Spis treści:
1. Aprepitant Sandoz - działanie
2. Aprepitant Sandoz - wskazania
3. Aprepitant Sandoz - przeciwwskazania
4. Aprepitant Sandoz - dawkowanie
5. Aprepitant Sandoz - interakcje z innymi lekami
6. Aprepitant Sandoz - ciąża
7. Aprepitant Sandoz - skutki uboczne
8. Aprepitant Sandoz - środki ostrożności
9. Aprepitant Sandoz - producent

Działanie

Aprepitant Sandoz - Lek przeciwwymiotny i przeciw nudnościom. Aprepitant jest wybiórczym antagonistą o wysokim powinowactwie, działającym na ludzkie receptory neurokininowe 1 substancji P. Biodostępność wynosi 59-67%. C_max występuje po ok. 4 h. Wiąże się z białkami średnio w 97%. Lek jest w znacznym stopniu metabolizowany, głównie z udziałem CYP4A4, w mniejszym stopniu z udziałem CYP1A2 oraz CYP2C19. Metabolizm następuje poprzez oksydację pierścienia morfolinowego i jego łańcuchów bocznych, a metabolity, które powstają mają słabe działanie farmakologiczne. Metabolity wydalane są z moczem i kałem. T_0,5 w fazie końcowej wynosi 9-13 h.

Wskazania

Aprepitant Sandoz - Zapobieganie nudnościom i wymiotom związanym z przeciwnowotworową chemioterapią o dużym i umiarkowanym ryzyku wymiotów u dorosłych i młodzieży w wieku od 12 lat. Lek stosuje się jako element leczenia skojarzonego.

Przeciwwskazania

Aprepitant Sandoz - Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne podawanie z pimozydem, terfenadyną, astemizolem lub cyzaprydem.

Dawkowanie

Aprepitant Sandoz - Doustnie. Dorośli. Preparat należy przyjmować przez 3 dni w skojarzeniu z kortykosteroidem i antagonistą receptora 5-HT₃. Zalecana dawka wynosi 125 mg raz na dobę na 1 h przed rozpoczęciem chemioterapii w 1. dobie oraz dawka 80 mg raz na dobę w 2. i 3. dobie. Schemat leczenia w chemioterapii przeciwnowotworowej o wysokim ryzyku wymiotów: pierwszego dnia, 30 minut przed chemioterapią oraz rano od 2. do 4. dnia należy podać deksametazon. Dawka deksametazonu uwzględnia interakcje pomiędzy substancjami czynnymi. Schemat leczenia w chemioterapii przeciwnowotworowej o umiarkowanym ryzyku wymiotów: pierwszego dnia, 30 min przed chemioterapią należy podać deksametazon. Dawka deksametazonu uwzględnia interakcje pomiędzy substancjami czynnymi. Dzieci i młodzież w wieku 12-17 lat: lek należy przyjmować przez 3 dni w skojarzeniu z antagonistą receptora 5-HT₃. Zalecana dawka wynosi 125 mg doustnie w 1. dniu oraz 80 mg doustnie w 2. i 3. dniu. Lek przyjmuje się doustnie 1 h przed rozpoczęciem chemioterapii w 1., 2. i 3. dniu. Jeśli w 2. i 3. dniu nie jest podawana chemioterapia, preparat podaje się rano. Jeśli w skojarzeniu podawany jest kortykosteroid, taki jak deksametazon, dawka kortykosteroidu powinna stanowić 50% zwykle stosowanej dawki. Dzieci <12 lat: nie wykazano bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności preparatu w postaci kapsułek w tej grupie wiekowej. Szczególne grupy pacjentów. Nie jest konieczne dostosowywanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub u poddawanych hemodializie pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek, a także u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby. Istnieją ograniczone dane dotyczące pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby i brak danych dotyczących pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. U tych pacjentów należy zachować ostrożność podczas stosowania aprepitantu. Sposób podania. Kaps. należy połykać w całości, przyjmować niezależnie od posiłków.

Interakcje z innymi lekami

Aprepitant Sandoz - Aprepitant jest substratem, umiarkowanym inhibitorem oraz induktorem CYP3A4, a także induktorem CYP2C9. Podczas leczenia preparatem następuje zahamowanie aktywności CYP3A4. Po zakończeniu leczenia następuje przemijające, łagodne pobudzenie aktywności CYP2C9, CYP3A4 oraz glukuronidacja. Wydaje się, że aprepitant nie wchodzi w interakcje z białkiem transportującym P-glikoproteiną, ponieważ nie stwierdzono interakcji aprepitantu z digoksyną. Jako umiarkowany inhibitor CYP3A4, aprepitant może zwiększać w osoczu stężenia jednocześnie stosowanych doustnie substancji czynnych metabolizowanych przez CYP3A4. Całkowite stężenie doustnie podawanych substratów CYP3A4 może zwiększyć się nawet około 3-krotnie podczas 3-dniowego leczenia preparatem; spodziewany jest mniejszy wpływ aprepitantu na stężenia podawanych dożylnie substratów CYP3A4. Podczas jednoczesnego stosowania preparatu w schemacie 125 mg/80 mg, zwykle stosowaną, podawaną doustnie dawkę deksametazonu należy zmniejszyć o ok. 50%. Podczas jednoczesnego stosowania preparatu w schemacie 125 mg/80 mg, zwykle stosowaną, podawaną dożylnie dawkę metyloprednizolonu, należy zmniejszyć o ok. 25%, a zwykle stosowaną, podawaną doustnie dawkę metyloprednizolonu należy zmniejszyć o ok. 50%. W badaniach farmakokinetycznych preparat podawany w schemacie, w 1. dniu w dawce 125 mg, a w 2. i 3. dniu w dawce 80 mg/dobę, nie wpływał na farmakokinetykę docetakselu podawanego dożylnie w 1. dniu lub winorelbiny podawanej dożylnie w 1. lub 8. dniu. Ponieważ wpływ preparatu na farmakokinetykę substratów CYP3A4 podawanych doustnie jest większy niż wpływ preparatu na farmakokinetykę substratów CYP3A4 podawanych dożylnie, nie można wykluczyć interakcji z podawanymi doustnie chemioterapeutykami, metabolizowanymi głównie lub częściowo przez CYP3A4 (np. etopozyd, winorelbina). Podczas leczenia nudności i wymiotów wywołanych chemioterapią w schemacie 3-dniowym może dojść do przejściowego umiarkowanego zwiększenia, po którym następuje łagodny spadek ekspozycji na immunosupresanty metabolizowane przez CYP3A4 (np. cyklosporynę, takrolimus, ewerolimus i syrolimus). Biorąc pod uwagę krótki czas trwania 3-dniowego schematu i zależne od czasu ograniczone zmiany w ekspozycji, nie zaleca się zmniejszenia dawki immunosupresantów podczas 3 dni ich jednoczesnego stosowania z preparatem. Podczas jednoczesnego stosowania preparatu (125 mg/80 mg) i midazolamu lub innych benzodiazepin metabolizowanych przez CYP3A4 (alprazolam, triazolam), należy brać pod uwagę możliwość zwiększenia stężenia benzodiazepiny w osoczu. Jako łagodny induktor CYP2C9, CYP3A4 i procesu glukuronidacji, aprepitant może zmniejszać stężenia substratów usuwanych tymi drogami w ciągu 2 tyg. od rozpoczęcia leczenia. Działanie to może się uwidocznić dopiero po zakończeniu 3-dniowego leczenia preparatem. Dla substratów CYP2C9 i CYP3A4 pobudzenie aktywności jest przemijające, a maksymalny efekt osiągany jest w 3-5 dni po zakończeniu 3-dniowego leczenia preparatem. Efekt ten utrzymuje sie przez kilka dni, następnie powoli zmniejsza się, a przed upływem 2 tyg. od zakończenia leczenia preparatem nie jest już znaczący klinicznie. U pacjentów długotrwałe przyjmujących warfarynę należy ściśle monitorować czas protrombinowy (INR) podczas leczenia preparatem i przez 2 tyg. po każdej 3-dniowej kuracji lekiem podczas chemioterapii wywołującej nudności i wymioty. Lek podawany w dawce 125 mg w 1. dniu oraz w dawce 80 mg na dobę w 2. i 3. dniu, zmniejszał AUC tolbutamidu (substrat CYP2C9) o 23% w 4. dniu, o 28% w 8. dniu oraz o 15% w 15. dniu, gdy tolbutamid podano doustnie w pojedynczej dawce 500 mg przed zastosowaniem 3-dniowego schematu podawania leku oraz w dniach 4., 8. i 15. Podczas stosowania i w ciągu 28 dni po podaniu preparatu może dojść do zmniejszenia skuteczności hormonalnych środków antykoncepcyjnych. W okresie stosowania leku oraz przez 2 miesiące po przyjęciu ostatniej dawki leku należy stosować alternatywne niehormonalne dodatkowe metody antykoncepcji. W badaniach interakcji klinicznych aprepitant nie miał istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę ondansetronu, granisetronu lub hydrodolasetronu (czynnego metabolitu dolasetronu). Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania aprepitantu z substancjami czynnymi będącymi inhibitorami CYP3A4 (np. ketokonazol, itrakonazol, worykonazol, pozakonazol, klarytromycyna, telitromycyna, nefazodon oraz inhibitory proteazy), ponieważ oczekuje się, że jednoczesne stosowanie tych leków spowoduje kilkakrotne zwiększenie stężenia aprepitantu w osoczu. Należy unikać jednoczesnego stosowania z substancjami czynnymi silnie indukującymi CYP3A4 (np. ryfampicyną, fenytoiną, karbamazepiną, fenobarbitalem). Nie zaleca się jednoczesnego podawania leku i preparatów ziołowych zawierających ziele dziurawca. Po podaniu aprepitantu w pojedynczej dawce 125 mg w 5. dniu 10-dniowego schematu stosowania 400 mg na dobę ketokonazolu, silnego inhibitora CYP3A4, AUC aprepitantu zwiększyło się około 5-krotnie, a T_0,5 w fazie końcowej aprepitantu zwiększył się około 3-krotnie. Po podaniu aprepitantu w pojedynczej dawce 375 mg w 9. dniu 14-dniowego schematu stosowania 600 mg na dobę ryfampicyny, silnego induktora CYP3A4, AUC aprepitantu zmniejszyło się o 91%, a T_0,5 w fazie końcowej aprepitantu zmniejszył się o 68%. Jednoczesne podawanie z pimozydem, terfenadyną, astemizolem lub cyzaprydem jest przeciwwskazane.

Ciąża

Aprepitant Sandoz - Brak dostępnych danych dotyczących stosowania aprepitantu w okresie ciąży. Preparatu nie należy stosować w ciąży, chyba że jest to wyraźnie konieczne. Nie zaleca się karmienia piersią w okresie stosowania preparatu. Podczas stosowania i w ciągu 28 dni po podaniu preparatu może dojść do zmniejszenia skuteczności hormonalnych środków antykoncepcyjnych. W trakcie leczenia preparatem oraz przez 2 mies. po przyjęciu ostatniej dawki należy stosować alternatywne niehormonalne dodatkowe metody antykoncepcji. Płodność. Możliwy wpływ aprepitantu na płodność nie został w pełni określony. W badaniach dotyczących płodności, nie wykazano bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na zdolność kojarzenia się w pary, płodność, rozwój zarodka/płodu oraz liczbę i ruchliwość plemników.

Skutki uboczne

Aprepitant Sandoz - Często: zmniejszenie łaknienia, ból głowy, czkawka, zaparcie, niestrawność, uczucie zmęczenia, zwiększenie aktywności AlAT. Niezbyt często: gorączka neutropeniczna, niedokrwistość, niepokój, zawroty głowy, senność, kołatanie serca, uderzenia gorąca/zaczerwienienie twarzy, kwaśne odbijanie, nudności, wymioty, refluks żołądkowo-przełykowy, ból brzucha, suchość jamy ustnej, wzdęcie, wysypka, trądzik, trudności w oddawaniu moczu, osłabienie, złe samopoczucie, zwiększenie aktywności AspAT, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej. Rzadko: zakażenie drożdżakowe, infekcje gronkowcowe, nadmierne pragnienie, dezorientacja, euforia, zaburzenia funkcji poznawczych, letarg, zaburzenia smaku, zapalenie spojówek, szum w uszach, bradykardia, zaburzenia sercowo-naczyniowe, ból jamy ustnej i gardła, kichanie, kaszel, spływanie wydzieliny po tylnej stronie gardła, podrażnienie gardła, perforujący wrzód dwunastnicy, zapalenie jamy ustnej, wzdęcie brzucha, twarde stolce, zapalenie okrężnicy w przebiegu neutropenii, nadwrażliwość na światło, nadmierna potliwość, łojotok, zmiany skórne, swędząca wysypka, zespół Stevensa-Johnsona/ toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, słabość mięśni, skurcze mięśni, częstomocz, obrzęki, dolegliwości w obrębie klatki piersiowej, zaburzenia chodu, obecność krwinek czerwonych w moczu, obniżenie stężenia sodu we krwi, zmniejszenie masy ciała, zmniejszenie liczby neutrofili, obecność glukozy w moczu, wzmożone wydalanie moczu. Częstość nieznana: reakcje nadwrażliwości, w tym reakcje anafilaktyczne, świąd, pokrzywka. U dorosłych pacjentów leczonych aprepitantem podczas nudności i wymiotów po zabiegach chirurgicznych (PONV) obserwowano dodatkowe działania niepożądane występujące z większą częstością: ból w nadbrzuszu, nieprawidłowe dźwięki w jelitach, zaparcie, upośledzenie wymowy, duszność, niedoczulica, bezsenność, zwężenie źrenicy, nudności, zaburzenia zmysłów, dyskomfort w żołądku, niedrożność przepuszczającą, zmniejszenie ostrości widzenia, świszczący oddech.

Środki ostrożności

Aprepitant Sandoz - Istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby i brak danych dotyczących pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u tych pacjentów. Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów przyjmujących jednocześnie doustne substancje czynne metabolizowane głównie przez CYP3A4 oraz substancje czynne o wąskim zakresie terapeutycznym, takie jak: cyklosporyna, takrolimus, syrolimus, ewerolimus, alfentanyl, pochodne alkaloidów sporyszu, fentanyl oraz chinidyna. Ponadto należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania preparatu w skojarzeniu z irynotekanem, ponieważ skojarzenie może prowadzić do nasilenia działania toksycznego. U pacjentów długotrwale przyjmujących warfarynę należy ściśle monitorować wartość znormalizowanego współczynnika protrombinowego (INR) w okresie leczenia oraz i przez 14 dni po każdorazowej 3-dniowej terapii preparatem. Ze względu na zawartość sacharozy, pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy i galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować tego preparatu.

Producent

Sandoz