Spis treści:
1. Olicard - działanie
2. Olicard - wskazania
3. Olicard - przeciwwskazania
4. Olicard - dawkowanie
5. Olicard - interakcje z innymi lekami
6. Olicard - ciąża
7. Olicard - skutki uboczne
8. Olicard - środki ostrożności
9. Olicard - producent

Działanie

Olicard - Monoazotan izosorbidu należy do grupy terapeutycznej nitratów. Działa bezpośrednio rozkurczająco na mięśnie gładkie naczyń krwionośnych, wywołując ich roszerzenie. Monoazotan izosorbidu działa silniej na postkapilarne naczynia objętościowe oraz duże tętnice, w tym w szczególności na wciąż reaktywne fragmenty tętnic wieńcowych, niż na naczynia oporowe. Rozszerzenie naczyń powoduje wzrost objętości układu żylnego („pooling”), ponadto maleje powrót żylny w kierunku serca, objętości komór i ciśnienia napełniania (spadek wartości obciążenia wstępnego). Zmniejszenie promieni komór i napięcia ich ścian w czasie skurczu obniża zapotrzebowanie mięśnia sercowego na energię oraz na tlen. Zmniejszenie ciśnienia napełniania jam serca sprzyja lepszej perfuzji warstwy podwsierdziowej, szczególnie zagrożonej niedokrwieniem. Miejscowa kurczliwość ścian i pojemność wyrzutowa mogą się poprawić. Rozszerzenie dużych naczyń tętniczych położonych blisko serca prowadzi do zmniejszenia oporu obwodowego (zmniejszenie obciążenia następczego) oraz oporu płucnego. Monoazotan izosorbidu powoduje relaksację mięśniówki oskrzeli, dróg odprowadzających mocz, mięśniówki pęcherzyka żółciowego, przewodu żółciowego wspólnego, przełyku, jelita cienkiego i grubego, w tym również zwieraczy. Na poziomie molekularnym działanie azotanów polega na wytwarzaniu tlenku azotu (NO) i cyklicznego guanozynomonofosforanu (cGMP), który uznawany jest za mediatora w procesie relaksacji. Po podaniu doustnym monoazotan izosorbidu ulega szybkiej i całkowitej resorpcji. Maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest po 5 h od przyjęcia. Po przyjęciu leku z jedzeniem stężenie maksymalne osiągane jest godzinę później. Wiązanie z białkami osocza jest mniejsze niż 5 %. Monoazotan izosorbidu jest prawie całkowicie metabolizowany w wątrobie. Powstające metabolity są nieczynne biologicznie. Osoczowy średni okres półtrwania po podaniu leku wynosi 5 h. Monoazotan izosorbidu jest prawie całkowicie wydalany przez nerki w postaci swoich metabolitów. Tylko około 2% leku jest eliminowane przez nerki w formie niezmienionej.

Wskazania

Olicard - Zapobieganie napadom dławicy piersiowej w przebiegu stabilnej choroby wieńcowej.

Przeciwwskazania

Olicard - Nadwrażliwość na monoazotan izosorbidu, inne azotany lub pozostałe składniki preparatu. Ostra niewydolność krążenia (wstrząs, zapaść krążeniowa). Wstrząs kardiogenny, jeżeli mimo kontrapulsacji wewnątrzaortalnej lub podawania leków o działaniu inotropowym dodatnim nie przywrócono wystarczająco wysokiej wartości ciśnienia końcoworozkurczowego w lewej komorze. Znaczne niedociśnienie (wartość ciśnienia skurczowego poniżej 90 mmHg). Jednoczesne podawanie inhibitorów 5-fosfodiesterazy, np. sildenafilu, wardenafilu lub tadalafilu ze względu na ryzyko istotnego nasilenia działania obniżającego ciśnienie krwi.

Dawkowanie

Olicard - Doustnie. Dorośli: zazwyczaj 1 kaps. (40 mg lub 60 mg) raz na dobę. Leczenie należy rozpocząć od niskich dawek leku, zwiększając je stopniowo do uzyskania dawki pożądanej. Szczególne grupy pacjentów. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności leku u dzieci poniżej 18 lat (brak dostępnych danych). Sposób podania. Kapsułki należy przyjmować w całości, popijając odpowiednią ilością płynu (np. szklanką wody).

Interakcje z innymi lekami

Olicard - Jednoczesne przyjęcie innych leków o działaniu rozszerzającym naczynia, leków przeciwnadciśnieniowych (np. leków blokujących receptory β-adrenergiczne, antagonistów kanałów wapniowych), neuroleptyków, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych lub alkoholu może spowodować wzmocnienie wywieranego przez monoazotan izosorbidu działania obniżającego ciśnienie krwi. Jednoczesne przyjęcie leków będących donatorami tlenku azotu, takich jak np. monoazotan izosorbidu i inhibitory 5-fosfodiesterazy, takie jak sildenafil, wardenafil lub tadalafil, może spowodować zwiększenie działania obniżającego ciśnienie krwi. Monoazotan izosorbidu może powodować podwyższenie stężenia w osoczu stosowanej jednocześnie dihydroergotaminy, co może nasilić jej działanie podwyższające ciśnienie krwi.

Ciąża

Olicard - Nie ma danych na temat stosowania monoazotanu izosorbidu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wskazują na bezpośrednie lub pośrednie szkodliwe działanie na ciążę, rozwój zarodkowy i płodowy, poród lub rozwój pourodzeniowy w dawkach odpowiednich dla ludzi. Monoazotan izosorbidu może być przyjmowany tylko jeśli potencjalna korzyść przeważa nad potencjalnym ryzykiem dla płodu. Brak danych dotyczących przenikania monoazotanu izosorbidu do mleka kobiet karmiących piersią i mleka zwierząt. Nie można wykluczyć ryzyka dla dziecka karmionego piersią. Decyzję o kontynuacji lub przerwaniu karmienia piersią dziecka oraz kontynuacji lub przerwaniu leczenia monoazotanem izosorbidu kobiety należy podjąć biorąc pod uwagę stosunek korzyści do ryzyka dla dziecka i kobiety.

Skutki uboczne

Olicard - Bardzo często: ból głowy. Często: zawroty głowy, zmęczenie. Niezbyt często: uderzenia gorąca. Częstość nieznana: senność, nasilenie lub wystąpienie dławicy piersiowej, bradyarytmia, niedociśnienie ortostatyczne, odruchowa tachykardia, omdlenia, zapaść krążeniowa, nudności i wymioty, złuszczające zapalenie skóry, skórne reakcje nadwrażliwości. Opisywano rozwój tolerancji oraz tolerancji krzyżowej na inne azotany. Aby nie doszło do osłabienia lub zniesienia działania leku, należy unikać ciągłego podawania preparatu w dużych dawkach.

Środki ostrożności

Olicard - Szczególnie ostrożnie stosować w przypadku kardiomiopatii przerostowej z zawężeniem drogi odpływu, zaciskającego zapalenia osierdzia oraz tamponady osierdzia; niskiego ciśnienia napełniania serca (np. w ostrym zawale mięśnia sercowego), pogorszeniu czynności lewej komory serca (niewydolności lewokomorowej serca) - należy unikać spadków ciśnienia skurczowego krwi poniżej 90 mmHg; zwężenia zastawki aortalnej lub mitralnej; skłonności do ortostatycznych zaburzeń krążenia; chorób, w przebiegu których dochodzi do podwyższenia ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Preparat (40 mg, 60 mg) nie jest przeznaczony do leczenia ostrych napadów dławicy piersiowej oraz ostrego zawału mięśnia sercowego. Podanie monoazotanu izosorbidu może spowodować przemijającą hipoksję i niedokrwienie u pacjenta z chorobą wieńcową serca z powodu względnego przesunięcia przepływu krwi do hipowentylowanych obszarów płuc. 1 kaps. o przedł. uwalnianiu 40 mg zawiera 206,4 mg sacharozy/ 1 kaps. o przedł. uwalnianiu 60 mg zawiera 261,7 mg sacharozy - preparatu nie należy stosować u pacjentów z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy.

Producent

Viatris Healthcare