Spis treści:
1. Reagila - działanie
2. Reagila - wskazania
3. Reagila - przeciwwskazania
4. Reagila - dawkowanie
5. Reagila - interakcje z innymi lekami
6. Reagila - ciąża
7. Reagila - skutki uboczne
8. Reagila - środki ostrożności
9. Reagila - producent

Działanie

Reagila - Mechanizm działania kariprazyny nie jest dokładnie poznany. Jednakże działanie terapeutyczne może wynikać z połączenia częściowo agonistycznej aktywności na receptory dopaminowe D3, D2 i receptory serotoninowe 5-HT1A oraz aktywności antagonistycznej na receptory serotoninowe 5-HT2B, 5-HT2A oraz receptory histaminowe H1. Po podaniu doustnym kariprazyna jest dobrze wchłaniana. Po podaniu wielokrotnym maksymalne stężenie kariprazyny i jej głównych czynnych metabolitów w osoczu występuje na ogół po ok. 3-8 h. Kariprazyna i jej główne czynne metabolity w znacznym stopniu wiążą się z białkami osocza. Wydalanie zachodzi głównie na drodze metabolizmu wątrobowego. Po podaniu kariprazyny w dawce 12,5 mg/dobę pacjentom ze schizofrenią, 20,8% dawki zostało wydalone z moczem, jako kariprazyna i jej metabolity. Kariprazyna w postaci niezmienionej jest wydalana z moczem w ilości 1,2% podanej dawki oraz z kałem w ilości 3,7% podanej dawki. Efektywny (funkcjonalny) okres półtrwania wynosi ~2 doby dla kariprazyny i metabolitu DCAR, 8 dób dla metabolitu DDCAR oraz ~1 tydzień dla kariprazyny całkowitej. Po odstawieniu lub przerwaniu leczenia całkowite stężenie kariprazyny w osoczu będzie się stopniowo zmniejszać. Stężenie w osoczu kariprazyny całkowitej zmniejsza się o 50% w ciągu ~1 tygodnia, a zmniejszenie o ponad 90% występuje w ciągu ~3 tygodni.

Wskazania

Reagila - Leczenie schizofrenii u pacjentów dorosłych.

Przeciwwskazania

Reagila - Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Jednoczesne podawanie silnych lub umiarkowanych inhibitorów CYP3A4. Jednoczesne podawanie silnych lub umiarkowanych induktorów CYP3A4.

Dawkowanie

Reagila - Doustnie. Zalecana dawka początkowa kariprazyny wynosi 1,5 mg raz na dobę. Następnie dawkę można powoli zwiększać o 1,5 mg, aż do dawki maksymalnej wynoszącej 6 mg/dobę, jeśli zajdzie taka potrzeba. Należy utrzymywać najmniejszą skuteczną dawkę zgodnie z kliniczną oceną lekarza. Ze względu na długie okresy półtrwania kariprazyny i jej czynnych metabolitów, stężenie w osoczu przez kilka tygodni nie będzie w pełni odzwierciedlało zmian w dawkowaniu. Przez kilka tygodni po rozpoczęciu podawania kariprazyny oraz po każdej zmianie dawkowania pacjentów należy monitorować pod kątem wystąpienia działań niepożądanych i odpowiedzi na leczenie. Podczas zamiany innych leków przeciwpsychotycznych na kariprazynę należy rozważyć stopniowe dostosowanie dawek obydwu leków, polegające na stopniowym odstawianiu poprzedniego leczenia podczas rozpoczynania leczenia kariprazyną. Podczas zamiany kariprazyny na inny lek przeciwpsychotyczny nie ma konieczności stopniowego dostosowania dawki obydwu leków. Po odstawieniu kariprazyny należy rozpocząć leczenie nowym lekiem przeciwpsychotycznym od najmniejszej dawki. Należy wziąć pod uwagę, że stężenie kariprazyny i jej czynnych metabolitów w osoczu zmniejszy się o 50% w ciągu ~1 tygodnia. W razie pominięcia dawki leku, pacjent powinien jak najszybciej przyjąć pominiętą dawkę. Jeżeli jednak zbliża się pora przyjęcia następnej dawki, należy opuścić pominiętą dawkę i przyjąć następną dawkę zgodnie z regularnym schematem. Nie zaleca się przyjmowania dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Szczególne grupy pacjentów. Nie jest wymagane dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby o nasileniu łagodnym do umiarkowanego. Nie oceniano bezpieczeństwa ani skuteczności kariprazyny u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby - nie zaleca się stosowania. Dostępne dane dotyczące leczenia pacjentów w wieku podeszłym (≥65 lat) nie są wystarczające, aby ocenić, czy odpowiedź na leczenie w tej grupie różni się od odpowiedzi młodszych pacjentów; wybór dawki u pacjentów w wieku podeszłym powinien być bardziej ostrożny. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności kariprazyny u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Sposób podania: raz na dobę, o tej samej porze dnia, z pokarmem lub niezależnie od posiłku. Nie należy stosować leku z sokiem grejpfrutowym i unikać spożywania alkoholu podczas terapii.

Interakcje z innymi lekami

Reagila - Inhibitory CYP3A4 zwiększają ekspozycję z kariprazynę. Przeciwwskazane jest jednoczesne podawanie kariprazyny z silnymi inhibitorami CYP3A4 (np. boceprewirem, klarytromycyną, kobicystatem, indynawirem, itrakonazolem, ketokonazolem, nefazodonem, nelfinawirem, pozakonazolem, rytonawirem, sakwinawirem, telaprewirem, telitromycyną, worykonazolem). Erytromycyna (500 mg dwa razy na dobę), umiarkowany inhibitor CYP3A4, powodowała średnio 1,4-krotny (zakres 1,03-2,32-krotny) wzrost ekspozycji na całkowitą kariprazynę w osoczu po 3 tygodniach jednoczesnego podawania. Dlatego w okresie jednoczesnego stosowania kariprazyny z umiarkowanym inhibitorem CYP3A4 (np. erytromycyną, flukonazolem, diltiazemem, werapamilem) zaleca się monitorowanie indywidualnej odpowiedzi i tolerancji oraz, w razie potrzeby, (tymczasowe) zmniejszenie dawki kariprazyny, aby uwzględnić potencjalne zwiększenie narażenia. Ze względu na długi okres półtrwania kariprazyny i jej aktywnych metabolitów, rozpoczęcie lub przerwanie leczenia umiarkowanym inhibitorem CYP 3A4 lub zmiana dawki będą w pełni odzwierciedlone w stężeniu leku w osoczu dopiero po kilku tygodniach. Pacjentów należy monitorować pod kątem działań niepożądanych i odpowiedzi na leczenie przez kilka tygodni po rozpoczęciu lub zaprzestaniu stosowania leku wchodzącego w interakcje, lub po każdej zmianie dawki kariprazyny. Należy unikać spożywania soku grejpfrutowego. Przeciwwskazane jest podawanie z silnymi lub umiarkowanymi induktorami CYP3A4 (np. karbamazepiną, fenobarbitalem, fenytoiną, ryfampicyną, zielem dziurawca, bosentanem, efawirenzem, etrawiryną, modafinilem, nafcyliną) - może powodować znaczące zmniejszenie całkowitej ekspozycji na kariprazynę. W warunkach in vitro kariprazyna jest inhibitorem P-gp w swym teoretycznie maksymalnym stężeniu występującym w jelitach. Jednakże stosowanie substratów P-gp o wąskim indeksie terapeutycznym, takich jak dabigatran i digoksyna, może wymagać specjalnego monitorowania i dostosowania dawki. Szlak metaboliczny obejmujący CYP2D6 odgrywa nieznaczną rolę w metabolizmie kariprazyny. Dlatego nie jest prawdopodobne, aby inhibitory CYP2D6 wywierały istotny klinicznie wpływ na metabolizm leku. W badaniu interakcji lekowych, 28-dniowe leczenie kariprazyną w dawce 6 mg na dobę nie miało klinicznie istotnego wpływu na farmakokinetykę doustnych środków antykoncepcyjnych (etynyloestradiolu i lewonorgestrelu). Z uwagi na działanie kariprazyny na OUN, lek należy stosować ostrożnie w skojarzeniu z innymi lekami działającymi na OUN i z alkoholem.

Ciąża

Reagila - Kobietom w wieku rozrodczym należy zalecać unikanie ciąży podczas stosowania leku oraz stosowanie antykoncepcji o wysokiej skuteczności podczas stosowania preparatu i co najmniej przez 10 tygodni po zakończeniu leczenia z powodu powolnej eliminacji substancji czynnych z ustroju. Nie istnieją lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania kariprazyny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały działanie toksyczne na rozród, w tym wady rozwojowe u szczurów. Nie zaleca się stosowania leku w czasie ciąży ani u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznej metody antykoncepcyjnej. Noworodki narażone na działanie leków przeciwpsychotycznych (w tym na kariprazynę) w czasie III trymestru ciąży są w grupie ryzyka wystąpienia działań niepożądanych. Zgłaszano pobudzenie, wzmożone napięcie, obniżone napięcie, drżenie, senność, zaburzenia oddechowe lub zaburzenia związane z karmieniem. W związku z tym należy uważnie monitorować noworodki. Nie wiadomo, czy kariprazyna lub jej czynne metabolity są wydzielane do mleka ludzkiego. Są wydzielane do mleka szczurów w czasie laktacji. Nie można wykluczyć występowania ryzyka dla noworodków i (lub) niemowląt. Należy przerwać karmienie piersią podczas stosowania leku. Płodność. Nie oceniano wpływu kariprazyny na płodność u ludzi. W badaniach na szczurach obserwowano niższe wskaźniki płodności i zapłodnienia u samic.

Skutki uboczne

Reagila - Bardzo często: akatyzja, parkinsonizm. Często: dyslipidemia, zwiększenie masy ciała, zmniejszenie łaknienia, zwiększenie łaknienia, zaburzenia snu, lęk, sedacja, zawroty głowy, dystonia, inne objawy pozapiramidowe i zaburzenia ruchu, niewyraźne widzenie, tachyarytmia, nadciśnienie tętnicze, wymioty, nudności, zaparcia, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia kinazy fosfokreatynowej we krwi, zmęczenie. Niezbyt często: niedokrwistość, eozynofilia, zmniejszenie stężenia tyreotropiny we krwi, nieprawidłowe stężenie sodu we krwi, cukrzyca, zwiększenie stężenia glukozy we krwi, zachowania samobójcze, majaczenie, depresja, zmniejszenie libido, zwiększenie libido, zaburzenia wzwodu, dyskineza późna, dyskineza, zaburzenia czucia, letarg, zwiększone ciśnienie śródgałkowe, zaburzenia akomodacji, zmniejszona ostrość widzenia, podrażnienie oka, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, zaburzenia przewodzenia w sercu, bradyarytmia, wydłużenie odcinka QT na odczycie EKG, nieprawidłowe wartości załamka T na odczycie EKG, niedociśnienie tętnicze, czkawka, choroba refluksowa przełyku, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, świąd, wysypka, dyzuria, częste oddawanie moczu, pragnienie. Rzadko: neutropenia, reakcje nadwrażliwości, niedoczynność tarczycy, drgawki, amnezja, afazja, zaćma, fotofobia, dysfagia, rabdomioliza. Częstość nieznana: złośliwy zespół neuroleptyczny, toksyczne zapalenie wątroby, noworodkowy zespół odstawienia. Podczas leczenia lekami przeciwpsychotycznymi zgłaszano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, w tym zatorowość płucną i zakrzepicę żył głębokich.

Środki ostrożności

Reagila - Należy monitorować pacjentów pod względem występowania myśli i zachowań samobójczych, szczególnie po rozpoczęciu lub zmianie leczenia przeciwpsychotycznego. Stosować ostrożnie u pacjentów ze skłonnością do akatyzji, z czynnikami ryzyka udaru, z chorobami układu sercowo-naczyniowego predysponującymi do zmian wartości ciśnienia tętniczego (należy monitorować ciśnienie tętnicze), oraz u osób w podeszłym wieku (≥65 lat). Jeśli u pacjenta stosującego kariprazynę pojawią się objawy podmiotowe i przedmiotowe późnych dyskinez, należy rozważyć przerwanie leczenia. Leki przeciwpsychotyczne stosowane u pacjentów z chorobą Parkinsona mogą zaostrzać przebieg choroby podstawowej oraz powodować pogorszenie objawów – należy ocenić stosunek ryzyka do korzyści. Pacjentom, u których rozwiną się objawy potencjalnie związane z zaćmą, należy zalecać wykonanie badań okulistycznych i ponownie ocenić u nich zasadność dalszej terapii. Jeżeli u pacjenta wystąpią objawy podmiotowe i przedmiotowe wskazujące na złośliwy zespół neuroleptyczny (ZZN) lub wysoka gorączka o niewyjaśnionej przyczynie, bez innych klinicznych objawów ZZN, należy natychmiast odstawić kariprazynę. Należy zachować ostrożność stosując kariprazynę u pacjentów z napadami drgawek w wywiadzie lub u pacjentów ze stanami, które mogą obniżyć próg drgawkowy. Nie zaleca się stosowania kariprazyny w leczeniu pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem ze względu na zwiększone całkowite ryzyko zgonu. Ostrożnie stosować u pacjentów ze stwierdzoną chorobą układu sercowo-naczyniowego lub u pacjentów z dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku wydłużenia odstępu QT, jak również u pacjentów stosujących leki, które mogą powodować wydłużenie odstępu QT. Należy zachować ostrożność przy stosowaniu leku u pacjentów, u ktorych występują czynniki ryzyka udaru. Ze względu na częste występowanie nabytych czynników ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi, należy rozpoznać wszystkie możliwe czynniki ryzyka zakrzepu z zatorami przed rozpoczęciem leczenia kariprazyną i w czasie jego trwania, a także zastosować środki zapobiegawcze. U pacjentów ze zdiagnozowaną cukrzycą lub z czynnikami ryzyka rozwoju cukrzycy (np. otyłość, cukrzyca w wywiadzie rodzinnym), którzy rozpoczynają leczenie atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi, należy monitorować stężenie glukozy w surowicy. Należy regularnie monitorować masę ciała pacjentów (obserwowano znaczące zwiększenie masy ciała podczas stosowania kariprazyny). Jednoczesne podawanie leku z umiarkowanymi inhibitorami CYP3A4 może prowadzić do zwiększenia całkowitej ekspozycji na kariprazynę. Zaleca się monitorowanie indywidualnej odpowiedzi i tolerancji i w razie potrzeby (tymczasowe) zmniejszenie dawki kariprazyny w celu uwzględnienia potencjalnego zwiększenia narażenia. Substancje pomocnicze. Kapsułki o mocy 3 mg oraz 4,5 mg zawierają barwnik czerwień Allura AC (E 129), który może powodować reakcje alergiczne.

Producent

Gedeon Richter