Spis treści:
1. Mixtard - działanie
2. Mixtard - wskazania
3. Mixtard - przeciwwskazania
4. Mixtard - dawkowanie
5. Mixtard - interakcje z innymi lekami
6. Mixtard - ciąża
7. Mixtard - skutki uboczne
8. Mixtard - środki ostrożności
9. Mixtard - producent

Działanie

Mixtard - Preparat jest dwufazową zawiesiną insuliny ludzkiej otrzymywanej metodą rekombinacji DNA w Saccharomyces cerevisae - mieszaniną insuliny szybko działającej i długo działającej. Działanie insuliny polega na zmniejszeniu stężenia glukozy we krwi w wyniku ułatwienia wychwytu glukozy w komórkach mięśni i tkanki tłuszczowej, gdzie insulina wiąże się z odpowiednimi receptorami. Działanie hipoglikemizujące insuliny wynika także, z jednoczesnego hamowania uwalniania glukozy z wątroby. Początek działania występuje w ciągu 1/2 h, działanie maksymalne - między 2. a 8. h, a całkowity czas działania wynosi ok. 24 h.

Wskazania

Mixtard - Leczenie cukrzycy.

Przeciwwskazania

Mixtard - Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

Dawkowanie

Mixtard - Podskórnie. Indywidualnie, zgodnie z zapotrzebowaniem na insulinę. Dorośli i dzieci. Preparat podawany jest zwykle 1-2 razy na dobę, gdy pożądany jest szybki początek i przedłużony czas działania. Indywidualne zapotrzebowanie na insulinę wynosi zwykle 0,3-1,0 j.m./kg mc./dobę. Dostosowanie dawki może być konieczne w przypadku zwiększenia aktywności fizycznej, zmiany diety lub współistniejących chorób. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku zaleca się staranne monitorowanie stężenia glukozy oraz indywidualne dostosowanie dawki. Zaburzenia czynności nerek lub wątroby mogą zmniejszyć zapotrzebowanie pacjenta na insulinę; zaleca się szczególnie staranne monitorowanie stężenia glukozy we krwi oraz indywidualne dostosowanie dawki insuliny. W czasie zmiany stosowanego rodzaju insuliny i kilka tygodni po zmianie zaleca się dokładne monitorowanie stężenie glukozy we krwi. Sposób podania. Wstrzyknięcie powinno być wykonane do 30 min przed planowanym posiłkiem lub przekąską zawierającą węglowodany. Preparat jest zwykle podawany podskórnie w udo, w okolicę brzucha, w okolicę pośladkową lub mięśnia naramiennego. Miejsca wstrzyknięć należy zmieniać w obrębie tego samego obszaru w celu zmniejszenia ryzyka lipodystrofii i amyloidozy skórnej. Nigdy nie należy podawać zawiesin insuliny dożylnie. Wstrzyknięcie w uniesiony fałd skóry zmniejsza ryzyko niezamierzonego podania domięśniowego. Po wstrzyknięciu igła powinna pozostać pod skórą przez co najmniej 6 s, aby mieć pewność, że wstrzyknięta została cała dawka insuliny. Wstrzyknięcie w tkankę podskórną brzucha powoduje szybsze wchłanianie niż w przypadku wstrzyknięć w inne miejsca. Wstrzyknięcie w uniesiony fałd skóry zmniejsza ryzyko niezamierzonego podania domięśniowego. Wkłady należy stosować ze wstrzykiwaczami firmy Novo Nordisk i igłami NovoFine lub NovoTwist. Mixtard Penfill przeznaczony jest wyłącznie do podawania we wstrzyknięciach podskórnych za pomocą wstrzykiwacza wielokrotnego użytku. Jeśli konieczne jest podanie za pomocą strzykawki, należy korzystać z fiolki.

Interakcje z innymi lekami

Mixtard - Zapotrzebowanie na insulinę mogą zmniejszać: doustne leki przeciwcukrzycowe, inhibitory MAO, nieselektywne leki blokujące receptory β-adrenergiczne, inhibitory ACE, salicylany, steroidy anaboliczne, sulfonamidy i alkohol. Zapotrzebowanie na insulinę mogą zwiększać: doustne środki antykoncepcyjne, leki tiazydowe, glikokortykosteroidy, hormony tarczycy, β-sympatykomimetyki, hormon wzrostu i danazol. Leki blokujące receptory β-adrenergiczne mogą maskować objawy hipoglikemii opóźniać jej ustąpienie. Oktreotyd lub lanreotyd mogą zmniejszać lub zwiększać zapotrzebowanie na insulinę. Alkohol może nasilać i przedłużać działanie hipoglikemizujące insuliny.

Ciąża

Mixtard - Preparat może być stosowany w ciąży. W okresie ciąży lub jej planowania u pacjentek z cukrzycą zalecana jest regularna kontrola stężenia glukozy. Zapotrzebowanie na insulinę zwykle zmniejsza się w I trymestrze i stopniowo zwiększa się w czasie II i III trymestru ciąży. Po porodzie zapotrzebowanie na insulinę gwałtownie wraca do wartości sprzed okresu ciąży. W okresie karmienia piersią może być konieczna modyfikacja dawki preparatu. Badania na zwierzętach dotyczące wpływu insuliny ludzkiej na reprodukcję nie wykazały żadnego niepożądanego wpływu na płodność.

Skutki uboczne

Mixtard - Najczęściej występującym działaniem niepożądanym jest hipoglikemia. Ciężka hipoglikemia może prowadzić do utraty przytomności i (lub) drgawek, a w następstwie do przemijającego lub trwałego upośledzenia czynności mózgu, a nawet śmierci. Niezbyt często: neuropatia obwodowa (neuropatia bólowa), retinopatia cukrzycowa (długotrwała poprawa kontroli glikemii zmniejsza ryzyko postępu retinopatii cukrzycowej; intensyfikacja leczenia insuliną z nagłą poprawą kontroli glikemii może być związana z czasowym nasileniem objawów retinopatii cukrzycowej), lipodystrofia (może wystąpić, jeśli nie zmienia się miejsc wstrzyknięć w obrębie danego obszaru anatomicznego), reakcje w miejscu wstrzyknięcia (zaczerwienienie, obrzęk, świąd, ból, krwiak w miejscu wstrzyknięcia), obrzęki (mogą wystąpić po rozpoczęciu leczenia, zwykle są przemijające), pokrzywka, wysypka. Bardzo rzadko: zaburzenia refrakcji (mogą wystąpić po rozpoczęciu leczenia, zwykle są przemijające), reakcje anafilaktyczne. Częstość nieznana: amyloidoza skórna.

Środki ostrożności

Mixtard - Przed podróżą do innej strefy czasowej pacjent powinien skonsultować się z lekarzem, gdyż może być konieczne przyjmowanie insuliny i posiłków o innych porach. Nieodpowiednie dawkowanie lub przerwanie leczenia, szczególnie w cukrzycy typu 1, może prowadzić do hiperglikemii. W cukrzycy typu 1 nieleczona hiperglikemia może prowadzić do cukrzycowej kwasicy ketonowej, która jest zagrożeniem życia. U pacjentów, u których stężenie glukozy we krwi zmniejszyło się mogą zmienić się objawy zapowiadające hipoglikemię. U pacjentów długo chorujących na cukrzycę objawy te mogą nie występować. Równocześnie występujące choroby, zwłaszcza zakażenia i stany podgorączkowe zwykle zwiększają zapotrzebowanie pacjenta na insulinę. Zaburzenia czynności nerek lub wątroby mogą zmniejszyć zapotrzebowanie na insulinę. Zmiana typu lub rodzaju insuliny powinna odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza. U niektórych pacjentów, u których wystąpiła hipoglikemia po zmianie insuliny zwierzęcej na insulinę ludzką, wczesne objawy hipoglikemii były mniej nasilone lub różne od tych w czasie stosowania poprzedniej insuliny. Nie stosować zawiesiny insuliny w pompach insulinowych. Pacjentów należy poinformować o konieczności ciągłego zmieniania miejsca wstrzyknięcia, w celu zmniejszenia ryzyka lipodystrofii i amyloidozy skórnej. Po wstrzyknięciu insuliny w obszarze występowania takich odczynów, może być opóźnione wchłanianie insuliny i pogorszona możliwość kontroli glikemii. Zgłaszano, że nagła zmiana miejsca wstrzyknięcia na obszar niedotknięty zmianami skutkuje wystąpieniem hipoglikemii. Po zmianie miejsca wstrzyknięcia z obszaru występowania takich odczynów na obszar niedotknięty zmianami, zaleca się kontrolę stężenia glukozy we krwi; można też rozważyć dostosowanie dawki leków przeciwcukrzycowych. Zgłaszane przypadki niewydolności serca związane z leczeniem pioglitazonem w skojarzeniu z insuliną dotyczyły w szczególności pacjentów obciążonych czynnikami ryzyka rozwoju niewydolności krążenia z przyczyn sercowych. Powinno to być brane pod uwagę w przypadku rozważania leczenia skojarzonego z pioglitazonem. Jeśli stosuje się leczenie skojarzone, pacjentów należy obserwować, czy nie pojawią się u nich oznaki i objawy niewydolności serca, przyrost masy ciała i obrzęki. Należy zaprzestać stosowania pioglitazonu w przypadku nasilenia się objawów sercowych. Pacjenci muszą zostać poinstruowani, że zawsze przed każdym wstrzyknięciem muszą sprawdzić etykietę w celu uniknięcia przypadkowego podania innej insuliny niż Mixtard. Preparat zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na dawkę, to znaczy, że uznaje się go za "wolny od sodu".

Producent

Novo Nordisk