Spis treści:
1. Sabril - działanie
2. Sabril - wskazania
3. Sabril - przeciwwskazania
4. Sabril - dawkowanie
5. Sabril - interakcje z innymi lekami
6. Sabril - ciąża
7. Sabril - skutki uboczne
8. Sabril - środki ostrożności
9. Sabril - producent

Działanie

Sabril - Lek przeciwdrgawkowy, będący selektywnym nieodwracalnym inhibitorem aminotransferazy GABA (enzymu odpowiedzialnego za rozkład GABA). Wigabatryna szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, niezależnie od pokarmu. Brak bezpośredniej zależności między stężeniem leku w osoczu a jego skutecznością. Czas działania zależy w większym stopniu od tempa resyntezy aminotransferazy GABA niż od stężenia leku w osoczu. Około 70% pojedynczej dawki wydalane jest w postaci niezmienionej z moczem. T_0,5 wynosi 5-8 h.  

Wskazania

Sabril - Leczenie w skojarzeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi u pacjentów z napadami częściowymi opornymi na leczenie, które są lub nie są wtórnie uogólnione, w przypadku, gdy wszystkie inne leki przeciwpadaczkowe stosowane w skojarzeniu są niewystarczające lub źle tolerowane. Monoterapia napadów padaczkowych u niemowląt (zespół Westa).

Przeciwwskazania

Sabril - Nadwrażliwość na wigabatrynę lub pozostałe składniki preparatu.

Dawkowanie

Sabril - Doustnie. Leczenie preparatem powinien rozpoczynać wyłącznie lekarz specjalizujący się w leczeniu padaczki, neurolog lub neurolog dziecięcy. Kontrole w trakcie leczenia powinny się odbywać pod nadzorem wymienionych specjalistów. Jeżeli po przeprowadzeniu odpowiedniej próby leczenia nie stwierdza się istotnej poprawy pod względem skuteczności kontroli napadów padaczkowych, nie należy kontynuować leczenia wigabatryną. Lek należy stopniowo odstawić pod ścisłym nadzorem lekarza. Dorośli: maksymalną skuteczność obserwuje się zwykle po dawce 2-3 g na dobę. Dawka początkowa wynosi 1 g; należy ją dołączyć do aktualnie stosowanych leków przeciwpadaczkowych. Dawkę dobową należy następnie stopniowo zwiększać o 0,5 g co tydzień w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leku. Zalecana dawka maksymalna wynosi 3 g na dobę. Dzieci: zalecana dawka początkowa wynosi 40 mg/kg mc./dobę. Dzieci o mc. 10-15 kg - 0,5-1 g na dobę; dzieci o mc. 15-30 kg - 1-1,5 g/dobę; dzieci o mc. 30-50 kg - 1,5-3 g/dobę; dzieci o mc. >50 kg - 2-3 g/dobę. Nie należy przekraczać maksymalnej zalecanej dawki dla każdej z grup. Niemowlęta - monoterapia napadów padaczkowych wieku niemowlęcego (zespół Westa): dawka początkowa wynosi 50 mg/kg mc. na dobę. W razie konieczności można ją stopniowo zwiększyć w ciągu jednego tygodnia. Dawki do 150 mg/kg mc. na dobę były dobrze tolerowane. Pacjenci w podeszłym wieku lub z niewydolnością nerek (CCr <60 ml/min): należy rozważyć dostosowanie dawki lub częstości podawania leku. Tabletki lub granulat należy podawać 1 lub 2 razy na dobę, przed posiłkiem lub po posiłku. Granulat należy rozpuścić w wodzie, soku owocowym lub mleku bezpośrednio przed spożyciem.

Interakcje z innymi lekami

Sabril - Wigabatryna nie podlega przemianom metabolicznym, nie wiąże się z białkami osocza i nie indukuje enzymów wątrobowych cytochromu P-450, interakcje z innymi lekami są mało prawdopodobne. W przeprowadzonych badaniach klinicznych obserwowano stopniowe zmniejszenie stężenia fenytoiny we krwi o 16 do 33%, w większości przypadków interakcja ta nie ma znaczenia klinicznego. W badaniach klinicznych, w których stosowano wigabatrynę z karbamazepiną, fenobarbitalem lub walproinianem sodu nie obserwowano interakcji. Jednoczesne stosowanie wigabatryny i klonazepamu może nasilać działanie uspokajające klonazepamu lub prowadzić do śpiączki.

Ciąża

Sabril - Wigabatryna powinna być stosowana w ciąży tylko wtedy, kiedy jest to bezwzględnie konieczne. Donoszono o występowaniu nieprawidłowości (wady wrodzone lub samoistne poronienia) u dzieci matek leczonych wigabatryną. Ze względu na ograniczoną liczbę danych, chorobę podstawową (padaczkę) oraz jednoczesne stosowanie innych leków przeciwpadaczkowych nie można jednoznacznie wywnioskować, czy stosowanie wigabatryny w okresie ciąży zwiększa ryzyko wystąpienia wad rozwojowych. Należy ponownie rozważyć konieczność leczenia przeciwpadaczkowego, jeśli kobieta planuje ciążę lub jeśli zajdzie w ciążę. U potomstwa matek stosujących leki przeciwpadaczkowe ryzyko wystąpienia wad rozwojowych jest 2-3 razy większe niż w populacji ogólnej (m.in.: rozszczep wargi, wady sercowo-naczyniowe i wady cewy nerwowej). Leczenie kilkoma lekami przeciwpadaczkowymi może bardziej zwiększać ryzyko powstawania wad rozwojowych niż zastosowanie monoterapii. Nagłe przerwanie skutecznego leczenia przeciwpadaczkowego może prowadzić do zaostrzenia choroby u matki, co może mieć szkodliwe skutki dla płodu. Wigabatryna przenika do mleka matki - nie zaleca się karmienia piersią. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na rozród.

Skutki uboczne

Sabril - Bardzo często: senność, ubytki pola widzenia, zmęczenie, podniecenie (dzieci), niepokój psychoruchowy (dzieci). Często: zwiększenie masy ciała, zaburzenia mowy, ból i zawroty głowy, parestezje, zaburzenia koncentracji i pamięci, upośledzenie umysłowe (zaburzenia myślenia), drżenie, nieostre widzenie, podwójne widzenie, oczopląs, nudności, bóle brzucha, łysienie, obrzęki, drażliwość, niepokój psychoruchowy, agresja, nerwowość, depresja, reakcja paranoidalna. Niezbyt często: ataksja, zaburzenia ruchów (włączając dystonię, dyskinezę i hipertonię występujące samodzielnie lub w połączeniu z nieprawidłowościami w obrazie z rezonansu magnetycznego), wysypka, hipomania, mania, psychoza. Rzadko: objawy encefalopatyczne (sedacja, stupor i splątanie z towarzyszącą niespecyficzną aktywnością fal wolnych w zapisie elektroencefalograficznym; reakcje te były w pełni odwracalne po zmniejszeniu dawki lub odstawieniu wigabatryny), zaburzenia siatkówki (głównie obwodowe), obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, próba samobójcza. Bardzo rzadko: zapalenie lub zanik nerwu wzrokowego, zapalenie wątroby, omamy. Częstość nieznana: nieprawidłowości w obrazie z rezonansu magnetycznego mózgu, które mogą być objawem obrzęku cytotoksycznego, obrzęk wewnątrzmielinowy (szczególnie u niemowląt), zmniejszona ostrość wzroku. Obserwowano zmniejszenie aktywności AlAT i AspAT. Długotrwałe leczenie wigabatryną może być związane z niewielkim zmniejszeniem stężenia hemoglobiny, co rzadko miało znaczenie kliniczne. Opisywano występowanie zaburzeń psychicznych, ustępowały one przeważnie po zmniejszeniu dawki wigabatryny lub jej stopniowym odstawieniu. Częstą reakcją była depresja, rzadko jednak wymagająca odstawienia wigabatryny. U niektórych pacjentów może wystąpić zwiększenie częstości napadów, w tym stan padaczkowy. Pacjenci z napadami mioklonicznymi mogą być szczególnie podatni na ten efekt. Rzadko może dochodzić do pojawienia się nowych lub zaostrzenia wcześniej występujących napadów mioklonicznych. Nagłe przerwanie leczenia może prowadzić do wystąpienia drgawek.

Środki ostrożności

Sabril - Preparat nie powinien być stosowany w monoterapii z wyjątkiem leczenia napadów padaczkowych u niemowląt. U ok. 1/3 pacjentów otrzymujących wigabatrynę obserwowano ograniczenia pola widzenia. Początek objawów występuje zwykle po kilkumiesięcznym lub kilkuletnim stosowaniu wigabatryny. Stopień ograniczenia pola widzenia może być poważny. Większość pacjentów, z defektem potwierdzonym w badaniu perymetrycznym, nie wykazywała objawów ograniczenia pola widzenia. W związku z tym, wymienione działanie niepożądane może być wiarygodnie zdiagnozowane poprzez systematycznie przeprowadzane badania perymetryczne, co jest zwykle możliwe tylko u pacjentów powyżej 9 lat. Specjalnie opracowana metoda oparta na badaniu wzrokowych potencjałów wywołanych (VEP) w celu badania widzenia obwodowego u dzieci w wieku 3 lat i starszych jest dostępna na żądanie u producenta. Metoda ta nie została jeszcze oficjalnie zatwierdzona do wykrywania ubytków pola widzenia związanych z zastosowaniem wigabatryny. Elektroretinografia może być użyteczna, ale może być stosowana tylko u dorosłych, którzy nie współpracują podczas wykonywania perymetrii lub bardzo młodych pacjentów. Ograniczenia pola widzenia są nieodwracalne nawet po zaprzestaniu leczenia wigabatryną. Nie można wykluczyć zwiększenia ubytków pola widzenia oraz zmniejszonej ostrości wzroku na początku leczenia i co 6 mies. przez cały okres leczenia. Dlatego wigabatryna może być stosowana jedynie po rozważeniu korzyści i ryzyka w stosunku do innych leków. Nie zaleca się stosowania wigabatryny u pacjentów z istniejącymi ubytkami pola widzenia o istotnym znaczeniu klinicznym. Pacjenci rozpoczynający leczenie wigabatryną powinni być poddawani systematycznym badaniom w kierunku ubytków pola widzenia na początku leczenia i co 6 miesięcy podczas całego okresu leczenia. W oparciu o dostępne dane można stwierdzić, że ubytek pola widzenia (VFD) ma w większości przypadków kształt koncentryczny, dotyczy obydwu oczu i jest znaczniejszy po stronie nosowej niż skroniowej. W centrum pola widzenia (w promieniu 30st.) często obserwuje się obrączkowy ubytek pola widzenia w części nosowej. Ubytki pola widzenia opisywane u pacjentów otrzymujących wigabatrynę wahały się od łagodnych do ciężkich. Ryzyko wystąpienia ograniczenia pola widzenia może być większe u mężczyzn niż u kobiet. Badanie pola widzenia (perymetria) należy wykonać, używając wystandaryzowanej statycznej perymetrii (metodą Humphreya lub Octopusa) lub perymetrii kinetycznej (metodą Goldmanna). Perymetria statyczna jest zalecaną metodą. Elektroretinografia może być stosowana jedynie u dorosłych, którzy nie współpracują podczas wykonywania perymetrii. Pierwszy potencjał oscylacyjny i odpowiedź na stymulację bodźcem migoczącym o częstotliwości 30 Hz w elektroretinogramie wydają się skorelowane z VFD związanymi z zastosowaniem wigabatryny. Reakcje te są opóźnione i zmniejszone w stosunku do normy. Zmian takich nie zaobserwowano u pacjentów leczonych wigabatryną, u których nie stwierdzono VFD. Zarówno pacjent, jak i jego opiekun powinni otrzymać dokładny opis częstości oraz skutków wystąpienia zaburzeń pola widzenia podczas leczenia wigabatryną. Pacjenci powinni być poinformowani o konieczności zgłaszania każdych nowych problemów z widzeniem oraz objawach, które mogą być związane z zawężeniem pola widzenia. W przypadku rozpoznania zaburzeń pola widzenia podczas obserwacji w trakcie leczenia, należy podjąć decyzję co do stopniowego przerwania stosowania wigabatryny. Jeśli leczenie będzie kontynuowane, należy rozważyć częstszą obserwację (perymetria). Wigabatryny nie należy stosować jednocześnie z innymi lekami działającymi toksycznie na siatkówkę oka. Zaburzenia siatkówki, nieostre widzenie, zanik nerwu wzrokowego lub zapalenie nerwu wzrokowego mogą prowadzić do zmniejszenia ostrości wzroku. Ostrość wzroku powinna być badana w trakcie konsultacji okulistycznych przed rozpoczęciem leczenia wigabatryną oraz co 6 mies. przez cały okres leczenia. Rzadko jest możliwe wykonanie badania perymetrycznego u dzieci <9 lat. Ryzyko związane z leczeniem musi być dokładnie ocenione względem korzyści zastosowania leku u dzieci. Aktualnie nie ma ustalonej metody diagnozowania ani wykluczania zaburzeń pola widzenia u dzieci, u których standardowe badanie perymetryczne nie może być wykonane. Jeśli metoda oparta na badaniu przestrzennie swoistych wzrokowych potencjałów wywołanych (VEP) jeśli wykazuje prawidłową reakcję centralnego pola widzenia, ale brak odpowiedzi peryferycznej, należy zrewidować ocenę korzyści i ryzyka stosowania wigabatryny i rozważyć stopniowe przerwanie leczenia. Obecność peryferycznego widzenia nie wyklucza możliwości rozwinięcia zaburzeń pola widzenia. Elektroretinografia może być użyteczna, ale powinna być stosowana tylko u dzieci <3 lat. Zalecana jest ścisła obserwacja pacjentów leczonych wigabatryną pod kątem neurologicznych działań niepożądanych. Czynniki ryzyka rozwinięcia enecafolaptii to: większe niż zalecane dawki początkowe, szybsze niż zalecane zwiększanie dawek i niewydolność nerek. Wigabatrynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z psychozą, depresją lub zaburzeniami zachowania w wywiadzie. Zgłaszano przypadki nieprawidłowego obrazu z rezonansu magnetycznego mózgu, szczególnie u młodych niemowląt leczonych dużymi dawkami wigabatryny z powodu zespołu Westa. Znaczenie kliniczne tych wyników jest obecnie nieznane. Ponadto zgłaszano przypadki obrzęku wewnątrzmielinowego (IME), szczególnie u niemowląt leczonych z powodu napadów padaczkowych wieku niemowlęcego. Stwierdzono, że obrzęk wewnątrzmielinowy jest odwracalny po zaprzestaniu stosowania leku, dlatego też zaleca się stopniowe odstawianie wigabatryny w przypadku obserwacji obrzęku wewnątrzmielinowego. W leczeniu napadów padaczkowych u niemowląt zgłaszano występowanie zaburzeń ruchowych, w tym dystonii, dyskinezy i hipertonii. Należy indywidualnie u każdego pacjenta ocenić stosunek korzyści do ryzyka ze stosowania wigabatryny. Jeśli wystąpią nowe zaburzenia ruchowe w trakcie leczenia wigabatryną, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub stopniowe odstawienie leku. U pacjentów, u których stosowano leki przeciwpadaczkowe, odnotowano przypadki myśli i zachowań samobójczych - należy uważnie obserwować pacjenta i w razie konieczności rozważyć odpowiednie leczenie. Ostrożnie stosować u pacjentów, u których CCr <60 ml/min oraz u osób w podeszłym wieku. Tych pacjentów należy poddać ścisłej kontroli pod kątem występowania działań niepożądanych, takich jak uspokojenie lub splątanie. Jednoczesne stosowanie wigabatryny i klonazepamu może nasilać działanie uspokajające klonazepamu lub prowadzić do śpiączki; należy dokładnie ocenić, czy jednoczesne stosowanie tych leków jest konieczne. Lek w postaci tabletek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w każdej tabletce, co oznacza, że uznaje się go za „wolny od sodu”.

Producent

Sanofi Winthrop