Spis treści:
1. Terlipressini acetas EVER Pharma - działanie
2. Terlipressini acetas EVER Pharma - wskazania
3. Terlipressini acetas EVER Pharma - przeciwwskazania
4. Terlipressini acetas EVER Pharma - dawkowanie
5. Terlipressini acetas EVER Pharma - interakcje z innymi lekami
6. Terlipressini acetas EVER Pharma - ciąża
7. Terlipressini acetas EVER Pharma - skutki uboczne
8. Terlipressini acetas EVER Pharma - środki ostrożności
9. Terlipressini acetas EVER Pharma - producent

Działanie

Terlipressini acetas EVER Pharma - Syntetyczna pochodna wazopresyny, naturalnego hormonu tylnego płata przysadki mózgowej. Terlipresyna hamuje nadciśnienie wrotne, powodując jednocześnie zmniejszenie przepływu krwi w naczyniach krążenia wrotnego. Wywołuje skurcz mięśni gładkich, co prowadzi do następującego zwężenia żylaków przełyku. Terlipresyna wykazuje tylko 3% antydiuretycznego działania naturalnej wazopresyny (bez znaczenia klinicznego). Krążenie krwi w nerkach nie ulega znaczącym zmianom w stanie normowolemii, jednak zmniejsza się w przypadku hiperwolemii. Lek wykazuje powolne działanie hemodynamiczne, które trwa 2-4 h. Powoduje łagodne zwiększenie skurczowego i rozkurczowego ciśnienia krwi. Większy wzrost ciśnienia tętniczego krwi obserwowano u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym nerkopochodnym i uogólnioną miażdżycą naczyń krwionośnych. Nie obserwowano toksycznego działania na serce. Działania na serce, takie jak bradykardia, zaburzenia rytmu serca, niewydolność wieńcowa, wynikają prawdopodobnie z mechanizmów odruchowych lub bezpośredniego, zwężającego naczynia działania terlipresyny. Terlipresyna powoduje znaczne zmniejszenie przepływu krwi przez mięśniówkę macicy i endometrium. Zwężające naczynia krwionośne działanie terlipresyny powoduje znaczne zmniejszenie przepływu krwi w skórze (zgłaszano widoczną bladość twarzy i ciała). Główne właściwości farmakologiczne terlipresyny to jej działanie hemodynamiczne i wpływ na mięśnie gładkie. Działanie w postaci centralizacji krążenia w przypadku hipowolemii jest pożądanym skutkiem ubocznym u pacjentów z krwawieniem z żylaków przełyku. Po podaniu bolusa dożylnego, eliminacja terlipresyny przebiega zgodnie z kinetyką drugiego rzędu. T_0,5 w fazie dystrybucji (od 0. od 40. min) wynosi ok. 8-12 min i 50-60 min w fazie eliminacji (od 40. do 180. min). Uwalnianie aktywnej biologicznie lizyno-wazopresyny trwa przez co najmniej 180 min. Lizyno-wazopresyna uwalnia się powoli w wyniku odłączenia grup glicylowych od terlipresyny, osiągając maksymalne stężenie po 120 min. Stężenie pozostaje stale powyżej minimalnej skutecznej dawki, a poniżej stężeń toksycznych. W moczu występuje tylko 1% wstrzykniętej terlipresyny, co wskazuje na prawie całkowity metabolizm z udziałem endo- i egzogennych peptydaz wątroby i nerek.

Wskazania

Terlipressini acetas EVER Pharma - Leczenie krwawienia z żylaków przełyku. Leczenie nagłych przypadków zespołu wątrobowo-nerkowego typu 1, zgodnie z kryteriami IAC.

Przeciwwskazania

Terlipressini acetas EVER Pharma - Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciąża.

Dawkowanie

Terlipressini acetas EVER Pharma - Dożylnie. Dorośli. Krótkotrwałe leczenie krwawienia z żylaków przełyku. Terlipresynę podaje się w leczeniu ratunkowym ostrego krwawienia z żylaków przełyku, do czasu dostępności terapii endoskopowej. Dalsze stosowanie terlipresyny w leczeniu żylaków przełyku jest zwykle leczeniem uzupełniającym do hemostazy endoskopowej. Dawka początkowa wynosi 1-2 mg (5-10 ml roztworu), podawane w powolnym wstrzyknięciu dożylnym. W zależności od masy ciała pacjenta, dawkę można dostosować w następujący sposób: mc. poniżej 50 kg: 1 mg (5 ml); mc. 50-70 kg: 1,5 mg (7,5 ml); mc. powyżej 70 kg: 2 mg (10 ml). Dawka podtrzymująca: po podaniu początkowego wstrzyknięcia, dawkę można zmniejszyć do 1 mg co 4-6 h. Przybliżona wartość maksymalnej dawki dobowej leku wynosi 120 µg octanu terlipresyny/kg mc. Leczenie należy ograniczyć do 2-3 dni, odpowiednio do przebiegu choroby. Wstrzyknięcie dożylne należy wykonywać w ciągu 1 minuty. Zespół wątrobowo-nerkowy typu 1. 1 mg  we wstrzyknięciu dożylnym co 6 h przez co najmniej 3 dni. Jeśli po 3 dniach leczenia stężenie kreatyniny w surowicy krwi obniżyło się o mniej niż 30% w stosunku do wartości wyjściowej, należy rozważyć zwiększenie dawki do 2 mg co 6 h. Leczenie terlipresyną należy przerwać w przypadku braku odpowiedzi na leczenie (zdefiniowanego jako obniżenie stężenia kreatyniny w surowicy krwi w dniu 7. mniejsze niż 30% w stosunku do wartości wyjściowej), lub u pacjentów z pełną odpowiedzią (stężenie kreatyniny w surowicy krwi mniejsze niż 1,5 mg/dl przez co najmniej 2 kolejne dni). W przypadku pacjentów wykazujących niepełną odpowiedź (obniżenie stężenia kreatyniny w surowicy krwi co najmniej o 30% w stosunku do wartości początkowej, ale bez uzyskania wartości poniżej 1,5 mg/dl w dniu 7.), leczenie terlipresyną można kontynuować maksymalnie przez 14 dni. W większości badań klinicznych uzasadniających stosowanie terlipresyny w leczeniu zespołu wątrobowo-nerkowego, podawano jednocześnie ludzką albuminę w dawce 1 g/kg mc. w pierwszym dniu, a następnie w dawce 20-40 g/dobę. Zwykle czas trwania leczenia zespołu wątrobowo-nerkowego wynosi 7 dni, maksymalny, zalecany czas trwania leczenia wynosi 14 dni. Szczególne grupy pacjentów. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów w wieku powyżej 70 lat. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci i młodzieży, ze względu na brak badań dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek. Zespół wątrobowo-nerkowy typu 1. Należy unikać stosowania terlipresyny u pacjentów z zaawansowanym zaburzeniem czynności nerek, tj. z wyjściowym stężeniem kreatyniny w surowicy krwi ≥ 442µmol/l (5,0 mg/dl), chyba że przewidywane korzyści z leczenia przewyższają ryzyko. Nie jest wymagane dostosowywanie dawki u pacjentów z niewydolnością wątroby. Zespół wątrobowo-nerkowy typu 1. Należy unikać stosowania terlipresyny u pacjentów z ciężką chorobą wątroby, zdefiniowaną jako ostrą, nałożoną na przewlekłą niewydolność wątroby (ACLF) stopnia 3 i (lub) z liczbą punktów w skali MELD wynoszącą ≥39, chyba że przewidywane korzyści z leczenia przewyższają ryzyko. Sposób podania. Podanie w powolnym wstrzyknięciu dożylnym. Wymaganą do podania objętość należy pobrać z fiolki za pomocą strzykawki. Zespół wątrobowo-nerkowy typu 1. Jako alternatywę do podawania w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (bolusie), terlipresynę można stosować w ciągłej infuzji dożylnej, rozpoczynając od dawki wynoszącej 2 mg octanu terlipresyny, podawanej przez 24 h i zwiększając ją do dawki maksymalnej 12 mg octanu terlipresyny, podawanej przez 24 h. Podawanie terlipresyny w postaci ciągłej infuzji dożylnej może wiązać się z mniejszą częstością występowania ciężkich działań niepożądanych niż po podaniu w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (bolusie).

Interakcje z innymi lekami

Terlipressini acetas EVER Pharma - Terlipresyna nasila działanie hipotensyjne nieselektywnych β-adrenolityków w obrębie żyły wrotnej. Zmniejszenie częstości akcji serca i pojemności minutowej serca wywołane leczeniem można przypisać hamowaniu odruchowej aktywności serca przez nerw błędny w wyniku zwiększonego ciśnienia tętniczego krwi. Skojarzone leczenie lekami, o których wiadomo, że wywołują bradykardię (np propofol, sufentanyl) może spowodować ciężką bradykardię. Terlipresyna może wywołać komorowe zaburzenia rytmu serca, w tym torsade de pointes. W związku z tym, należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania terlipresyny u pacjentów z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie, zaburzeniami równowagi elektrolitowej, stosujących jednocześnie leki, które mogą powodować wydłużenie odstępu QT, takie jak leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, erytromycyna, niektóre leki przeciwhistaminowe i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne lub leki, które mogą powodować hipokaliemię albo hipomagnezemię (np. niektóre leki moczopędne).

Ciąża

Terlipressini acetas EVER Pharma - Lek jest przeciwwskazany do stosowania w okresie ciąży, ponieważ wykazano, że terlipresyna wywołuje skurcze macicy i zwiększa ciśnienie wewnątrzmaciczne we wczesnej ciąży oraz może zmniejszać przepływ krwi w macicy. Terlipresyna może mieć szkodliwy wpływ na przebieg ciąży i płód. U królików, którym podawano terlipresynę, stwierdzono samoistne poronienia i zniekształcenie płodu. Nie wiadomo, czy terlipresyna przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Nie można wykluczyć zagrożenia dla karmionego piersią dziecka. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią czy też przerwać leczenie terlipresyną, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia terlipresyną dla matki.

Skutki uboczne

Terlipressini acetas EVER Pharma - Bardzo często: niewydolność oddechowa i duszność (dotyczy zespołu wątrobowo-nerkowego typu 1). Często: posocznica i (lub) wstrząs septyczny (dotyczy zespołu wątrobowo-nerkowego typu 1), ból głowy, komorowe i nadkomorowe zaburzenia rytmu serca, bradykardia, objawy niedokrwienia serca obserwowane w EKG, nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie, niedokrwienie obwodowe, skurcz naczyń obwodowych, bladość twarzy, obrzęk płuc i ostre wyczerpanie oddechowe (dotyczy zespołu wątrobowo-nerkowego typu 1), przemijające skurcze brzucha, przemijająca biegunka, bladość, skurcze brzucha (u kobiet). Niezbyt często: hiponatremia, zaburzenia drgawkowe, dławica piersiowa, ostre nadciśnienie tętnicze, szczególnie u pacjentów z występującym wcześniej nadciśnieniem tętniczym (na ogół, ciśnienie krwi zmniejsza się samoistnie), migotanie przedsionków, skurcze dodatkowe komorowe, tachykardia, ból w klatce piersiowej, zawał mięśnia sercowego, przeładowanie płynami z obrzękiem płuc, niedokrwienie jelit, sinica obwodowa, uderzenia gorąca, ból w klatce piersiowej, skurcz oskrzeli, ostre wyczerpanie oddechowe, niewydolność oddechowa, obrzęk płuc (3 ostatnie dotyczą innych zatwierdzonych wskazań, za wyjątkiem zespołu wątrobowo-nerkowego typu 1), przemijające nudności, przemijające wymioty, zapalenie naczyń chłonnych. Rzadko: hiperglikemia, udar mózgu, niedokrwienie mięśnia sercowego, duszność (dotyczy innych zatwierdzonych wskazań, za wyjątkiem zespołu wątrobowo-nerkowego typu 1), miejscowa martwica skóry. Częstość nieznana: niewydolność serca, zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, martwica skóry niezwiązana z miejscem podania, skurcz macicy, zmniejszony przepływ krwi w macicy. Wyniki dedykowanego, randomizowanego, kontrolowanego, wieloośrodkowego badania klinicznego wskazują, że podawanie terlipresyny w postaci ciągłej infuzji dożylnej może być związane z mniejszą częstością występowania ciężkich działań niepożądanych niż po podaniu w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (bolusie).

Środki ostrożności

Terlipressini acetas EVER Pharma - Lek należy podawać pod specjalistycznym nadzorem, w jednostkach wyposażonych w sprzęt do regularnego monitorowania układu krążenia, hematologii i elektrolitów. Lek należy stosować z ostrożnością i ściśle monitorując pacjenta w następujących przypadkach: wstrząs septyczny; astma oskrzelowa, zaburzenia układu oddechowego; nie leczone skutecznie nadciśnienie tętnicze; choroby naczyń mózgowych lub obwodowych; występujące wcześniej drgawki; zaburzenia rytmu serca; choroba wieńcowa lub przebyty zawał serca; przewlekła niewydolność nerek; pacjenci w podeszłym wieku, powyżej 70 lat (doświadczenie w tej grupie pacjentów jest ograniczone). Również u pacjentów z hipowolemią często występuje nasilone zwężenie naczyń oraz nietypowe reakcje ze strony serca. Terlipresyna wykazuje słabe działanie antydiuretyczne (tylko 3% efektu antydiuretycznego naturalnej wazopresyny), dlatego pacjentów z wywiadem dotyczącym zaburzeń metabolizmu elektrolitów należy monitorować w celu wykrycia ewentualnej hiponatremii i hipokaliemii. W nagłych przypadkach, wymagających natychmiastowego leczenia, przed odesłaniem pacjenta do szpitala należy rozważyć objawy hipowolemii. Terlipresyna nie ma wpływu na krwawienia tętnicze. W celu uniknięcia miejscowej martwicy w miejscu podania, wstrzyknięcie musi być podane dożylnie. Ze względu na ryzyko wystąpienia niedokrwienia i martwicy skóry niezwiązanych z miejscem wstrzyknięcia, należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania terlipresyny u  pacjentów z obwodowym nadciśnieniem żylnym lub z chorobliwą otyłością (większa skłonność do tej reakcji). Ze względu naryzyko wydłużenia odstępu QT i komorowych zaburzeń rytmu serca (w tym torsade de pointes), należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania terlipresyny u pacjentów z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie, zaburzeniami równowagi elektrolitowej (hipokaliemia, hipomagnezemia), stosujących jednocześnie leki, które mogą powodować wydłużenie odstępu QT, takie jak leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, erytromycyna, niektóre leki przeciwhistaminowe i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne lub leki, które mogą powodować hipokaliemię albo hipomagnezemię (np. niektóre leki moczopędne). Podczas leczenia należy regularnie monitorować ciśnienie tętnicze krwi, czynność serca, wysycenie krwi tlenem (saturację), stężenie sodu i potasu w surowicy krwi oraz równowagę płynów. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentami z chorobami układu krążenia lub płuc, ponieważ terlipresyna może powodować niedokrwienie i przekrwienie naczyń płucnych. Przed zastosowaniem terlipresyny w leczeniu zespołu wątrobowo-nerkowego należy potwierdzić, że pacjent ma ostrą, czynnościową niewydolność nerek nie reagującą na odpowiednie leczenie zwiększające objętość osocza. Należy unikać stosowania terlipresyny u pacjentów z zaawansowanym zaburzeniem czynności nerek, tj. z wyjściowym stężeniem kreatyniny w surowicy krwi ≥442 µmol/l (5,0 mg/dl), leczonych terlipresyną z powodu zespołu wątrobowo-nerkowego typu 1, chyba że przewidywane korzyści z leczenia przewyższają ryzyko. W badaniach klinicznych obserwowano zmniejszoną skuteczność w ustępowaniu zespołu wątrobowo-nerkowego, zwiększone ryzyko występowania działań niepożądanych i zwiększoną śmiertelność w tej grupie pacjentów. Należy unikać stosowania terlipresyny u pacjentów z ciężką chorobą wątroby, zdefiniowaną jako ostrą, nałożoną na przewlekłą niewydolność wątroby (ACLF) stopnia 3 i (lub) z liczbą punktów w skali MELD wynoszącą ≥39, leczonych terlipresyną z powodu zespołu wątrobowo-nerkowego typu 1, chyba że przewidywane korzyści z leczenia przewyższają ryzyko. W badaniach klinicznych obserwowano zmniejszoną skuteczność w ustępowaniu zespołu wątrobowo-nerkowego, zwiększone ryzyko niewydolności oddechowej i zwiększoną śmiertelność w tej grupie pacjentów. U pacjentów leczonych terlipresyną z powodu zespołu wątrobowo-nerkowego typu 1, zgłaszano przypadki niewydolności oddechowej zakończonej zgonem, w tym niewydolność oddechową spowodowaną przeciążeniem objętościowym płynami. Pacjentów, u których wystąpiły trudności z oddychaniem lub nasilenie choroby układu oddechowego, należy ustabilizować przed podaniem pierwszej dawki terlipresyny. Należy zachować ostrożność podczas podawania terlipresyny jednocześnie z albuminą ludzką stosowaną jako standardowe leczenia zespołu wątrobowo-nerkowego typu 1. W razie wystąpienia objawów przedmiotowych lub podmiotowych niewydolności oddechowej lub przeciążenia objętościowego płynami, należy rozważyć zmniejszenie dawki albuminy ludzkiej. Jeśli objawy ze strony układu oddechowego są ciężkie lub nie ustępują, należy przerwać leczenie terlipresyną. U pacjentów leczonych terlipresyną z powodu zespołu wątrobowo-nerkowego typu 1 zgłaszano przypadki posocznicy i (lub) wstrząsu septycznego, w tym przypadki zakończone zgonem. Pacjentów należy codziennie monitorować pod kątem wszelkich objawów przedmiotowych lub podmiotowych, które mogą wskazywać na rozwój zakażenia. Należy zachować szczególną ostrożność podczas leczenia dzieci, młodzieży i osób w podeszłym wieku, ponieważ doświadczenie w tych grupach wiekowych jest ograniczone i nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności, aby można było określić zalecane dawkowanie w tych grupach pacjentów. Preparat zawiera 3,68 mg sodu na ml, co odpowiada 0,18% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.

Producent

EVER Valinject