Spis treści:
1. Vigamox - działanie
2. Vigamox - wskazania
3. Vigamox - przeciwwskazania
4. Vigamox - dawkowanie
5. Vigamox - interakcje z innymi lekami
6. Vigamox - ciąża
7. Vigamox - skutki uboczne
8. Vigamox - środki ostrożności
9. Vigamox - producent

Działanie

Vigamox - Antybiotyk z grupy fluorochinolonów. Wywiera działanie bakteriobójcze w wyniku hamowania gyrazy DNA i topoimerazy IV. Działa na: tlenowe bakterie Gram-dodatnie: Corynebacterium (w tym C. diphteriae), Staphylococcus aureus (wrażliwe na metycylinę), Streptococcus pneumoniae, S. pyogenes, grupa Streptococcus viridans; tlenowe bakterie Gram-ujemne: Enterobacter cloacae, Haemophilus influenzae, Klebsiella oxytoca, Moraxella catarhalis, Serratia marcescens; bakterie beztlenowe: Propionibacterium acnes; inne: Chlamydia trachomatis. Szczepy, dla których oporność nabyta może stanowić problem: Staphylococcus aureus (oporne na metycylinę), koagulozo-ujemne szczepy Staphylococcus (oporne na metycylinę), Neisseria gonorrhoeae. Bakterie o oporności dziedzicznej: Pseudomonas aeruginosa.

Wskazania

Vigamox - Miejscowe leczenie ropnego bakteryjnego zapalenia spojówek wywołanego przez szczepy wrażliwe na moksyfloksacynę. Należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Przeciwwskazania

Vigamox - Nadwrażliwość na substancję czynną, inne chinolony lub na którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu.

Dawkowanie

Vigamox - Dorośli (w tym pacjenci w podeszłym wieku ≥65 lat), młodzież i dzieci: 1 kropla preparatu do chorego oka (oczu) 3 razy na dobę. Poprawa następuje zwykle w ciągu 5 dni, ale leczenie powinno być kontynuowane jeszcze przez kolejne 2-3 dni. W przypadku braku poprawy w ciągu 5 dni od rozpoczęcia leczenia należy zweryfikować rozpoznanie i leczenie. Czas trwania leczenia zależy od nasilenia choroby oraz klinicznego i bakteriologicznego przebiegu zakażenia. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma potrzeby dostosowania dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i nerek. Sposób podania. Do stosowania wyłącznie do oka. Nie do wstrzykiwań. Preparatu nie należy wstrzykiwać podspojówkowo lub wprowadzać bezpośrednio do komory przedniej oka. Aby zapobiec wchłanianiu leku przez błonę śluzową nosa, szczególnie u noworodków i dzieci, zaleca się zamknięcie kanału nosowo-łzowego na 2-3 min po podaniu kropli poprzez uciśnięcie palcami. Aby zapobiec zanieczyszczeniu końcówki kroplomierza i roztworu, należy pamiętać o tym, by nie dotykać końcówką kroplomierza powiek, okolic sąsiadujących z okiem lub innych powierzchni. Jeżeli pacjent stosuje więcej niż jeden lek do oczu, każdy z tych leków należy podawać z zachowaniem co najmniej 5-minutowej przerwy. Maść do oczu należy stosować na końcu.

Interakcje z innymi lekami

Vigamox -

Ciąża

Vigamox - Preparat może być stosowany w okresie ciąży i karmienia piersią.

Skutki uboczne

Vigamox - Często: ból oka, podrażnienie oka. Niezbyt często: ból głowy, punkcikowate zapalenie rogówki, suchość oka, krwawienia spojówkowe, przekrwienie oka, świąd oka, obrzęk powiek, uczucie dyskomfortu w oku, zaburzenia smaku. Rzadko: zmniejszenie stężenia hemoglobiny, parestezje, nieprawidłowości nabłonka rogówki, choroba rogówki, zapalenie spojówek, zapalenie powiek, obrzęk oka, obrzęk spojówek, niewyraźne widzenie, zmniejszona ostrość widzenia, przemęczenie wzroku, rumień powiek, uczucie dyskomfortu w nosie, ból gardła i krtani, uczucie obecności ciała obcego (w gardle), wymioty, zwiększenie aktywności AlAT, zwiększenie aktywności GGT. Częstość nieznana: nadwrażliwość, zawroty głowy, wewnętrzne zapalenie oka, wrzodziejące zapalenie rogówki, nadżerki rogówki, otarcia rogówki, zwiększenie ciśnienia wewnątrz oka, zmętnienie rogówki, nacieki na rogówce, złogi w rogówce, alergia oka, zapalenie rogówki, obrzęk rogówki, światłowstręt, obrzęk powiek, zwiększone łzawienie, wydzielina z oka, uczucie obecności ciała obcego w oczach, kołatanie serca, duszność, mdłości, rumień, wysypka, świąd, pokrzywka.

Środki ostrożności

Vigamox - W przypadku wystąpienia reakcji alergicznej należy zaprzestać stosowania preparatu. Poważne, ostre reakcje nadwrażliwości na moksyfloksacynę lub jakikolwiek inny składnik preparatu, mogą wymagać podjęcia natychmiastowego leczenia doraźnego. W przypadkach uzasadnionych klinicznie należy podać tlen i zapewnić prawidłową czynność układu oddechowego. Długotrwałe stosowanie leku może spowodować nadmierny wzrost drobnoustrojów niewrażliwych, w tym grzybów - w przypadku wystąpienia nadkażenia należy zaprzestać stosowania preparatu i wdrożyć odpowiednie leczenie alternatywne. W przypadku ogólnoustrojowego podania fluorochinolonów możliwe jest wystąpienie zapalenia oraz zerwania ścięgien, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku lub leczonych jednocześnie kortykosteroidami. Po podaniu moksyfloksacyny do oka stężenie moksyfloksacyny w osoczu jest znacznie niższe niż po podaniu doustnym, pomimo to należy zachować ostrożność i gdy wystąpią pierwsze objawy zapalenia ścięgien należy przerwać leczenie preparatem. U pacjentów otrzymujących chinolony ogólnoustrojowo, opisywano przypadki poważnych i niekiedy śmiertelnych reakcji nadwrażliwości (reakcji anafilaktycznych); niektóre występowały po pierwszej dawce leku; niektóre z reakcji przebiegały z zapaścią sercowo-naczyniową, utratą świadomości, obrzękiem naczyniowo-ruchowym (obejmującym obrzęk krtani, gardła lub twarzy), niedrożnością dróg oddechowych, dusznością, pokrzywką i świądem. Dane pozwalające określić skuteczność i bezpieczeństwo preparatu w leczeniu zapalenia spojówek u noworodków są bardzo ograniczone - nie zaleca się stosowania. Preparat nie powinien być stosowany w profilaktyce lub leczeniu empirycznym gonokokowego zapalenia spojówek, w tym rzeżączkowego zapalenia spojówek noworodków, ze względu na występowanie szczepów Neisseria gonorrhoeae opornych na fluorochinolony. Pacjenci z zakażeniami oka wywołanymi przez N. gonorrhoeae powinni być odpowiednio leczeni ogólnie. Stosowanie preparatu nie jest zalecane w leczeniu zakażeń Chlamydia trachomatis u pacjentów w wieku poniżej 2 lat - brak badań u tych pacjentów. Pacjenci w wieku powyżej 2 lat z zakażeniami oka wywołanymi przez Ch. trachomatis powinni być odpowiednio leczeni ogólnie. Noworodki z noworodkowym zapaleniem spojówek powinny być leczone odpowiednio do ich stanu, tzn. leczenie ogólne w przypadkach wywołanych przez Ch. trachomatis lub N. gonorrhoeae. Pacjentów należy pouczyć by nie używali soczewek kontaktowych, gdy występują u nich przedmiotowe i podmiotowe objawy zakażenia bakteryjnego oczu.

Producent

Novartis Poland