Spis treści:
1. Bupropion Accord - działanie
2. Bupropion Accord - wskazania
3. Bupropion Accord - przeciwwskazania
4. Bupropion Accord - dawkowanie
5. Bupropion Accord - interakcje z innymi lekami
6. Bupropion Accord - ciąża
7. Bupropion Accord - skutki uboczne
8. Bupropion Accord - środki ostrożności
9. Bupropion Accord - producent

Działanie

Bupropion Accord - Lek przeciwdepresyjny. Selektywny inhibitor neuronalnego wychwytu zwrotnego amin katecholowych (noradrenaliny i dopaminy). Wykazuje minimalny wpływ na wychwyt indoloamin (serotonina). Nie hamuje aktywności MAO. Mechanizm działania w leczeniu depresji nie jest znany, prawdopodobnie jest związany z mechanizmem noradrenergicznym i (lub) dopaminergicznym. Po podaniu doustnym 300 mg chlorowodorku bupropionu w postaci tabl. o zmodyf. uwalnianiu C_max we krwi występuje po ok. 5 h. Całkowita dostępność biologiczna jest nieznana, dane dotyczące wydalania z moczem sugerują, że co najmniej 87% dawki jest wchłanianie z przewodu pokarmowego. Podanie bupropionu w formie tabl. o zmodyf. uwalnianiu w trakcie posiłku nie ma wpływu na jego wchłanianie. Bupropion jest intensywnie metabolizowany w organizmie. Trzy główne metabolity - hydroksybupropion, treohydrobupropion i erytrohydrobupropion wykazują aktywność farmakologiczną. Hydroksybupropion powstaje przede wszystkim z udziałem CYP2B6. Bupropion i hydroksybupropion są inhibitorami izoenzymu CYP2D6. Aktywne metabolity są następnie metabolizowane do postaci nieaktywnych i wydalane z moczem. Bupropion, hydroksybupropion i treohydrobupropion wiążą się z białkami w stopniu umiarkowanym (odpowiednio 84%, 77%, 42%). Bupropion jest wydalany głównie w postaci metabolitów: 87% z moczem i 10% z kałem, tylko 0,5% bupropionu jest wydalane w postaci niezmienionej. Średni T_0,5 w fazie eliminacji bupropionu i hydroksybupropionu wynosi ok. 20 h, treohydrobupropionu - 37 h, erytrohydrobupropionu - 33 h.

Wskazania

Bupropion Accord - Leczenie dużych epizodów depresji.

Przeciwwskazania

Bupropion Accord - Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Stosowanie innych preparatów zawierających bupropion (wystąpienie napadów drgawkowych zależy od dawki oraz w celu uniknięcia przedawkowania). Napady drgawkowe występujące obecnie lub w wywiadzie. Rozpoznane nowotwory OUN. Stosowanie u pacjentów, którzy w dowolnym momencie w trakcie leczenia nagle odstawiają alkohol lub leki, których odstawienie związane jest z ryzykiem występowania napadów drgawkowych (szczególnie benzodiazepiny i środki o działaniu podobnym do benzodiazepin). Ciężka marskość wątroby. Rozpoznana aktualnie lub w przeszłości bulimia lub jadłowstręt psychiczny. Jednoczesne stosowanie inhibitorów MAO - preparat może być stosowany nie wcześniej niż po 14 dniach od zakończenia leczenia nieodwracalnymi inhibitorami MAO; w przypadku odwracalnych inhibitorów MAO wystarczający jest okres 24 h.

Dawkowanie

Bupropion Accord - Doustnie. Dostępny jest wyłącznie Bupropion Accord o mocy 300 mg. W celu zastosowania mocy 150 mg należy użyć innego leku dostępnego na rynku. Dorośli: początkowo 150 mg raz na dobę. Jeżeli po 4 tyg. leczenia dawką 150 mg nie jest widoczna poprawa, dawkę można zwiększyć do 300 mg raz na dobę. Pomiędzy kolejnymi dawkami powinna być zachowana co najmniej 24-godzinna przerwa. Działanie bupropionu obserwuje się po 14 dniach od rozpoczęcia leczenia. Pełny efekt przeciwdepresyjny może być widoczny dopiero po kilku tyg. leczenia. Pacjenci z depresją powinni być leczeni przez okres co najmniej 6 mies., aby mieć pewność, że nie występują już u nich objawy choroby. Przerwanie leczenia. Chociaż objawy odstawienne, nie były obserwowane w badaniach klinicznych, należy rozważyć stopniowe zmniejszanie dawki. Nie można wykluczyć efektu „z odbicia” lub reakcji odstawiennych. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek zalecaną dawką jest 150 mg raz na dobę. Nie określono jednoznacznie skuteczności stosowania u osób w podeszłym wieku; w badaniu klinicznym stosowano taką samą dawkę, jak u dorosłych osób, jednak nie można wykluczyć większej wrażliwości u niektórych osób w podeszłym wieku. Lek nie jest wskazany do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku <18 lat. Sposób podania. Lek może być przyjmowany z posiłkiem lub bez posiłku. Tabletki należy połykać w całości. Tabletek nie należy przełamywać, rozkruszać ani żuć, ponieważ może to prowadzić do zwiększenia ryzyka wystąpienia działań niepożądanych, w tym napadów drgawkowych. Do bardzo częstych objawów niepożądanych należy bezsenność, która najczęściej jest przemijająca; występowanie bezsenności może być zmniejszone przez unikanie podawania leku przed zaśnięciem (należy pamiętać o co najmniej 24 h przerwy między dawkami).

Interakcje z innymi lekami

Bupropion Accord - Ponieważ inhibitory monoaminooksydazy A i B także wpływają na katecholaminergiczne szlaki metaboliczne, ale w inny sposób niż bupropion, jednoczesne stosowanie bupropionu i inhibitorów monoaminooksydazy (MAO) jest przeciwwskazane. Wynika to ze zwiększonego prawdopodobieństwa wystąpienia działań niepożądanych związanych z jednoczesnym ich stosowaniem. Należy zachować przerwę przynajmniej 14 dni od zakończenia stosowania nieodwracalnych inhibitorów MAO, a rozpoczęciem stosowania bupropionu. W przypadku odwracalnych inhibitorów MAO wystarczy przerwa 24 h. Chociaż bupropion i jego główny metabolit hydroksybupropion nie są metabolizowane za pośrednictwem izoenzymu CYP2D6, to hamują szlak metaboliczny z udziałem CYP2D6. Równoczesne stosowanie bupropionu i dezypraminy u zdrowych ochotników, u których występował szybki metabolizm przy udziale izoenzymu CYP2D6, spowodowało duże (2 do 5 razy) zwiększenie wartości C_max i AUC dezypraminy. Zahamowanie CYP2D6 utrzymywało się jeszcze przez co najmniej 7 dni po podaniu ostatniej dawki bupropionu. Jednoczesne stosowanie leków z wąskim indeksem terapeutycznym, które są metabolizowane głównie przez izoenzym CYP2D6, powinno być rozpoczynane od najmniejszych dawek tych leków: niektóre leki przeciwdepresyjne (np. dezypramina, imipramina), leki przeciwpsychotyczne (np. rysperydon, tiorydazyna), β-adrenolityki (np. metoprolol), selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) i leki przeciwarytmiczne klasy 1C (np. propafenon, flekainid). W przypadku włączenia bupropionu do leczenia pacjenta stosującego już takie leki, należy rozważyć konieczność zmniejszenia ich dawek. W takich przypadkach należy dokładnie rozważyć oczekiwane korzyści z leczenia bupropionem wobec ryzyka. Zgłaszano przypadki wystąpienia potencjalnie zagrażającemu życiu zespołu serotoninowego podczas jednoczesnego stosowania z lekami serotoninergicznymi, takimi jak SSRI i inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (SNRI). Leki, których skuteczność zależy od aktywacji metabolicznej za pośrednictwem CYP2D6 (np. tamoksyfen), mogą mieć mniejszą skuteczność podczas jednoczesnego podawania z inhibitorami CYP2D6, takimi jak bupropion. Chociaż cytalopram (SSRI) nie jest metabolizowany głównie przez CYP2D6, w jednym badaniu bupropion zwiększył C_max i AUC cytalopramu odpowiednio o 30% i 40%. Jednoczesne podawanie digoksyny z bupropionem może skutkować zmniejszeniem stężenia digoksyny w organizmie pacjenta. Po zaprzestaniu podawania bupropionu stężenie digoksyny może się zwiększyć, dlatego należy monitorować pacjenta pod kątem wystąpienia zatrucia digoksyną. Bupropion jest metabolizowany do głównego czynnego metabolitu hydroksybupropionu głównie za pośrednictwem cytochromu P450 CYP2B6. Podawanie bupropionu równocześnie z lekami wpływającymi na metabolizm bupropionu za pośrednictwem izoenzymu CYP2B6 (np. substraty CYP2B6: cyklofosfamid, ifosfamid i inhibitory CYP2B6, np. orfenadryna, tyklopidyna, klopidogrel) może spowodować zwiększenie stężenia bupropionu w osoczu i zmniejszenie stężenia aktywnego metabolitu hydroksybupropionu. Konsekwencje kliniczne zahamowania metabolizmu bupropionu za pośrednictwem CYP2B6 i w efekcie tego zmiany stosunku bupropion/hydroksybupropion nie są obecnie znane. Ponieważ bupropion jest w znacznym stopniu metabolizowany, należy zachować ostrożność podczas równoczesnego podawania bupropionu z lekami indukującymi procesy metaboliczne (np. karbamazepina, fenytoina, rytonawir, efawirenz) lub lekami będącymi inhibitorami metabolizmu (np. walproinian), ponieważ równoczesne stosowanie tych leków może wpłynąć na skuteczność i bezpieczeństwo leczenia bupropionem. W wielu badaniach na zdrowych ochotnikach rytonawir (w dawkach 100 mg 2 razy na dobę lub 600 mg 2 razy na dobę) lub rytonawir w dawce 100 mg w skojarzeniu z lopinawirem w dawce 400 mg 2 razy na dobę powodował zależne od dawki zmniejszenie ekspozycji na bupropion i jego główne metabolity o ok. 20-80%. Efawirenz w dawce 600 mg raz na dobę przez 2 tyg. spowodował zmniejszenie ekspozycji na bupropion u zdrowych ochotników o ok. 55%. Konsekwencje kliniczne zmniejszonej ekspozycji są niejasne, jednak mogą obejmować zmniejszenie skuteczności leczenia dużych epizodów depresji. U pacjentów przyjmujących którykolwiek z tych leków jednocześnie z bupropionem może zaistnieć konieczność podania zwiększonych dawek bupropionu, jednak maksymalna zalecana dawka nie powinna zostać przekroczona. Należy zachować szczególną ostrożność, stosując bupropion u pacjentów otrzymujących lewodopę albo amantadynę. Ograniczone dane kliniczne wskazują na częstsze występowanie działań niepożądanych (np. nudności, wymiotów i objawów psychicznych) u pacjentów równocześnie stosujących bupropion i lewodopę lub amantadynę. Chociaż brak danych klinicznych o interakcji farmakokinetycznej pomiędzy bupropionem a alkoholem, odnotowano nieliczne doniesienia o niepożądanych objawach psychicznych lub zmniejszonej tolerancji na alkohol wśród pacjentów pijących alkohol podczas leczenia bupropionem. W czasie leczenia bupropionem należy unikać lub ograniczyć do minimum picie alkoholu. Nie przeprowadzono badań farmakokinetycznych dotyczących podawania bupropionu równocześnie z benzodiazepinami. Analiza szlaków metabolicznych in vitro, nie daje podstaw do obaw przed wystąpieniem interakcji między tymi substancjami. Po jednoczesnym podaniu bupropionu i diazepamu zdrowym ochotnikom, zaobserwowano słabsze działanie uspokajające niż po podaniu samego diazepamu. Nie przeprowadzano systematycznej oceny stosowania połączenia bupropionu i leków przeciwdepresyjnych (innych niż dezypramina i cytalopram), benzodiazepin (innych niż diazepam) lub neuroleptyków. Również ograniczone doświadczenie kliniczne dotyczy jednoczesnego stosowania bupropionu z zielem dziurawca. Jednoczesne stosowanie bupropionu i nikotynowego przezskórnego systemu terapeutycznego może powodować wzrost ciśnienia tętniczego krwi.

Ciąża

Bupropion Accord - Lek nie powinien być stosowany w ciąży, chyba że stan kliniczny pacjentki będzie wymagał leczenia bupropionem, a nie będzie innej metody leczenia (wyniki niektórych badań epidemiologicznych przeprowadzonych u kobiet w ciąży, które stosowały bupropion w I trymestrze, wskazują na związek tej terapii ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia u płodu pewnych wrodzonych wad sercowo-naczyniowych, w szczególności ubytków przegrody międzykomorowej oraz upośledzenia odpływu lewokomorowego). Bupropion i jego metabolity przenikają do pokarmu kobiecego. Należy zdecydować o wstrzymaniu karmienia piersią lub zaprzestaniu leczenia preparatem po uwzględnieniu korzyści dla noworodka lub niemowlęcia z karmienia piersią oraz korzyści dla matki wynikających z leczenia. Badania nad rozrodem u szczurów nie wykazały zmniejszenia płodności.

Skutki uboczne

Bupropion Accord - Bardzo często: bezsenność, ból głowy, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (nudności, wymioty). Często: reakcje nadwrażliwości (takie jak pokrzywka), utrata apetytu, pobudzenie, lęk, drżenia, zawroty głowy, zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia, szumy uszne, zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi (w niektórych przypadkach znaczne), zaczerwienienie skóry, ból brzucha, zaparcia, wysypka, świąd, pocenie się, gorączka, ból w klatce piersiowej, osłabienie. Niezbyt często: zmniejszenie masy ciała, depresja, splątanie, zaburzenia koncentracji, tachykardia. Rzadko: napady drgawkowe (najczęściej uogólnione napady toniczno-kloniczne, które mogą niekiedy powodować ponapadowe splątanie lub zaburzenia pamięci). Bardzo rzadko: zaburzenia stężenia glukozy we krwi, agresja, wrogość, rozdrażnienie, niepokój, omamy, nieprawidłowe sny włącznie z koszmarami sennymi, depersonalizacja, urojenia, myśli paranoidalne, dystonia, ataksja, parkinsonizm, brak koordynacji, zaburzenia pamięci, parestezje, omdlenia, kołatanie serca, rozszerzenie naczyń, niedociśnienie ortostatyczne, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, żółtaczka, zapalenie wątroby, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, zaostrzenie łuszczycy, łysienie, drżenie mięśni, zaburzenia częstości oddawania moczu i (lub) zatrzymanie moczu, nietrzymanie moczu, bardziej nasilone reakcje nadwrażliwości (w tym obrzęk naczynioruchowy, duszność/skurcz oskrzeli, wstrząs anafilaktyczny), bóle stawów, bóle mięśni i gorączka w połączeniu z wysypką i innymi objawami wskazującymi na wystąpienie reakcji nadwrażliwości o charakterze opóźnionym (objawy te mogą przypominać chorobę posurowiczą). Częstość nieznana: niedokrwistość, leukopenia, trombocytopenia, hiponatremia, myśli samobójcze i zachowania samobójcze, psychoza, jąkanie, ataki paniki, zespół serotoninowy, zaostrzenie tocznia rumieniowatego układowego, toczeń rumieniowaty skórny, ostra uogólniona osutka krostkowa. Przypadki myśli samobójczych i zachowań samobójczych odnotowano w trakcie leczenia bupropionem lub w krótkim czasie po przerwaniu stosowania leku. Zespół serotoninowy może wystąpić w wyniku interakcji pomiędzy bupropionem a lekami serotoninergicznymi, takimi jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI).

Środki ostrożności

Bupropion Accord - Napady drgawkowe. Nie należy stosować większych niż zalecane dawek bupropionu w postaci tabl. o zmodyf. uwalnianiu, ponieważ stosowanie bupropionu jest związane z ryzykiem wystąpienia zależnego od dawki napadu drgawkowego. Podczas stosowania preparatu należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów, u których stwierdzono jeden lub kilka czynników predysponujących do obniżenia progu pobudliwości drgawkowej (podczas stosowania bupropionu istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia napadu drgawkowego związane z obecnością czynników predysponujących, które obniżają próg pobudliwości drgawkowej). Wszyscy pacjenci powinni być ocenieni, pod kątem występowania u nich czynników predysponujących, do których należą: równoczesne stosowanie innych leków obniżających próg pobudliwości drgawkowej (np. leki przeciwpsychotyczne, przeciwdepresyjne, przeciwmalaryczne, tramadol, teofilina, steroidy działające ogólnoustrojowo, chinolony i leki przeciwhistaminowe działające uspokajająco); uzależnienie od alkoholu; uraz głowy w wywiadzie; cukrzyca leczona lekami hipoglikemizującymi lub insuliną; stosowanie leków stymulujących lub zmniejszających apetyt. Leczenie preparatem powinno być przerwane i nie jest zalecane u pacjentów, u których w trakcie terapii wystąpiły napady drgawkowe. Interakcje. Z powodu interakcji farmakokinetycznych stężenie bupropionu lub jego metabolitów w osoczu może się zmieniać, co może nasilać działania niepożądane leku (np. suchość w jamie ustnej, bezsenność, napady drgawkowe). Dlatego należy zachować ostrożność podczas równoczesnego stosowania bupropionu z lekami, które indukują lub hamują jego metabolizm. Bupropion hamuje metabolizm z udziałem enzymów cytochromu P450 2D6. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas równoczesnego stosowania bupropionu i leków metabolizowanych przez te enzymy. Leki hamujące aktywność CYP2D6 mogą zmniejszać stężenia endoksyfenu, będącego czynnym metabolitem tamoksyfenu. Z tego względu w trakcie leczenia tamoksyfenem należy unikać, jeśli to tylko możliwe, stosowania bupropionu, będącego inhibitorem CYP2D6. Samobójstwo/myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego. Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samouszkodzeń i samobójstwa (zdarzenia związane z samobójstwem). To ryzyko utrzymuje się, dopóki nie wystąpi wyraźna remisja. Ponieważ poprawa może nie nastąpić w ciągu pierwszych lub następnych tygodni leczenia, pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą aż do czasu, kiedy wystąpi poprawa. Doświadczenie kliniczne wykazuje, że ryzyko samobójstwa może zwiększać się we wczesnym etapie powrotu do zdrowia. Pacjenci ze zdarzeniami związanymi z samobójstwem w wywiadzie lub ci, którzy przed rozpoczęciem terapii wykazywali znacznego stopnia nasilenie myśli samobójczych, są w grupie zwiększonego ryzyka wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i powinni podczas leczenia pozostawać pod ścisłą kontrolą. U dorosłych pacjentów <25 lat z zaburzeniami psychicznymi występuje zwiększenie ryzyka zachowań samobójczych w trakcie stosowania leków przeciwdepresyjnych w porównaniu do placebo. Pacjenci, w szczególności ci z grupy wysokiego ryzyka, powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą w trakcie farmakoterapii, zwłaszcza w jej wczesnej fazie lub po zmianie dawkowania. Pacjenci (i opiekunowie pacjentów) powinni być ostrzeżeni o konieczności obserwacji wszelkich oznak pogorszenia stanu klinicznego pacjenta, myśli lub zachowań samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu. W przypadku wystąpienia tych objawów powinni natychmiast zasięgnąć porady lekarskiej. Wystąpienie niektórych objawów psychicznych może zależeć albo od stanu choroby podstawowej lub od stosowanego leczenia. Należy rozważyć zmianę schematu leczenia, włącznie z jego przerwaniem, u pacjentów, u których wystąpiło nasilenie myśli/zachowań samobójczych, szczególnie jeżeli te objawy są ciężkie, występujące nagle lub dotychczas nie występowały. Objawy psychiczne, w tym mania i choroba afektywna dwubiegunowa. Zgłaszano objawy psychiczne. W szczególności obserwowano objawy psychotyczne i maniakalne, głównie u pacjentów z chorobą psychiczną w wywiadzie. Dodatkowo ciężkie epizody depresji mogą być początkowym objawem zaburzeń dwubiegunowych. Panuje ogólne przekonanie (chociaż nieuzyskane w kontrolowanych badaniach), że leczenie takiego epizodu samym lekiem przeciwdepresyjnym może zwiększyć prawdopodobieństwo wywołania mieszanego/maniakalnego epizodu u pacjentów z ryzykiem zaburzeń dwubiegunowych. Ograniczone dane kliniczne dotyczące stosowania bupropionu w skojarzeniu ze stabilizatorami nastroju u pacjentów z zaburzeniami dwubiegunowymi w wywiadzie sugeruje małą częstość przejścia w manię. Przed rozpoczęciem leczenia lekiem przeciwdepresyjnym pacjenci powinni być odpowiednio zbadani w celu określenia ryzyka wystąpienia zaburzeń dwubiegunowych; takie badanie powinno zawierać szczegółowy wywiad psychiatryczny, w tym wywiad rodzinny dotyczący samobójstw, zaburzeń dwubiegunowych i depresji. Badania nad skłonnością do nadużywania u ludzi i rozległe doświadczenie kliniczne wskazują, że bupropion ma mały potencjał wywoływania uzależnienia. Kliniczne doświadczenie z bupropionem u pacjentów poddawanych leczeniu elektrowstrząsami jest ograniczone. Należy wykazać ostrożność podczas stosowania leczenia elektrowstrząsami u pacjentów równocześnie leczonych bupropionem. Nadwrażliwość. Leczenie bupropionem należy niezwłocznie przerwać, jeżeli u pacjenta wystąpiły objawy nadwrażliwości podczas przyjmowania leku. Należy pamiętać, że objawy mogą rozwijać się lub nawracać również po zaprzestaniu stosowania bupropionu, jak również o konieczności odpowiedniego leczenia objawowego przez odpowiednio długi czas (co najmniej jeden tydzień). Objawy typowe obejmują wysypkę skórną, świąd, pokrzywkę lub ból w klatce piersiowej, bardziej nasilone reakcje mogą obejmować: obrzęk naczynioruchowy, duszność/skurcz oskrzeli, wstrząs anafilaktyczny, rumień wielopostaciowy lub zespół Stevensa-Johnsona. Ból stawów, ból mięśni i gorączka były również zgłaszane w połączeniu z wysypką i innymi objawami wskazującymi na opóźnioną nadwrażliwość. U większości pacjentów objawy ulegały złagodzeniu po przerwaniu leczenia bupropionem i rozpoczęciu leczenia lekami przeciwhistaminowymi lub kortykosteroidami, po czym z czasem ustępowały. Choroby sercowo-naczyniowe. Doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania bupropionu w leczeniu depresji u pacjentów z chorobą sercowo-naczyniową jest ograniczone - należy zachować ostrożność. Jednak bupropion był stosunkowo dobrze tolerowany w badaniach dotyczących zaprzestawania palenia u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Wykazano, że bupropion nie zwiększa znacząco ciśnienia tętniczego krwi u pacjentów bez depresji, w pierwszym stadium nadciśnienia tętniczego. Jednak w praktyce klinicznej nadciśnienie tętnicze, które w pewnych przypadkach może być ciężkie i wymaga intensywnego leczenia, było zgłaszane u pacjentów przyjmujących bupropion. Te obserwacje pochodzą od pacjentów z wcześniej obecnym nadciśnieniem tętniczym oraz pacjentów bez nadciśnienia tętniczego w wywiadzie. Należy określić wyjściowe wartości ciśnienia tętniczego podczas rozpoczynania leczenia, a następnie monitorować to ciśnienie, zwłaszcza u pacjentów z wcześniej występującym nadciśnieniem tętniczym. Należy rozważyć zakończenie leczenia bupropionem, jeżeli stwierdza się klinicznie istotne zwiększenie ciśnienia tętniczego. Jednoczesne zastosowanie bupropionu i nikotynowego przezskórnego systemu terapeutycznego może spowodować wzrost ciśnienia tętniczego krwi. Dzieci i młodzież - leczenie lekami przeciwdepresyjnymi jest związane z ryzykiem wystąpienia myśli i zachowań samobójczych u dzieci i młodzieży z ciężkim epizodem depresji i innymi zaburzeniami psychicznymi. Zaburzenia czynności wątroby. Bupropion jest w znacznym stopniu metabolizowany w wątrobie do czynnych metabolitów, które dalej są metabolizowane. Nie obserwowano statystycznie istotnych różnic w farmakokinetyce bupropionu u pacjentów z łagodną i umiarkowaną marskością wątroby w porównaniu do zdrowych ochotników, ale stężenie bupropionu w surowicy było bardzo zróżnicowane u poszczególnych pacjentów. Dlatego lek należy stosować z ostrożnością u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Wszyscy pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby powinni być ściśle kontrolowani ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych (np. bezsenność, suchość w jamie ustnej, napady drgawkowe), które mogą wskazywać na duże stężenie leku lub jego metabolitów w organizmie. Zaburzenia czynności nerek. Bupropion w postaci metabolitów wydalany jest głównie z moczem. Z tego względu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek bupropion i jego czynne metabolity mogą gromadzić się w organizmie w stopniu większym niż u osób, których nerki pracują prawidłowo. Pacjenci powinni być ściśle monitorowani ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych (np. bezsenność, suchość w jamie ustnej, napady drgawkowe), które mogą wskazywać na duże stężenie leku lub jego metabolitów w organizmie. Pacjenci w podeszłym wieku. Skuteczność stosowania u pacjentów w podeszłym wieku nie została jednoznacznie określona. W badaniu klinicznym u pacjentów w podeszłym wieku stosowano taką samą dawkę, jak u dorosłych pacjentów. Nie można wykluczyć większej wrażliwości u niektórych pacjentów w podeszłym wieku. Niewłaściwe drogi podania. Lek jest przeznaczony wyłącznie do przyjmowania doustnego. Zgłaszano przypadki inhalacji rozkruszonych tabletek lub przyjęcia rozpuszczonego bupropionu w postaci iniekcji, co może prowadzić do gwałtownego uwalniania i szybszego wchłaniania oraz potencjalnego przedawkowania. Zgłaszano przypadki wystąpienia napadów drgawkowych i (lub) zgonów po przyjęciu bupropionu donosowo lub we wstrzyknięciu pozajelitowym. Zespół serotoninowy. Zgłaszano występowanie zespołu serotoninowego, stanu potencjalnie zagrażającego życiu, w przypadku gdy bupropion był podawany jednocześnie z lekami serotoninergicznymi, takimi jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI). Jeśli jednoczesne leczenie innymi lekami serotoninergicznymi jest klinicznie uzasadnione, zalecana jest uważna obserwacja pacjenta, szczególnie podczas rozpoczynania leczenia i zwiększania dawki. Jeśli podejrzewa się wystąpienie zespołu serotoninowego, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub zakończenie leczenia w zależności od ciężkości objawów. Zespół Brugadów. Bupropion może spowodować ujawnienie zespołu Brugadów, rzadkiej dziedzicznej choroby kanałów sodowych serca z charakterystycznymi zmianami w zapisie EKG (uniesienie odcinka ST oraz nieprawidłowości załamka T w prawych odprowadzeniach przedsercowych), co może prowadzić do zatrzymania krążenia i (lub) nagłej śmierci. Zaleca się ostrożność u pacjentów z zespołem Brugadów lub u pacjentów z czynnikami ryzyka takimi jak zatrzymanie krążenia lub nagła śmierć w wywiadzie rodzinnym.

Producent

Accord Healthcare