Spis treści:
1. Relafalk - działanie
2. Relafalk - wskazania
3. Relafalk - przeciwwskazania
4. Relafalk - dawkowanie
5. Relafalk - interakcje z innymi lekami
6. Relafalk - ciąża
7. Relafalk - skutki uboczne
8. Relafalk - środki ostrożności
9. Relafalk - producent

Działanie

Relafalk - Lek przeciwbakteryjny z grupy ryfamycyn o szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego. Nieodwracalnie wiąże podjednostkę beta polimerazy RNA zależnej od DNA enzymu bakteryjnego i w rezultacie hamuje syntezę bakteryjnego RNA. Ryfamycyna sodowa wykazuje szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego wobec większości Gram-dodatnich i Gram-ujemnych bakterii tlenowych i beztlenowych odpowiedzialnych za infekcje jelitowe. Ze względu na bardzo niewielkie wchłanianie z układu pokarmowego ryfamycyna sodowa wywiera działanie miejscowe w świetle jelita i nie jest klinicznie skuteczna w leczeniu inwazyjnego zapalenia jelit. Słabe wchłanianie ryfamycyny jest dodatkowo zmniejszane przez skład preparatu, który uwalnia substancję czynną tylko w jelicie grubym. Ryfamycyna sodowa uwalniana z leku w zasadzie nie jest wchłaniana i prawie w całości pozostaje w świetle jelita. Nie ma żadnych przesłanek dotyczących istotnego metabolizmu ryfamycyny sodowej. Po podaniu pojedynczych dawek 400 mg ryfamycyny sodowej uwalnianej z leku średni ułamek dawki wydalanej przez nerki po podaniu doustnym wynosił 0,001% w warunkach na czczo i 0,0004% po posiłku. Średnie całkowite wydalanie ryfamycyny sodowej z kałem wynosiło 348,7 mg, co odpowiada 87,2% podanej dawki.

Wskazania

Relafalk - Do stosowania u dorosłych w leczeniu biegunki podróżnych, z objawami towarzyszącymi takimi jak nudności, wymioty, gazy/wzdęcia, uczucie niepełnego wypróżnienia, parcie na stolec oraz ból lub skurcze brzucha, bez objawów klinicznych inwazyjnego zapalenia jelit, takich jak gorączka, krew, krew utajona lub leukocyty w stolcu. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Przeciwwskazania

Relafalk - Nadwrażliwość na substancję czynną, na jakikolwiek antybiotyk z grupy ryfamycyny (np. ryfaksymina, ryfampicyna lub ryfabutyna) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Niedrożność przewodu pokarmowego, perforacje przewodu pokarmowego lub ciężkie wrzodziejące zmiany w jelitach. Lek zawiera lecytynę sojową. Pacjenci uczuleni na orzeszki ziemne lub soję nie powinni przyjmować tego preparatu.

Dawkowanie

Relafalk - Doustnie. Dorośli (>18 lat): zalecana dawka dobowa to 2 tabl. rano i 2 tabl. wieczorem (całkowita dawka dobowa: 800 mg ryfamycyny sodowej), przez 3 dni. W przypadku utrzymywania się objawów, leku nie należy stosować przez dłużej niż 3 dni. Nie wolno przyjmować drugiego cyklu leczenia. Szczególne grupy pacjentów. Ze względu na niewielką biodostępność ogólnoustrojową ryfamycyny sodowej, nie przewiduje się wpływu zaburzeń czynności nerek na bezpieczeństwo stosowania i skuteczność leczenia preparatem; nie powinno być wymagane dostosowanie dawki. Ze względu na niewielką biodostępność ogólnoustrojową ryfamycyny sodowej, nie przewiduje się wpływu zaburzeń czynności wątroby na bezpieczeństwo stosowania i skuteczność leczenia preparatem; nie powinno być wymagane dostosowanie dawki. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Lek nie jest przeznaczony do stosowania u dzieci i młodzieży. Sposób podania. Tabletki należy przyjmować doustnie, popijając szklanką wody. Należy je połykać w całości, bez rozkruszania lub rozgryzania. Lek można przyjmować podczas posiłków lub poza posiłkami.

Interakcje z innymi lekami

Relafalk - Brak doświadczenia dotyczącego jednoczesnego podawania antybiotyków z grupy ryfamycyny w leczeniu ogólnoustrojowych infekcji bakteryjnych. Ze względu na potencjalne ryzyko ciężkiego zaburzenia mikroflory przewodu pokarmowego należy unikać jednoczesnego podawania leku i innych antybiotyków z grupy ryfamycyny. Z danych uzyskanych in vitro wynika, że ryfamycyna sodowa, tak jak inne leki z grupy ryfamycyny, jest silnym induktorem izoenzymu CYP2B6 i CYP3A4 cytochromu P450. Ponadto, ryfamycyna sodowa może również w umiarkowanym stopniu hamować aktywność wszystkich izoenzymów CYP. Ze względu na znikome wchłanianie ryfamycyny sodowej w przewodzie pokarmowym wydaje się, że u pacjentów z prawidłową czynnością wątroby istnieje małe prawdopodobieństwo wystąpienia ogólnoustrojowych interakcji lekowych w wyniku indukcji lub hamowania CYP w wątrobie. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby ekspozycja ogólnoustrojowa może być jednak znacznie większa niż u pacjentów z prawidłową czynnością wątroby ze względu na wolniejszy klirens wątrobowy, co potwierdzono już wcześniej dla ryfaksyminy, która jest antybiotykiem bardzo zbliżonym do tego leku. W przypadku zaburzenia czynności wątroby nie można wykluczyć zmniejszenia stężenia w osoczu jednocześnie podawanych substratów CYP3A4 (np. warfaryna, leki przeciwpadaczkowe, leki przeciwarytmiczne, doustne środki antykoncepcyjne). Ekspresja CYP3A4 ma również miejsce w jelitach, a indukcja CYP3A4 może potencjalnie wpływać na metabolizm przedukładowy leków, co może prowadzić do zmniejszenia stężenia w osoczu poszczególnych leków. Ryfamycyna sodowa jest uwalniana w dystalnym odcinku jelita cienkiego, w jelicie grubym i odbytnicy. W związku z tym lek może zmniejszać skuteczność leków metabolizowanych przez CYP3A4, które są wchłaniane lub wywierają działanie miejscowe w tych częściach jelit. Działanie w jelicie cienkim, gdzie w głównej mierze następuje wchłanianie leków, będzie prawdopodobnie ograniczone. W badaniach in vitro obserwowano działanie hamujące ryfamycyny sodowej na pompę eksportu soli kwasów żółciowych (BSEP) i na wątrobowe transportery anionów organicznych (OATP). Mimo że po podaniu ogólnoustrojowym u ludzi interakcja ta jest powiązana z zahamowaniem wydzielania bilirubiny, bromosulfaleiny i indocyjaniny w drogach żółciowych, nie oczekuje się istotnej klinicznie inhibicji spowodowanej lekiem ze względu na znikomą ekspozycję ogólnoustrojową u pacjentów z prawidłową czynnością wątroby. Jednak u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby interakcja ta może być potencjalnie istotna ze względu na spodziewany wzrost ekspozycji ogólnoustrojowej. Nie przeprowadzono oceny klinicznej potencjalnych interakcji lekowych na poziomie systemów transporterów jelitowych i nie można ich wykluczyć. Badanie in vitro wykazało, że ryfamycyna, podobnie jak ryfaksymina, jest substratem glikoproteiny P (P-pg) oraz możliwe, że substratem białka oporności raka piersi (BCRP). Jednoczesne podawanie ryfaksyminy z cyklosporyną, silnym inhibitorem P-gp, prowadziło do znacznego zwiększenia ekspozycji ogólnoustrojowej na ryfaksyminę, którego istotność kliniczna nie jest znana. Podobnego działania można spodziewać się w przypadku jednoczesnego podawania ryfamycyny sodowej z inhibitorem P-gp. Z tego względu należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania leku z silnym inhibitorem P-gp, z uwagi na potencjalne znaczne zwiększenie stopnia wchłaniania ryfamycyny sodowej. Według danych z badań in vitro ryfamycyna sodowa jest również inhibitorem P-gp i BCRP oraz może prowadzić do zwiększenia stężenia w osoczu leków, które są substratami jednego lub obu tych transporterów błonowych. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego podawania ryfamycyny sodowej i leków będących substratami P-gp i (lub) BCRP. Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji lekowych w zakresie jednoczesnego przyjmowania ryfamycyny sodowej i innych leków często stosowanych w leczeniu biegunki podróżnych (np. loperamid i węgiel). Należy zalecić pacjentom, aby lek przyjmowali co najmniej 2 h po podaniu węgla.

Ciąża

Relafalk - Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania ryfamycyny sodowej u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały nieprawidłowości trzewne i kostne u płodu. W celu zachowania ostrożności, nie należy stosować leku w okresie ciąży. Nie wiadomo, czy ryfamycyna sodowa przenika do mleka ludzkiego. Nie można wykluczyć zagrożenia dla dziecka karmionego piersią. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią czy przerwać podawanie leku, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.

Skutki uboczne

Relafalk - W badaniach klinicznych. Często: ból głowy, biegunka. Niezbyt często: zmniejszony apetyt, niepokój, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, skurcze i spazmy w obrębie jamy brzusznej, rozdęcie brzucha, ból w nadbrzuszu, tkliwość brzucha, owrzodzenie aftowe, zaparcia, parcie na stolec, suchość w jamie ustnej, niestrawność, odbijanie się, wzdęcia, nadkwaśność żołądka, nudności, łysienie, nadmierna potliwość, poty nocne, świąd (uogólniony), ból stawów, ból pleców, ból w boku, skurcze mięśni, osłabienie mięśni, ból mięśni, ból kończyn, nieprawidłowe zabarwienie moczu, dysuria, skąpomocz, astenia, ból w klatce piersiowej, złe samopoczucie, ból, gorączka, zwiększenie aktywności ALAT, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi. Podczas stosowania leku. Częstość nieznana: infekcje wywołane przez bakterie z rodzaju Clostridium, kandydoza, małopłytkowość, reakcje anafilakyczne, nadwrażliwość, wysypka ze świądem, zapalenie skóry (złuszczające), obrzęk naczynioruchowy, obrzęk obwodowy.

Środki ostrożności

Relafalk - Leku nie należy stosować u pacjentów z objawami klinicznymi inwazyjnego zapalenia jelit, takimi jak gorączka lub krew w stolcu. W przypadku zaobserwowania nasilenia objawów należy przerwać leczenie preparatem. Jeśli po 3 dniach leczenia objawy w znacznym stopniu nie ustąpiły, należy przerwać stosowanie preparatu. Nie należy podawać drugiego cyklu leczenia, nawet w przypadku nawrotu objawów krótko po zakończeniu leczenia. Podczas stosowania prawie wszystkich leków przeciwbakteryjnych, w tym antybiotyków z grupy ryfamycyny, zgłaszano występowanie biegunki wywołanej przez Clostridium difficile. Nie można wykluczyć związku pomiędzy leczeniem ryfamycyną sodową a biegunką wywołaną przez Clostridium difficile i rzekomobłoniastym zapaleniem jelita grubego. Pacjenci leczeni ryfamycyną z powodu choroby wywołanej przez prątki nie powinni otrzymywać leku. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i wątroby, ponieważ nie ma dostępnych danych klinicznych dotyczących stosowania leku w tych grupach pacjentów. Pacjentów należy poinformować, że mimo znikomego wchłaniania substancji czynnej (mniej niż 1%), tak jak wszystkie antybiotyki z grupy ryfamycyny, lek może powodować czerwonawe zabarwienie moczu. Przy podjęciu decyzji o leczeniu ryfamycyną, należy wziąć pod uwagę informacje dotyczące oporności na ryfamycynę określonych patogenów w odwiedzanych krajach. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy uznaje się go za „wolny od sodu”.

Producent

Adalvo Competence Center