Spis treści:
1. Spiolto Respimat - działanie
2. Spiolto Respimat - wskazania
3. Spiolto Respimat - przeciwwskazania
4. Spiolto Respimat - dawkowanie
5. Spiolto Respimat - interakcje z innymi lekami
6. Spiolto Respimat - ciąża
7. Spiolto Respimat - skutki uboczne
8. Spiolto Respimat - środki ostrożności
9. Spiolto Respimat - producent

Działanie

Spiolto Respimat - Preparat do stosowania wziewnego zawierający długo działającego antagonistę receptorów muskarynowych (tiotropium) i długo działającego agonistę receptorów β₂-adrenergicznych (olodaterol). Obie substancje czynne zapewniają addytywne rozszerzenie oskrzeli dzięki odmiennym mechanizmom działania. Bromek tiotropiowy w drogach oddechowych wiąże się kompetycyjnie i odwracalnie z receptorami M3 w mięśniach gładkich oskrzeli, przeciwdziałając cholinergicznemu (zwężającemu oskrzela) wpływowi acetylocholiny i prowadząc do zmniejszenia napięcia mięśni gładkich oskrzeli. Działanie to jest zależne od dawki i utrzymuje się ponad 24 h. Stosowany wziewnie odznacza się wybiórczym, miejscowym działaniem na oskrzela. Olodaterol wykazuje wysokie powinowactwo i wysoką selektywność w stosunku do receptora β₂-adrenergicznego. Aktywacja tych receptorów w drogach oddechowych powoduje stymulację wewnątrzkomórkowej cyklazy adenylowej, tj. enzymu, który pośredniczy w syntezie 3',5'-cyklicznego adenozynomonofosforanu (cAMP). Podwyższone stężenie cAMP wywołuje rozszerzenie oskrzeli przez rozluźnienie komórek mięśni gładkich dróg oddechowych. Olodaterol charakteryzuje się o szybkim początkiem działania i czasem działania wynoszącym co najmniej 24 h. Podczas jednoczesnego podawania tiotropium i olodaterolu drogą wziewną, parametry farmakokinetyczne każdej z substancji są zbliżone do obserwowanych podczas podawania każdej z nich osobno. Ok. 33% podanej wziewnie dawki tiotropium ulega wchłonięciu do krążenia układowego (całkowita biodostępność roztworów podawanych doustnie wynosi 2-3%). Maksymalne stężenie tiotropium we krwi jest obserwowane 5-7 min po podaniu wziewnym. Tiotropium wiąże się w 72% z białkami osocza. Stopień biotransformacji jest mały. Po inhalacji przez chorego z POChP do stanu stacjonarnego z moczem wydala się 18,6% dawki, reszta to głównie niewchłonięty lek znajdujący się w jelitach i wydalany z kałem. Efektywny T_0,5 tiotropium po przyjęciu wziewnym u pacjentów z POChP wynosi od 27-45 h. Całkowita biodostępność olodaterolu po inhalacji wynosi ok. 30% (po podaniu doustnym <1%). Olodaterol osiąga maksymalne stężenie we krwi po 10–20 min od inhalacji. Olodaterol wiąże się w 60% z białkami osocza. Jest metabolizowany przez bezpośrednią glukuronizację i O-demetylację ugrupowań metoksy oraz sprzęganie. Spośród sześciu zidentyfikowanych metabolitów jedynie niesprzężony produkt demetylacji ulega wiązaniu do β₂-receptorów; ten metabolit nie jest jednak wykrywalny we krwi po przewlekłym stosowaniu w postaci inhalacji w zalecanej dawce terapeutycznej. Izoenzymy CYP2C9 i CYP2C8, z niewielkim udziałem CYP3A4, biorą udział w O-demetylacji olodaterolu; izoformy urydyny glikozylotransferazy difosforanowej: UGT2B7, UGT1A1, 1A7 i 1A9 biorą udział w tworzeniu glukuronidów olodaterolu. Po podaniu wziewnym wydalanie olodaterolu w niezmienionej postaci z moczem w okresie przed przyjęciem kolejnej dawki w stanie stacjonarnym wynosi 5-7% dawki. Stężenie olodaterolu we krwi po podaniu wziewnym spada w sposób wielofazowy z T_0,5 wynoszącym ok. 45 h.

Wskazania

Spiolto Respimat - Lek rozszerzający oskrzela w leczeniu podtrzymującym w celu złagodzenia objawów dorosłych pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP).

Przeciwwskazania

Spiolto Respimat - Nadwrażliwość na tiotropium, olodaterol lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Występowanie w przeszłości nadwrażliwości na atropinę lub jej pochodne, np. ipratropium lub oksytropium.

Dawkowanie

Spiolto Respimat - Wziewnie. Na jedną dawkę leczniczą składają się 2 inhalacje z inhalatora. Dorośli: 5 µg tiotropium i 5 µg olodaterolu, tj. 2 inhalacje raz dziennie o stałej porze. Nie należy stosować leku częściej niż raz dziennie. Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z niewielkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Brak danych dotyczących stosowania olodaterolu u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Doświadczenia dotyczące stosowania olodaterolu u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek są ograniczone; stężenie tiotropium we krwi zwiększa się wraz ze zmniejszeniem czynności nerek. Nie ma wskazań do stosowania leku u dzieci i młodzieży <18 lat. Sposób podania. Lek jest przeznaczony wyłącznie do podawania wziewnego. Wkład z lekiem można umieszczać i używać wyłącznie w inhalatorze wielokrotnego użytku Respimat (re-usable). Inhalator przeznaczony jest do użytku przez jednego pacjenta i dostarczania wielu dawek przez jeden wkład z lekiem. Inhalator wielokrotnego użytku Respimat (re-usable) umożliwia wymianę wkładu z lekiem i może być używany z maksymalnie 6 wkładami. Inhalatora wielokrotnego użytku Respimat (re-usable) nie należy używać dłużej niż jeden rok od włożenia pierwszego wkładu. Pacjenci powinni zapoznać się z instrukcją użycia inhalatora wielokrotnego użytku Respimat (reusable) przed rozpoczęciem stosowania leku.

Interakcje z innymi lekami

Spiolto Respimat - Stosowanie z innymi preparatami stosowanymi w leczeniu POChP, takimi jak sympatykomimetyki rozszerzające oskrzela lub kortykosteroidy wziewne, nie powoduje interakcji o znaczeniu klinicznym. Nie zaleca się stosowania preparatu z innymi lekami o działaniu przeciwcholinergicznym. Jednoczesne podanie innych leków adrenergicznych (samodzielnie lub jako element terapii skojarzonej) może nasilać działania niepożądane. Stosowanie z pochodnymi ksantyny, steroidami lub lekami moczopędnymi z grupy nieoszczędzającej potasu może nasilać hipokaliemię. Blokery beta-adrenergiczne mogą powodować osłabienie działania olodaterolu lub antagonizować jego działanie. W takim przypadku można rozważyć stosowanie kardioselektywnych beta-blokerów, powinny być one jednak podawane z zachowaniem ostrożności. Inhibitory MAO, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne lub inne leki wydłużające odstęp QTc mogą nasilać wpływ preparatu na układ sercowo-naczyniowy. Podczas stosowania środków anestetycznych zawierających węglowodory halogenowe występuje zwiększona podatność na wystąpienie działań niepożądanych ze strony serca wywołanych przez rozszerzających oskrzela agonistów receptorów beta-adrenergicznych. Flukonazol (modelowy inhibitor CYP2C9) nie wpływa na ogólnoustrojową ekspozycję na olodaterol. Ketokonazol (silny inhibitor P-gp i CYP3A4) zwiększa ogólnoustrojową ekspozycję na olodaterol o ok. 70%; dostosowanie dawki preparatu nie jest konieczne. Badania in vitro wykazały, że olodaterol nie hamuje aktywności enzymów CYP ani substancji transportujących leki w stężeniach w osoczu osiąganych w praktyce klinicznej.

Ciąża

Spiolto Respimat - W ramach ostrożności zaleca się unikanie stosowania preparatu w czasie ciąży. Olodaterol może opóźniać poród przez działanie rozkurczające na mięśnie gładkie macicy. Brak dostępnych danych klinicznych dotyczących stosowania tiotropium lub olodaterolu u kobiet karmiących piersią. W badaniach na zwierzętach przeprowadzonych z zastosowaniem tiotropium i olodaterolu substancje te lub ich metabolity zostały wykryte w mleku samic szczurów, nie wiadomo jednak, czy tiotropium lub olodaterol przenika do mleka ludzkiego. Decyzję o kontynuowaniu lub przerwaniu karmienia piersią bądź kontynuowaniu lub przerwaniu leczenia należy podjąć po przeanalizowaniu korzyści wynikających z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści wynikających z leczenia dla matki. Dane kliniczne dotyczące płodności i stosowania tiotropium i olodaterolu lub ich kombinacji nie są dostępne. Badania przedkliniczne przeprowadzone z zastosowaniem tiotropium i olodaterolu nie wykazały niekorzystnego wpływu na płodność.

Skutki uboczne

Spiolto Respimat - Niezbyt często: zawroty głowy, ból głowy, tachykardia, kaszel, dysfonia, suchość błony śluzowej jamy ustnej. Rzadko: bezsenność, niewyraźne widzenie, migotanie przedsionków, kołatanie serca, częstoskurcz nadkomorowy, nadciśnienie tętnicze, zapalenie krtani, zapalenie gardła, krwawienie z nosa, skurcz oskrzeli, zaparcia, kandydoza jamy ustnej i gardła, zapalenie dziąseł, nudności, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, nadwrażliwość, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, świąd, wysypka, ból stawów, ból pleców, obrzęk stawów, zatrzymanie moczu, zakażenie układu moczowego, bolesne lub utrudnione oddawanie moczu. Częstość nieznana: zapalenie nosogardzieli, odwodnienie, jaskra, podwyższenie ciśnienia wewnątrzgałkowego, zapalenie zatok, niedrożność jelit, porażenna niedrożność jelit, dysfagia, refluks żołądkowo-przełykowy, zapalenie języka, próchnica, reakcje anafilaktyczne, zakażenia lub owrzodzenia skórne, suchość skóry. Należy także wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia działań niepożądanych charakterystycznych dla agonistów receptorów β-adrenergicznych, które nie zostały wymienione powyżej, takich jak: arytmia, niedokrwienie mięśnia sercowego, dusznica bolesna, niedociśnienie, drżenie, nerwowość, skurcze mięśni, zmęczenie, złe samopoczucie, hipokaliemia, hiperglikemia i kwasica metaboliczna.

Środki ostrożności

Spiolto Respimat - Nie stosować w leczeniu astmy (nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku). Nie stosować w leczeniu epizodów ostrego skurczu oskrzeli, tj. w stanach zagrażających życiu. Jeśli wystąpi paradoksalny skurcz oskrzeli, należy przerwać stosowanie leku oraz zastosować terapię zastępczą. Ze względu na działanie przeciwcholinergiczne tiotropium, stosować ostrożnie u pacjentów z rozrostem gruczołu krokowego, zwężeniem szyi pęcherza moczowego lub u pacjentów z jaskrą z wąskim kątem przesączania. Unikać kontaktu leku z oczami; w przypadku wystąpienia lub zaostrzenie objawów jaskry, wystąpienia bólu oka lub dyskomfortu, przemijającego niewyraźnego widzenia, widzenia tęczowej obwódki wokół źródła światła lub zmienionego widzenia kolorów jednocześnie z zaczerwienieniem oczu wywołanym przekrwieniem spojówek i obrzękiem rogówki należy przerwać stosowanie leku. Zachować ostrożność u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek: CCr ≤50 ml/min, ponieważ stężenie tiotropium w we krwi zwiększa się wraz ze zmniejszeniem czynności nerek (lek stosować jedynie wówczas, gdy spodziewana korzyść przewyższa potencjalne ryzyko; brak długoterminowego doświadczenia u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek). Zachować ostrożność u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego w ciągu poprzedniego roku, z niestabilnym lub zagrażającym życiu zaburzeniem rytmu serca, hospitalizacją z powodu niewydolności serca w ciągu poprzedniego roku lub z rozpoznanym napadowym częstoskurczem (>100 uderzeń/min) w wywiadzie; pacjenci ci zostali wyłączeni z badań klinicznych. W przypadku wystąpienia klinicznie istotnych działań niepożądanych ze strony układu sercowo-naczyniowego (tj. zwiększenie częstości uderzeń serca, zwiększenie ciśnienia krwi, itp.) może zaistnieć konieczność przerwania leczenia preparatem. Zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami układu krążenia, zwłaszcza z chorobą niedokrwienną serca, ciężką niewyrównaną niewydolnością serca, arytmią serca, kardiomiopatią przerostową, nadciśnieniem i tętniakiem, ze stwierdzonym lub podejrzewanym wydłużeniem odstępu QT (np. QT >0,44 s); u pacjentów szczególnie wrażliwych na aminy sympatykomimetyczne; u pacjentów z zaburzeniami drgawkowymi. Agoniści receptorów β₂-adrenergicznych mogą powodować istotną klinicznie hipokaliemię; u pacjentów z ciężką postacią POChP niedotlenienie oraz równocześnie stosowane leki mogą nasilać hipokaliemię, która może zwiększać podatność na wystąpienie zaburzeń rytmu serca. Przyjmowanie drogą wziewną dużych dawek agonistów receptorów β₂-adrenergicznych może powodować wzrost stężenia glukozy we krwi. Zachować ostrożność w przypadku planowanego zabiegu chirurgicznego z użyciem halogenowych środków anestetycznych, ze względu ryzyko działań niepożądanych ze strony serca. Nie należy stosować preparatu z innymi długo działającymi agonistami receptorów β₂-adrenergicznych; pacjentów, którzy regularnie (np. 4 razy dziennie) stosują wziewnie krótko działające leki z grupy agonistów receptorów β₂-adrenergicznych należy poinformować, aby stosowali te leki tylko w celu objawowego leczenia ostrych objawów oddechowych. Suchość błony śluzowej jamy ustnej obserwowana w trakcie stosowania leków przeciwcholinergicznych może po dłuższym czasie powodować próchnicę zębów. Lek może powodować reakcje nadwrażliwości bezpośrednio po podaniu. Substancje pomocnicze. Lek zawiera 0,0011 mg chlorku benzalkoniowego w każdym rozpyleniu. Chlorek benzalkoniowy zawarty w preparacie może powodować świszczący oddech i trudności w oddychaniu; szczególnie u pacjentów z astmą.

Producent

Boehringer Ingelheim International