Spis treści:
1. Calperos Osteo - działanie
2. Calperos Osteo - wskazania
3. Calperos Osteo - przeciwwskazania
4. Calperos Osteo - dawkowanie
5. Calperos Osteo - interakcje z innymi lekami
6. Calperos Osteo - ciąża
7. Calperos Osteo - skutki uboczne
8. Calperos Osteo - środki ostrożności
9. Calperos Osteo - producent

Działanie

Calperos Osteo - Preparat wapnia wapń i witaminy D₃. Witamina D₃ uczestniczy w metabolizmie wapnia i fosforanów. Umożliwia czynne wchłanianie wapnia i fosforu z jelita oraz ich wychwyt przez kości. Suplementacja wapnia i witaminy D₃ wyrównuje utajony niedobór witaminy D i wtórny hiperparatyroidyzm. Wchłania się 30-40% przyjętej dawki wapnia. 99% wapnia w organizmie stanowi składnik mineralny kości i zębów. Pozostały 1% znajduje się w płynie wewnątrz- i pozakomórkowym. Około 50% wapnia całkowitego we krwi występuje w czynnej postaci zjonizowanej, około 5% stanowią kompleksy z cytrynianami, fosforanami lub innymi anionami. Pozostałe 45% związane jest z białkami, głównie albuminami. Wapń wydalany jest z moczem, kałem i potem. Po wchłonięciu z przewodu pokarmowego witamina D₃ ulega hydroksylacji w wątrobie do aktywnego 25-hydroksycholekalcyferolu, który jest dalej przekształcany w nerkach do 1,25-dihydrocholekalcyferolu. Witamina D₃ niepoddana procesowi hydroksylacji przechowywana jest w mięśniach i tkance tłuszczowej. Jest wydalana z kałem i w moczu. T_0,5 wynosi kilka dni.

Wskazania

Calperos Osteo - Zapobieganie i leczenie niedoboru witaminy D i wapnia u osób w podeszłym wieku. Jako suplement witaminy D i wapnia uzupełniający specyficzne leczenie osteoporozy u pacjentów zagrożonych niedoborem witaminy D i wapnia.

Przeciwwskazania

Calperos Osteo - Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Hiperkalciuria i hiperkalcemia oraz choroby i (lub) stany, które prowadzą do hiperkalcemii i (lub) hiperkalciurii (np. szpiczak, przerzuty raka do kości, pierwotny hiperparatyroidyzm, długotrwałe unieruchomienie, któremu towarzyszy hiperkalciuria i (lub) hiperkalcemia). Kamica nerkowa. Wapnica nerek. Hiperwitaminoza D. Ciężkie zaburzenia czynności nerek. Stosowanie preparatu u dzieci lub młodzieży nie jest wskazane ze względu na dużą zawartość witaminy D.

Dawkowanie

Calperos Osteo - Doustnie. Dorośli i pacjenci w podeszłym wieku: 1 tabl. na dobę. Szczególne grupy pacjentów. W okresie ciąży nie należy przyjmować więcej niż 1500 mg wapnia i 600 j.m. witaminy D₃ na dobę, dawka dobowa nie może być większa niż pół tabletki. W zaburzeniach czynności wątroby dostosowanie dawkowania nie jest konieczne. Preparatu nie należy stosować u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Lek nie jest przeznaczony do stosowania u dzieci lub młodzieży. Sposób podania. Tabletki można przyjmować o dowolnej porze, niezależnie do posiłków. Tabletkę należy żuć, a następnie połknąć. Tabletkę można podzielić na równe dawki.

Interakcje z innymi lekami

Calperos Osteo - Tiazydowe leki moczopędne zmniejszają wydalanie nerkowe wapnia. Podczas ich jednoczesnego stosowania z preparatem należy systematycznie kontrolować stężenie wapnia w surowicy. Kortykosteroidy działające ogólnoustrojowo zmniejszają wchłanianie wapnia. Ponadto mogą osłabiać działanie witaminy D. Podczas jednoczesnego stosowania może być konieczne zwiększenie dawki preparatu. Jednoczesne stosowanie z fenytoiną lub barbituranami może osłabić działanie witaminy D na skutek aktywacji jej metabolizmu. Jednoczesne stosowanie preparatu i żywic jonowymiennych (takich jak kolestyramina) lub leków przeczyszczających (np. oleju parafinowego) może zmniejszać wchłanianie witaminy D z przewodu pokarmowego. Z tego względu należy zachować możliwie długi odstęp między przyjęciem wymienionych leków. Kwas szczawiowy (zawarty w szpinaku i rabarbarze) oraz kwas fitynowy (znajdujący się w pełnoziarnistych produktach zbożowych) mogą hamować wchłanianie wapnia przez tworzenie nierozpuszczalnych związków z jonami wapnia. Nie należy podawać preparatów wapnia przed upływem 2 h od spożycia posiłku z dużą zawartością kwasu szczawiowego i kwasu fitynowego. Węglan wapnia może zaburzać wchłanianie jednocześnie podawanych leków zawierających tetracykliny. Z tego względu tetracykliny należy podawać co najmniej 2 h przed lub 4-6 h po doustnym podaniu wapnia. Hiperkalcemia może zwiększyć toksyczność glikozydów naparstnicy stosowanych z wapniem i witaminą D. U pacjentów należy sprawdzać zapis EKG i stężenie wapnia w surowicy. Jeśli stosuje się bisfosfonian lub fluorek sodu jednocześnie z preparatem, należy je podawać co najmniej 3 h wcześniej ze względu na możliwość zmniejszenia wchłaniania z przewodu pokarmowego. Wapń może osłabić skuteczność jednocześnie stosowanej lewotyroksyny ze względu na zmniejszenie jej wchłaniania. Oba leki należy przyjmować z zachowaniem co najmniej 4 h przerwy. Wapń może zmniejszać wchłanianie jednocześnie stosowanych antybiotyków z grupy chinolonów - antybiotyki należy przyjmować 2 h przed lub 6 h po podaniu wapnia.

Ciąża

Calperos Osteo - Preparat można stosować u kobiet w ciąży z niedoborem wapnia i witaminy D. W okresie ciąży nie należy przyjmować więcej niż 1500 mg wapnia i 600 j.m. witaminy D₃ na dobę. Dawka dobowa nie może być większa niż pół tabletki. W badaniach na zwierzętach wykazano, że przedawkowanie witaminy D może mieć działanie teratogenne. Należy unikać przedawkowania wapnia i witaminy D u kobiet w ciąży, gdyż długotrwała hiperkalcemia wiązała się niekiedy z opóźnieniem rozwoju fizycznego i umysłowego, a także z nadzastawkowym zwężeniem aorty i retinopatią u dziecka. Preparat można stosować w czasie karmienia piersią. Zarówno wapń, jak i witamina D₃ przenikają do mleka ludzkiego, należy wziąć to pod uwagę podając dziecku dodatkowo witaminę D.

Skutki uboczne

Calperos Osteo - Niezbyt często: hiperkalcemia, hiperkalciuria. Rzadko: nudności, biegunka, ból brzucha, zaparcie, wzdęcia, uczucie rozpierania, wysypka, świąd, pokrzywka. Częstość nieznana: reakcje nadwrażliwości, takie jak obrzęk naczynioruchowy lub obrzęk gardła, zespół Burnetta. Pacjenci z niewydolnością nerek: potencjalne ryzyko hiperfosfatemii, kamicy nerkowej i wapnicy nerek.

Środki ostrożności

Calperos Osteo - U pacjentów, którym przepisano węglan wapnia, należy kontrolować ilość dostarczonego wapnia i substancji zasadowych pochodzących z innych źródeł (produkty spożywcze, żywność wzbogacona lub inne leki). Gdy jednocześnie podaje się duże dawki wapnia wraz z substancjami zasadowymi takimi jak węglany, istnieje ryzyko wystąpienia zespołu Burnetta. Jeśli podawane są wysokie dawki węglanu wapnia, należy kontrolować stężenie wapnia w surowicy krwi. Podczas długotrwałego stosowania należy kontrolować stężenie wapnia w surowicy oraz czynność nerek (stężenie kreatyniny w surowicy), szczególnie u pacjentów otrzymujących jednocześnie glikozydy naparstnicy lub tiazydowe leki moczopędne oraz u pacjentów z dużą skłonnością do powstawania kamieni moczowych. W razie hiperkalcemii, objawów zaburzeń czynności nerek lub jeśli wydalanie wapnia w moczu przekracza 300 mg/24 h (7,5 mmol/24 h), dawkę należy zmniejszyć lub przerwać leczenie. Witaminę D należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i monitorować jej wpływ na stężenie wapnia i fosforanów. Należy wziąć pod uwagę ryzyko zwapnienia tkanek miękkich, hiperfosfatemii, kamicy nerkowej i wapnicy nerek. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek witamina D w postaci cholekalcyferolu nie jest prawidłowo metabolizowana, dlatego należy stosować witaminę D w innych postaciach. Ostrożnie stosować u pacjentów z sarkoidozą ze względu na nasilony metabolizm witaminy D do jej czynnej postaci (u tych pacjentów należy kontrolować stężenie wapnia w surowicy i w moczu) oraz u unieruchomionych pacjentów z osteoporozą ze względu na ryzyko hiperkalcemii. Przepisując pacjentowi inne leki zawierające witaminę D, należy uwzględnić jej zawartość (880 j.m.) w preparacie. Dodatkowe dawki wapnia lub witaminy D należy stosować pod ścisłą kontrolą. W takich przypadkach konieczna jest częsta kontrola stężenia wapnia w surowicy i jego wydalania w moczu. Zazwyczaj nie zaleca się jednoczesnego stosowania z tetracyklinami lub chinolonami, albo połączenia takie wymagają zachowania ostrożności. Aspartam po podaniu doustnym jest hydrolizowany w przewodzie pokarmowym. Jednym z głównych produktów hydrolizy jest fenyloalanina. Lek może być szkodliwy dla pacjentów z fenyloketonurią. Ze względu na zawartość glukozy, pacjenci z zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować preparatu; glukoza zawarta w leku może wpływać szkodliwie na zęby. Należy wziąć pod uwagę addytywne działanie podawanych jednocześnie preparatów zawierających sorbitol (lub fruktozę) oraz pokarmu zawierającego sorbitol (lub fruktozę). Sorbitol zawarty w leku może wpływać na biodostępność innych, podawanych równocześnie drogą doustną leków. Ze względu na zawartość izomaltu, lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją fruktozy. Ze względu na zawartość sacharozy, pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować preparatu; lek może wpływać szkodliwie na zęby. Alkohol benzylowy może powodować reakcje alergiczne. Duża ilość alkoholu benzylowego może gromadzić się w ich organizmie i powodować działania niepożądane (tzw. kwasicę metaboliczną). Preparat należy podawać z ostrożnością i tylko w razie konieczności, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby oraz u kobiet w ciąży i karmiących piersią. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabl., to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

Producent

Teva Pharmaceuticals Polska