Spis treści:
1. Aprepitant Stada - działanie
2. Aprepitant Stada - wskazania
3. Aprepitant Stada - przeciwwskazania
4. Aprepitant Stada - dawkowanie
5. Aprepitant Stada - interakcje z innymi lekami
6. Aprepitant Stada - ciąża
7. Aprepitant Stada - skutki uboczne
8. Aprepitant Stada - środki ostrożności
9. Aprepitant Stada - producent

Działanie

Aprepitant Stada - Lek przeciwwymiotny i przeciw nudnościom. Aprepitant jest wybiórczym antagonistą o wysokim powinowactwie, działającym na ludzkie receptory neurokininowe 1 substancji P. Biodostępność wynosi 59-67%. C_max występuje po ok. 4 h. Wiąże się z białkami średnio w 97%. Lek jest w znacznym stopniu metabolizowany, głównie z udziałem CYP4A4, w mniejszym stopniu z udziałem CYP1A2 oraz CYP2C19. Metabolizm następuje poprzez oksydację pierścienia morfolinowego i jego łańcuchów bocznych, a metabolity, które powstają mają słabe działanie farmakologiczne. Metabolity wydalane są z moczem i kałem. T_0,5 w fazie końcowej wynosi 9-13 h.

Wskazania

Aprepitant Stada - Zapobieganie nudnościom i wymiotom związanym z przeciwnowotworową chemioterapią o wysokim i umiarkowanym ryzyku wymiotów u osób dorosłych i młodzieży w wieku od 12 lat. Preparat 125 mg/80 mg stosuje się w leczeniu skojarzonym.

Przeciwwskazania

Aprepitant Stada - Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne podawanie z pimozydem, terfenadyną, astemizolem lub cyzaprydem.

Dawkowanie

Aprepitant Stada - Doustnie. Dorośli: lek podaje się przez 3 dni jako składnik schematu, który obejmuje kortykosteroid i antagonistę receptora 5-HT₃. Zalecana dawka to 125 mg doustnie raz na dobę, 1 h przed rozpoczęciem chemioterapii w dniu 1. i 80 mg doustnie raz na dobę w dniach 2. i 3. rano. W zapobieganiu nudnościom i wymiotom związanym z emetogenną chemioterapią przeciwnowotworową u osób dorosłych zaleca się następujące schematy: Schemat chemioterapii o wysokiej emetogenności: dzień 1: aprepitant: 125 mg doustnie, deksametazon: 12 mg doustnie, antagoniści receptorów 5-HT₃: standardowe dawki antagonistów receptorów 5-HT₃. Należy zapoznać się z zaleceniami dotyczącymi prawidłowego dawkowania podanymi w drukach informacyjnych wybranego antagonisty receptora 5-HT₃; dzień 2: aprepitant: 80 mg doustnie, deksametazon: 8 mg doustnie, antagoniści receptorów 5-HT₃: brak; dzień 3: aprepitant: 80 mg doustnie, deksametazon: 8 mg doustnie, antagoniści receptorów 5-HT₃: brak; dzień 4: aprepitant: brak, deksametazon: 8 mg doustnie, antagoniści receptorów 5-HT₃: brak. Deksametazon należy podać 30 min przed chemioterapią w dniu 1 oraz rano w dniach 2. do 4. Dawka deksametazonu uwzględnia interakcje pomiędzy substancjami czynnymi. Schemat chemioterapii o umiarkowanej emetogenności: dzień 1: aprepitant: 125 mg doustnie, deksametazon: 12 mg doustnie, antagoniści receptorów 5-HT₃: standardowe dawki antagonistów receptorów 5-HT₃. Należy zapoznać się z zaleceniami dotyczącymi prawidłowego dawkowania podanymi w drukach informacyjnych wybranego antagonisty receptora 5-HT₃; dzień 2: aprepitant: 80 mg doustnie, deksametazon: brak, antagoniści receptorów 5-HT₃: brak; dzień 3: aprepitant: 80 mg doustnie, deksametazon: brak, antagoniści receptorów 5-HT₃: brak. Deksametazon należy podać 30 min przed chemioterapią w dniu 1. Dawka deksametazonu uwzględnia interakcje pomiędzy substancjami czynnymi. Młodzież (w wieku od 12 do 17 lat włącznie): lek podaje się przez 3 dni w ramach schematu obejmującego antagonistę receptora 5-HT₃. Zalecana dawka leku w kapsułkach wynosi 125 mg doustnie w dniu 1. i 80 mg doustnie w dniach 2. i 3. Lek podaje się doustnie 1 h przed rozpoczęciem chemioterapii w 1., 2. i 3. dniu. Jeśli w 2. i 3. dniu nie jest podawana chemioterapia, aprepitant podaje się rano. Patrz ChPL danego antagonisty receptora 5-HT₃ w celu uzyskania informacji na temat dawkowania. Jeśli w skojarzeniu z aprepitantem podawany jest kortykosteroid taki jak deksametazon, dawka kortykosteroidu powinna stanowić 50% zwykle stosowanej dawki. Dzieci. Nie wykazano bezpieczeństwa i skuteczności leku w kapsułkach 80 mg i 125 mg u dzieci w wieku poniżej 12 lat. Brak dostępnych danych. Istnieją ograniczone dane dotyczące skuteczności leku podczas stosowania w skojarzeniu z innymi kortykosteroidami i antagonistami receptora 5-HT₃. Należy zapoznać się z ChPL stosowanych jednocześnie leków z grupy antagonistów receptora 5-HT₃. Szczególne grupy pacjentów. U osób w podeszłym wieku (≥65 lat) oraz ze względu na płeć nie jest konieczne dostosowanie dawki. Nie jest konieczna modyfikacja dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub u poddawanych hemodializie pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby nie jest konieczna modyfikacja dawki. Istnieją ograniczone dane dotyczące pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, natomiast nie ma danych dotyczących pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby; należy zachować ostrożność podczas stosowania aprepitantu w tej grupie pacjentów. Sposób podania. Kapsułki należy połykać w całości, niezależnie od posiłków.

Interakcje z innymi lekami

Aprepitant Stada - Aprepitant (125 mg/80 mg) jest substratem, umiarkowanym inhibitorem oraz induktorem cytochromu CYP3A4; jest także induktorem cytochromu CYP2C9. Podczas leczenia aprepitantem następuje zahamowanie cytochromu CYP3A4. Po zakończeniu leczenia, aprepitant powoduje przemijające, łagodne pobudzenie aktywności cytochromów CYP2C9, CYP3A4 oraz procesu glukuronidacji. Wydaje się, że aprepitant nie wchodzi w interakcje z białkiem transportującym P-glikoproteiną, ponieważ nie stwierdzono interakcji aprepitantu z digoksyną. Jako umiarkowany inhibitor cytochromu CYP3A4 aprepitant (125 mg/80 mg) może zwiększać w osoczu stężenia jednocześnie stosowanych substancji czynnych metabolizowanych przez cytochrom CYP3A4. Całkowita ekspozycja na podawane doustnie substraty cytochromu CYP3A4 może wzrosnąć nawet około 3-krotnie podczas 3-dniowego leczenia aprepitantem; spodziewany jest mniejszy wpływ aprepitantu na stężenia substratów cytochromu CYP3A4 podawanych dożylnie. Leku nie wolno stosować jednocześnie z pimozydem, terfenadyną, astemizolem lub cyzaprydem. Hamowanie cytochromu CYP3A4 przez aprepitant może spowodować wzrost stężenia wymienionych substancji czynnych w osoczu, co może powodować poważne lub zagrażające życiu reakcje. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania leku i doustnych substancji czynnych metabolizowanych głównie przez cytochrom CYP3A4 oraz o wąskim indeksie terapeutycznym, takich jak cyklosporyna, takrolimus, syrolimus, ewerolimus, alfentanyl, diergotamina, ergotamina, fentanyl oraz chinidyna. Podczas jednoczesnego stosowania aprepitantu w schemacie 125 mg/80 mg, zwykle stosowaną, podawaną doustnie dawkę deksametazonu należy zmniejszyć o ok. 50%. Podczas jednoczesnego stosowania aprepitantu w schemacie 125 mg/80 mg, zwykle stosowaną, podawaną dożylnie dawkę metyloprednizolonu należy zmniejszyć o ok. 25%, a zwykle stosowaną, podawaną doustnie dawkę metyloprednizolonu należy zmniejszyć o ok. 50%. Podczas długotrwałego stosowania metyloprednizolonu, jego AUC może zmniejszyć się w późniejszym okresie, w ciągu 2 tyg. po przyjęciu pierwszej dawki aprepitantu, ze względu na indukcję cytochromu CYP3A4 przez aprepitant. Można się spodziewać, że działanie to będzie silniejsze podczas stosowania metyloprednizolonu doustnie. W badaniach farmakokinetycznych aprepitant podawany wg schematu: w 1. dniu w dawce 125 mg, a w 2. i 3. dniu w dawce 80 mg na dobę, nie wpływał na farmakokinetykę docetakselu podawanego dożylnie w 1. dniu lub winorelbiny podawanej dożylnie w 1. lub 8. dniu. Ponieważ wpływ aprepitantu na farmakokinetykę substratów cytochromu CYP3A4 podawanych doustnie jest większy niż wpływ aprepitantu na farmakokinetykę substratów cytochromu CYP3A4 podawanych dożylnie, nie można wykluczyć interakcji z podawanymi doustnie cytostatykami metabolizowanymi głównie lub częściowo przez cytochrom CYP3A4 (np. etopozyd, winorelbina). Należy zachować ostrożność i dodatkowo monitorować pacjentów otrzymujących leki metabolizowane głównie lub częściowo przez cytochrom CYP3A4. Po wprowadzeniu leku do obrotu obserwowano występowanie objawów neurotoksyczności, które mogły być działaniem niepożądanym ifosfamidu, podczas jednoczesnego stosowania aprepitantu i ifosfamidu. Podczas leczenia nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią (CINV) w schemacie 3-dniowym może dojść do przejściowego umiarkowanego zwiększenia, po którym następuje łagodny spadek ekspozycji na immunosupresyjne leki metabolizowane przez cytochrom CYP3A4 (np. cyklosporynę, takrolimus, ewerolimus i syrolimus). Biorąc pod uwagę krótki czas trwania 3-dniowego schematu i zależne od czasu ograniczone zmiany w ekspozycji, nie zaleca się zmniejszenia dawki leków immunosupresyjnych podczas 3 dni ich jednoczesnego stosowania z aprepitantem. Podczas jednoczesnego stosowania aprepitantu (125 mg/80 mg) i midazolamu lub innych benzodiazepin metabolizowanych przez cytochrom CYP3A4 (alprazolam, triazolam) należy brać pod uwagę możliwość zwiększenia stężenia benzodiazepin w osoczu. Jako łagodny induktor cytochromów CYP2C9, CYP3A4 i procesu glukuronidacji, aprepitant może obniżać osoczowe stężenia substratów usuwanych tymi drogami w ciągu 2 tyg. od rozpoczęcia leczenia. Działanie to może się uwidocznić dopiero po zakończeniu 3-dniowego leczenia aprepitantem. Dla substratów cytochromów CYP2C9 i CYP3A4 pobudzenie aktywności jest przemijające, a maksymalny efekt osiągany jest w 3-5 dni po zakończeniu 3-dniowego leczenia aprepitantem. Efekt ten utrzymuje się przez kilka dni, następnie powoli zmniejsza się, a do 2 tyg. od zakończenia leczenia aprepitantem nie jest już istotny klinicznie. Podczas stosowania aprepitantu w dawce 80 mg przez 7 dni doustnie zauważa się również łagodne pobudzenie glukuronidacji. Nie ma danych dotyczących wpływu na cytochromy CYP2C8 i CYP2C19. Należy zachować ostrożność podczas stosowania w tym czasie warfaryny, acenokumarolu, tolbutamidu, fenytoiny lub innych substancji czynnych, o których wiadomo, że są metabolizowane przez cytochrom CYP2C9. U pacjentów przewlekle przyjmujących warfarynę należy ściśle monitorować czas protrombinowy (INR) podczas leczenia aprepitantem i przez 2 tyg. po każdej 3-dniowej kuracji aprepitantem podczas chemioterapii wywołującej nudności i wymioty. Aprepitant podawany w dawce 125 mg w 1. dniu oraz w dawce 80 mg na dobę w 2. i 3. dniu, zmniejszał AUC tolbutamidu (substratu cytochromu CYP2C9) o 23% w 4. dniu, o 28% w 8. dniu oraz o 15% w 15. dniu, gdy tolbutamid podano doustnie w pojedynczej dawce 500 mg przed zastosowaniem 3-dniowego schematu podawania aprepitantu oraz w dniach 4., 8. i 15. Podczas stosowania i w ciągu 28 dni po podaniu aprepitantu może dojść do obniżenia skuteczności hormonalnych środków antykoncepcyjnych. W okresie stosowania leku oraz przez 2 mies. po przyjęciu ostatniej dawki aprepitantu należy dodatkowo stosować alternatywne niehormonalne metody antykoncepcji. W badaniu klinicznym, w okresie od 9. do 21. dnia, stwierdzono obniżenie najniższych wartości stężenia etynyloestradiolu o 64% i obniżenie najniższych wartości stężenia noretyndronu o 60%. Aprepitant nie miał istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę ondansetronu, granisetronu lub hydrodolasetronu (czynnego metabolitu dolasetronu). Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania aprepitantu z substancjami czynnymi będącymi inhibitorami aktywności CYP3A4 (np. ketokonazolem, itrakonazolem, worykonazolem, posakonazolem, klarytromycyną, telitromycyną, nefazodonem oraz inhibitorami proteazy), ponieważ przewiduje się, że jednoczesne stosowanie tych preparatów spowoduje kilkukrotny wzrost stężenia aprepitantu w osoczu. Należy unikać jednoczesnego podawania aprepitantu z substancjami czynnymi silnie indukującymi aktywność CYP3A4 (np. ryfampicyną, fenytoiną, karbamazepiną, fenobarbitalem), ponieważ jednoczesne podawanie powoduje obniżenie stężenia aprepitantu w osoczu, co może prowadzić do zmniejszenia skuteczności aprepitantu. Nie zaleca się jednoczesnego podawania leku i preparatów ziołowych zawierających ziele dziurawca (Hypericum perforatum). Po podaniu aprepitantu w pojedynczej dawce 125 mg w 5. dniu 10-dniowego leczenia ketokonazolem (który jest silnym inhibitorem cytochromu CYP3A4) w dawce 400 mg na dobę, AUC aprepitantu wzrosło ok. 5-krotnie, a średni T_0,5 aprepitantu w fazie końcowej zwiększył się ok. 3-krotnie. Po podaniu aprepitantu w pojedynczej dawce 375 mg w 9. dniu 14-dniowego leczenia ryfampicyną (silnym induktorem cytochromu CYP3A4) w dawce 600 mg na dobę, AUC aprepitantu zmniejszyło się o 91%, a średni T_0,5 w fazie końcowej aprepitantu zmniejszył się o 68%. Badania interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych.

Ciąża

Aprepitant Stada - Aprepitantu nie należy stosować u kobiet w ciąży, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne. Brak dostępnych danych dotyczących ekspozycji na aprepitant w okresie ciąży. Możliwy toksyczny wpływ aprepitantu na rozrodczość nie został w pełni określony, ponieważ w badaniach na zwierzętach nie można było uzyskać większej ekspozycji niż ekspozycja terapeutyczna u ludzi po podaniu dawki 125 mg/80 mg. Badania nie wykazują bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na przebieg ciąży, rozwój zarodka (płodu), przebieg porodu czy rozwój pourodzeniowy. Potencjalny wpływ zmian regulacji neurokininowej na rozrodczość jest nieznany. Aprepitant przenika do mleka szczurów w okresie laktacji. Nie wiadomo, czy aprepitant przenika do mleka ludzkiego, dlatego nie zaleca się karmienia piersią w okresie stosowania leku. Podczas stosowania i w ciągu 28 dni po podaniu aprepitantu może dojść do obniżenia skuteczności hormonalnych środków antykoncepcyjnych. W okresie stosowania leku oraz przez 2 mies. po przyjęciu ostatniej dawki aprepitantu należy dodatkowo stosować alternatywne niehormonalne metody antykoncepcji. Możliwy wpływ aprepitantu na płodność nie został w pełni określony, ponieważ w badaniach na zwierzętach nie można było uzyskać większej ekspozycji niż ekspozycja terapeutyczna u ludzi. W badaniach tych, dotyczących płodności, nie wykazano bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na zdolność kojarzenia się w pary, płodność, rozwój zarodka/płodu oraz liczbę i ruchliwość plemników.

Skutki uboczne

Aprepitant Stada - Często: zmniejszony apetyt, ból głowy, czkawka, zaparcie, niestrawność, zmęczenie, wzrost aktywności AlAT. Niezbyt często: gorączka neutropeniczna, niedokrwistość, niepokój, zawroty głowy, senność, kołatanie serca, nagłe zaczerwienienie skóry twarzy, nagłe uderzenia gorąca, kwaśne odbijanie, nudności, wymioty, refluks żołądkowo-przełykowy, ból brzucha, suchość jamy ustnej, wzdęcie, wysypka, trądzik, trudności w oddawaniu moczu, astenia, złe samopoczucie, wzrost aktywności AspAT, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej. Rzadko: zakażenia drożdżakowe, infekcje gronkowcowe, nadmierne pragnienie, dezorientacja, euforia, zaburzenia funkcji poznawczych, letarg, zaburzenia smaku, zapalenie spojówek, szumy uszne pochodzenia błędnikowego, bradykardia, zaburzenia sercowo-naczyniowe, ból jamy ustnej i gardła, kichanie, kaszel, spływanie wydzieliny po tylnej ścianie gardła, podrażnienie gardła, perforujący wrzód dwunastnicy, zapalenie jamy ustnej, wzdęcie brzucha, twarde stolce, neutropeniczne zapalenie okrężnicy, nadwrażliwość na światło, nadmierna potliwość, łojotok, zmiany skórne, swędząca wysypka, zespół Stevensa-Johnsona/toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, osłabienie mięśni, kurcze mięśni, częstomocz, obrzęki, dyskomfort w obrębie klatki piersiowej, zaburzenia chodu, obecność krwinek czerwonych w moczu, obniżenie stężenia sodu we krwi, zmniejszenie masy ciała, obniżenie liczby neutrofili, obecność glukozy w moczu, wzmożone wydalanie moczu. Częstość nieznana: reakcje nadwrażliwości (w tym reakcje anafilaktyczne), świąd, pokrzywka. Nudności i wymioty stanowiły parametry skuteczności w ciągu pierwszych 5 dni leczenia po chemioterapii i zgłaszane były jako działania niepożądane dopiero po tym okresie. U dorosłych pacjentów leczonych aprepitantem podczas nudności i wymiotów po zabiegach chirurgicznych (PONV) obserwowano dodatkowe działania niepożądane występujące z większą częstością niż w przypadku ondansetronu: ból w nadbrzuszu, nieprawidłowe zjawiska osłuchowe w przewodzie pokarmowym, zaparcie*, dyzartria, duszność, niedoczulica, bezsenność, zwężenie źrenicy, nudności, zaburzenia zmysłów, dyskomfort w żołądku, niedrożność przepuszczającą*, pogorszenie ostrości widzenia, świszczący oddech. *Zgłaszano u pacjentów przyjmujących większe dawki aprepitantu.

Środki ostrożności

Aprepitant Stada - Istnieją ograniczone dane dotyczące pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, natomiast nie ma danych dotyczących pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby; należy zachować ostrożność stosując Aprepitant Stada w tej grupie pacjentów. Interakcje związane z CYP3A4. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów przyjmujących jednocześnie doustne substancje czynne metabolizowane głównie przez cytochrom CYP3A4 oraz o wąskim zakresie terapeutycznym, takie jak cyklosporyna, takrolimus, syrolimus, ewerolimus, alfentanyl, pochodne alkaloidów sporyszu, fentanyl oraz chinidyna. Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania aprepitantu w skojarzeniu z irynotekanem, ponieważ skojarzenie może prowadzić do nasilenia działania toksycznego. Jednoczesne stosowanie z warfaryną (substrat CYP2C9). U pacjentów przyjmujących przewlekle warfarynę należy ściśle monitorować wartość INR w okresie leczenia aprepitantem i przez 14 dni po każdorazowej 3-dniowej terapii aprepitantem. Podczas stosowania i w ciągu 28 dni po podaniu aprepitantu może dojść do obniżenia skuteczności hormonalnych środków antykoncepcyjnych. W trakcie leczenia aprepitantem oraz przez 2 miesiące po przyjęciu ostatniej dawki aprepitantu należy dodatkowo stosować alternatywne niehormonalne metody antykoncepcji. Substancje pomocnicze. Kapsułki zawierają sacharozę; leku nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharozy-izomaltazy. 1 kaps. zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg), to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu".

Producent

Stada Arzneimittel