Zakrzepica: przyczyny, objawy, leczenie

Dodano: 31-10-2024 | Aktualizacja: 31-10-2024
capsule Konsultacja z e-receptą internal Lek. rodzinny specialist Specjalista

Zakrzepica to choroba układu krwionośnego, która polega na powstawaniu zakrzepów w żyłach lub tętnicach, co prowadzi do zaburzeń przepływu krwi. Zakrzep to skrzep krwi, który może całkowicie lub częściowo blokować światło naczynia, ograniczając dopływ tlenu i składników odżywczych do tkanek. Zakrzepica jest poważnym zagrożeniem dla zdrowia i życia, zwłaszcza gdy zakrzep przemieści się i wywoła zator, blokując przepływ krwi do ważnych narządów, takich jak płuca, mózg czy serce.

Zakrzepica żył głębokich i powierzchownych jest najczęściej diagnozowana w kończynach dolnych, gdzie przepływ krwi bywa ograniczony przez czynniki takie jak długotrwały bezruch czy zwiększone ciśnienie. Zakrzepica może jednak wystąpić w różnych częściach ciała i prowadzić do poważnych komplikacji. Nieleczona zakrzepica zwiększa ryzyko zawałów serca, udarów mózgu, a także zatorowości płucnej. Profilaktyka i leczenie zakrzepicy są kluczowe dla zapobiegania powikłaniom.

Zakrzepica przyczyny

Przyczyny zakrzepicy obejmują wiele czynników ryzyka, które mogą prowadzić do nadkrzepliwości krwi i zwiększać prawdopodobieństwo powstawania zakrzepów. Przyczyny zakrzepicy to często skutek połączenia czynników genetycznych i środowiskowych. Do najważniejszych przyczyn należą:

Wrodzone zaburzenia krzepnięcia krwi 

Niektóre osoby mają skłonność do nadkrzepliwości, co zwiększa ryzyko zakrzepicy. Wrodzone mutacje genów odpowiedzialnych za krzepnięcie, takie jak czynnik V Leiden czy mutacja genu protrombiny, sprzyjają tworzeniu się zakrzepów. Osoby z takimi mutacjami mają wyższe ryzyko zakrzepicy, szczególnie w połączeniu z innymi czynnikami ryzyka.

Urazy i zabiegi chirurgiczne 

Uszkodzenie ścian naczyń krwionośnych podczas operacji lub po urazie może prowadzić do zakrzepicy. Operacje ortopedyczne, zwłaszcza na kończynach dolnych, są jednym z najczęstszych czynników ryzyka zakrzepicy, ponieważ po zabiegu często występuje ograniczenie ruchomości.

Brak aktywności fizycznej 

Długotrwałe unieruchomienie, np. podczas długich lotów, siedzącej pracy czy pobytu w szpitalu, sprzyja powstawaniu zakrzepów. Ruch jest kluczowy dla prawidłowego przepływu krwi, a jego brak może prowadzić do zastoju krwi w żyłach, zwłaszcza kończyn dolnych.

Ciąża i hormony 

Zmiany hormonalne, zwłaszcza podczas ciąży, mogą sprzyjać rozwojowi zakrzepicy. Podwyższony poziom estrogenów, związany z ciążą lub stosowaniem antykoncepcji hormonalnej oraz hormonalnej terapii zastępczej, zwiększa ryzyko zakrzepicy.

Otyłość 

Nadmiar tkanki tłuszczowej, szczególnie w okolicach brzucha, zwiększa ciśnienie na żyły kończyn dolnych, co sprzyja powstawaniu zakrzepów. Otyłość jest także związana z innymi czynnikami ryzyka zakrzepicy, takimi jak cukrzyca i nadciśnienie.

Palenie papierosów 

Substancje zawarte w papierosach, w tym nikotyna, wpływają negatywnie na naczynia krwionośne i zwiększają ryzyko zakrzepicy. Palenie tytoniu przyczynia się do uszkodzenia ścian naczyń krwionośnych, co ułatwia tworzenie się zakrzepów.

Przewlekłe choroby 

Osoby z chorobami przewlekłymi, takimi jak choroby serca, cukrzyca, nowotwory czy niewydolność nerek, są bardziej narażone na rozwój zakrzepicy. Choroby te wpływają na stan naczyń i mogą prowadzić do zwiększonego ryzyka zakrzepicy.

Zakrzepica żył może także być wynikiem połączenia kilku czynników, takich jak brak ruchu i stosowanie antykoncepcji hormonalnej, co potęguje ryzyko. Zrozumienie przyczyn zakrzepicy jest kluczowe dla zapobiegania tej chorobie.

Zakrzepica żył: typy i objawy

Zakrzepica żył obejmuje dwa główne typy: zakrzepicę żył głębokich (ang. DVT) oraz zakrzepicę żył powierzchownych. Zakrzepica żył głębokich dotyczy głębiej położonych żył kończyn dolnych, takich jak żyły udowe czy podkolanowe. Zakrzepica żył powierzchownych dotyczy mniejszych żył znajdujących się bliżej powierzchni skóry, takich jak żyły odpiszczelowe. Zakrzepica żył powierzchownych jest mniej groźna niż zakrzepica głębokich żył, ale może prowadzić do przewlekłych dolegliwości, takich jak ból i obrzęk kończyny.

Zakrzepica objawy mogą się różnić w zależności od lokalizacji zakrzepu i rodzaju zakrzepicy. Objawy zakrzepicy żył głębokich obejmują:

Ból kończyny dolnej 

Jednym z najbardziej charakterystycznych objawów zakrzepicy żył głębokich jest ból, który nasila się przy chodzeniu. Ból może być zlokalizowany w łydce lub udzie, a jego intensywność zależy od stopnia zablokowania żyły.

Obrzęk kończyny 

Kończyna dotknięta zakrzepicą często staje się obrzęknięta z powodu utrudnionego przepływu krwi. Obrzęk jest zwykle jednostronny i może obejmować tylko część kończyny lub całą kończynę.

Zaczerwienienie i ocieplenie skóry 

Skóra w miejscu zakrzepu może być cieplejsza niż inne obszary ciała, a także zaczerwieniona. Objawy te wynikają ze stanu zapalnego, który towarzyszy zakrzepicy.

Zasinienie skóry 

W niektórych przypadkach zakrzepica może prowadzić do sinicy, czyli niebieskawego zabarwienia skóry, co świadczy o niedostatecznym dopływie tlenu do kończyny.

Uczucie ciężkości 

Osoby z zakrzepicą żył często odczuwają dyskomfort i uczucie ciężkości w dotkniętej kończynie, szczególnie podczas stania lub chodzenia.

Objawy zakrzepicy żył powierzchownych są mniej nasilone i obejmują ból oraz obrzęk wzdłuż dotkniętej żyły, a także miejscowe zaczerwienienie i uczucie pieczenia. Zakrzepica żył powierzchownych może prowadzić do przewlekłych dolegliwości, ale jest mniej groźna niż zakrzepica żył głębokich.

Diagnostyka zakrzepicy

Diagnostyka zakrzepicy obejmuje kilka metod, które pozwalają na wykrycie obecności zakrzepów w naczyniach krwionośnych oraz ocenę ryzyka powikłań. Do najczęściej stosowanych badań należą:

  • Ultrasonografia dopplerowska – jest to podstawowa metoda diagnostyczna w zakrzepicy żył. Badanie ultrasonograficzne umożliwia wizualizację przepływu krwi w żyłach i identyfikację miejsc, w których przepływ jest utrudniony lub zablokowany przez zakrzep.
  • Flebografia – jest to badanie radiologiczne, w którym do żył wstrzykuje się środek kontrastowy, aby lepiej uwidocznić ich strukturę i wykryć zakrzepy. Flebografia jest stosowana głównie wtedy, gdy inne metody diagnostyczne nie są wystarczające.
  • Tomografia komputerowa (TK) – stosowana w przypadkach podejrzenia zatorowości płucnej lub zakrzepicy w trudniej dostępnych miejscach. TK pozwala na dokładną ocenę naczyń krwionośnych i identyfikację zatorów.
  • Badania laboratoryjne – pomiar stężenia D-dimerów we krwi może być pomocny w diagnostyce zakrzepicy. Podwyższone D-dimery mogą świadczyć o obecności zakrzepów, ale nie są jednoznacznym wskaźnikiem, dlatego badanie to stosuje się w połączeniu z innymi metodami diagnostycznymi.

Wczesna diagnostyka zakrzepicy jest kluczowa dla skutecznego leczenia i zapobiegania powikłaniom.

Zakrzepica leczenie

Zakrzepica leczenie zależy od rodzaju zakrzepicy oraz ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Główne metody leczenia zakrzepicy żył głębokich obejmują:

Antykoagulantyleki przeciwzakrzepowe, takie jak heparyna, warfaryna i apiksaban, są stosowane w celu zmniejszenia ryzyka tworzenia nowych zakrzepów. Antykoagulanty mogą być podawane doustnie lub dożylnie.

Leki trombolityczne – stosowane w przypadkach ciężkiej zakrzepicy, gdy istnieje ryzyko zatorowości płucnej. Leki te mają na celu rozpuszczenie zakrzepu i są podawane zwykle w warunkach szpitalnych.

Zabiegi mechaniczne – w niektórych przypadkach stosuje się zabiegi chirurgiczne, takie jak trombektomia (usunięcie zakrzepu) lub implantacja filtra w żyle głównej dolnej, aby zapobiec przemieszczeniu się zakrzepów do płuc.

W leczeniu zakrzepicy żył powierzchownych często stosuje się miejscowe leczenie przeciwzapalne oraz unikanie długotrwałego stania. Zaleca się także noszenie pończoch uciskowych, które poprawiają przepływ krwi.

Profilaktyka zakrzepicy

Profilaktyka zakrzepicy jest niezwykle ważna, zwłaszcza u osób z podwyższonym ryzykiem. Do najważniejszych działań profilaktycznych należą:

  1. Aktywność fizyczna – regularna aktywność fizyczna, szczególnie ćwiczenia nóg, wspomaga krążenie krwi i zapobiega jej zastojom. Nawet krótki spacer co godzinę w czasie pracy lub podróży może obniżyć ryzyko zakrzepicy.
  2. Unikanie długotrwałego siedzenia – zwłaszcza w czasie podróży lotniczych czy pracy biurowej, warto robić przerwy na rozciąganie i krótkie ćwiczenia.
  3. Noszenie pończoch uciskowych – stosowanie pończoch o odpowiednim stopniu ucisku może poprawić przepływ krwi w kończynach dolnych i zmniejszyć ryzyko zakrzepicy.
  4. Zdrowy styl życia – zbilansowana dieta, kontrola masy ciała oraz unikanie palenia tytoniu i spożywania nadmiaru alkoholu przyczyniają się do obniżenia ryzyka zakrzepicy.

Powikłania zakrzepicy

Nieleczona zakrzepica może prowadzić do groźnych powikłań, takich jak zatorowość płucna. Jest to stan, w którym zakrzep przemieszcza się z żyły do tętnicy płucnej, blokując przepływ krwi do płuc. Objawy zatorowości płucnej obejmują duszność, ból w klatce piersiowej oraz przyspieszony oddech. Inne powikłania to przewlekła niewydolność żylna, ból kończyny oraz owrzodzenia skórne.

Zakrzepica to poważne schorzenie układu krwionośnego, które może prowadzić do groźnych powikłań, takich jak zatorowość płucna. Zakrzepica żył głębokich i powierzchownych wymaga wczesnego rozpoznania oraz leczenia. Zakrzepica przyczyny obejmuje zarówno czynniki genetyczne, jak i styl życia. Profilaktyka oraz wczesne leczenie są kluczowe w zapobieganiu powikłaniom zakrzepicy.


Przychodnia online Dimedic - wybierz konsultację:




Treści z działu "Wiedza o zdrowiu" z serwisu dimedic.eu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Wydawca nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą.
 

Bibliografia do artykułu

  • Kearon, C., Akl, E. A., Comerota, A. J., et al. (2012). Antithrombotic therapy for VTE disease: CHEST guideline and expert panel report. Chest, 141(2), e419S-e494S.
  • Prandoni, P., Villalta, S., Bagatella, P., et al. (1996). The clinical course of deep-vein thrombosis. Annals of Internal Medicine, 125(1), 1-7.
  • Wells, P. S., Anderson, D. R., Bormanis, J., et al. (1997). Value of assessment of pretest probability of deep-vein thrombosis in clinical management. The Lancet, 350(9094), 1795-1798.
Zobacz więcej