Optiray

Spis treści:
1. Optiray - działanie
2. Optiray - wskazania
3. Optiray - przeciwwskazania
4. Optiray - dawkowanie
5. Optiray - interakcje z innymi lekami
6. Optiray - ciąża
7. Optiray - skutki uboczne
8. Optiray - środki ostrożności
9. Optiray - producent

Działanie

Optiray - Niejonowy środek kontrastowy, przeznaczony do badań radiologicznych. Po podaniu donaczyniowym preparat wypełnia naczynia na drodze przepływu krwi wraz ze środkiem kontrastowym, co umożliwia radiologiczne uwidocznienie wewnętrznych struktur do czasu wypłukania się środka kontrastowego. Dystrybucja preparatu odbywa się głównie w obrębie przestrzeni zewnątrzkomórkowej, wydalanie z organizmu jest względnie szybkie i odbywa się głównie w mechanizmie filtracji kłębkowej. T_0,5 po podaniu dawek 50 ml oraz 150 ml wynoszą odpowiednio: 113 ± 8,4 min. oraz 104 ± 15 min. Wydalanie przez przewód pokarmowy jest klinicznie nieistotne. Nie stwierdzono znaczącego metabolizmu, dejodowania czy biotransformacji preparatu.

Wskazania

Optiray - Preparat przeznaczony wyłącznie do diagnostyki. Optiray 240, 300: niejonowy środek kontrastowy wskazany do stosowania w angiografii naczyń mózgowych, flebografii, dożylnej urografii wydzielniczej oraz w subtrakcyjnej angiografii dotętniczej (IA – DSA); stosowanie w tomografii komputerowej (CT) głowy i innych narządów. Optiray 300 może być także stosowany u dzieci w angiografii naczyń mózgowych, obwodowych i narządów wewnętrznych oraz dożylnej urografii. Optiray 350: niejonowy środek kontrastowy wskazany do stosowania w angiografii układu sercowo-naczyniowego, naczyń wieńcowych, naczyń obwodowych, angiografii organów wewnętrznych i nerek, aortografii, wentrykulografii lewostronnej; stosowanie w tomografii komputerowej głowy i ciała, w dożylnej urografii wydzielniczej, flebografii oraz dożylnej i dotętniczej cyfrowej angiografii subtrakcyjnej (IA DSA i IV DSA).

Przeciwwskazania

Optiray - Nadwrażliwość na środki kontrastowe zawierające jod lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ujawniona nadczynność tarczycy.

Dawkowanie

Optiray - Donaczyniowo. Optiray 240. Angiografia naczyń mózgowych: tętnica szyjna lub kręgowa: 2-12 ml (maksymalnie 200 ml), łuk aorty: 20-50 ml (maksymalnie 200 ml). Flebografia: 50-100 ml (maksymalnie 250 ml). Urografia: 65-100 ml (maksymalnie 200 ml). Tomografia komputerowa głowy: 65-200 ml (maksymalnie 200 ml). Tomografia komputerowa ciała: 35-200 ml (maksymalnie 200 ml). IA-DSA: 5-80 ml (maksymalnie 250 ml). Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności preparatu u dzieci i młodzieży <18 lat. Optiray 300. Angiografia naczyń mózgowych: tętnica szyjna lub kręgowa: 2-12 ml (maksymalnie 200 ml), łuk aorty: 20-50 ml (maksymalnie 200 ml). Angiografia naczyń obwodowych: 10-90 ml (maksymalnie 250 ml). Angiografia narządów wewnętrznych: 12-60 ml (maksymalnie 250 ml). Flebografia: 50-100 ml (maksymalnie 250 ml). Urografia: 50-75 ml (maksymalnie 150 ml). Tomografia komputerowa głowy: 50-150 ml (maksymalnie 150 ml). Tomografia komputerowa ciała: 25-150 ml (maksymalnie 150 ml). IA-DSA: 5-80 ml (maksymalnie 250 ml). IV-DSA: 30-50 ml (maksymalnie 250 ml). Dzieci i młodzież w wieku <18 lat. Angiografia naczyń mózgowych: 1-3 ml/kg (maksymalnie 100 ml). Angiografia naczyń obwodowych: 1-3 ml/kg (maksymalnie 100 ml). Angiografia narządów wewnętrznych: 1-3 ml/kg (maksymalnie 100 ml). Urografia dożylna: 2 ml/kg (>1 rż.); 3 ml/kg (<1 rż.) (maksymalnie 100 ml). Dotychczas nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności Optiray 300 w innych zabiegach u dzieci i młodzieży w wieku <18 lat. Opriray 350. Angiografia naczyń obwodowych: 12-90 ml (maksymalnie 250 ml). Flebografia: 50-100 ml (maksymalnie 250 ml). Wentrykulografia lewostronna: 30-50 ml (maksymalnie 250 ml). Arteriografia naczyń wieńcowych: 1-10 ml (maksymalnie 250 ml). Angiografia narządów wewnętrznych: 12-60 ml (maksymalnie 250 ml). Aortografia: 10-80 ml (maksymalnie 250 ml). Angiografia nerek: 6-15 ml (maksymalnie 250 ml). Urografia: 50-75 ml (maksymalnie 150 ml). Tomografia komputerowa głowy: 50-150 ml (maksymalnie 150 ml). Tomografia komputerowa ciała: 25-150 ml (maksymalnie 150 ml). IA-DSA: 5-80 ml (maksymalnie 250 ml). IV-DSA: 30-50 ml (maksymalnie 250 ml). dotychczas nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności Optiray 350 u dzieci i młodzieży <18 lat. Szczególne grupy pacjentów. U osób w podeszłym wieku, dawkowanie jest takie jak u osób dorosłych. Jeśli zachodzi prawdopodobieństwo, że jakość obrazu będzie niezadowalająca, dawkę można zwiększyć do maksimum. Sposób podania. Przed podaniem donaczyniowym zaleca się doprowadzenie jodowego środka kontrastowego do temperatury ciała. Podobnie jak w przypadku innych środków kontrastowych, powinna obowiązywać zasada stosowania możliwie jak najmniejszej dawki pozwalającej na uzyskanie zadowalającej jakości obrazu. W czasie podawania preparatu powinien być dostępny odpowiedni sprzęt do resuscytacji.

Interakcje z innymi lekami

Optiray - Zanotowano kilka przypadków nefrotoksyczności u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, którzy bezpośrednio przed podaniem donaczyniowych środków kontrastowych otrzymali doustne środki cholecystograficzne; podanie donaczyniowych środków kontrastowych powinno zostać przesunięte w czasie u takich pacjentów. U pacjentów leczonych interleukiną może wystąpić nasilenie działań niepożądanych w okresie 2 tyg. po podaniu interleukiny. Nie wolno stosować radiologicznych środków kontrastowych, jeśli wcześniej były podane środki kurczące naczynia (ryzyko nasilenia reakcji neurologicznych). U pacjentów, którzy przyjmowali metforminę przed badaniem RTG, powiązanym z pozajelitowym podaniem środków kontrastowych, obserwowano ostrą niewydolność nerek z kwasicą mleczanową. W zależności od stopnia zaburzenia czynności nerek należy rozważyć przerwanie stosowania metforminy u pacjentów z cukrzycą w okresie między 48 h przed badaniem a badaniem. Nie należy ponownie rozpoczynać stosowania metforminy przez 48 h i należy je rozpocząć tylko wtedy, jeśli czynność nerek, stężenie kreatyniny w surowicy mieszczą się w zakresie normy lub powróciły do wartości początkowych. W przypadku odwodnienia wywołanego diuretykami, pacjenci są narażeni na zwiększone ryzyko ostrej niewydolności nerek podczas stosowania jodowanych środków kontrastowych. Ryzyko u pacjentów leczonych diuretykami nie jest przeciwwskazaniem do zabiegu. Wymagane są jednak specjalne środki ostrożności, w tym utrzymywanie prawidłowego nawodnienia i uważna obserwacja pacjenta. Dawka środka kontrastowego zależy między innymi od wieku, masy ciała, czynności serca i nerek, ogólnego stanu zdrowia, problemu klinicznego, leczenia pacjenta, metody badania i badanej części ciała. Odpowiednie stężenie jodu oraz wymagana objętość podanego środka kontrastowego powinny być ustalane indywidualnie dla każdego pacjenta przez lekarza. Należy stosować najmniejszą konieczną dawkę preparatu zgodną z wynikiem diagnostycznym. W przypadku dotętniczego podania środka kontrastowego z ekspozycją nerkową pierwszego przejścia, należy utrzymywać albo stosunek dawki środka kontrastowego (w gramach I) do eGFR bezwzględnego (w ml/min) <1,1 albo stosunek objętości środka kontrastowego (w ml) do eGFR (w ml/min/1,73 m 2 ) <3,0 przy użyciu środka kontrastowego o stężeniu 350 mgI/ml. Jodowe radiologiczne środki kontrastowe mogą zmniejszać wychwyt jodu przez gruczoł tarczowy. Z tego powodu wyniki PBI oraz badania wychwytu radioizotopu jodu mogą nieprecyzyjnie odzwierciedlać czynność tarczycy w okresie do 16 dni po podaniu jodowych środków kontrastowych. Testy czynności tarczycy, takie jak: wychwyt na żywicy trójjodotyroniny-T3, a także stężenie całkowitej oraz wolnej tyroksyny-T4, nie są zaburzone.

Ciąża

Optiray - Preparatu nie należy stosować w okresie ciąży, jeśli nie jest to wyraźnie potrzebne. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na przebieg ciąży, rozwój zarodka, płodu, przebieg porodu lub rozwój pourodzeniowy. Nie wiadomo, czy jowersol przenika barierę łożyskową lub dostaje się do tkanek płodu. Badania radiologiczne przeprowadzane w okresie ciąży niosą ze sobą potencjalne ryzyko dla płodu, dlatego każda tego typu procedura powinna być szczegółowo przeanalizowana pod kątem potencjalnych korzyści i zagrożeń. Jeśli możliwe jest wykonanie alternatywnych i bezpiecznych badań, należy zrezygnować z badań radiologicznych wymagających zastosowania środków kontrastowych. Jowersol zawiera jod, który po podaniu kobiecie w ciąży może, z powodu przemijającego przeciążenia jodem, wywoływać zaburzenia tarczycy u płodu, jeśli badanie odbywa się po ponad 14 tyg. braku miesiączki. Jednak ze względu na odwracalność działania i oczekiwaną korzyść dla matki, izolowane podanie jodowego środka kontrastowego jest uzasadnione, jeśli dokładnie przeanalizowano wskazania do wykonania badania radiologicznego u kobiety w ciąży. Należy uważnie monitorować czynność tarczycy u noworodków w pierwszym tygodniu życia, jeśli w czasie ciąży matce podawano jodowany środek kontrastowy. Zaleca się ponowne monitorowanie czynności tarczycy w wieku 2 tygodni. Należy zachować szczególną ostrożność przy podawaniu donaczyniowych środków kontrastowych kobietom karmiącym; należy rozważyć możliwość okresowego przerwania karmienia piersią. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję.

Skutki uboczne

Optiray - Bardzo często: uczucie gorąca. Często: nudności, ból w miejscu podania. Niezbyt często: zawroty głowy, zaburzenia smaku, ból głowy, parestezja, kichanie, wymioty, pokrzywka, rumień, świąd, wzrost ciśnienia krwi. Rzadko: katar, omdlenia, drżenie, niewyraźne widzenie, obrzęk oczu, obrzęk okołooczodołowy, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, tachykardia, obniżenie ciśnienia krwi, rumieniec, obrzęk krtani, skurcz krtani, duszność, niedrożność krtani (w tym ucisk gardła, stridor), przekrwienie nosa, kaszel, podrażnienie gardła, suchość w jamie ustnej, wysypka, parcie na mocz, obrzęk twarzy, obrzęk gardła, uczucie zimna, drżenie, dreszcze. Bardzo rzadko: reakcja rzekomoanafilaktyczna (nadwrażliwości), dezorientacja, pobudzenie, niepokój, utrata przytomności, porażenie, zaburzenia głosu, senność, stupor,  afazja, dysfazja, niedoczulica, alergiczne zapalenie spojówek (w tym podrażnienie oczu, przekrwienie oczu, zwiększenie łzawienia, obrzęk spojówek), szumy uszne pochodzenia błędnikowego, blok serca, arytmia, dusznica bolesna, bradykardia, migotanie przedsionków, zaburzenia naczyniowo-mózgowe, zapalenie żył, nadciśnienie, rozszerzenie naczyń krwionośnych, obrzęk płuc, zapalenie gardła, hipoksja, zapalenie ślinianki, ból brzucha, obrzęk języka, dysfagia, nadmierne wydzielanie śliny, obrzęk naczynioruchowy, nadpotliwość (w tym zimny pot), kurcze mięśni, ostre uszkodzenie nerek, nieprawidłowa czynność nerek, nietrzymanie moczu, hematuria, ból w klatce piersiowej, reakcje w miejscu wstrzyknięcia (w tym ból, rumień i krwotok aż do martwicy, szczególnie po wynaczynieniu), złe samopoczucie, osłabienie, zmęczenie, nienormalne samopoczucie, obrzęk, ospałość, gorączka, nieprawidłowy elektrokardiogram, zmniejszony klirens nerkowy kreatyniny, zwiększony poziom mocznika we krwi. Częstość nieznana: wstrząs anafilaktyczny, niedoczynność tarczycy (u dzieci w wieku od 0 do 3 lat po podaniu jodowanych środków kontrastowych), napady drgawek, encefalopatia wywołana kontrastem, amnezja, dyskinezy, ślepota przejściowa, zatrzymanie akcji serca, migotanie komór, skurcz naczyń wieńcowych, ekstrasystole, kołatanie serca, wstrząs, zakrzepica, skurcz naczyń, sinica, bladość, zatrzymanie oddechu, astma, skurcz oskrzeli, dysfonia, biegunka, reakcja na lek z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (zespół DRESS), ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP), rumień wielopostaciowy (EM), zespół Stevensa Johnsona (SJS)/ toksyczna nekroliza naskórka (TEN), bezmocz, bolesne oddawanie moczu, wrodzona niedoczynność tarczycy. Reakcje nadwrażliwości lub anafilaktoidalne są w większości przypadków łagodne do umiarkowanych z objawami takimi jak wysypka, świąd, pokrzywka i nieżyt nosa. Mogą jednak wystąpić poważne reakcje. Poważne reakcje anafilaktyczne dotyczą na ogół układu krążenia i układu oddechowego. Mogą one zagrażać życiu i obejmują wstrząs anafilaktyczny, zatrzymanie akcji serca i oddychania, skurcz krtani, obrzęk naczynioruchowy (taki jak obrzęk krtani), niedrożność krtani (w tym ucisk gardła, stridor) lub obrzęk płuc. Odnotowano przypadki śmiertelne. U pacjentów z reakcjami alergicznymi w wywiadzie istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości. Inne reakcje typu 1 (natychmiastowe) obejmują takie objawy jak: nudności i wymioty, wysypki skórne, duszność, obrzęk oczu, obrzęk okołooczodołowy, alergiczne zapalenie spojówek, katar, kichanie, przekrwienie nosa, kaszel, podrażnienie gardła, parestezje lub niedociśnienie. Kardiologiczne działania niepożądane występujące podczas cewnikowania serca, takie jak: dusznica bolesna, zmiany w zapisie EKG, arytmia, zaburzenia przewodzenia i skurcz naczyń wieńcowych i zakrzepica, mogące być skutkiem zastosowania środka kontrastowego lub procedury jego podania. Reakcje nefrotoksyczne, u pacjentów z wcześniejszymi uszkodzeniami nerek lub dysfunkcją nerek, przejawiające się zwiększeniem stężenia kreatyniny w surowicy; są to w większości przypadków przejściowe działania niepożądane, w pojedynczych przypadkach zaobserwowano ostrą niewydolność nerek. Reakcje neurotoksyczne, po podaniu środka kontrastowego dotętniczo, np.: zaburzenia wzroku, dezorientacja, porażenia, drgawki lub napady. Są to zazwyczaj reakcje przejściowe, ustępujące samoistnie w przeciągu od kilku godzin do kilku dni. U pacjentów z zaburzoną czynnością bariery krew-mózg istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia reakcji neurotoksycznych. W bardzo rzadkich przypadkach mogą wystąpić lokalne reakcje w miejscu wstrzyknięcia i obejmować wysypki, obrzmienie, stan zapalny i obrzęk. Takie reakcje występują prawdopodobnie w większości przypadków z powodu wynaczynienia środka kontrastowego. Rozległe wynaczynienie może wymagać zastosowania leczenia chirurgicznego. Oczekuje się, że częstość występowania, rodzaj i stopień nasilenia działań niepożądanych u dzieci i młodzieży są takie same jak u osób dorosłych.

Środki ostrożności

Optiray - Badania diagnostyczne wymagające donaczyniowego podawania jodowych środków kontrastowych, powinny być wykonane przez odpowiednio przeszkolony personel medyczny, posiadający doświadczenie w przeprowadzaniu tego typu badań. Po podaniu jodowych środków kontrastowych mogą wystąpić ciężkie, a nawet śmiertelne powikłania. Należy zawsze zapewnić natychmiastowy dostęp do sprzętu i leków podtrzymujących czynności życiowe oraz natychmiastową pomoc wykwalifikowanego personelu, który jest w stanie rozpoznać i podjąć leczenie działań niepożądanych. Biorąc pod uwagę prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji typu opóźnionego, należy zapewnić dostęp do sprzętu, leków oraz obecność wyszkolonego personelu, przez co najmniej 30-60 min po podaniu środka kontrastowego pacjentowi. Preparat może być przyczyną wstrząsu anafilaktycznego lub innych reakcji nietolerancji, takich jak: nudności, wymioty, duszność, rumień, pokrzywka i spadek ciśnienia tętniczego krwi. Zwiększone ryzyko jest powiązane z uprzednio występującą reakcją na podanie środka kontrastowego w wywiadzie i stwierdzonymi alergiami (tzn. astmą oskrzelową, katarem siennym i alergiami pokarmowymi) lub nadwrażliwościami; u tych pacjentów korzyści z badania diagnostycznego z użyciem środka kontrastowego muszą znacznie przewyższać potencjalne ryzyko. Ciężkie skórne reakcje niepożądane (SCAR) mogą rozwinąć się od 1 h do kilku tygodni po donaczyniowym podaniu środka kontrastowego. Do reakcji tych należą: zespół Stevensa-Johnsona i toksyczna nekroliza naskórka (SJS, TEN), ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP) oraz reakcja polekowa z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS). Nasilenie reakcji może wzrosnąć, a czas do ich wystąpienia może ulec skróceniu po powtórnym podaniu środka kontrastowego; leki profilaktyczne mogą nie zapobiec ani nie złagodzić ciężkich skórnych reakcji niepożądanych. Należy unikać podawania jowersolu pacjentom, u których w przeszłości wystąpiły ciężkie skórne reakcje niepożądane na jowersol. Występowanie alergii lub nadwrażliwości w wywiadzie nie jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania środka kontrastowego, jeśli zabieg diagnostyczny jest uznawany za niezbędny, ale należy zachować ostrożność. Należy zawsze mieć możliwość niezwłocznego użycia sprzętu i leków podtrzymujących życie. U takich pacjentów należy rozważyć premedykację lekami przeciwhistaminowymi lub kortykosteroidami w celu uniknięcia lub zminimalizowania możliwej reakcji alergicznej. Reakcja ta może wystąpić do kilku dni po podaniu preparatu. Pacjenci z zastoinową niewydolnością serca powinni pozostawać pod kontrolą przez kilka godzin po podaniu środka kontrastowego z uwagi na możliwość opóźnionych zaburzeń hemodynamicznych związanych z okresowym wzrostem obciążenia osmotycznego w układzie krążenia; pozostali pacjenci powinni pozostać pod kontrolą przynajmniej przez 1 h po wstrzyknięciu preparatu. W razie wystąpienia opóźnionej reakcji alergicznej, pacjent powinien natychmiast zgłosić się do lekarza. Należy unikać jednoczesnego stosowania z lekami nefrotoksycznymi. Jeśli nie można tego uniknąć, należy wnikliwie monitorować czynność nerek. Należy zachować ostrożność w przypadku pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, pacjentów ze współistniejącymi chorobami nerek i wątroby oraz u pacjentów z anurią, cukrzycą, niedokrwistością sierpowatokrwinkową, schorzeniami szpiku kostnego, takimi jak pewne nowotwory krwi, nazywane paraproteinemia, szpiczakiem mnogim, szczególnie, jeśli podawane są duże dawki. U tych pacjentów mogą wystąpić poważne zaburzenia czynności nerek, w tym ostra niewydolność nerek. Ryzyko występujące u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest przeciwwskazaniem do zabiegu: jednak wymagane są specjalne środki ostrożności, w tym prawidłowe nawodnienie i uważna obserwacja. Niezbędne jest odpowiednie nawodnienie pacjentów przed podaniem środka kontrastowego, co pozwala obniżyć ryzyko wystąpienia zaburzeń czynności nerek; odwodnienie pacjenta jest potencjalnie niebezpieczne i może powodować wystąpienie ostrej niewydolności nerek. Należy zachować ostrożność u pacjentów: z anemią sierpowatokrwinkową (środki kontrastowe stosowane w radiologii mogą spowodować tworzenie się sierpowatych erytrocytów; należy wcześniej starannie rozważyć dotętnicze podanie takich środków); z nadczynnością tarczycy lub autonomicznym nadczynnym guzkiem tarczycy (ryzyko przełomu tarczycowego); z rozpoznaniem lub podejrzeniem guza chromochłonnego (ryzyko wystąpienia przełomu nadciśnieniowego); znieczulonych ogólnie (ryzyko większej częstości występowania działań niepożądanych); z zaawansowaną miażdżycą tętnic, ciężkim nadciśnieniem tętniczym, niewyrównaną czynnością serca, w podeszłym wieku, z poprzedzającą zakrzepicą lub zatorem mózgowym (zwiększone ryzyko wystąpienia reakcji sercowo-naczyniowych, jak bradykardia, wzrostu lub spadek ciśnienia krwi). Podczas zabiegów angiografii należy brać pod uwagę możliwość wypchnięcia blaszki miażdżycowej lub uszkodzenia lub perforacji ściany naczynia w czasie wstrzyknięcia oraz manipulacji cewnikiem. Zalecane są testowe wstrzyknięcia celem potwierdzenia właściwego umiejscowienia cewnika. Preparat nie ma istotnego działania przeciwkrzepliwego. Podczas zabiegów angiografii z użyciem jonowych, jak i niejonowych środków kontrastowych, zgłaszano poważne, rzadko śmiertelne zdarzenia zakrzepowo-zatorowe powodujące zawał mięśnia sercowego i udar. Zalecane jest dokładne wykonywanie techniki angiograficznej, w tym zwracanie szczególnej uwagi na manipulowanie prowadnikiem i cewnikiem, stosowanie różnorodnych systemów i (lub) trójdrożnych zaworów odcinających, częste przepłukiwanie cewnika heparynizowanymi roztworami soli fizjologicznej oraz minimalizowanie długości zabiegu. Po arteriografii naczyń mózgowych, wybiórczej arteriografii rdzenia kręgowego oraz arteriografii naczyń zaopatrujących rdzeń kręgowy, mogą wystąpić poważne powikłania neurologiczne z powodu niezamierzonego wypełnienia tętnic szyjnych. Podczas stosowania jowersolu zgłaszano encefalopatię. Encefalopatia indukowana kontrastem może objawiać się oznakami i objawami dysfunkcji neurologicznej, takimi jak ból głowy, zaburzenia widzenia, ślepota korowa, dezorientacja, drgawki, utrata koordynacji, niedowład połowiczy, afazja, utrata przytomności, śpiączka i obrzęk mózgu. Objawy występują zwykle podczas kilku minut do godzin po podaniu jowersolu i na ogół ustępują w czasie kilku dni. Czynniki zwiększające przepuszczalność bariery krew-mózg ułatwiają przechodzenie środka kontrastowego do tkanki mózgowej, co może prowadzić do reakcji OUN, np. encefalopatii. W przypadku podejrzenia encefalopatii pokontrastowej należy rozpocząć odpowiednie postępowanie medyczne, a podawanie jowersolu nie może być powtarzane. W przypadku pacjentów z hemocystynurią należy w miarę możliwości unikać wykonywania angiografii z uwagi na większe ryzyko wystąpienia zakrzepicy lub zatorowości. Preparat powinien być wstrzykiwany z zachowaniem ostrożności w celu uniknięcia podania pozanaczyniowego. Jest to szczególnie ważne w przypadku pacjentów z ciężką chorobą tętnic lub żył. Jednak znaczne wynaczynienie może nastąpić zwłaszcza podczas używania strzykawki automatycznej. Zazwyczaj wynaczynienie nie powoduje znacznego uszkodzenia tkanek, jednak w odosobnionych przypadkach były obserwowane poważne uszkodzenia tkanek (np. owrzodzenia) wymagające hospitalizacji. Po ekspozycji na jodowane środki kontrastowe może być obserwowana niedoczynność tarczycy lub przemijające zahamowanie czynności tarczycy; obserwację należy prowadzić również u noworodków, których matki otrzymały jodowany środek kontrastowy w czasie ciąży. Częstość występowania niedoczynności tarczycy u pacjentów w wieku poniżej 3 lat narażonych na jodowane środki kontrastowe wynosi od 1% do 15% w zależności od wieku badanych i dawki jodowanego środka kontrastowego. Czynnikami zwiększonego ryzyka są: młody wiek, bardzo niska masa urodzeniowa, wcześniactwo oraz obecność innych stanów, takich jak: pobyt noworodka lub dziecka na oddziałach intensywnej terapii oraz schorzenia kardiologiczne. Pacjenci w wieku dziecięcym ze schorzeniami kardiologicznymi mogą być narażeni na największe ryzyko, ponieważ często wymagają podawania dużych dawek kontrastu podczas inwazyjnych zabiegów kardiologicznych, takich jak cewnikowanie i tomografia komputerowa (TK). Szczególną uwagę należy zwrócić na dzieci w wieku poniżej 3 lat, ponieważ incydentalna niedoczynność tarczycy we wczesnym okresie życia może być szkodliwa dla rozwoju ruchowego, słuchowego i poznawczego i może wymagać przejściowej terapii zastępczej tyroksyną (T4). U wszystkich dzieci w wieku poniżej 3 lat, szczególnie u wcześniaków i noworodków, należy ocenić czynność tarczycy w czasie 3 tyg. po ekspozycji na jodowane środki kontrastowe. W przypadku wykrycia niedoczynności tarczycy, należy odpowiednio monitorować czynność tarczycy, nawet w przypadku podania leczenia zastępczego. Flebografia. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z zapaleniem żył, niedokrwieniem, miejscowymi zakażeniami lub niedrożnością układu żylnego. Angiografia naczyń obwodowych. W tętnicy, do której ma być wstrzyknięty radiologiczny środek kontrastowy, powinna być pulsacja. U pacjentów z zakrzepowo-zarostowym zapaleniem naczyń lub zakażeniem w połączeniu z poważnym niedokrwieniem angiografia powinna być przeprowadzana tylko wyjątkowo i z zachowaniem szczególnej ostrożności. Arteriografia naczyń wieńcowych i wentrykulografia lewostronna. W trakcie tych zabiegów może wystąpić: niewydolność, arytmia, niedokrwienie i zawał mięśnia sercowego. Optiray 300: u noworodków, a szczególnie u wcześniaków, zalecana jest kontrola poziomu TSH i T4 7-10 dni oraz miesiąc po podaniu jodowych środków kontrastowych ze względu na ryzyko wystąpienia niedoczynności tarczycy. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol (23mg) sodu na dawkę, to znaczy, że uznaje się go za "wolny od sodu".

Producent

Guerbet