Spis treści:
1. Mobemid - działanie
2. Mobemid - wskazania
3. Mobemid - przeciwwskazania
4. Mobemid - dawkowanie
5. Mobemid - interakcje z innymi lekami
6. Mobemid - ciąża
7. Mobemid - skutki uboczne
8. Mobemid - środki ostrożności
9. Mobemid - producent

Działanie

Mobemid - Lek przeciwdepresyjny, selektywny i odwracalny inhibitor monoaminooksydazy typu A (MAO-A), która powoduje odłączenie grupy aminowej z cząsteczki serotoniny, noradrenaliny i dopaminy. Działanie przeciwdepresyjnie związane jest z nasileniem neurotransmisji katecholaminergicznej i serotoninergicznej. Moklobemid wykazuje większe powinowactwo do MAO typu A i po dawce 300 mg hamowanie aktywności MAO typu A wynosi ok. 80%, a aktywności MAO typu B ok. 20-30%. Działanie moklobemidu jest krótkotrwałe i maksymalnie trwa ok. 24 h. Wyraźne działanie lecznicze moklobemidu występuje zazwyczaj między 1. a 3. tygodniem leczenia. Efekt terapeutyczny stwierdzono zarówno w depresjach typu endogennego, jak i innych postaciach zaburzeń nastroju. Skuteczność leku jest prawdopodobnie większa w depresji endogennej bez objawów psychotycznych. Działanie lecznicze moklobemidu nie zależy od obrazu i nasilenia depresji, długości fazy depresyjnej i dotychczasowego leczenia. Trochę lepsze wyniki uzyskuje się u chorych, którzy przebyli więcej faz depresyjnych.

Wskazania

Mobemid - Leczenie zespołów depresyjnych oraz fobii społecznej.

Przeciwwskazania

Mobemid - Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ostre stany splątania. Guz chromochłonny (phaeochromocytoma). Dzieci i młodzież w wieku do 18 lat. Jednoczesne leczenie selegiliną, petydyną, dekstrometorfanem, selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny, inhibitorami MAO lub trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi.

Dawkowanie

Mobemid - Doustnie. Dorośli. W zespołach depresyjnych zalecana dawka początkowa wynosi 300 mg na dobę, podawana w dawkach podzielonych. W zależności od nasilenia objawów depresji dawkę można zwiększyć do 600 mg na dobę, podawać w dawkach podzielonych. W celu osiągnięcia pełnego efektu leczniczego, lek należy podawać przez okres 4-6 tyg. W leczeniu fobii społecznej początkowa dawka dobowa wynosi 300 mg. Po 3 dniach dawkę zwiększa się do 600 mg na dobę i podaje w 2 dawkach podzielonych. Leczenie dawką 600 mg należy kontynuować przez 8-12 tyg., aby ocenić skuteczność leczenia. Maksymalna dawka dobowa nie może przekraczać 600 mg. Należy okresowo oceniać stan pacjentów i zasadność dalszej terapii. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku i u pacjentów z niewydolnością nerek. W chorobach wątroby powodujących zaburzenia metabolizmu wątrobowego lub w przypadku jednoczesnego podawania leków zaburzających aktywność monooksydazy mikrosomalnej (np. cymetydyny), dobową dawkę moklobemidu należy zmniejszyć do połowy lub nawet do 1/3 zalecanej dawki. Leku nie stosuje się u dzieci i młodzieży w wieku do 18 lat, ze względu na brak badań klinicznych. Sposób podania. Lek przyjmuje się bezpośrednio po posiłku. Należy pamiętać, by ostatnia dawka nie została przyjęta w zbyt późnych godzinach wieczornych. Jeśli dawka podtrzymująca wynosi 150 mg, lek należy przyjmować 1 raz na dobę w godzinach porannych.

Interakcje z innymi lekami

Mobemid - Moklobemidu nie stosować z: klomipraminą, petydyną, dekstropropoksyfenem, dekstrometorfanem, selegiliną, inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny. Moklobemid stosować ostrożnie z: cymetydyną, lekami sympatykomimetycznymi, metoprololem, lekami przeciwdrgawkowymi, opioidowymi lekami przeciwbólowymi, NLPZ. Stosowanie moklobemidu jest bezpieczne z: antybiotykami, digoksyną, doustnymi środkami antykoncepcyjnymi, doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi, pochodnymi kumaryny, glibenklamidem, hydrochlorotiazydem, insuliną, moksonidyną, nifedypiną, zolmitryptanem, benzodiazepinami, litem. Moklobemid nie należy stosować jednocześnie z innymi lekami przeciwdepresyjnymi. Należy zachować odpowiednią przerwę w przypadku wcześniejszego stosowania leków przeciwdepresyjnych. Po przerwaniu leczenia inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny, a przed rozpoczęciem leczenia moklobemidem, konieczne jest zachowanie przerwy równej 4-5 okresom biologicznego półtrwania podawanego wcześniej leku lub jego aktywnego metabolitu. Moklobemid można zastosować nie wcześniej niż przynajmniej 1 tydz. po odstawieniu inhibitorów MAO, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych albo leków przeciwdepresyjnych hamujących wychwyt zwrotny serotoniny (2 tyg. w przypadku paroksetyny, 5 tyg. w przypadku fluoksetyny). Obserwowano bowiem pojedyncze przypadki zespołu serotoninowego, z takimi objawami jak: hipertermia, zaburzenia świadomości, wzmożenie odruchów i skurcze kloniczne mięśni. Jeśli wystąpią takie objawy, pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską (gdy to niezbędne, należy go hospitalizować) w celu wdrożenia odpowiedniego leczenia. Moklobemid może nasilać działanie fenylefryny i innych leków sympatykomimetycznych, dlatego nie należy stosować go jednocześnie z lekami sympatykomimetycznymi i hamującymi łaknienie. Nie należy stosować moklobemidu jednocześnie z selegiliną i z lekami zawierającymi dekstrometorfan. Podczas jednoczesnego stosowania moklobemidu i opioidowych leków przeciwbólowych może wystąpić nasilenie działania opioidów. Moklobemid należy przyjmować bezpośrednio po posiłku, w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa interakcji z tyraminą. Cymetydyna hamuje metabolizm moklobemidu i zwiększa jego stężenie we krwi. U osób leczonych cymetydyną, dawkę moklobemidu należy zmniejszyć o połowę. W razie jednoczesnego stosowania moklobemidu i lewodopy może wystąpić przełom nadciśnieniowy. Moklobemid może zmniejszać siłę działanie nifedypiny i furosemidu. Moklobemid może zwiększać siłę działania ibuprofenu lub innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych.

Ciąża

Mobemid - Brak odpowiednich badań klinicznych u kobiet w ciąży. Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Nie należy stosować leku w okresie karmienia piersią, ponieważ moklobemid przenika do mleka.

Skutki uboczne

Mobemid - Często: ból głowy, bezsenność, zaburzenie snu, zawroty głowy, drżenie, wzmożona pobudliwość, niepokój, nerwowość, senność, zmęczenie, uspokojenie, nasilony niepokój, stan ostrego niepokoju, osłabienie, omdlenie, nudności, zaparcia, bóle żołądkowo-jelitowe, dyskomfort w nadbrzuszu, mdłości, biegunka, suchość błony śluzowej jamy ustnej, uczucie pełności w żołądku, ból brzucha, wymioty, tachykardia, palpitacje serca, hipotensja ortostatyczna, hipotensja, pocenie się, niewyraźne widzenie, zwiększony lub zmniejszony apetyt. Niezbyt często: migrena, zaburzenia pozapiramidowe, szum uszny, parestezja, dyzartria, zgaga, zapalenie błony śluzowej żołądka, wzdęcie, niestrawność, nadciśnienie, zwolnienie czynności serca, skurcze dodatkowe, ból dławicowy, ból w piersiach, złe samopoczucie, bóle szkieletowo-mięśniowe, uczucie zmienionego smaku, napady zaczerwienienia twarzy, uczucie gorąca, mroczki (ubytki w polu widzenia), duszność, trudności w zasypianiu, koszmary nocne, omamy, zaburzenie pamięci, dezorientacja, nasilenie depresji, ekscytacja/drażliwość, objawy hipomanii, zachowanie agresywne, apatia, napięcie nerwowe, hipomania, stany splątania, objawy zapalenia żył, wykwit/wysypka, skórna reakcja alergiczna, świąd, zapalenie dziąseł, zapalenie jamy ustnej, suchość skóry, zaburzenie oddawania moczu (bolesne lub utrudnione oddawanie moczu, wielomocz, bolesne parcie na mocz), krwawienia z dróg rodnych, wydłużona menstruacja, niewielkie zmniejszenie liczby leukocytów oraz aktywności AlAT i AspAT (bez znaczenia klinicznego). Rzadko: nieostre widzenie, zapalenie spojówek, drżenie mięśniowe. Zgłaszano przypadki myśli i zachowań samobójczych podczas leczenia moklobemidem, a także w krótkim czasie po odstawieniu leku. W czasie leczenia depresji w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej, faza depresyjna może przejść w fazę maniakalną. Część objawów jest zależna od choroby podstawowej i w większości przypadków ustępuje w miarę kontynuowania kuracji.

Środki ostrożności

Mobemid - Lek należy ostrożnie stosować u pacjentów z nadczynnością tarczycy ze względu na możliwość spowodowania wzrostu ciśnienia tętniczego krwi. U pacjentów z zaburzeniami dwubiegunowymi moklobemid może spowodować wystąpienie stanów maniakalnych. U pacjentów z uszkodzeniem wątroby należy zmniejszyć dawkowanie. Leczenie moklobemidem nie wymaga stosowania specjalnej diety. Niektórzy pacjenci mogą wykazywać nadwrażliwość na tyraminę, dlatego pacjentom stosującym moklobemid zaleca się unikanie potraw bogatych w tyraminę, a zwłaszcza ryb wędzonych, wędzonego mięsa, niektórych gatunków żółtego sera (Cheddar, Camembert, Gruyere), czekolady, wina, piwa, produktów drożdżowych, soi. Podczas leczenia nie należy pić napojów alkoholowych. U pobudzonych pacjentów z depresją, moklobemid można stosować pod warunkiem jednoczesnego podawania środków uspokajających (np. benzodiazepin). Leku nie stosuje się u dzieci i młodzieży w wieku do 18 lat ze względu na brak badań klinicznych. Samobójstwo, myśli samobójcze lub kliniczne nasilenie choroby. Depresja związana jest ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samookaleczenia oraz samobójstwa. Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania pełnej remisji. Ponieważ poprawa może nastąpić dopiero po kilku pierwszych tygodniach leczenia lub później, do tego czasu pacjentów należy poddać ścisłej obserwacji. Z doświadczeń klinicznych wynika, że ryzyko samobójstwa może zwiększyć się we wczesnym etapie powrotu do zdrowia. Inne zaburzenia psychiczne, w których przepisywany jest moklobemid, mogą być również związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zachowań samobójczych. Ponadto zaburzenia te mogą współistnieć z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi. W związku z tym u pacjentów leczonych z powodu innych zaburzeń psychicznych należy podjąć takie same środki ostrożności, jak u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi. Pacjenci z myślami samobójczymi w wywiadzie oraz pacjenci przejawiający, przed rozpoczęciem leczenia, nasilone skłonności samobójcze, należą do grupy zwiększonego ryzyka myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich ściśle obserwować w trakcie leczenia. Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych nad lekami przeciwdepresyjnymi stosowanymi u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, wykazała zwiększone (w porównaniu z placebo) ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów w wieku poniżej 25 lat, stosujących leki przeciwdepresyjne. W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i w przypadku zmiany dawki, pacjentów, szczególnie z grupy podwyższonego ryzyka, należy ściśle obserwować. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy uprzedzić o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, zachowania lub myśli samobójcze oraz nietypowe zmiany w zachowaniu, a w razie ich wystąpienia, o konieczności niezwłocznego zwrócenia się do lekarza. Substancje pomocnicze. Preparat zawiera laktozę - nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na 1 tabl. to znaczy uznaje się go za "wolny od sodu".

Producent

Bausch Health Ireland