Spis treści:
1. Nebivolol Krka - działanie
2. Nebivolol Krka - wskazania
3. Nebivolol Krka - przeciwwskazania
4. Nebivolol Krka - dawkowanie
5. Nebivolol Krka - interakcje z innymi lekami
6. Nebivolol Krka - ciąża
7. Nebivolol Krka - skutki uboczne
8. Nebivolol Krka - środki ostrożności
9. Nebivolol Krka - producent

Działanie

Nebivolol Krka - Kompetycyjny i wybiórczy lek β-adrenolityczny. Wykazuje łagodne działanie rozszerzające naczynia krwionośne, które wynika z oddziaływania na szlak przemian metabolicznych L-arginina/tlenek azotu. Nebiwolol jest mieszaniną racemiczną dwóch enancjomerów: nebiwololu SRRR (lub d-nebiwololu) i nebiwololu RSSS (lub l-nebiwololu). Pojedyncze dawki oraz wielokrotne podawanie dawek nebiwololu powoduje zwolnienie czynności serca i obniżenie ciśnienia krwi w spoczynku i podczas wysiłku fizycznego, zarówno u osób z prawidłowym ciśnieniem, jak i z nadciśnieniem tętniczym. Działanie przeciwnadciśnieniowe utrzymuje się podczas długotrwałego leczenia. W dawkach terapeutycznych nebiwolol nie blokuje receptorów α-adrenergicznych. Zarówno w czasie krótkotrwałego, jak i długotrwałego leczenia nebiwololem, u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym dochodzi do zmniejszenia układowego oporu naczyniowego. Pomimo zwolnienia czynności serca, zmniejszenie pojemności minutowej serca w spoczynku i w czasie wysiłku może być ograniczone przez zwiększenie objętości wyrzutowej. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym nebiwolol nasila, zależną od tlenku azotu, reakcję naczyń krwionośnych na acetylocholinę (ACh), która jest osłabiona u pacjentów z zaburzeniami czynności śródbłonka. Oba enancjomery nebiwololu są szybko wchłaniane po podaniu doustnym. Pokarm nie ma wpływu na wchłanianie. Nebiwolol jest w dużym stopniu metabolizowany, częściowo do czynnych hydroksylowych metabolitów, w procesach hydroksylacji alicyklicznej i aromatycznej, poprzez N-dealkilację oraz sprzęganie z kwasem glukuronowym; ponadto, z pochodnych hydroksylowych powstają glukuronidy. Metabolizm nebiwololu przez hydroksylację aromatyczną podlega genetycznemu polimorfizmowi procesów oksydacyjnych zależnych od CYP2D6. Dostępność biologiczna nebiwololu po podaniu doustnym wynosi ok. 12% u osób z szybkim metabolizmem i jest niemal całkowita u osób z wolnym metabolizmem. W stanie stacjonarnym i po zastosowaniu takich samych dawek, C_max niezmienionego nebiwololu w osoczu jest ok. 23 razy większe u osób wolno metabolizujących w porównaniu z osobami o szybkim metabolizmie. Jeżeli uwzględni się niezmieniony lek oraz jego czynne metabolity, maksymalne stężenia w osoczu różnią się 1,3- do 1,4-krotnie. Z powodu różnej szybkości metabolizmu, dawki nebiwololu należy ustalać indywidualnie, w zależności od potrzeb pacjenta: osoby z wolnym metabolizmem mogą wymagać stosowania mniejszych dawek. U osób z szybkim metabolizmem T_0,5 w fazie eliminacji enancjomerów nebiwololu wynosi średnio 10 h. U osób z wolnym metabolizmem jest 3-5 razy dłuższy. U osób z szybkim metabolizmem stężenie enancjomeru RSSS w osoczu jest nieco większe od stężenia enancjomeru SRRR. Różnica ta jest większa u osób wolno metabolizujących. U osób z szybkim metabolizmem T_0,5 w fazie eliminacji hydroksylowych metabolitów obu enancjomerów wynosi średnio 24 h. Jest on ok. 2 razy dłuższy u osób z wolnym metabolizmem. U większości pacjentów (szybko metabolizujących) stan stacjonarny w osoczu jest osiągany w ciągu 24 h dla nebiwololu, a w ciągu kilku dni dla hydroksylowych metabolitów. Stężenie nebiwololu w osoczu jest proporcjonalne do dawek w zakresie 1-30 mg. Oba enancjomery w osoczu wiążą się głównie z albuminami. Stopień wiązania z białkami osocza wynosi 98,1% dla SRRR-nebiwololu i 97,9% dla RSSS-nebiwololu. Tydzień po podaniu leku, 38% podanej dawki jest wydalane z moczem, a 48% z kałem. Wydalanie z moczem niezmienionego nebiwololu wynosi poniżej 0,5% podanej dawki.

Wskazania

Nebivolol Krka - Leczenie pierwotnego nadciśnienia tętniczego u dorosłych. Leczenie stabilnej łagodnej i umiarkowanej przewlekłej niewydolności serca, jako uzupełnienie standardowej terapii u pacjentów w podeszłym wieku (≥70 rż.).

Przeciwwskazania

Nebivolol Krka - Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Niewydolność lub zaburzenia czynności wątroby. Ostra niewydolność serca, wstrząs kardiogenny lub epizody dekompensacji niewydolności serca wymagający dożylnego podawania leków o działaniu inotropowym. Zespół chorego węzła zatokowego, w tym blok zatokowo-przedsionkowy. Blok przedsionkowo-komorowy II i III stopnia (bez wszczepionego stymulatora). Stany skurczowe oskrzeli lub astma oskrzelowa w wywiadzie. Nieleczony guz chromochłonny nadnerczy. Kwasica metaboliczna. Bradykardia (częstość pracy serca <60 skurczów/min przed rozpoczęciem leczenia). Niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe <90 mmHg). Ciężkie zaburzenia krążenia obwodowego.

Dawkowanie

Nebivolol Krka - Doustnie. Dorośli. Nadciśnienie tętnicze: Dawka dobowa to 5 mg (1 tabl.), najlepiej przyjmowana codziennie o tej samej porze. Działanie obniżające ciśnienie tętnicze staje się widoczne po 1-2 tyg. leczenia. W rzadkich przypadkach optymalne działanie jest uzyskiwane dopiero po 4 tyg. Skojarzenie z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Leki blokujące receptory β-adrenergiczne można stosować w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Jak dotąd, addycyjne działanie przeciwnadciśnieniowe obserwowano jedynie podczas jednoczesnego stosowania nebiwololu z hydrochlorotiazydem w dawce 12,5 mg do 25 mg. Szczególne grupy pacjentów. Zalecana początkowa dawka dobowa dla pacjentów z niewydolnością nerek wynosi 2,5 mg. W razie konieczności dawkę dobową można zwiększyć do 5 mg. Dane dotyczące stosowania leku u pacjentów z niewydolnością lub zaburzeniami czynności wątroby są ograniczone - stosowanie nebiwololu w tej grupie pacjentów jest przeciwwskazane. U pacjentów w wieku powyżej 65 lat zalecana początkowa dawka dobowa nebiwololu wynosi 2,5 mg. W razie potrzeby dawkę dobową można zwiększyć do 5 mg. Jednakże, uwzględniając ograniczone doświadczenie u pacjentów w wieku powyżej 75 lat, należy zachować ostrożność i starannie kontrolować pacjentów. Nie przeprowadzono badań u dzieci i młodzieży - nie zaleca się stosowania. Przewlekła niewydolność serca (CHF). Leczenie stabilnej przewlekłej niewydolności serca należy rozpocząć od stopniowego zwiększania dawki, aż do uzyskania optymalnej dawki podtrzymującej dla danego pacjenta. Pacjent powinien mieć stabilną przewlekłą niewydolność serca, bez ostrej niewydolności serca, przez 6 tyg. poprzedzających rozpoczęcie leczenia. Zaleca się, by lekarz prowadzący miał doświadczenie w leczeniu pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca. U pacjentów otrzymujących leki działające na układ sercowo-naczyniowy, w tym leki moczopędne i (lub) digoksynę, i (lub) inhibitory ACE, i (lub) antagonistów receptora angiotensyny II, dawka tych leków musi być stała w okresie 2 tyg. poprzedzających rozpoczęcie leczenia nebiwololem. Początkowe zwiększanie dawki powinno odbywać się według poniższego schematu, w odstępach 1-2 tyg., w zależności od tolerancji leku przez pacjenta: dawkę 1,25 mg nebiwololu należy zwiększyć do 2,5 mg nebiwololu raz na dobę, następnie do 5 mg raz na dobę i kolejno do 10 mg raz na dobę. Maksymalna zalecana dawka to 10 mg nebiwololu (2 tabl.) raz na dobę. Rozpoczęcie leczenia i każdorazowe zwiększenie dawki powinno być wykonane pod nadzorem doświadczonego lekarza przez okres co najmniej 2 h, aby mieć pewność, że stan kliniczny pacjenta pozostaje stabilny (ze szczególnym uwzględnieniem parametrów ciśnienia krwi, tętna, zaburzeń przewodzenia, nasilenia objawów niewydolności serca). Wystąpienie działań niepożądanych może uniemożliwić leczenie maksymalną zalecaną dawką. Jeżeli to konieczne, osiągniętą dawkę można też stopniowo zmniejszać, a w razie potrzeby zwiększać ponownie. Podczas stopniowego zwiększania dawki, w przypadku nasilenia się objawów niewydolności serca lub wystąpienia nietolerancji produktu, zaleca się najpierw zmniejszenie dawki nebiwololu lub, w razie konieczności, natychmiastowe odstawienie leku (w przypadku ciężkiego niedociśnienia, nasilenia objawów niewydolności serca z ostrym obrzękiem płuc, wstrząsu kardiogennego, objawowej bradykardii lub bloku przedsionkowo-komorowego). Leczenie stabilnej przewlekłej niewydolności serca nebiwololem jest zazwyczaj długotrwałe. Nie zaleca się nagłego przerywania leczenia nebiwololem, gdyż może być to przyczyną przemijającego nasilenia się objawów niewydolności serca. W razie konieczności przerwania leczenia, dawkę należy zmniejszać stopniowo, o połowę, w odstępach tygodniowych. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z łagodną do umiarkowanej niewydolnością nerek nie jest konieczne dostosowanie dawki, gdyż jej zwiększanie do maksymalnie tolerowanej dawki jest przeprowadzane indywidualnie. Ponieważ brak doświadczeń w leczeniu pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (stężenie kreatyniny w surowicy ≥250 μmol/l), nie zaleca się stosowania nebiwololu w tej grupie pacjentów. Dane dotyczące podawania nebiwololu pacjentom z niewydolnością wątroby są ograniczone - stosowanie nebiwololu w tej grupie pacjentów jest przeciwwskazane. U pacjentów w podeszłym wieku nie jest wymagane dostosowanie dawki, gdyż jej zwiększanie do maksymalnie tolerowanej dawki jest przeprowadzane indywidualnie. Nie przeprowadzono badań u dzieci i młodzieży - nie zaleca się stosowania. Sposób podania. Tabletkę można przyjmować z posiłkiem.

Interakcje z innymi lekami

Nebivolol Krka - Interakcje farmakodynamiczne. Niżej wymienione interakcje odnoszą się do wszystkich antagonistów receptorów β-adrenergicznych. Leczenie skojarzone niezalecane. Leki przeciwarytmiczne klasy I (chinidyna, hydrochinidyna, cibenzolina, flekainid, dyzopiramid, lidokaina, meksyletyna, propafenon) - możliwe nasilenie wpływu na czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego oraz nasilenie działania inotropowego ujemnego. Antagoniści kanału wapniowego typu werapamil/diltiazem - ujemny wpływ na kurczliwość i przewodzenie przedsionkowo-komorowe. Dożylne podanie werapamilu pacjentom stosującym leki β-adrenolityczne może prowadzić do ciężkiego niedociśnienia tętniczego i bloku przedsionkowo-komorowego. Leki przeciwnadciśnieniowe o działaniu ośrodkowym (klonidyna, guanfacyna, moksonidyna, metylodopa, rylmenidyna) - jednoczesne stosowanie leków przeciwnadciśnieniowych o działaniu ośrodkowym może nasilać objawy niewydolności serca poprzez zmniejszenie ośrodkowego napięcia współczulnego (zmniejszenie częstości tętna i pojemności minutowej serca, rozszerzenie naczyń krwionośnych). Nagłe przerwanie stosowania leku, szczególnie w przypadku wcześniejszego odstawienia leku blokującego receptory β-adrenergiczne, może zwiększać ryzyko "nadciśnienia z odbicia". Leczenie skojarzone, które należy stosować z zachowaniem ostrożności. Leki przeciwarytmiczne klasy III (amiodaron) - możliwe nasilenie wpływu na czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego. Leki znieczulające - wziewne pochodne halogenowe - jednoczesne stosowanie antagonistów receptorów β-adrenergicznych i leków znieczulających może łagodzić odruchową tachykardię i zwiększać ryzyko niedociśnienia tętniczego. Jako zasadę ogólną trzeba przyjąć, że należy unikać nagłego przerwania stosowania leku blokującego receptory beta-adrenergiczne. Należy poinformować lekarza anestezjologa, że pacjent jest leczony nebiwololem. Insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe - pomimo, że nebiwolol nie wpływa na stężenie glukozy, jego jednoczesne stosowanie może maskować niektóre objawy hipoglikemii (kołatanie serca, tachykardia). Baklofen (lek zmniejszający napięcie mięśni), amifostyna (lek wspomagający podczas leczenia przeciwnowotworowego) - jednoczesne stosowanie z lekami przeciwnadciśnieniowymi prawdopodobnie nasila obniżenie ciśnienia tętniczego, dlatego należy odpowiednio dostosować dawkę leku przeciwnadciśnieniowego. Leczenie skojarzone, które należy rozważyć. Glikozydy naparstnicy - jednoczesne stosowanie może wydłużać czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego. Badania kliniczne z zastosowaniem nebiwololu nie wykazały interakcji z glikozydami naparstnicy. Nebiwolol nie wpływa na kinetykę digoksyny. Antagoniści wapnia typu dihydropirydyny (amlodypina, felodypina, lacydypina, nifedypina, nikardypina, nimodypina, nitrendypina) - u pacjentów z niewydolnością serca, jednoczesne stosowanie może zwiększać ryzyko niedociśnienia. Nie można również wykluczyć zwiększenia ryzyka dalszego pogorszenia czynności skurczowej komór. Leki przeciwpsychotyczne, przeciwdepresyjne (trójpierścieniowe, barbiturany i fenotiazyny) - jednoczesne stosowanie może nasilać hipotensyjne działanie leków β-adrenolitycznych (działanie addycyjne). NLPZ - brak wpływu na hipotensyjne działanie nebiwololu. Leki sympatykomimetyczne - jednoczesne stosowanie może znosić działanie antagonistów receptorów β-adrenergicznych. Leki β-adrenolityczne mogą prowadzić do wystąpienia niehamowanej aktywności α-adrenergicznej leków sympatykomimetycznych działających zarówno na receptory α-, jak i β-adrenergiczne (ryzyko wystąpienia nadciśnienia tętniczego, ciężkiej bradykardii i bloku serca). Interakcje farmakokinetyczne. Ze względu na to, że nebiwolol metabolizowany jest z udziałem CYP2D6, jednoczesne podawanie nebiwololu z substancjami hamującymi aktywność tego enzymu, a w szczególności paroksetyną, fluoksetyną, tiorydazyną i chinidyną, może prowadzić do zwiększenia stężenia nebiwololu w osoczu, co wiąże się ze zwiększeniem ryzyka wystąpienia ciężkiej bradykardii i działań niepożądanych. Jednoczesne stosowanie nebiwololu z cymetydyną powoduje zwiększenie stężenia nebiwololu w osoczu, bez wpływu na działanie kliniczne. Jednoczesne zastosowanie z ranitydyną nie miało wpływu na farmakokinetykę nebiwololu. Możliwe jest zalecenie jednoczesnego stosowania nebiwololu i leków zobojętniających kwas żołądkowy pod warunkiem, że nebiwolol jest przyjmowany z posiłkiem, a lek zobojętniający - pomiędzy posiłkami. Jednoczesne zastosowanie nebiwololu z nikardypiną powodowało niewielkie zwiększenie stężenia obu leków w osoczu, bez wpływu na ich działanie kliniczne. Jednoczesne podanie alkoholu, furosemidu lub hydrochlorotiazydu nie miało wpływu na farmakokinetykę nebiwololu. Nebiwolol nie ma wpływu ani na farmakokinetykę, ani na farmakodynamikę warfaryny.

Ciąża

Nebivolol Krka - Nebiwololu nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że jego zastosowanie jest bezwzględnie konieczne. Jeżeli leczenie nebiwololem jest konieczne, należy monitorować przepływ krwi przez macicę i łożysko oraz wzrost płodu. W przypadku wystąpienia szkodliwego wpływu na przebieg ciąży lub płód, należy rozważyć leczenie alternatywne. Noworodki muszą znajdować się pod ścisłą kontrolą. Objawy hipoglikemii i bradykardii najczęściej występują w ciągu pierwszych 3 dni. Nebiwolol wykazuje działanie farmakologiczne, które może mieć szkodliwy wpływ na ciążę i (lub) płód/noworodka. Leki β-adrenolityczne zmniejszają przepływ krwi przez łożysko, co może spowodować opóźnienie wzrostu, wewnątrzmaciczne obumarcie płodu, poronienie lub poród przedwczesny. U płodu i noworodka mogą wystąpić działania niepożądane (np. hipoglikemia i bradykardia). Jeżeli stosowanie leków blokujących receptory β-adrenergiczne jest konieczne, należy wybrać leki selektywnie blokujące receptory β₁-adrenergiczne. Kobiety otrzymujące nebiwolol nie powinny karmić piersią. Badania na zwierzętach wykazały przenikanie nebiwololu do mleka samic. Większość leków β-adrenolitycznych, a zwłaszcza związki lipofilne, do których należy także nebiwolol i jego czynne metabolity, przenika w zmiennych ilościach do mleka kobiecego. Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodków/ niemowląt. Nebiwolol nie miał wpływu na płodność szczurów, z wyjątkiem dawek kilkakrotnie większych niż maksymalna zalecana dawka u ludzi, kiedy obserwowano działania niepożądane na męskie i żeńskie narządy rozrodcze szczurów i myszy. Wpływ nebiwololu na płodność ludzi nie jest znany.

Skutki uboczne

Nebivolol Krka - Nadciśnienie tętnicze. Często: ból głowy, zawroty głowy, parestezje, duszność, zaparcie, nudności, biegunka, zmęczenie, obrzęk. Niezbyt często: koszmary senne, depresja, zaburzenia widzenia, bradykardia, niewydolność serca, zwolnienie przewodzenia przedsionkowo-komorowego i (lub) blok przedsionkowo-komorowy, niedociśnienie tętnicze, chromanie przestankowe (lub jego nasilenie), skurcz oskrzeli, niestrawność, wzdęcie, wymioty, świąd, wysypka rumieniowa, impotencja. Bardzo rzadko: omdlenie, nasilenie łuszczycy. Częstość nieznana: obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość, pokrzywka. Przewlekła niewydolność serca. Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi u pacjentów otrzymujących nebiwolol były bradykardia i zawroty głowy (u ok. 11% pacjentów). Zgłaszano następującą częstość występowania działań niepożądanych (przynajmniej prawdopodobny związek przyczynowo-skutkowy ze stosowaniem leku), które uznano za szczególnie związane z leczeniem przewlekłej niewydolności serca: nasilenie objawów niewydolności serca, niedociśnienie ortostatyczne, nietolerancja leku, blok przedsionkowo-komorowy pierwszego stopnia, obrzęk kończyn dolnych.

Środki ostrożności

Nebivolol Krka - Utrzymanie blokady receptorów β-adrenergicznych zmniejsza ryzyko arytmii w czasie wprowadzenia do znieczulenia oraz intubacji. W razie potrzeby przerwania blokady receptorów β-adrenergicznych, w celu przygotowania pacjenta do zabiegu chirurgicznego, należy przerwać podawanie leków β-adrenolitycznych przynajmniej 24 h przed zabiegiem. Zalecana jest ostrożność w przypadku stosowania niektórych środków znieczulających mających depresyjny wpływ na mięsień sercowy. W celu przeciwdziałania wystąpieniu reakcji z nerwu błędnego, należy podać dożylnie atropinę. Zasadniczo nie należy stosować leków β-adrenolitycznych u pacjentów z nieleczoną zastoinową niewydolnością serca, dopóki ich stan nie zostanie ustabilizowany. U pacjentów z chorobą niedokrwienną serca leczenie lekiem β-adrenolitycznym należy przerywać stopniowo, to jest w okresie 1-2 tyg. W razie konieczności należy w tym samym czasie rozpocząć leczenie zastępcze, aby zapobiec zaostrzeniu się dławicy piersiowej. Leki β-adrenolityczne mogą wywoływać bradykardię: jeśli tętno spoczynkowe wyniesie poniżej 50-55 uderzeń/min i (lub) wystąpią objawy związane z bradykardią, dawkę należy zmniejszyć. Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania leków β-adrenolitycznych u pacjentów: z zaburzeniami krążenia obwodowego (choroba lub zespół Raynaud'a, chromanie przestankowe), ponieważ mogą się one nasilić; z blokiem serca pierwszego stopnia, z powodu ujemnego wpływu leków β-adrenolitycznych na czas przewodzenia; z dławicą Prinzmetala, z powodu niehamowanego skurczu tętnic wieńcowych na skutek pobudzenia receptorów α-adrenergicznych: leki β-adrenolityczne mogą zwiększać liczbę napadów dławicowych i wydłużać czas ich trwania. Zasadniczo nie zaleca się jednoczesnego stosowania nebiwololu z antagonistami kanału wapniowego typu werapamilu i diltiazemu, jak również z lekami przeciwarytmicznymi klasy I oraz lekami przeciwnadciśnieniowymi działającymi ośrodkowo. Nebiwolol nie wpływa na stężenie glukozy u pacjentów z cukrzycą. Należy jednak zachować ostrożność podczas stosowania leku w tej grupie pacjentów, ponieważ nebiwolol może maskować niektóre objawy hipoglikemii (tachykardia, kołatanie serca). Leki β-adrenolityczne mogą maskować objawy nadczynności tarczycy (tachykardia). Nagłe przerwanie stosowania produktu może nasilić te objawy. Zaleca się ostrożne stosowanie leków β-adrenolitycznych u pacjentów z przewlekłymi obturacyjnymi chorobami płuc, ponieważ leki te mogą nasilać skurcz dróg oddechowych. Pacjenci z łuszczycą w wywiadzie mogą być leczeni lekami β-adrenolitycznymi jedynie po dokładnym rozważeniu. Leki β-adrenolityczne mogą zwiększać wrażliwość na alergeny oraz nasilać reakcje anafilaktyczne. Rozpoczęcie leczenia przewlekłej niewydolności serca nebiwololem wymaga regularnego monitorowania stanu pacjenta. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy, że uznaje się go za "wolny od sodu".

Producent

Krka