drobnoustroje, jeśli właściwości farmakokinetyczne zapewniają możliwość uzyskania odpowiedniego stężenia leku w ognisku zakażenia. Zakażenia dróg oddechowych: zapalenia płuc wywołane przez Pneumocystis carinii (m.in. będące powikłaniem w zespole nabytego upośledzenia odporności AIDS). Zakażenia przewodu pokarmowego: dur brzuszny, biegunka wywołana przez E. coli (w tym biegunka podróżnych). Wrażliwość drobnoustrojów należy potwierdzić testem in vitro.

Przeciwwskazania

Trimesan - Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Niedokrwistość megaloblastyczna, związana z niedoborem kwasu foliowego. Ciąża. Ciężka niewydolność nerek.

Dawkowanie

Trimesan - Doustnie. Dorośli i dzieci powyżej 12 lat: zwykle 100 - 200 mg 2 razy na dobę (1 - 2 tabl. 100 mg co 12 h). Dzieci 6-12 lat: 2 - 4 mg/kg masy ciała (1/2 do 1 tabl.) 2 razy na dobę. Lek stosować przez co najmniej 10 dni, kontynuować 2-3 dni po ustąpieniu objawów chorobowych. W durze brzusznym: początkowo 300 mg (3 tabl.) co 12 h przez 2-3 dni, a następnie 200 mg (2 tabl.) co 12 h. W biegunce podróżnych: 200 mg (2 tabl.) co 12 h. W pneumocystowym zapaleniu płuc: 5 mg/kg mc. co 8 h lub 300 mg co 8 h (w skojarzeniu z dapsonem - 100 mg/dobę); u pacjentów reagujących na leczenie w ciągu 72 h - lek należy podawać jeszcze przez 14 dni. W niewydolności nerek przy klirensie kreatyniny 15-30 ml/min podaje się 50 mg (1/2 tabl.) co 12 h. Nie zaleca się stosowania leku u osób z klirensem kreatyniny poniżej 15 ml/min. W przypadku klirensu kreatyniny powyżej 30 ml/min stosuje się dawkę standardową. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci w wieku poniżej 6 lat. Sposób podania. Tabletki można dzielić. Pokarm hamuje wchłanianie trimetoprimu.

Interakcje z innymi lekami

Trimesan - Trimetoprim hamuje metabolizm fenytoiny, jednoczesne stosowanie może przedłużyć okres półtrwania fenytoiny o 50%; jeśli stosowanie obu leków jest niezbędne, należy obserwować chorego w kierunku potencjalnego przedawkowania fenytoiny. Stosowanie preparatu może nasilać niedobory kwasu foliowego wywołane przez inne leki (np. fenytoinę, metotreksat). Trimetoprim może zwiększać działanie warfaryny, zwiększa działanie digoksyny, prokainamidu. Ryfampicyna wpływa na wydalanie trimetoprimu, zmniejszając jego stężenie. Trimetoprim i dapson wzajemnie zwiększają swoje stężenia we krwi. Trimetoprim hamuje wymianę sód-potas w kanaliku dystalnym. Istnieje potencjalne ryzyko hiperkaliemii podczas jednoczesnego stosowania z diuretykami oszczędzającymi potas.

Ciąża

Trimesan - Preparat jest przeciwwskazany do stosowania w ciąży. Nie zaleca się przyjmowania leku podczas karmienia piersią.

Skutki uboczne

Trimesan - Rzadko: zespół Stevensa-Johnsona, zespół Lyella, wstrząs anafilaktyczny; hiperkaliemia, hiponatremia, gorączka, wzrost poziomu mocznika lub kreatyniny w surowicy, wzrost stężenia bilirubiny i aktywności aminotransferaz, aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Częstość nieznana: trombocytopenia, leukopenia, neutropenia, niedokrwistość megaloblastyczna, methemoglobinemia, uczucie dyskomfortu w nadbrzuszu, nudności, wymioty, zapalenie języka; wysypki skórne, świąd oraz nadwrażliwość na światło (częstość tych zmian zależy od dawki; wysypki mają często charakter plamisto-grudkowy i występują 10 - 14 dni po rozpoczęciu leczenia).

Środki ostrożności

Trimesan - Trimetoprim w rzadkich przypadkach może powodować zaburzenia w układzie krwiotwórczym. Wczesnymi objawami tych zaburzeń mogą być m.in. ból gardła, gorączka, wybroczyny. Pojawienie się objawów mogących wskazywać na uszkodzenie szpiku jest wskazaniem do natychmiastowego wykonania badania morfologii krwi z rozmazem. Jeśli badanie wykaże zmniejszenie liczby któregokolwiek upostaciowanego składnika krwi, lek należy odstawić. Stosować ostrożnie u osób z niedoborem kwasu foliowego lub podejrzeniem o taki niedobór oraz z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. Lek potencjalnie może być przyczyną hiperkaliemii. Jednoczesne stosowanie preparatów powodujących hiperkaliemię ze spironolaktonem może prowadzić do ciężkiej hiperkaliemii.

Producent

Sun-Farm