Spis treści:
1. Noqturina - działanie
2. Noqturina - wskazania
3. Noqturina - przeciwwskazania
4. Noqturina - dawkowanie
5. Noqturina - interakcje z innymi lekami
6. Noqturina - ciąża
7. Noqturina - skutki uboczne
8. Noqturina - środki ostrożności
9. Noqturina - producent

Działanie

Noqturina - Desmopresyna to syntetyczny analog naturalnie występującego hormonu przeciwdiuretycznego - argininowazopresyny (AVP). Desmopresyna naśladuje działanie przeciwdiuretyczne wazopresyny, wiążąc się z receptorami V2 w kanalikach zbiorczych nerek i powodując zwrotne wchłanianie wody do ustroju. To wchłanianie zwrotne zmniejsza z kolei wytwarzanie moczu w nocy. Ze względu na proponowane małe, specyficzne dla płci dawki oraz ograniczony czas działania leku, aktywność przeciwdiuretyczna ogranicza się do okresu snu nocnego. Średnia bezwzględna biodostępność desmopresyny podawanej podjęzykowo w badaniach z dawkami 200, 400 i 800 µg wynosi 0,25%. Desmopresyna wykazuje umiarkowaną do wysokiej zmienność biodostępności, zarówno wewnątrzosobniczą jak i międzyosobniczą. Szacunkowa wartość ekspozycji dla mężczyzn była 2,7 razy większa od wartości dla kobiet do uzyskania identycznego efektu dynamicznego, co odpowiadało większej wrażliwości na desmopresynę wśród kobiet. Żadne znaczące ilości desmopresyny nie są metabolizowane w wątrobie przez system cytochromu P450. Jest zatem mało prawdopodobne, aby desmopresyna była metabolizowana w ludzkiej wątrobie przez system cytochromu P450 in vivo. T_0,5 desmopresyny w końcowej fazie eliminacji szacowany jest na 2,8 h. U zdrowych osób frakcja wydalana w postaci niezmienionej wynosiła 52% (44-60%).

Wskazania

Noqturina - Objawowe leczenie nokturii spowodowanej idiopatycznym nocnym wielomoczem u dorosłych.

Przeciwwskazania

Noqturina - Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nawykowa lub psychogenna polidypsja (powodująca wytwarzanie moczu w ilości większej niż 40 ml/kg/24 h). Stwierdzona lub podejrzewana, także w przeszłości, niewydolność serca lub inny stan chorobowy związany z zatrzymaniem płynów i wymagający leczenia lekami moczopędnymi. Umiarkowana lub ciężka niewydolność nerek (CCr mniejszy niż 50 ml/min). Potwierdzona w wywiadzie hiponatremia. Zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego.

Dawkowanie

Noqturina - Podjęzykowo. Kobiety: 25 µg na dobę, na 1 h przed snem, podane podjęzykowo bez popijania wodą. Mężczyźni: 50 µg na dobę, na 1 h przed snem, podane podjęzykowo bez popijania wodą. Nie zaleca się zwiększania dawki leku u osób w podeszłym wieku ≥65 lat. Jeśli w przypadku niewystarczającej reakcji na lek rozważa się podanie większej dawki pacjentom w wieku poniżej 65 lat, należy zastosować inny lek zawierający desmopresynę w postaci liofilizatu doustnego. W razie wystąpienia objawów nadmiernego zatrzymania wody w organizmie i (lub) hiponatremii (ból głowy, nudności, wymioty, zwiększenie masy ciała i, w ciężkich przypadkach, drgawki) leczenie należy przerwać i poddać ponownej ocenie. W przypadku wznowienia leczenia konieczne jest egzekwowanie ścisłego ograniczenia przyjmowania płynów oraz kontrolowanie stężeń sodu w surowicy krwi. Należy przerwać stosowanie leku, jeśli stężenie sodu w surowicy zmniejsza się poniżej poziomu dolnej granicy normy (tj. 135 mmol/l). Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia hiponatremii podczas leczenia desmopresyną i może także występować upośledzenie czynności nerek. Należy zachować ostrożność w tej grupie wiekowej i nie należy stosować dawek dobowych większych niż 25 µg u kobiet i 50 µg u mężczyzn. U pacjentów w podeszłym wieku stężenie sodu w surowicy musi mieścić się w granicach normy przed rozpoczęciem leczenia, w 1. tyg. leczenia (4-8 dzień po rozpoczęciu leczenia) i ponownie po 1 mies. po rozpoczęciu leczenia. Należy przerwać stosowanie leku, jeśli stężenie sodu w surowicy zmniejsza się poniżej poziomu dolnej granicy normy. Należy dokładnie rozważyć kontynuację leczenia u pacjentów w podeszłym wieku, u których nie stwierdzono korzyści leczniczej w ciągu 3 mies. leczenia. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z umiarkowaną i ciężką niewydolnością nerek. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Nie ma właściwego wskazania do stosowania leku u dzieci i młodzieży w objawowym leczeniu nokturii spowodowanej idiopatycznym nocnym wielomoczem. Sposób podania. Lek umieszcza się pod językiem, gdzie rozpuszcza się on bez potrzeby popijania wodą. Przyjmowanie pokarmu może zmniejszać intensywność i czas działania przeciwdiuretycznego małych dawek desmopresyny.

Interakcje z innymi lekami

Noqturina - Leki powodujące nieprawidłowe uwalnianie hormonu antydiuretycznego (SIADH) mogą zwiększać ryzyko nadmiernego zatrzymania wody w organizmie i (lub) hiponatremii (np. trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, chloropromazyna, leki moczopędne i karbamazepina, a także leki przeciwcukrzycowe z grupy sulfonylomocznika, zwłaszcza chloropropamid). NLPZ i oksytocyna mogą nasilać przeciwdiuretyczne działania desmopresyny i mogą powodować nadmierne zatrzymanie wody w organizmie i (lub) hiponatremię. Lit może osłabiać działanie przeciwdiuretyczne. Równoczesne leczenie loperamidem może powodować 3-krotne zwiększenie stężenia w osoczu desmopresyny podawanej doustnie. Może to prowadzić do zwiększenia ryzyka nadmiernego zatrzymania wody w organizmie i (lub) hiponatremii. Mimo braku odpowiednich badań, należy przyjąć, że inne leki powodujące zwolnienie pasażu jelitowego mogą dawać taki sam efekt. Standardowy posiłek z 27% zawartością tłuszczów znacząco zmniejszał stopień i szybkość wchłaniania desmopresyny w postaci tabletek. Nie stwierdzono żadnego znaczącego wpływu na farmakodynamikę (wydalanie i osmolalność moczu). Spożycie pokarmu może zmniejszać siłę i czas działania przeciwdiuretycznego przy stosowaniu małych doustnych dawek desmopresyny w postaci tabletek.

Ciąża

Noqturina - Należy zachować ostrożność w przypadku przepisywania leku kobietom w ciąży. Dane dotyczące ograniczonej liczby kobiet w ciąży wskazują, że desmopresyna nie ma niepożądanego wpływu na przebieg ciąży oraz stan zdrowia płodów i noworodków. Dotychczas nie są dostępne inne odpowiednie badania epidemiologiczne. Badania in vitro oparte na modelu perfuzji zrazika łożyska ludzkiego wykazały, że desmopresyna podawana w stężeniu leczniczym odpowiadającym zalecanej dawce nie jest transportowana przez łożysko. Wyniki badań zawartości desmopresyny w mleku kobiet karmiących piersią i otrzymujących desmopresynę w dużych dawkach (300 µg donosowo) wskazują, że ilość desmopresyny, jaka może być przekazana dziecku, jest znacząco mniejsza niż ilość niezbędna do wywołania wpływu na diurezę. Dlatego nie uważa się, aby konieczne było zaprzestanie karmienia piersią. Badania desmopresyny na zwierzętach nie wykazują zaburzeń płodności u samców i samic szczurów.

Skutki uboczne

Noqturina - Bardzo często: suchość w ustach. Często: hiponatremia, ból i zawroty głowy, nudności, biegunka. Niezbyt często: zaparcie, dyskomfort w jamie brzusznej, zmęczenie, obrzęki obwodowe. Najcięższym działaniem niepożądanym desmopresyny jest hiponatremia, która może powodować ból głowy, nudności, wymioty, zmniejszenie stężenia sodu w surowicy, zwiększenie masy ciała, złe samopoczucie, ból brzucha, kurcze mięśni, zawroty głowy, splątanie, obniżenie poziomu świadomości i, w ciężkich przypadkach, drgawki i śpiączkę. U kobiet istnieje większe ryzyko wystąpienia hiponatremii.

Środki ostrożności

Noqturina - Pacjenci, zwłaszcza w podeszłym wieku, powinni zostać poddani badaniu lekarskiemu połączonemu z zebraniem wywiadu przed rozpoczęciem leczenia, ponieważ nocny wielomocz może być objawem choroby sercowo-naczyniowej lub innego stanu związanego z zatrzymaniem płynów. Jeśli występuje jakiekolwiek podejrzenie współistnienia takiego stanu, nie zaleca się leczenia desmopresyną. Podaż płynów należy ograniczyć do minimum w czasie od 1 h przed podaniem do 8 h po podaniu leku. Leczenie bez jednoczesnego ograniczenia podaży płynów może prowadzić do nadmiernego zatrzymania wody w organizmie i (lub) hiponatremii z występowaniem lub bez występowania objawów (ból głowy, nudności i (lub) wymioty, zwiększenie masy ciała i, w ciężkich przypadkach, drgawki). U pacjentów w podeszłym wieku ze stężeniem sodu w surowicy na poziomie dolnej granicy normy istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia hiponatremii. U pacjentów w wieku 65 lat i starszych należy kontrolować stężenie sodu w surowicy przed rozpoczęciem leczenia, w 1. tyg. leczenia (4-8 dzień po rozpoczęciu leczenia) i ponownie po 1 miesiącu po rozpoczęciu leczenia. Przy dawce 50 µg kobiety są narażone na większe ryzyko wystąpienia hiponatremii niż mężczyźni. Dlatego ważne jest przestrzeganie zaleceń dotyczących dawek specyficznych ze względu na płeć. Należy przerwać stosowanie leku, jeśli stężenie sodu w surowicy zmniejsza się poniżej poziomu dolnej granicy normy. Desmopresynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z chorobami charakteryzującymi się zaburzeniami równowagi wodnej i (lub) elektrolitowej. Leczenie desmopresyną należy przerwać i poddać ponownej ocenie w przypadku wystąpienia ostrych chorób z zaburzeniami wodno-elektrolitowymi (uogólnione zakażenie, choroby przebiegające z gorączką, zapalenie żołądka i jelit). Środki ostrożności mające na celu uniknięcie wystąpienia hiponatremii, w tym zwracanie szczególnej uwagi na ograniczenie podaży płynów oraz częstsze oznaczanie stężenia sodu w surowicy, należy zachować w przypadku równoczesnego stosowania leków powodujących nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego, takich jak trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, chloropromazyna, leki moczopędne, karbamazepina i niektóre leki przeciwcukrzycowe z grupy sulfonylomocznika, zwłaszcza chloropropamid, a także w przypadku równoczesnego stosowania NLPZ. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów przyjmujących diuretyki tiazydowe lub pętlowe do leczenia nadciśnienia lub innych chorób nie związanych z zatrzymaniem płynów. U pacjentów tych konieczne jest kontrolowanie stężeń sodu. Przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć ciężkie zaburzenia czynności pęcherza moczowego i przeszkodę podpęcherzową. Ostrożność wymagana jest w przypadku mukowiscydozy, choroby wieńcowej serca, nadciśnienia, przewlekłych chorób nerek i stanu przedrzucawkowego. Jeśli po rozpoczęciu leczenia desmopresyną ilość moczu oddawanego w nocy nie zmniejsza się, należy wziąć pod uwagę rozpoznanie moczówki prostej pochodzenia nerkowego. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów przyjmujących lit, w razie gdyby podanie desmopresyny w celu leczenia nokturii maskowało wczesny etap moczówki prostej pochodzenia nerkowego wywołanej przez lit. Nie zaleca się stosowania desmopresyny u pacjentów, u których stwierdza się lub podejrzewa moczówkę prostą pochodzenia nerkowego wywołaną przez lit.

Producent

Ferring