Spis treści:
1. Beplasot - działanie
2. Beplasot - wskazania
3. Beplasot - przeciwwskazania
4. Beplasot - dawkowanie
5. Beplasot - interakcje z innymi lekami
6. Beplasot - ciąża
7. Beplasot - skutki uboczne
8. Beplasot - środki ostrożności
9. Beplasot - producent

Działanie

Beplasot - Lek złożony zawierającym dwie substancje czynne, solifenacynę i tamsulosynę. Substancje te mają niezależne od siebie, uzupełniające się mechanizmy działania w leczeniu objawów ze strony dolnych dróg moczowych (LUTS) w fazie napełnienia pęcherza, związanych z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego (BPH). Solifenacyna to kompetycyjny, wybiórczy antagonista receptora muskarynowego, który nie wykazuje powinowactwa do różnych innych receptorów, enzymów i kanałów jonowych. Solifenacyna ma największe powinowactwo do receptorów muskarynowych M₃, a w dalszej kolejności do receptorów M₁ i M₂. Tamsulosyna jest antagonistą receptora adrenergicznego (AR) typu alfa₁. Wiąże się wybiórczo i kompetycyjnie z postsynaptyczną częścią AR typu alfa₁, szczególnie z podtypu alfa_1A i alfa_1D i wykazuje silne działanie antagonistyczne w tkankach dolnych dróg moczowych. Solifenacyna wykazuje korzystne działanie w zaburzeniach fazy napełnienia pęcherza, będących skutkiem aktywacji receptorów M₃ w pęcherzu moczowym przez acetylocholinę pozaneuronalną. Acetylocholina pozaneuronalna (uwalniana przez komórki inne niż neurony) wzmacnia funkcję sensoryczną nabłonka pęcherza moczowego, co powoduje parcie na pęcherz i zwiększa częstotliwość oddawania moczu. Tamsulosyna wpływa korzystnie na objawy związane z fazą opróżniania pęcherza (zwiększa maksymalny przepływ cewkowy), usuwając ucisk poprzez rozluźnienie mięśni gładkich gruczołu krokowego, szyi pęcherza moczowego i cewki moczowej. Tamsulosyna wpływa również korzystnie na objawy związane z fazą napełnienia pęcherza. Czas t_max solifenacyny w postaci tabl., jest niezależny od dawki i wynosi od 3 do 8 h po podaniu wielokrotnym. Całkowita biodostępność wynosi ok.90%. Ok. 98% solifenacyny wiąże się z białkami osocza, głównie z a1-kwaśną glikoproteiną. Solifenacyna metabolizowana jest przede wszystkim w wątrobie, głównie z udziałem cytochromu CYP3A4. Po podaniu pojedynczym 10 mg solifenacyny znakowanej węglem radioaktywnym ¹⁴C, w ciągu 26 dni wykryto w moczu ok. 70% substancji radioaktywnej, a w kale 23%. W moczu wykryto ok. 11% substancji radioaktywnej w postaci niezmienionej, ok. 18% jako N-tlenek solifenacyny, 9% w postaci 4R-hydroksy-N-tlenku solifenacyny, a 8% jako 4R-hydroksy solifenacynę (czynny metabolit). Po podaniu wielokrotnym tamsulosyny w postaci OCAS, w dawce 0,4 mg/dobę, czas t_max wynosił od 4 do 6 h. Całkowita biodostępność wynosi ok. 57%. Ok. 99% tamsulosyny wiąże się z białkami osocza, głownie z alfa1-kwaśną glikoproteiną. Tamsulosyna metabolizowana jest przede wszystkim w wątrobie, głównie z udziałem cytochromów CYP3A4 i CYP2D6. Po podaniu pojedynczym 0,2 mg tamsulosyny znakowanej węglem radioaktywnych ¹⁴C, po 7 dniach w moczu wydala się ok. 76% substancji radioaktywnej a z kałem 21%. Po podaniu wielokrotnym skojarzenia solifenacyny i tamsulosyny, wartość t_max solifenacyny w różnych badaniach mieściła się w zakresie od 4,27 h do 4,76 h, a wartość t_max tamsulosyny od 3,47 h do 5,65 h. Odpowiednio, stężenie C_max solifenacyny wynosiło od 26,5 ng/ml do 32,0 ng/ml, natomiast C_max tamsulosyny wynosiło od 6,56 ng/ml do 13,3 ng/ml. Wartości AUC dla solifenacyny wynosiły od 528 ng.h/ml do 601 ng.h/ml a dla tamsulosyny od 97,1 ng.h/ml do 222 ng.h/ml. Całkowita dostępność biologiczna solifenacyny wynosi ok. 90%, natomiast szacuje się, że wchłanianiu ulega 70% - 79% dawki tamsulosyny. Po pojedynczym podaniu leku, wartość T_0,5 w fazie eliminacji solifenacyny wahała się od 49,5 h do 53,0 h, a tamsulosyny od 12,8 h do 14,0 h.

Wskazania

Beplasot - Leczenie umiarkowanych i ciężkich objawów w fazie napełnienia pęcherza (parcie naglące, częstomocz) i w fazie opróżniania pęcherza, związanych z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego (BPH) u mężczyzn, którzy niewystarczająco odpowiadają na leczenie w monoterapii.

Przeciwwskazania

Beplasot - Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Hemodializa. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Ciężkie zaburzenia czynności nerek z jednoczesnym leczeniem silnym inhibitorem cytochromu P450 (CYP) 3A4, np. ketokonazolem. Umiarkowane zaburzenia czynności wątroby z jednoczesnym leczeniem silnym inhibitorem CYP3A4, np. ketokonazolem. Ciężkie zaburzenia żołądka lub jelit (w tym toksyczne rozszerzenie okrężnicy), miastenia lub jaskra z wąskim kątem przesączania, oraz pacjenci, u których istnieje ryzyko wystąpienia tych chorób. Hipotonia ortostatyczna w wywiadzie.

Dawkowanie

Beplasot - Doustnie. Dorośli mężczyźni, w tym osoby w podeszłym wieku: 1 tabl. raz na dobę, niezależnie od posiłków. Maksymalna dawka dobowa to 1 tabl. preparatu. Szczególne grupy pacjentów. Brak badań dotyczących wpływu zaburzeń czynności nerek/wątroby na farmakokinetykę skojarzenia bursztynianu solifenacyny i chlorowodorku tamsulosyny. Dobrze znany jest wpływ zaburzeń czynności nerek/wątroby na farmakokinetykę poszczególnych substancji czynnych. Lek można stosować u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (CCr >30 ml/min). Należy zachować ostrożność stosując ten lek u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <30ml/min), a maksymalna dawka dobowa u tych pacjentów to 1 tabl. preparatu. Lek można stosować u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (<7 punktów w skali Child-Pugh). Należy zachować ostrożność stosując ten lek u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (7-9 punktów w skali Child-Pugh), a maksymalna dawka dobowa u tych pacjentów to 1 tabl. preparatu. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (>9 punktów w skali Child-Pugh) stosowanie leku jest przeciwwskazane. Należy zachować ostrożność stosując lek u pacjentów leczonych jednocześnie umiarkowanie silnymi lub silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4, takimi jak werapamil, ketokonazol, rytonawir, nelfinawir, itrakonazol. Nie należy stosować większej dawki leku niż 1 tabl. na dobę. Nie ma odpowiedniego wskazania do stosowania leku u dzieci i młodzieży.

Interakcje z innymi lekami

Beplasot - Jednoczesne stosowanie z lekami o właściwościach cholinolitycznych może nasilać działanie terapeutyczne oraz działania niepożądane. Po zakończeniu stosowania leku należy zrobić ok. 1-tygodniową przerwę przed rozpoczęciem leczenia antycholinergicznego. Działanie lecznicze solifenacyny może być słabsze w przypadku jednoczesnego stosowania agonistów receptorów cholinergicznych. Jednoczesne podawanie solifenacyny z ketokonazolem (silny inhibitor CYP3A4) (200 mg/dobę) powodowało 1,4- i 2,0-krotny wzrost stężenia C_max i AUC solifenacyny, natomiast podawanie ketokonazolu w dawce 400 mg/dobę powodowało 1,5- i 2,8-krotne zwiększenie C_max i AUC solifenacyny. Jednoczesne podawanie tamsulosyny i ketokonazolu w dawce 400 mg/dobę powodowało odpowiednio 2,2- i 2,8-krotne zwiększenie C_max i AUC tamsulosyny. Ponieważ jednoczesne podawanie z silnymi inhibitorami CYP3A4, takimi jak ketokonazol, rytonawir, nelfinawir, itrakonazol, może prowadzić do zwiększenia ekspozycji zarówno na solifenacynę jak i tamsulosynę, należy zachować ostrożność stosując skojarzenie bursztynianu solifenacyny z chlorowodorkiem tamsulosyny razem z silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4. Nie należy podawać leku jednocześnie z silnymi inhibitorami CYP3A4 pacjentom z fenotypowo uwarunkowanym zaburzeniem metabolizmu przy udziale CYP2D6 lub pacjentom, którzy już stosują inhibitory CYP2D6. Jednoczesne podawanie solifenacyny i tamsulosyny z werapamilem (umiarkowanie silnym inhibitorem CYP3A4) powodowało w przybliżeniu 2,2-krotne zwiększenie C_max i AUC tamsulosyny i ok. 1,6-krotne zwiększenie C_max i AUC solifenacyny. Należy zachować ostrożność stosując lek w skojarzeniu z umiarkowanie silnymi inhibitorami CYP3A4. Jednoczesne podawanie tamsulosyny ze słabym inhibitorem CYP3A4 cymetydyną (400 mg, co 6 h), powodowało 1,44-krotne zwiększenie AUC tamsulosyny, podczas gdy C_max nie zmieniło się w sposób istotny; lek można stosować jednocześnie ze słabymi inhibitorami CYP3A4. Jednoczesne podawanie tamsulosyny z silnym inhibitorem CYP2D6 paroksetyną (20 mg/dobę), powodowało odpowiednio 1,3- i 1,6-krotne zwiększenie C_max i AUC tamsulosyny; lekmożna stosować razem z inhibitorami CYP2D6. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu indukcji enzymatycznej na farmakokinetykę solifenacyny i tamsulosyny. Ponieważ solifenacyna i tamsulosyna są metabolizowane z udziałem CYP3A4, mogą wystąpić interakcje farmakokinetyczne z substancjami indukującymi CYP3A4 (np. z ryfampicyną), które mogą zmniejszać stężenia solifenacyny i tamsulosyny w osoczu. Solifenacyna. Solifenacyna może zmniejszać działanie leków stymulujących motorykę przewodu pokarmowego, takich jak metoklopramid i cyzapryd. Badania in vitro wykazały, że w stężeniach terapeutycznych solifenacyna nie hamuje działania CYP1A1/2, 2B6, 2C8, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 lub 3A4; nie należy się spodziewać interakcji pomiędzy solifenacyną a lekami metabolizowanymi przez wymienione enzymy cytochromu. Przyjmowanie solifenacyny nie wpływało na farmakokinetykę R-warfaryny ani S-warfaryny i nie zmieniało ich wpływu na czas protrombinowy. Przyjmowanie solifenacyny nie wpływało w żaden sposób na farmakokinetykę digoksyny. Tamsulosyna. Jednoczesne podawanie z antagonistami receptorów adrenergicznych typu α może prowadzić do działania hipotensyjnego. W badaniach in vitro, diazepam, propranol, trichlormetiazyd, chlormadynon, amitryptylina, diklofenak, glibenklamid, symwastatyna i warfaryna nie wpływały na stężenie wolnej frakcji tamsulosyny w ludzkim osoczu. Tamsulosyna nie wpływa na stężenie wolnej frakcji diazepamu, propranololu, trichlormetiazydu oraz chlormadynonu. Jednakże diklofenak i warfaryna mogą zwiększać wydalanie tamsulosyny z organizmu. Jednoczesne podawanie z furosemidem powoduje zmniejszenie stężenia tamsulosyny w osoczu, ale dopóki stężenie utrzymuje się w granicach normy, dopuszcza się jednoczesne stosowanie. Badania in vitro wykazały, że w stężeniach terapeutycznych tamsulosyna nie hamuje działania CYP1A2, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 lub 3A4; nie należy się spodziewać interakcji pomiędzy tamsulosyną a lekami metabolizowanymi przez wymienione enzymy cytochromu. Nie obserwowano interakcji w przypadku jednoczesnego podawania tamsulosyny z atenololem, enalaprylem ani teofiliną.

Ciąża

Beplasot - Lek nie jest wskazany do stosowania u kobiet. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu skojarzenia solifenacyny i tamsulosyny na płodność. Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu solifenacyny ani tamsulosyny na płodność i wczesny rozwój embrionalny. Zarówno w krótkotrwałych, jak i w długotrwałych badaniach klinicznych prowadzonych z tamsulosyną obserwowano zaburzenia ejakulacji. Przypadki zaburzeń wytrysku, wytrysku wstecznego oraz braku wytrysku zgłaszano po dopuszczeniu leku do obrotu.

Skutki uboczne

Beplasot - Skojarzenie solifenacyny i tamsulosyny. Często: zawroty głowy, niewyraźne widzenie, suchość w jamie ustnej, niestrawność, zaparcia, zmęczenie. Niezbyt często: świąd, zatrzymanie moczu. Solifenacyna. Bardzo często: suchość w jamie ustnej. Często: niewyraźne widzenie, niestrawność, zaparcia, nudności, ból brzucha. Niezbyt często: zakażenie układu moczowego, zapalenie pęcherza moczowego, senność, zaburzenia smaku, suchość oka, suchość błony śluzowej nosa, choroba refluksowa przełyku, suchość w gardle, suchość skóry, trudności w oddawaniu moczu, zmęczenie, obrzęk obwodowy. Rzadko: zawroty głowy, ból głowy, wymioty, niedrożność okrężnicy, kamienie kałowe, świąd, wysypka, zatrzymanie moczu. Bardzo rzadko: omamy, stan dezorientacji, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy. Częstość nieznana: reakcja anafilaktyczna, zmniejszony apetyt, hiperkaliemia, majaczenie, jaskra, kołotanie serca, zaburzenia rytmu typu Torsade de Pointes, wydłużenie odstępu QT w EKG, migotanie przedsionków, częstoskurcz, dysfonia, niedrożność jelit, uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej, zaburzenia czynności wątroby, nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby, złuszczające zapalenie skóry, osłabienie mięśni, zaburzenia czynności nerek. Tamsulosyna. Często: zawroty głowy, zaburzenia ejakulacji, w tym wytrysk wsteczny oraz brak wytrysku. Niezbyt często: ból głowy, kołatanie serca, hipotonia ortostatyczna, zapalenie błony śluzowej nosa, zaparcia, nudności, biegunka, wymioty, świąd, wysypka, pokrzywka, osłabienie. Rzadko: omdlenie, obrzęk naczynioruchowy. Bardzo rzadko: zespół Stevensa-Johnsona, priapizm. Częstość nieznana: niewyraźne widzenie, śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS), zaburzenia widzenia, migotanie przedsionków, arytmia, częstoskurcz, duszność, krwawienie z nosa, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry.

Środki ostrożności

Beplasot - Należy zachować ostrożność stosując lek u pacjentów: z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek; u których występuje ryzyko zatrzymania moczu; z zaburzeniami drożności żołądka lub jelit; u których występuje ryzyko zmniejszenia motoryki przewodu pokarmowego; z przepukliną rozworu przełykowego i (lub) refluksem przełyku i (lub) u pacjentów przyjmujących leki (np. z grupy bisfosfonianów), które mogą powodować lub nasilać stan zapalny przełyku; z neuropatią wegetatywną. Należy przeprowadzić badanie przedmiotowe pacjenta w celu wykluczenia obecności innych chorób, które mogą wywoływać objawy podobne do objawów łagodnego rozrostu gruczołu krokowego. Przed rozpoczęciem stosowania leku należy wykluczyć inne przyczyny częstego oddawania moczu (niewydolność serca lub choroba nerek). W przypadku zakażenia układu moczowego należy wdrożyć odpowiednie leczenie przeciwbakteryjne. U pacjentów z czynnikami ryzyka, takimi jak wcześniej występujący zespół wydłużonego odstępu QT lub hipokaliemia, podczas stosowania solifenacyny bursztynianu obserwowano wydłużenie odstępu QT i zaburzenia rytmu typu Torsade de Pointes. U niektórych pacjentów stosujących bursztynian solifenacyny i tamsulosynę zgłaszano występowanie obrzęku naczynioruchowego ze zwężeniem dróg oddechowych. W przypadku wystąpienia obrzęku naczynioruchowego, należy przerwać leczenie i nie należy wznawiać stosowania leku; należy zastosować odpowiednie leczenie i (lub) inne konieczne środki. U niektórych pacjentów stosujących bursztynian solifenacyny zgłaszano występowanie reakcji anafilaktycznej. U pacjentów, u których wystąpiły reakcje anafilaktyczne, należy przerwać stosowanie leku i zastosować odpowiednie leczenie i (lub) inne konieczne środki. U niektórych pacjentów, stosujących chlorowodorek tamsulosyny obecnie lub w przeszłości, podczas operacji usunięcia zaćmy lub jaskry obserwowano śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS). Zespół IFIS może zwiększać ryzyko komplikacji podczas operacji oka oraz powikłań pooperacyjnych; nie zaleca się rozpoczynania stosowania leku u pacjentów, u których zaplanowano chirurgiczne leczenie zaćmy lub jaskry. Uważa się, że odstawienie leku na 1-2 tyg. przed operacją zaćmy może być pomocne, jednak nie określono korzyści wynikających z przerwania leczenia. Podczas badania przedoperacyjnego, zespół lekarzy okulistów lub chirurgów powinien wziąć pod uwagę to, czy pacjent z zaplanowanym leczeniem chirurgicznym jaskry lub zaćmy aktualnie stosuje lub wcześniej stosował bursztynian solifenacyny w skojarzeniu z chlorowodorkiem tamsulosyny, aby zapewnić odpowiednie środki na wypadek wystąpienia zespołu IFIS podczas zabiegu chirurgicznego. Należy zachować ostrożność stosując lek w skojarzeniu z umiarkowanie silnymi i silnymi inhibitorami CYP3A4, natomiast nie należy stosować leku razem z silnymi inhibitorami CYP3A4, np. z ketokonazolem, u pacjentów z fenotypowo uwarunkowanym zaburzeniem metabolizmu z udziałem CYP2D6, lub u pacjentów którzy przyjmują silne inhibitory CYP2D6, np. paroksetynę. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

Producent

+pharma arzneimittel