wybierz konsultacje
Którą konsultacje wybrać?
Jak to działa?
Wybierz lek
Jeśli występujesz o lek psychotropowy lub silny lek przeciwbólowy, prosimy Cię o udostępnienie IKP oraz zaświadczenia od lekarza prowadzącego.
Wypełnij formularz medyczny
Poczekaj na telefon
Jeśli jesteś nowym pacjentem Dimedic i pierwszy raz wnioskujesz o ten lek, lekarz zadzwoni by przeprowadzić badanie.
Odbierz dokumentację
Po pozytywnej decyzji lekarza odbierz receptę SMSem lub emailem.
Więcej o leku: Pernazinum
Skład:
1 tabl. zawiera 42,1 mg lub 168,4 mg dimaleinianu perazyny, co odpowiada odpowiednio 25 mg lub 100 mg perazyny. Lek zawiera laktozę.
Nazwa | Postać leku | Dawka | Opakowanie |
---|---|---|---|
Pernazinum | tabl. | 25 mg | 20 szt. |
Pernazinum | tabl. | 100 mg | 30 szt. |
Pernazinum | tabl. | 25 mg | 60 szt. |
Opakowanie bezpośrednie stanowi blister z folii Aluminium / PVC.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
Substancją czynną leku jest perazyna.
Pozostałe składniki leku to: laktoza jednowodna (Pernazinum, 25 mg, tabletki zawiera 68,4 mg laktozy w jednej tabletce, a Pernazinum, 100 mg, tabletki zawiera 191,6 mg laktozy), skrobia ziemniaczana, żelatyna, magnezu stearynian, skrobi glikolan sodu.
Pernazinum jest lekiem przeciwpsychotycznym.
Pernazinum jest lekiem przeciwpsychotycznym stosowanym w leczeniu ostrej i przewlekłej schizofrenii; ostrych zaburzeń psychotycznych z urojeniami, lękiem, omamami, utratą poczucia osobowości; katatonii (zaburzeń aktywności ruchowej), manii oraz pobudzenia psychomotorycznego.
Nie należy stosować leku Pernazinum, jeśli u pacjenta stwierdzono:
Należy zachować szczególną ostrożność stosując lek Pernazinum, jeśli u pacjenta stwierdzono następujące schorzenia:
Na początku leczenia perazyną zalecane jest wykonanie badania pełnego obrazu morfologicznego krwi. W przypadku wystąpienia gorączki, zakażeń, krwawienia z nosa należy natychmiast ponownie przeprowadzić badanie hematologiczne krwi.
Podczas długiego leczenia perazyną badanie krwi należy przeprowadzać co 6 miesięcy. W przypadku znacznego zmniejszenia liczby leukocytów (krwinki białe), poniżej 3 000 komórek/mm³, a także w przypadku zmian w obrazie krwi obwodowej, lekarz może zadecydować o przerwaniu leczenia perazyną i zastosować inny lek.
W trakcie leczenia perazyną konieczny jest regularny pomiar:
W przypadku zaburzeń czynności wątroby lekarz odpowiednio zmniejszy dawki leku.
W trakcie stosowania perazyny może wystąpić zagrażający życiu pacjenta złośliwy zespół neuroleptyczny, charakteryzujący się gorączką i sztywnością mięśniową. W przypadku podejrzenia jego wystąpienia zaleca się natychmiast odstawienie leku i zgłoszenie do lekarza.
Podczas leczenia perazyną opisano przypadki nadwrażliwości na światło. Należy unikać intensywnego światła słonecznego oraz zmniejszać wrażliwość na światło stosując kremy ochronne z zawartością filtrów przeciw promieniowaniu ultrafioletowemu.
Stosowanie perazyny może być przyczyną wystąpienia skórnych reakcji alergicznych (nadwrażliwości).
Lek należy ostrożnie stosować u osób z uszkodzeniami mózgu, naczyń mózgu i depresją (ze względu na możliwość nasilenia objawów depresji).
U pacjentów w podeszłym wieku częściej występują objawy pozapiramidowe (sztywność mięśni, zubożenie mimiki, spowolnienie ruchowe, niepokój ruchowy, mimowolne skurcze mięśni i mimowolne ruchy), zwiększona jest częstość występowania późnych dyskinez (niezależne od woli ruchy kończyn lub różnych części ciała), działanie uspokajające jest silniejsze i częściej występuje niedociśnienie.
Podczas leczenia perazyną należy przestrzegać zakazu picia alkoholu.
Należy skonsultować się z lekarzem, nawet jeśli powyższe ostrzeżenia dotyczą sytuacji występujących w przeszłości.
Dawkowanie oraz sposób leczenia są zawsze indywidualnie ustalane przez lekarza. Stosuj się do jego zaleceń.
Nie zaleca się nagłych zmian w dawkowaniu, ponieważ zwiększa to ryzyko działań niepożądanych. Maksymalne działanie przeciwpsychotyczne występuje po jednym do trzech tygodni leczenia. Po podawaniu choremu odpowiedniej dawki przez dłuższy czas, lekarz stopniowo zmniejsza dawkę aż do najmniejszej dawki leczniczej.
Chorzy w podeszłym wieku powinni otrzymywać połowę dawki stosowanej dla dorosłych. Takie dawkowanie zapewnia z reguły u osób starszych pożądane działanie lecznicze.
Ulotka nie zawiera informacji na temat stosowania leku Pernazinum u dzieci.
Podanie doustne.
Lekarz zaleci jak długo należy przyjmować lek Pernazinum. Nie należy przerywać leczenia wcześniej, ponieważ leczenie zaburzeń psychotycznych jest kuracją długotrwałą. Dawkę należy zmniejszać pod kontrolą lekarza stopniowo, przez kilka do kilkunastu miesięcy. Decyzja lekarza o przerwaniu leczenia może być oparta jedynie na doświadczeniu klinicznym z uwzględnieniem dotychczasowego przebiegu choroby oraz stanu chorego.
Przekroczenie dawki
Przedawkowanie perazyny prowadzi do wystąpienia następujących objawów: trudności w mówieniu, niezborności (bezładu) ruchów, zaburzeń ostrości widzenia, drżeń mięśniowych, stanu splątania. W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Pominięcie dawki
Przyjąć pominiętą dawkę jak najszybciej, chyba że jest już pora na zastosowanie kolejnej dawki. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Wchłanianie perazyny z przewodu pokarmowego ulega zmniejszeniu w przypadku równoczesnego spożywania mleka, kawy, herbaty i soków owocowych.
Podczas leczenia lekiem Pernazinum nie wolno pić alkoholu.
Jednoczesne przyjmowanie alkoholu i perazyny powoduje wzajemne nasilenie działania obu substancji oraz obniżenie ciśnienia krwi.
Perazyna może powodować upośledzenie sprawności psychofizycznej, dlatego nie wolno: prowadzić pojazdów mechanicznych, obsługiwać żadnych urządzeń mechanicznych, posługiwać się narzędziami.
Stosowanie leku Pernazinum, jak każdego innego leku, może wiązać się z działaniami niepożądanymi, choć nie muszą one wystąpić u każdej osoby.
W pojedynczych przypadkach leczenie neuroleptykami może spowodować wystąpienie zespołu neuroleptycznego, charakteryzującego się gorączką 40°C i sztywnością mięśniową (zwiększenie aktywności mioglobiny i aktywności kinazy kreatynowej we krwi). Jak dotąd brak doniesień o wystąpieniu zespołu neuroleptycznego po leczeniu Pernazinum.
Częstość możliwych działań niepożądanych wymienionych poniżej określono następująco:
bardzo często: | występują u więcej niż 1 osoby na 10 |
często: | występują u 1 do 10 osób na 100 |
niezbyt często: | występują u 1 do 10 osób na 1 000 |
rzadko: | występują u 1 do 10 osób na 10 000 |
bardzo rzadko: | występują u mniej niż 1 osoby na 10 000 |
nieznana: | częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych |
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Podczas stosowania perazyny sporadycznie występują zmiany obrazu krwi obwodowej: zmniejszenie liczby krwinek białych, zwiększenie liczby granulocytów kwasochłonnych i zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych.
Do wielkiej rzadkości należą przypadki zmniejszenia liczby płytek krwi, niedokrwistości i agranulocytozy.
Zaburzenia serca
Do najczęściej spotykanych objawów niepożądanych należą spadek ciśnienia tętniczego krwi i zaburzenia rytmu serca. Spadek ciśnienia tętniczego pojawia się zwłaszcza na początku leczenia podczas stosowania większych dawek perazyny.
Bardzo często: zmiany w zapisie EKG. Zmiany te występują z różnym nasileniem i są proporcjonalne do stosowanych dawek. Mają one charakter przemijający.
Zaburzenia układu nerwowego
Podczas kilku pierwszych dni leczenia perazyną może wystąpić reakcja charakteryzująca się napadowymi ruchami głowy, sztywnością karku, szczękościskiem, skurczami mięśni mimicznych twarzy oraz mięśni języka. Ruchy te rzadziej obejmują większe grupy mięśniowe. Niekiedy obserwuje się „napady skojarzeniowe”, utrudnione połykanie. U chorych leczonych dużymi dawkami perazyny przez dłuższy czas może wystąpić przykro odczuwalny niepokój ruchowy, któremu często towarzyszy depresja.
U chorych leczonych perazyną przez długi czas (wiele miesięcy) nie obserwowano dotąd nieskoordynowanych i niezależnych od woli ruchów kończyn w czasie stosowania leku. Jednak istnieje możliwość ich wystąpienia.
We wczesnym okresie leczenia perazyną (najczęściej 5 – 30 dzień leczenia) może wystąpić wzmożone napięcie mięśni szkieletowych, spowolnienie ruchów, drżenie mięśni, zwykle niezbyt silne.
Zaburzenia psychiczne
Często: uspokojenie.
Obserwowano także zaburzenia snu, stan splątania, ogólny niepokój, zwiększone występowanie marzeń sennych lub koszmarów nocnych, dezorientację i otępienie. Stosowanie perazyny może prowadzić do pojawienia się depresji, której objawy występują zwykle po ostrych psychozach.
Zaburzenia oka
Perazyna może spowodować niewyraźne widzenie oraz zmiany ciśnienia wewnątrzgałkowego.
Podczas długotrwałej terapii dużymi dawkami perazyny mogą wystąpić zmiany pigmentacji oka.
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Długotrwałe podawanie perazyny może prowadzić do zaburzeń wydolności oddechowej, przekrwienia śluzówki nosa.
Zaburzenia żołądka i jelit
Wpływ perazyny na przewód pokarmowy jest wynikiem cholinolitycznego działania perazyny.
Podczas stosowania dużych dawek leku obserwowano takie objawy jak: zaparcie, suchość błon śluzowych jamy ustnej, nudności. W związku ze stosowaniem perazyny odnotowano pojedyncze przypadki martwiczego zapalenia jelita i wewnątrzwątrobowej cholestazy.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Rzadko: nietrzymanie moczu lub zatrzymanie moczu.
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Podczas kuracji perazyną mogą wystąpić zaburzenia seksualne: nieprawidłowość erekcji oraz zmniejszenie popędu płciowego.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Stosowanie perazyny sporadycznie powoduje skórne odczyny alergiczne. Obserwowano niekiedy wzmożoną reakcję skórną po nasłonecznieniu. O ile jest to możliwe, podczas zażywania perazyny chorzy powinni unikać ekspozycji na działanie promieni słonecznych.
Podczas leczenia perazyną występuje silne pocenie się.
Zaburzenia endokrynologiczne
Do innych objawów niepożdąnych podczas kuracji perazyną należy mlekotok. Objaw ten pojawia się przejściowo u leczonych kobiet i jest zależny od wielkości dawki.
Mogą wystąpić również zaburzenia miesiączkowania, a u mężczyzn ginekomastia (powiększenie sutka u mężczyzny).
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Zdarzają się również przypadki zwiększenia masy ciała u pacjentów zażywających perazynę.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
W badaniach obejmujących 156 pacjentów, zaobserwowano bezobjawowe zwiększenie aktywności co najmniej jednego z enzymów wątroby u 43 % pacjentów leczonych perazyną, jednak żaden z tych pacjentów nie zachorował na ostre zapalenie wątroby.
Bardzo rzadko: ciężkie zaburzenie czynności wątroby.
Rzadko: ostre zapalenie wątroby.
Badania diagnostyczne
Podczas stosowania średnich i dużych dawek perazyny dość częste są przypadki zmiany wyników testów tolerancji na glukozę.
Zaburzenia układu immunologicznego
Opisano jeden przypadek tocznia rumieniowatego w czasie leczenia perazyną.
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.
Informacji o zamiennikach może udzielić lekarz lub farmaceuta. Dokumentację leku (ulotkę i ChPL) znajdziesz na www.rejestry.ezdrowie.gov.pl/rpl/search/public
Przed użyciem leku przeczytaj ulotkę dołączoną do opakowania. Niniejszy opis może nie obejmować pełnej informacji zawartej w ulotce.
Nie znalazłeś tego czego szukasz? Sprawdź
Nie tego leku szukasz? Sprawdź pozostałe lekarstwa
Kategoria leku:
Dostępność:
Perazyna
na recepte