Spis treści:
1. Soltopin - działanie
2. Soltopin - wskazania
3. Soltopin - przeciwwskazania
4. Soltopin - dawkowanie
5. Soltopin - interakcje z innymi lekami
6. Soltopin - ciąża
7. Soltopin - skutki uboczne
8. Soltopin - środki ostrożności
9. Soltopin - producent

Działanie

Soltopin - Antybiotyk do stosowania zewnętrznego. Antybiotyk uzyskiwany w wyniku procesu fermentacji Pseudomonas fluorescens. Mupirocyna hamuje syntetazę izoleucynową t-RNA, blokując w ten sposób syntezę białka bakteryjnego. Działa bakteriostatycznie w minimalnych stężeniach hamujących; w większych stężeniach - bakteriobójczo. Nie wykazuje krzyżowej oporności z innymi dostępnymi klinicznie antybiotykami. Gatunki zwykle wrażliwe: Staphylococcus aureus, Streptococcus pyogenes, Streptococcus spp. (β-hemolizujące, inne niż S. pyogenes). Gatunki, wśród których może wystąpić oporność nabyta: Staphylococcus spp., koagulazo-ujemne. Całkowicie oporne gatunki: Corynebacterium spp., Micrococcus spp. Po zastosowaniu miejscowym wchłanianie ogólnoustrojowe mupirocyny jest minimalnie, a po wchłonięciu mupirocyna jest szybko metabolizowana do mikrobiologicznie nieaktywnego metabolitu, kwasu monowego. Przenikanie mupirocyny do głębszych warstw naskórka i skóry właściwej jest nasilone po nałożeniu na uszkodzoną skórę i po zastosowaniu opatrunku okluzyjnego.

Wskazania

Soltopin - Lek przeciwbakteryjny do stosowania miejscowego, działający na drobnoustroje odpowiedzialne za większość zakażeń skóry, np. Staphylococcus aureus, w tym szczepy metycylinooporne, inne gronkowce, paciorkowce. Działa również na drobnoustroje Gram-ujemne, takie jak Escherichia coli i Haemophilus influenzae. Lek jest stosowany w zakażeniach skóry, np. liszajcu, zapaleniu mieszków włosowych, czyraczności u dorosłych, młodzieży, dzieci i niemowląt w wieku 8 tygodni i starszych.

Przeciwwskazania

Soltopin - Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nie stosować do oczu ani do nosa.

Dawkowanie

Soltopin - Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku), młodzież, dzieci i niemowlęta w wieku 8 tyg. i starsze: stosować na zmienione chorobowo miejsca na skórze 2-3 razy na dobę przez okres do 10 dni. Szczególne grupy pacjentów. Leku nie badano u urodzonych przedwcześnie i donoszonych noworodków i niemowląt w wieku poniżej 8 tygodni i dlatego nie należy go stosować u tych pacjentów do czasu uzyskania dalszych danych. W zaburzeniach czynności nerek może być konieczne dostosowanie dawkowania. W zaburzeniu czynności wątroby nie jest konieczne dostosowanie dawkowania. Sposób podania. Małą ilość preparatu należy nanosić na zmienione chorobowo miejsca na skórze tak, aby je pokryć. Leczony obszar można przykryć opatrunkiem. Pozostały po zakończeniu leczenia preparat należy wyrzucić. Nie mieszać preparatu z innymi lekami, ponieważ istnieje ryzyko jego rozcieńczenia, prowadzące do zmniejszenia aktywności przeciwbakteryjnej i możliwej utraty stabilności mupirocyny w maści.

Interakcje z innymi lekami

Soltopin - Nie stwierdzono interakcji z innymi lekami.

Ciąża

Soltopin - Lek należy stosować w okresie ciąży tylko w przypadkach, gdy potencjalne korzyści przeważają nad ewentualnym ryzykiem związanym z leczeniem. Brak informacji dotyczących przenikania mupirocyny do mleka ludzkiego. Jeśli leczona jest pęknięta brodawka sutkowa, należy ją dokładnie umyć przed karmieniem piersią. Nie ma danych dotyczących wpływu mupirocyny na płodność u ludzi. Badania na szczurach nie wykazały wpływu na płodność.

Skutki uboczne

Soltopin - Często: pieczenie w miejscu zastosowania. Niezbyt często: świąd, rumień, kłucie oraz suchość w miejscu zastosowania, skórne reakcje uczuleniowe na mupirocynę lub maści. Bardzo rzadko: ogólnoustrojowe reakcje alergiczne w tym: anafilaksja, uogólniona wysypka, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy.

Środki ostrożności

Soltopin - W przypadku wystąpienia możliwej reakcji uczuleniowej lub ciężkiego miejscowego podrażnienia podczas stosowania preparatu należy przerwać leczenie, preparat należy zmyć oraz zastosować odpowiednie leczenie. Jak w przypadku innych preparatów przeciwbakteryjnych, długotrwałe stosowanie leku może prowadzić do nadmiernego rozwoju niewrażliwych drobnoustrojów. Podczas stosowania antybiotyków zgłaszano przypadki wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelit, które może występować w postaci od łagodnej do zagrażającej życiu. Z tego powodu ważne jest, aby rozważyć taką diagnozę u pacjentów, u których w czasie stosowania lub po stosowaniu antybiotyków wystąpi biegunka. Taka sytuacja jest mniej prawdopodobna w przypadku mupirocyny stosowanej miejscowo, jednak jeśli u pacjenta wystąpi przedłużająca się w czasie biegunka lub silna biegunka lub pacjent ma skurcze brzucha, leczenie należy natychmiast przerwać, a pacjenta poddać dalszej diagnostyce. Glikol polietylenowy może być wchłaniany z otwartych ran i uszkodzonej skóry i jest wydalany przez nerki. Jak w przypadku innych maści na bazie glikolu polietylenowego, preparatu nie należy stosować w chorobach, w których możliwe jest wchłonięcie dużych ilości glikolu polietylenowego, zwłaszcza w przypadku dowodów na umiarkowane lub ciężkie zaburzenia czynności nerek. Lek nie nadaje się do: podawania do oczu, podawania do nosa, stosowania w miejscu założenia kaniuli, w miejscu centralnego wkłucia dożylnego. Unikać kontaktu preparatu z oczami. W przypadku zanieczyszczenia oczu preparatem, oczy należy dokładnie przemywać wodą aż do usunięcia pozostałości maści. Butylohydroksytoluen może powodować miejscową reakcję skórną (np. kontaktowe zapalenie skóry) lub podrażnienie oczu i błon śluzowych.

Producent

InfectoPharm