Choroby penisa - objawy i rodzaje chorób prącia
Autor: Piotr Brzózka
Choroba Peyroniego to jedna z chorób penisa utrudniających, a wręcz niekiedy uniemożliwiających odbycie stosunku seksualnego. Na czym polega choroba Peyroniego? Jakie inne choroby prącia są destrukcyjne dla życia erotycznego mężczyzny?
Choroba Peyroniego
Choroba Peyroniego nazywana jest też stwardnieniem ciał jamistych prącia, tudzież włóknistym stwardnieniem członka. Nazwy te, choć opisowe, nie oddają zapewne najlepiej namacalnej istoty tej choroby penisa. A jest nią… skrzywienie prącia. Zazwyczaj skrzywienie to jest tak duże, że powoduje silny ból w czasie wzwodu, uniemożliwia lub ogranicza erekcję, powoduje duży dyskomfort u partnerki, niekiedy całkowicie rujnując życie seksualne. Do skrzywienia członka dochodzi wskutek zwłóknienia osłonki ciał jamistych. Na grzbiecie członka dotkniętego chorobą Peyroniego wyczuwalne stają się charakterystyczne płytki. Na chorobę Peyroniego cierpi około 5 procent mężczyzn, dotyka ona głównie panów w średnim wieku.
Tę przykrą chorobę prącia jako pierwszy opisał w 1743 roku François de la Peyronie, naczelny chirurg króla Francji Ludwika XV. Właśnie na jego cześć włókniste stwardnienie członka zostało nazwane chorobą Peyroniego.
Sprawdź też: Grzybica penisa - przyczyny, objawy i leczenie drożdżycy
Choroba Peyroniego – przyczyny
Przyczyny choroby Peyroniego nie zostały dokładnie wyjaśnione. Możliwe, że jest ich kilka. Podejrzewa się, że choroba Peyroniego może się rozwijać wskutek mikro urazów członka (na przykład w czasie stosunku seksualnego – dość częsta i typowa kontuzja po wysunięciu prącia z pochwy w pozycji „na jeźdźca”). Ale może też być choroba Peyroniego konsekwencją chorób wenerycznych penisa, infekcji oraz schorzeń takich jak:
- cukrzyca,
- miażdżyca,
- reumatoidalne zapalenie stawów,
- zapalenie żył,
- dna moczanowa.
Niektórzy badacze sądzą, że choroba Peyroniego może mieć podłoże autoimmunologiczne, to znaczy jest spowodowana atakiem antyciał na komórki własnego organizmu.
Choroba Peyroniego – witamina E
Leczenie choroby Peyroniego może przybrać różne formy, w zależności od jej zaawansowania. Gdy schorzenie ma łagodną postać, pacjentom podaje się niekiedy witaminę E. Jednak z hipotez dotyczących przyczyn powstawania choroby Peyroniego mówi bowiem o niedoborze tej właśnie witaminy i potrzebie jej suplementowania. Faktycznie, witaminę E łączy się od lat z życiem seksualnym mężczyzny, jest ona nazywana nawet „witaminą płodności”, tyle że bardziej tu chodzi o potencję, czyli zwykłą sprawność seksualną, niż zapobieganie krzywiźnie członka. W ostatnich latach zakwestionowano wyniki badań, z których wynikać miało, jakoby witamina E w istotny sposób pomagała pacjentom cierpiącym na chorobę Peroniego, zmniejszając skrzywienie prącia. Jednak - jako substancję generalnie przeciwdziałającą zwłóknieniom - witaminę E warto w takiej sytuacji suplementować, choćby jako dodatek do innych metod leczenia.
Zobacz artykuł:
Choroby weneryczne
Choroba Peyroniego - leczenie
Rutynowo przyjętą metodą leczenia choroby Peyroniego są zastrzyki wykonywane bezpośrednio w prącie, do blaszek włóknistych odpowiedzialnych za jego skrzywienie. W leczeniu tej choroby penisa używa się między innymi sterydów, interferonu czy verapamilu. Minusem tej metody są liczne skutki uboczne.
U około 10 procent pacjentów ze zdiagnozowaną chorobą Peyroniego przeprowadza się zabieg chirurgiczny. Chirurgia zna kilka sposobów poprawy komfortu pacjenta. Pierwszym z nich jest usunięcie blaszek włóknistych i przeszczep tkanek zwierzęcych w celu przywrócenia prąciu odpowiedniego kształtu i rozmiarów. W czasie operacji można też wszczepić do prącia element korygujący jego kształt, czyli mówić inaczej – prostujący członek.
Choroby napletka – stulejka
Istnieją też inne choroby prącia, które burzą komfort życia seksualnego. Jedną z nich jest stulejka. Jest to choroba penisa wrodzona lub nabyta, spowodowana na przykład stanem zapalnym. Stulejka polega na zwężeniu napletka, które utrudnia albo wręcz uniemożliwia odciągnięcie go i odsłonięcie żołędzi. Ta choroba prącia nie tylko utrudnia codzienną higienę i może być przyczyną namnażania się bakterii i grzybów, ale też powoduje określone trudności związane z życiem seksualnym. Po pierwsze, nieodsłonięta żołądź w czasie stosunku może oznaczać znaczne ograniczenie bodźców, czyli mówiąc wprost – mniejszą przyjemność. Po drugie – w czasie erekcji stulejka może powodować ból, wywołany parciem twardniejącego członka na zawężony napletek.
Czytaj też: Co powoduje wirus HPV
Choroby prącia – leczenie stulejki
Do pewnego etapu rozwoju, zawężenie napletka i trudności z jego odciąganiem nie są uważane za stan nienaturalny, dlatego w przypadku małych chłopców lekarze radzą się wstrzymywać rodzicom z radykalnymi decyzjami, zalecając raczej systematyczne próby odciągania napletka, zwłaszcza po uprzednim wymoczeniu w ciepłej kąpieli – w wielu przypadkach to przynosi efekt. Leczenie operacyjne tej choroby penisa przeprowadza się najwcześniej około 2-3 roku życia. Zabieg poszerzenia napletka jest bolesny, dlatego jest wykonywany w miejscowym znieczuleniu. Trzeba pamiętać, że wiąże się on z ryzykiem nieprzyjemnych powikłań, zwłaszcza u małych dzieci.
Inne choroby penisa utrudniające stosunek - zasłupek
Do innych chorób penisa utrudniających odbycie stosunku seksualnego można zaliczyć między innymi załupek. Jest to dolegliwość polegająca na niemożności odprowadzenia ściągniętego napletka z powrotem na żołądź. Napletek roluje się w okolicy rowka zażołędnego, ponieważ jest zbyt wąski, by wrócić samoistnie do pierwotnego położenia. Schorzenie to może prowadzić nawet do martwicy żołędzi. Na co dzień ta choroba prącia jest bolesna w czasie erekcji i stosunku płciowego. Zasłupek leczy się operacyjnie.
Czytaj także: Lekarz od spraw męskich - do kogo z grzybicą penisa (prącia)?
Choroby skóry penisa – choroby weneryczne penisa
W naturalny sposób do przypadłości, które utrudniają współżycie seksualne, zaliczane są choroby weneryczne penisa. Wymienić wśród nich można między innymi:
- kiłę,
- rzeżączkę,
- chlamydię,
- grzybicę penisa,
- opryszczkę narządów rodnych.
Często są to choroby skóry penisa, ale równie powszechne są te, które atakują na przykład cewkę moczową, czy jądra.
Jeżeli chodzi o życie seksualne, choroby weneryczne penisa powinny je wykluczać. W tym przypadku chodzi zarówno o bolesność erekcji, jak i zagrożenie zakażeniem partnerki (partnera). O ile ból jest kwestią indywidualnej tolerancji na tego typu doznania, o tyle ryzyko zakażenia innej osoby jest czynnikiem, który powinien bezwzględnie i automatycznie powodować wstrzemięźliwość seksualną u osób cierpiących na choroby weneryczne penisa. Pamiętajmy, że prezerwatywa nie w każdym przypadku chroni przez zakażeniem – jej umiarkowaną skuteczność stwierdzono na przykład jeśli chodzi o kiłę.
Czytaj także: Leki (maść) na grzybicę penisa - leczenie i zapobieganie
Treści z działu "Wiedza o zdrowiu" z serwisu dimedic.eu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Wydawca nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą.
Podobne artykuły
